Microsoft Word sunggi uq ziyouz com doc
Yüklə 0,5 Mb. Pdf görüntüsü
|
| www.ziyouz.com kutubxonasi
56 Ko‘chalar uning nazarida rangpar ko‘rindi, ularda ilgarigi jon yo‘q edi. Qahatchilik degan yovuz qush qora qanotlarini bu yurt, bu shahar ustiga ham yozgan edi. Sillasi qurigan odamni bitta-bitta cho‘qilab ko‘cha-ko‘ydi ham dumalataverardi. Shaharda o‘lim ko‘p, ammo yig‘i oz edi. Yig‘lash uchun ham qorin to‘q bo‘lishi kerak. Ocharchilik ko‘zdagi yoshni quritib, diydalarni qotirgan edi. Jahongir madrasaga borgach, taajjubda qotdi: madrasa darvozasiga qo‘sh qulf urilgan, devorlar asta nuray boshlagan. Aftidan, bu yerda anchadan buyon odam yashamas edi. Jahongir yaqin kishisini xarob tarzda uchratgan odam holiga tushib, ko‘ziga yosh keldi. Eng yaqin kishingni abgor alfozda ko‘rsang uni bag‘ringga bosasan, yuzlarini silaysan. Xudodan muruvvat so‘raysan, so‘ng uning dardiga davo choralarini izlaysan. Necha yuz yil savlat to‘kib turgan, necha ming ilm tolibiga boshpana berib, necha yumuq ko‘zlarning ochilishiga guvoh bo‘lgan, necha dilning sirini bag‘riga singdirgan bu imoratni quchoqlab bo‘lmasa, yarasiga malham topib bo‘lmasa... Jahongir g‘amini ichiga yutib, imoratga yaqinlashdi. Kaftini g‘isht devorga qo‘ydi — go‘yo bu aftodahol imorat yuzini siladi. G‘isht devordan iliqlik chiqib uning kaftiga o‘tdi, keyin butun tanasiga taraldi. Muzliklarda to‘g‘nab qolgan ilig‘iga harorat o‘tganday bo‘ldi. U beixtiyor yuzini ham devorga qo‘ydi. Dimog‘iga tanish hid urilib, yuragi entikdi. Qulog‘iga tanish ovozlar eshitildi: — Dil nadir, ko‘krakning chap tomonida joylashgan bir parcha go‘shtmi? — Bu — dilning birlamchi ma’nosi. Ya’nikim, bu go‘sht g‘ovaklarida ruhning asl manbai bo‘lmish qora qon mavjuddir. Bu yurak hayvonotda, hatto o‘likda bordir va u hech qancha qiymatga ega emasdir. — Mulla Jahongir, dilning ikkilamchi ma’nosini siz ayting. — Hazrat G‘azzoliy shunday zikr etibdilar: «Dil — Parvardigorning o‘z bandalariga ato etgan ruhoniy ne’mati bo‘lib, uning jismoniy dilga aloqasi bordir. Bu ne’mat insonning asl mohiyatidirki, inson butun ilmu ma’rifatga uning vositasida erishadi va barcha xitob, azob, itob va talablar unga qaratilgan bo‘ladi: Ruhoniy ne’mat bilan jismoniy yurak o‘rtasidagi mustahkam aloqaning haqiqiy suratini ko‘pchilik anglab yetmaydi...» — Balli, mulla Jahongir, endi qissadan hissani ayting. — Taqsirim, qissadan hissa shulki, Parvardigorning bandalariga bergan ruhoniy ne’mati iblisga xos illatlardan, chunonchi, hasaddan, yovuzlikdan, xiyonatdan, nafs buzuqligidan asralmog‘i lozim. Asralmas ekan, jismoniy dil parokanda bo‘lg‘usidir. — Balli... mulla Zayniddin, siz ayting, jon nadir?..» Hozirgina jaranglab chiqqan ovozlar nimadandir cho‘chiganday pasayib, g‘isht kovaklariga singib ketdi. Jahongir qaddini tutib, osmonga qaradi: «Bu dargohning nima gunohi bor ekanki, darvozalariga qulf urilsa. Bunda ilm toliblari qirilib bitganmi yo mudarisslarmi? Yo Burgutning gaplari rostmi?» Osmon jim, imorat ham... Savolga javob yo‘q. Jahongir devorga suyanib o‘tirib boshini kaftlari orasiga oldi. Qirqbelga qaytib, kindik qoni tomgan uy o‘rnida vayrona ko‘rsa bunchalik ezilmasdi. Yeng shimarib uni obod qilishga kirishardi. Lekin yumuq ko‘zlarni ochuvchi bu muqaddas imorat darvozasini qanday ochish, chiroqni qanday yoqishni bilmas edi. Ruhi g‘uborlarga ko‘milayotgan bir damda yelkasidan kimdir asta ushladi. U boshini ko‘tarib qaradi — yonoqlari turtib turgan, ko‘zlari kirtaygan qariya. — Inim, tobingiz qochdimi? Jahongir o‘rnidan turib, unga salom berdi. Qaddi dol bu qariya ko‘ziga issiq ko‘rindi. — Aybga buyurmang, inim, halovatingizni buzdim. |