Mübariz süleymanli

Solmaz çiçəx (Büt.ş.) – sarı özünəməxsus iyi olan çiçək.

Sümbülotu (Büt.ş.) – sünbülə oxşar ot.

Süsən (Büt.ş.) – gül.

Uşqun (Büt.ş.) – yazın axırlarında bitir. Turşməzə zoğları soyulub, duzlanıb yeyilir.

Çayır (Büt.ş.) – çəmənlik otu.

Çaşır (Büt.ş.) – yeyilən ot.

Cacıx (Büt.ş.) – qar əriyəndən bir neçə gün sonra çı­xır. Həmin vaxt yağda qovrulub yeyilir. Yazın axır­la­rında ortadan düz qalxan özəyi soyulub yeyilir. Xoş ətirə və tama malik bitkidir. Qazax, Şəmkir şivələrində də bu söz işlədilir [20, s.455].

Şomun (Büt.ş.) – yeməli ot. Şomın şəklində Cəb­ra­yıl ləhcəsində işlədilir [20, s.472].

b) Ağac adları

Vən (Büt.ş.) – öyrüc ağacı. Qollu-budaqlı meşə ağa­cıdır. Cəbrayıl, Kəlbəcər şivələrində də eyni ilə işlədilir [20, s.991].

Qarağaş (Büt.ş.) – qara ağac.

Qələmə (Büt.ş.) – düz qalxan hündür ağacdır. To­vuz rayonunun Qovlar kənd şivəsində də qələmə eyni mənanı verir [22, s.205].

Dağdağan (Büt.ş.) – meşə ağacıdır, oduncağından yanacaq kimi istifadə olunur. Bu söz Qazax rayonunun Daş Salahlı, Köçəskər, Borçalı bölgəsinin Kəpənəkçi kəndlərində də eyni mənada işlədilir [22, s.210].

Kələmpir (C., P., Bouz., Nəza., Au., Yu.) – meşə ağacı.

Nərbənd (C.) // narbənd – böyük çətirli ağacdır. Qara­ğaca calaq etmək yolu ilə yetişdirirlir. “Şıdırğı ya­ğışda narbəndin altına damcı düşməz” (C.).