Pedaqogikanın ümumi əsasları Plan

Konsepsiya- hadisə və proseslərin dərkedilməsini müəyyən edən baxışlar sistemidir.

Tərbiyə konsepsiyaları dedikdə -tərbiyənin məqsədi, məzmunu, metod və vasitələri barədə bu və ya digər dərəcədə formalaşmış təsəvvürlər, baxışlar sistemi başa düşülür.

Elmi pedaqogikanın mövcudluğu boyu bir neçə tərbiyə konsepsiyası olmuşdur:

1. 
   Tərbiyədə təbiətəmüvafiqlik ideyası- Y.A.Komennski
   
2. 
   Azad tərbiyə ideyası- J.J.Russo
   
3. 
   Uşaq həyatına köməkdə tərbiyə ideyası- İ.H.Pestalotsi
   
4. 
   Tərbiyənin uşağı idarəetmə, onun daxili səy və qüvvələrinin qarşısını alma vasitəsi olması ideyası- İ.F.Herbart
   
5. 
   Tərbiyədə xəlqilik ideyası- K.D.Uşinski
   
6. 
   Kollektiv tərbiyə ideyas- A.S.Makarenko
   
7. 
   Kamil insan tərbiyəsi ideyası- N.Tusi və d.Şərq mütəfəkkirləri
   

Müasir pedaqogikada tərbiyə konsepsiyalarını şərti olaraq belə qruplaşdırmaq olar:

• 
  sosial yönümlü
  
• 
  fərdi yönümlü
  
• 
  həyat yönümlü
  
• 
  humanist yönümlü
  

Sosial yönümlü tərbiyə konsepsiyaları cəmiyyətin, siyasi partiyaların, dini qurum­la­rın, millətlərin sosial sifarişinə istiqamətlənmiş olur. Bu konsepsiya tərəfdarları tərbi­yə­­ni həyati situasiyalarla, stimullarla cəmiyyət tərəfindən bəyənilən reaksiyalar formalaş­dı­rılmasıvasitəsi kimi başa düşürlər. Biheviorizm, neobiheviorizm,materialist -B.F.Skinner

Fərdi yönümlü tərbiyə konsepsiyaları sosial mənsubiyyətindən, dinindən, maddi vəziyyətindən asılı olmayaraq uşaqların maraq və qabiliyyətlərinə əsaslanmağa üstünlük verir. – J.J.Russo, L.N.Tolstoy (pedosentrizm, eksiztensializm)

Həyat yönümlü tərbiyə konsepsiyaları tərbiyənin məqsədini uşağın real həyata hazırlanmasında, praktik həyati məsələlərin həlli yollarını öyrənməsində görürlər. (praqmatizm, nepraqmatizm, qeyri-müəyyənlik fəlsəfəsi)