Ustad Misbah Y?zdi
Yüklə 0,84 Mb. Pdf görüntüsü
|
| ƏMR BE MƏ’RUF PEŞƏ DEYIL
Əmr be mə’ruf, yə’ni müsəlmanın başqalarını yaxşı işlərə də’vət etməsi təkcə cəmiyyətə yox, fərdin özünə də faydalıdır. Çünki yaxşılığı təbliğ edən şəxs istər-istəməz özü də yaxşılığa çalışır. Amma bu o vaxt baş verir ki, əmr be mə’ruf ilahi bir vəzifə kimi icra olunsun. Təəssüf ki, bə’zən bu dini vəzifə peşə kimi başa düşülür. Belə olur ki, bir insana əcr, əvəz müqabilində təbliğ etmək tapşırılır. Allaha yox, əvəzə görə əmr be mə’ruf edən şəxsin qəlbi həmin hissləri yaşamadığından o, gördüyü işdən mə’nəvi fayda götürə bilmir. Digər bir tərəfdən, əmr be mə’ruf edən şəxs özü günahkardırsa, onun sözlərinin elə bir tə’siri olmayacaq. Çünki bu şəxs əmr be mə’rufa ilahi vəzifə kimi yox, peşə kimi baxır. Allah-təala belələrini məzəmmət edir: “Siz insanlara yaxşı işlər görməyi əmr etdiyiniz halda, özünüzü unudursunuz?” Əmr be mə’rufu şər’i vəzifə bilənlər isə bu yolda hətta canlarından keçməyə hazır olurlar. Onlar öz vəzifələrini yerinə yetirmək üçün bütün qüvvələrini işə salırlar. 56 Belə bir əmr be mə’ruf həm cəmiyyətə, həm də fərdə xeyirlidir. Yuxarıda zikr olunmuş ayə, təbii ki, belə müsəlmanlara şamil edilmir. Digər bir nöqtə budur ki, əmr be mə’ruf təkcə dilə aid olan vəzifə deyil. İnsan bə’zi şəraitlərdə sözünü əmələn təsdiq etməli olur. Elə məqamlar yarana bilər ki, çirkin bir işin qarşısını almaq lazım gələr. Amma nəsihət yolu ilə günahkara tə’sir etmək və ya əmələn günahın qarşısını almaq mümkün olmadıqda insanın qarşısında bir yol qalır. Həzrət Əli (ə) həmin yolu göstərərək buyurur: “Pis iş görənlərdən uzaq olmağa çalış”. Əmr be mə’ruf və nəhy əz münkər gücü olmayan şəxs günah əhlindən uzaqlaşmalıdır. Əks-təqdirdə onların mənfi tə’sirinə mə’ruz qalasıdır. Günahkarla yaxınlıq nəticəsində insanın günaha baxışı dəyişir, pis işlər yaxşı görünməyə başlayır. Ona görə də belə bir yaxınlıq qadağan olunur. |