Şəkil 2.2 HRM-in harvard sxemi.
Mənbə: (M.Beer, B. Spector, P.Lawrence, D.Quinn Mills and R.Walton, Managing Human Assets, Free Press, New York, 1984)
P.Boksal (Boxall, 1992) hesab edirdi ki, bu modelin üstünlükləri aşağıdakılardan ibarətdir:
- bütün təsir qruplarının maraqlarını nəzərə alır;
- sahibkar və işçilər, habelə, müxtəlif maraq qrupları arasında açıq və ya gizli kompromisin mühümlüyünü qəbul edir;
- işçilərin, işin təşkilinin və bu məsələlərlə əlaqədar rəhbərliyin aşağı səviyyədə stilinin təsirini daxil etməklə, HRM kontekstini genişləndirir;
- istər bazar və məhsulla əlaqədar aspektlərin, istərsə də, sosial-mədəbni aspektlərin birləşməsini fərz edərək, strategiya rəhbərinin seçilməsinə ətraf təsirin geniş diapazonunu qəbul edir;
- Strateji seçimdə xüsusi olaraq qeyd edir ki, bu model şəraitə uyğun və ya determinizm (bütün hadisələrin qanunauyğunluğu və səbəbiyyət əlaqəsindən asılı olması) mühiti ilə əlaqədar rəhbərlik etmir.
Dostları ilə paylaş: |
