əsas etibarilə,
deməli, məsələn, türkün məsəli, zaddı, ən azı, ona görə ki, Ģeydi, beləliklə, adı
nədir, adını sən de, hansı ki, haradasa, canım sənə desin, baxanda baxıb
görürük k
i və s. Belə sözlər nitqi zibilləyir, onda qırıqlıq, uyğunsuzluq, rabitə-
sizlik əmələ gətirir, dinləyicilərdə xoşagəlməz bir duyğu və təəssürat yaradır.
4) Jarqon sözlərin və ifadələrin işlədilməsi
(məsələn; znaçit, voobşe, tem
bolli, mejdu proçim, niçeqo sebe, kakraz, toçno və s. kimi) nitqin təmizliyinə xələl
gətirir, onun keyfiyyətini aşağı salır.
5) Mədəni danışıqda başqasını təhqir etmək, heysiyyətinə toxunmaq
məqsədini daşıyan söyüş və qarğışlara, ədəbsiz, təhqiramiz, qeyri-etik sözlərə,
ifadələrə
(anqırmaq, bağırmaq, soxuşdurmaq, xosunlaşmaq, donqullanmaq,
burcutmaq, qatıqlamaq, qanmaq, tülkü, ayı, eşşək, qoduq, heyvərə, alçaq, tupoy,
qanmaz, gəbərtmək, qırıldamaq, burnunu söxmaq, kəllən haqqı, çərənləmək, başı
girməyən yerə bədənini soxmaq, hırıllamaq, hürkmək, xoruzlaşmaq
və s.) yer
verilməməlidir. Belə sözlərlə ifadə olunan alçaldıcı ekspressiyanı ünvanlanan
adamlar təhqir kimi qəbul edirlər. İctimai yerlərdə belə sözlərin işlədilməsi heç bir
mənada xoş təsir bağışlamır. Təhsilin humanistləşdirilməsindən söhbət getdiyi
indiki vaxtda xüsusən müəllimlərin nitqində şagird, tələbə və başqalarına qarşı
vulqar xarakterli söz və ifadə işlədilməməlidir. Vulqarizmlər dili zibilləyir,
onların nitqdən kənarlaşdırılması uğrunda həmişə ciddi iş aparılmalıdır.
“Bəli, dil təmizlik sevir, gözəllik sevir. Bu gözəllik onun bütün təbiəti ilə
bağlıdır, necə təmiz, sərin, bulaq suyu qayadan qaynayıb çıxır, elə də hər söz
insanın ürəyindən gəlməlidir. Dilin bütün daxili gözəlliyini əks etməlidir. Belə
47
olmadıqda dil korlanır, kobudlaşır, mənasına xələl gəlir, daxili gözəlliyini itirir.
Dil onu pozan, korlayan hallara isə ciddi müqavimət göstərir, onları rədd edir,
insanın bədəni yad ünsürləri rədd edən kimi” (M.İbrahimov).
Dostları ilə paylaş: |