M e h ir Sözleşm esinin Hukuki Niteliği
Yargıtay 1959 tarihli yukarıda anılan İçtihadı Birleştirme Karan sonrası
verdiği artık yeknesaklaşmış kararlannda mehri kocanın evlenme sözleşmesi
anında ya da devamı sırasında bazen de sona ermesi halinde kadına belirli bir
mal, para veya ekonomik değeri olan bir şeyi
armağan etmesi olarak kabul
etmektedir92. Medeni Kanun’un, evlenme sözleşmesi sırasında kan kocadan
birinin diğerine bir mal veya para vermesini ya da vermeyi vaad edip bir süre
ertelemesini yasaklamamasından yola çıkan Yüksek Mahkeme, eski hüküm
lere göre kurulmuş mehir sözleşmesinin, Medeni Kanun tarafından yasaklan
mış bir hukuki ilişki olarak kabul edilemeyeceğini vurgulamaktadır93. Her ne
kadar söz konusu İçtihadı
Birleştirme Karan, Medeni Kanun’un yürürlüğe
girmesinden önce yapılan evliliklerde belirlenen mehir sözleşmelerinin ge
çerli olup olmayacağı tartışmasına yanıt vermekteyse de; Yargıtay 743 sayılı
Medeni Kanun sonrasında gerçekleşen evlilikler öncesinde veya sonrasında
yapılan mehir sözleşmelerini de geçerli kabul etmiştir94.
Yukarıda anılan Yargıtay kararlarından da anlaşılabileceği üzere mehri
muaccel bağışlama, mehri müeccel ise ileriye yönelik bir bağışlama sözü
olarak kabul edilmektedir. Koca dışında üçüncü bir kişinin de bağışlama
sözü vermesi de geçerlidir. Ancak,
bu durum, Türk Borçlar Kanunu’nun
128. maddesinde düzenlenen üçüncü kişinin fiilini taahhüt olmayıp, Türk
Borçlar Kanunu’nun 288. maddesinde hüküm altına alman bağışlama sözü
vermedir.
V. MEHİR SÖZLEŞMESİNİN GEÇERLİ OLARAK
KURULABİLMESİ İÇİN GEREKLİ OLAN ŞARTLAR
Yargıtay tarafından mehir sözleşmesinin bağışlama olarak kabul edilip,
Türk hukukunda geçerli kabul edilmesiyle birlikte ihtilaf konusu olan mehir
sözleşmelerinin geçerli bir şekilde kurulup kurulmadıklanna yönelik tartışma
lar başlamıştır. TBK m.285’e göre bağışlama sözleşmesi, bağışlayanın sağla-
rarası
sonuç doğurmak üzere, malvarlığmdan bağışlanana karşılıksız olarak
bir kazandırma yapmayı üstlendiği bir sözleşmedir95. Henüz edinilmemiş olan
92 Y. 1. HD. E. 2013/7586, K. 2013/10272, T. 19. 06.2013; Y. 1. HD. E. 2012/16654, K. 2013/3539,
T. 08. 03. 2013; Y. 1. HD. E. 2011/8161, K. 2011/9851, T. 05. 10. 2011; Y. 1. HD. E. 2011/8023,
K. 2011/10250, T. 13. 10. 2011; Y. 1. HD. E. 2010/9242, K. 2010/10342, T. 13. 10. 2010; Y. 1.
HD. E. 2009/4577, K. 2009/6090, T. 27. 05. 2009.
93 YlBGK. E. 1959/14, K. 1959/30, T. 02. 12. 1959.
94 Y. 2. HD. E. 1965/4557, K. 1965/5028, T. 25. 10. 1965.
95 Honsell, Schweizerisches Obligationenrecht Besonderer Teil, Neuente, ergänzteundverbesserte
Auflage, Stämpfli Verlag, Bern, 2010, s. 195; BaslerKommentar, Obligationenrecht I, Art. 1-
529, 5. Auflage, Herausgegebenvon: Heinrich Honsell,
Nedim Peter Vogt, Wolfgang Wiegand,
HelbingLichtenhahn Verlag, Basel, 2011, Nedim Peter Vogt, Art. 239 N. 1.
Dostları ilə paylaş: