Sabit diskler

8.4 GB LİMİTİ NEDİR?

PC’LER İLK TASARLANDIĞINDA gerek diskler gerekse hafıza ve diğer kısımlara erişmek için bir takım adresleme yöntemi geliştirdiler. Bu yöntem belli sayıda ve düzende rakamla diskler yada hafızada bulunan bir bölümü anlatmaya yarıyordu. Örneğin XXXX gibi bir rakam hafızada tek bir yerin adresiydi. Fakat bu rakamlar (adresler) belli uzunlukta ve formadaydılar. Bu rakamlar track 'ler, silindirler ve sektörlerdeki her bölgeyi gösterebiliyordu. Tabii ki belli uzunlukta oldukları için belli bir kapasiteyi işaret edebiliyorlardı. Maalesef ATA ve BIOS 'taki adresleme yöntemleri birbiriyle uyumlu çalışacak şekilde dizayn edilmemişlerdi. Kısaca BIOS 'taki adres formuyla ATA üzerindeki adres formu birbirine uymuyordu. Bu problem adreslerin birbirine bir tür tercüme (BIOS 'da yapılan bir işlemdir.)edilmesiyle mümkün oldu. Fakat bu tercüme işlemi daha önce bahis ettiğimiz sayıların belli uzunlukta ve formda olmasının gerekliliğini göz önünde bulundurduğunda kendince belli kurallar koyar. Böylece adreslerin çevrilmesi işlemi herhangi bir karışıklığa meydan verilmeden yapılır. Bu kurallardan biride disklerin kapasitesidir. 1997'den önceki BIOS 'lar tercüme işlemi yaparken 8.4 GB'lık disklerden daha fazlasının adresleyecek uzunluktaki (rakamları) adresleri kabul etmiyordu. Bu sebeple bu procedür tekrar gözden geçirildi. Şu anki sınır 137 GB 'lık olarak belirlenmiş bulunmakta. 8.4 Gb'lık sınırlamadan önce PC dünyasında 528 MB ve 4.2 GB 'lık sınırları vardı. Bu problemlerde aynı nedenlerden kaynaklanıyordu. Fakat teknolojinin gelişmesi ve kapasitelerin artması nedeniyle diskler büyüyor ve BIOS 'lar onlara ayak uydurmak zorunda kalıyorlar.

SCSI ARABİRİMİ

SCSI DE IDE gibi veri akışını düzenleyen bir arabirim standardıdır. Fakat SCSI sadece depolama cihazlarını değil tarayıcı ve printer gibi çevre birimlerini de kontrol edebilir. Bu standartta kontrol işlemlerini yapan çipler yerine adaptasyon işlemlerini yapan çipler vardır. Adaptasyon işlemi sayesinde işlemci SCSI üzerinden bağlı olan cihazları bilgisayarın neredeyse anakartında ki temel bir çip gibi bilgisayarın bir parçası olarak görür. Her SCSI cihazı kendi kendini kontrol eder. Bu yüzden ISA ve PCI genişletme yuvalarına takılan SCSI kartlarına SCSI adaptörü denir.

Bütün SCSI cihazları bir zincir şeklinde, birbirine bağlanır. Zincir üzerinde yer alan adaptör kartı da dahil olmak üzere her cihaz bir ID(tanıtım) numarası alır. Bu numaralar farklı cihazları temsil eder. Geleneksel SCSI adaptöründe ID numaraları 0 ve 7 arasında değişir. 0, ID numarasına sahip cihaz BOOT cihazdır. Yani boot işlemi kesinlikle 0 numaralı cihazdan yapılır. Daha sonra diğer takılı cihazlar, onlara atanan ID numaralarına göre sıra ile çalıştırılırlar. Geleneksel SCSI kartları 7 adet çevresel cihazı (printer, hard disk, tarayıcı vb.) kontrol edebilir. Eğer çift kanallı bir cihazınız varsa bu adaptör kartla 15 adet çevre cihazınızı kontrol edebilirsiniz. Üstelik SCSI tüm bu cihazlarla son derece yüksek hızla iletişim kurar.

SCSI ÇEŞİTLERİ VE SCSI'Nİ EVRİMİ

1986 yılında çıkan ilk SCSI-1 standardı artık kullanılmamakta. Bu eski standartta 3 MB/saniye gibi son derece yavaş bir hızda iletişim kurabilmekteydi. Bu teknolojide veriler asenkron olarak gönderilirdi. Her seferinde 8 bitlik bir paket gönderilen veri yolu kullanıldı.

SCSI-2 standardıyla beraber bazı teknik değişikler oldu. Öncelikle veri aktarım hızı 10MB/saniye'ye çıktı. Ayrı bir "P" kablosuyla birlikte veriler 16 yada 32 bitlik paketler halinde gönderilmeye başlanıldı. Bu kablo asıl kablonun yanında bir ek kablo gibi düşünülebilir. Bu tip adaptör standardına, Wide SCSI (Geniş SCSI) adı verildi. Böylece veriler daha geniş bir veri yolu üzerinden gönderilebiliyordu. Bu iki gelişme de Fast Wide SCSI (Hızlı Geniş SCSI Standardı) altında toplandı. SCSI-2 standardından sonra gelen standartlar biraz kafa karıştırıcıdır.
SCSI-3 adındaki yeni standart pek çok şeyi değiştirdi. Bunlardan birincisi SCSI-3 standardı, Fast SCSI ve Fast Wide SCSI standartlarını kullanmak için ikinci bir kablo kullanma gerekliliğini ortadan kaldırdı. Diğer bir gelişme de SCAM(SCSI Configuration Architecture Magically) teknolojisidir. Bu teknoloji sayesinde takılan uyumlu cihazlar otomatik olarak tanınıyor ve onlara bir numara veriliyordu. Bu da Plug -n Play teknolojisine oldukça benzer bir teknolojidir. Böylece kullanıcılar elle numara verme işleminden ve kabloları sonlandırma işleminden kurtulmuş oluyorlar.
UltraCSI (Fast20 olarak da bilinir) olarak adlandırılan standart ise SCSI-2 standardına yapılmış bir tür eklemedir. Bu standartla birlikte sinyaller 20 MHz'lik bir hızda ve 16 bitlik olarak gönderilmeye başlanıldı. Fakat bu hız artışı nedeniyle bazı kısıtlamalar geldi. Örneğin iki SCSI cihazı arasında kullanabileceğiniz en uzun kablo 1.5 m ile sınırlandırıldı. UltraSCSI-2 olarak adlandırılan ikinci standart ise kablodan 40 MHz'lik bir frekansda veri aktarabiliyordu. Bu sayede potansiyel olarak bir SCSI kablosundan saniyede 80 MB'lık veri aktarılabilir. UltraSCSI-2 standardıyla beraber bu kablo sınırlaması da ortadan kaldırıldı. Kablo üzerinde kullanılan voltaj düşürülüp gereğinde adaptör kart tarafından değiştirilebilir hale geldi. Bu sayede adaptör kart, 16 cihazı uzun kablolar kullanıldığı halde destekleyebilir. Üstelik bu tür bir voltaj tekniği sayesinde, kablo üzerinde iletilmekte olan verilerin manyetik alanlardan etkilenmesi olasılığı azaltılmış oldu. Bu teknolojiye LVD (Low Voltage Diferential Signalling - Düşük Değiştirilebilir voltajlı sinyal iletimi ) denildi.
SCSI tamamen önceki standartlarla uyumludur. Kısaca bir SCSI-1 cihazı, SCSI-2 adaptör kartında çalıştırabilirsiniz. Tabii ki kullandığınız adaptör kartla aynı standartta olan bir cihaz kullanırsanız, en fazla verim verecek sonucu elde edersiniz.
SCSI çoğunlukla server' larda kullanılan bir arabirim oldu. Bunun ilk nedeni hız diğer nedeni de son kullanıcıların SCSI ayarlarını öğrenememesi oldu. Bu sebeple masaüstü bilgisayarlarda kullanım rağbet görmedi. Fakat bu standartların server'lardaki üstünlüğü yeni bir arabirim tarafından tehdit altında : Fiber Kanal Teknoloji. Bu yeni arabirim inanılmaz hızla ulaşmakta. Paralel veri gönderebildiği zaman Fiber Kanal Cihazları saniyede 400 MB'lık veri yollayabiliyor. Eğer tek taraflı veri yollayacak şekilde cihazlarınızı kuracak iseniz.

SCSI Versiyonu	Sinyal Gönderme Hızı(MHz)	Kablodan Geçecek Olan Verilerin Genişliği(Bit)	Aktarılabilecek Maksimum Veri Miktarı	Bağlanabilecek Ek Cihaz Sayısı	Mksimum Kullanılabilecek Kablo Uzunluğu
SCSI-1	5	8	5	7	6
SCSI-2	5	8	5	7	6
Wide SCSI(Geniţ SCSI)	5	16	10	15	6
Fast SCSI	10	8	10	7	6
Fast Wide SCSI	10	16	20	15	6
Ultra SCSI	20	8	20	7	1.5
Ultra SCSI-2	20	16	40	7	12
Ultra2 LVD SCSI	40	16	80	15	12

O zamanda saniyede 100 MB aktarabiliyorsunuz. Üstelik SCSI'nın kablo uzunluğuna getirdiği kimi kısıtlamalar, Fiber Kanal'da olmayacak. Bakır kablolarla cihazlar arasında 30 m'lik, Fiber kablolarla da 10 km'lik bir mesafeden veri aktarılabilir. FCAL denilen küçük kablo düğümleri sayesinde tek bir bilgisayara yüzlerce çevre birimi eklenebilecek. Bu sayede oluşacak olan veri aktarım hızı ve güvenirliliğini düşünmek bile muhteşem bir şey olsa gerek.

Tabloda görebileceğiniz üzere temel standartlar SCSI-1 yada SCSI-2 gibi isimler alıyorlar. Diğer SCSI çeşitleri bu SCSI temellerinin üzerine inşa edilmiş diğer standartlar. Fark edebileceğiniz diğer bir nokta Wide (geniş) SCSI çeşitlerinin kullandığı veri paketlerinin uzunlukları16 bit uzunluğunda. Bu da bu tip standartları destekleyen SCSI adaptörlerine 15 adet cihazın bağlanmasını mümkün kılıyor. Bir istisna olarak Ultra-2 LVD (Düşük Değişken Voltaj Teknolojili) SCSI adaptörleri kullanıldıkları kablolarda daha farklı bir elektrik sinyali kullandıkları için normal kablo üzerinde de 16 bitlik veri paketini gönderebiliyorlar. Bu da onları hem hızlı yapıyor hem de 15 adet cihazı aynı anda kullanabilmelerini sağlıyor. Fast kelimesinin geçtiği standartlarda, sinyal gönderme hızı artıyor. Tabii ki Ultra-2 LVD SCSI yine bir istisna.