Hər iki qoşun bir-birindən aralı dayanıb öz başçılarının əmrini gözləyirdi. Lakin Imam (ə) müharibə istəmir və dəfələrlə nümayəndə göndərib məktub yazmaqla məsələni sülh yolu ilə həll etməyə çalışırdı. 36-cı ilin rəbiüs-sani ayının son günlərində gözlənilmədən günahsız Hürmüzanın qatili Übeydullah ibni Ömər Imam (ə)-ın yanına gəldi.
Hürmüzan iranlı idi. Ikinci xəlifə onun müsəlmançılığını qəbul etmiş, onun məişətinin təmin olunması üçün müəyyən məbləğ ayırmışdı. Ömər, Əbu Lölö adlı bir nəfərin bıçaq zərbəsi ilə öldürülmüşdü və məmurların qatili tutmaq üçün göstərdiyi səylər nəticəsiz qalmışdı.103 Xəlifənin Übeydullah adlı oğlu insani qanunların əksinə olaraq qatilin yerinə Hürmüzanı öldürmüşdü.104 Übeydullahdan xəlifənin (Osmanın) vasitəsi ilə qisas almaq üçün Imam (ə)-ın göstərdiyi səylər nəticəsiz qalmışdı. Imam (ə) elə o vaxt Allahla əhd bağladı ki, əgər nə vaxtsa əlinə imkan düşərsə, onun barəsində Allah hökmünü icra edəcək.105
Osmanın qətlindən və Imam (ə)-ın hakimiyyətə gəlməsindən sonra Übeydullah ondan qisas alınacağından qorxub Mədinədən Şama qaçmışdı.106 Belə bir ləkəli və qara keçmişə malik olan Übeydullah Siffeyn müharibəsi günlərində Imam (ə)-ın yanına gəlib tənə ilə deyir: Allaha şükür olsun ki, səni Hürmüzanın, məni isə Osmanın intiqamını almaq istəyənlərdən etdi!
Imam (ə) buyurdu: –vAllah mənimlə səni döyüş meydanında qarşılaşdıracaq.107
Təsadüfən Übeydullah döyüşün qızğın yerində Imam (ə)-ın əsgərləri tərəfindən öldürüldü.108
Dostları ilə paylaş: | 
