88. Mezmur: En Üzücü Mezmur 88. Mezmur’a geldiğimizde, insanın yaşamış olduğu üzüntü ve sıkıntının en uç noktasına ulaşırız. Mezmur yazarı burada, içinde bulunduğu durumun umutsuzluğunu tanımlamak için şimdiye kadar çekmiş olduğu hüzün ve acılara göz gezdiriyor gibidir. Her şeyin sonuna gelmiştir. Kendisini, şifa bulmaz hastaların yer aldığı, dışlanan bir koğuşun listesinde yer alıyormuş gibi hisseder. Tek gideceği yer morgdur. Üzerine bir çarşaf çekilip arabayla götürülmesi, yalnızca an meselesidir.
