| 3.COŞKU VE HEYECANI DİLE GETİREN METİNLER
Bu dönem şiiri üç eğilim göstermiştir.
a)Sade dil ve hece ölçüsüyle yazılan şiirler
Mehmet Emin Yurdakul ve Ziya Gökalp sade dil ve hece ölçüsüyle şiirler yazdılar. Bu ikisini daha sonra beş hececiler takip etmiştir. Beş Hececiler şunlardır:
Sade dilciler şu özelliklere sahiptirler:
-Sade bir dil ve hece ölçüsü kullandılar,
-Temalar milli coşkuyu artırıcı temalardır,
-Toplum için sanat anlayışına bağlı olarak didaktik şiir öndedir,
-Milliyetçilik ve Türkçülük çokça işlenen konulardır,
-Konular yalnızca İstanbul çevresini değil, Anadolu’yu da kapsar,
-Kafiyeler genelde kulak içindir,
-Halk şiirine özgü söyleyişle modern söyleyiş birlikte kullanılmıştır,
-Dörtlük nazım birimi yanında beşli, altılı, yedili vb. bentler de kullanılmıştır,
-Halk şiiri nazım biçimleri yanında Batı kaynaklı nazım biçimlerine de yer verilmiştir…
b)Saf(öz) Şiir
Fecr-i Âti şiir duyarlılığını devam ettiren Ahmet Haşim’le başlayan ve Yahya Kemal’in de katıldığı bir şiir hareketidir. Bu anlayış asıl meyvesini Cumhuriyet döneminde vermiştir. Haşim ve Yahya Kemal öncü sayılırlar.
Haşim’e göre şiirde mana aranmaz, çünkü mana belirsiz bir şeydir. Sosyal bilimlerde olduğu gibi belli bir manası yoktur şiirin. Bu yüzden şiir sosyal meseleler, siyaset veya ideoloji için kullanılmaz. O, saf duyguların şiiridir. Bu konudaki görüşlerini “Şiir Hakkında Bazı Mülahazalar” adlı makalesinde öne süren şair böylece Batı’da Valery, Verlaine gibi şairlerin savunduğu saf(öz) şiire varmış oluyor.
Yahya Kemal de şiirin asıl maddesinin söz olduğunu ileri sürmüş, sözün deruni bir ahenk olduğunu ifade ederek şiirin ritmine önem vermiştir. Öz şiirin genel özellikleri de şunlardır:
-Şiirde anlama değil müziğe önem verirler,
-Her mısranın müzikal olarak diğer mısralardan bağımsız yazılması öne çıkar,
-Toplumsal, siyasal ve ideolojik konulardan uzak konular işlenir,
-Şiirde ahenk, ritim, ses değerleri öne çıkar…
-Anlam kapalı ve çok yönlüdür…
Dostları ilə paylaş: | 
