«Cəm» (ﺍﻟﺠﻤﻊ) kainat olmamışdan qabaq xəlqsiz Haqqa işarə edən işarətləri anladan qısa kəlmədir. Kainat və xəlq öz-özlərinə var olmayan iki varlıqdır, çünki onlar yoxluğun iki tərəfinin arasında mövcuddurlar.
«Təfriqa» (ﺍﻟﺗﻓﺮﻗﺔ) – «ayrı» isə kainat və xəlqə işarə edən işarələri anladan qısa kəlmədir. Onlar bir-birləri üçün zəruri olan iki prinsipdir. Cəmsiz bölünməyə işarə edən yaradıcını inkar etmiş olur; bölünməsiz cəmə işarə edən Qadirin qüdrətini inkar etmiş olur. Hər ikisini birləşdirən tövhiddədir (tövhidi anlayır).
Şair deyir:
«Gah onunla özümü cəm etdim, gah ayırdım,
Tək – vüsal, ikilik – saydır».
Yəni Onunla cəm olub özümdən ayrıldım. Tək – cəmdir, iki – ayrılma.
