QÜRUR, ELMIN BƏLASı Təhsil
yolunda
gözlənilən
təhlükələrin
araşdırılması
gücləndirici amillərin araşdırılmasından daha əhəmiyyətlidir.
Ona görə də Həzrət (ə) elə məsələlərə toxunur ki, əslində
yığcam şəkildə tə’lim-tərbiyə qaydaları açıqlanır. Bəsirətli və
agah insan təhsil zamanı bu qaydalara hökmən əməl etməlidir.
Əks-təqdirdə təhsil üçün çəkilən zəhmətlər hədərə gedəcəkdir.
Həzrət (ə) birinci xəbərdarlıq olaraq israr edir ki, elm və alim
üçün təhlükəli olan bütün bəlaların mehvəri qürur, lovğalıqdır.
Cahil insan bilmədiyi məsələ qarşısında yalnız bir sual verə
bilər. Yə’ni onun olanı vur-tut bircə sualdır və o öz
cəhalətindən xəbərdardır. Belə bir hal insana icazə vermir ki,
lovğalansın. O öz nöqsanını bildiyi üçün təvazö edir ki, bu
nöqsan aşkarlanmasın. Yoxsulluqdan heç vaxt bəla törənmir,
yə’ni yoxsul və bilməyən şəxs lovğalanmaq üçün bəhanəyə
malik deyil. Kimsə öz cəhaləti, nadanlığı ilə öyünüb demir ki,
bəli, mən nadanam, sizdən üstünəm. Bir sözlə, heç nəyi
olmayanın lovğalanmağa da əsası yoxdur. Amma elə ki, insan
cüz’i də olsa mə’lumat əldə etdi, qürur, lovğalıq üçün qapı
açılır. Ona elə gəlir ki, biliyi çox mühüm və kafidir. Bu yanlış
təsəvvür çaşqınlığın bünövrəsini qoyur və ilkin bəla toxumu
səpilir.
