Dünyadan üz çevirməyin məzəmmət olunması
Məsələnin o biri tərəfi də belədir. Yəni əgər bir cəmiyyət yalnız mənəvi cəhətlərə baxsa və elmdən xəbərsiz olsa, elmi tərəqqi, kəşf və yeniliklərdən, vətən övladlarının təhsilindən, həyatı bu gün dünyanın tələb etdiyi və ehtiyaclı olduğu asanlıqla və sürətlə bəşərin ehtiyaclarına uyğun şəklə salacaq kadr yetişdirməkdən məhrum olsa, yenə də başqa bir qanadı sınmış olar. Elə bilməyin ki, İslam hər bir şeyin mənəvi məsələlərdə inhisarının tərəfdarıdır və maddiyyata diqqət yetirmir. Xeyr! Bu fikir birincisi qədər böyük səhvdir. İslam çox aydın şəkildə dünyadan və həyatdan üz çevirməyi rədd etmişdir.
Əmirəlmömininin Nəhcül-bəlağədəki sözlərində bunu müşahidə edirsiniz. Nəhcül-bəlağə zahidlik kitabıdır, amma eyni zamanda öz axirətini düzəltmək adı ilə dünya həyatını buraxan insana fəryad qoparır. İslam belə deyil.
Birgə olmaq
Deməli, bunların hər ikisi, amma yanaşı olmalıdırlar. Bu iki tələbə qurumu gərək hər iki işi görsünlər. Amma həm yaxşı işləsinlər, həm də bir-birinə qarşı normal münasibətləri olsun, bir-birini rədd etməsinlər. Müstəmləkəçilər və bu ölkəyə siyasi, mədəni, iqtisadi və digər cəhətlərdən hakim olmaq istəyən şəxslər dini universitet mühitindən çıxardılar. Müstəmləkənin həyata keçməsi üçün bu, vacib idi. Onlar din adamlarını, din alimlərini sıradan çıxardılar. Tam məhv etmədilərsə də, cansız simalara çevirdilər. Bu, dediyim dövrdən, yəni təxminən yüz əlli il öncədən, Nasirəddin şahın hakimiyyətinin sonlarından başlandı. Din alimləri olsun, nə vaxtsa onlardan istifadə edilə bilər, lakin din aliminin ruhu və mənası qalmamalıdır. Onlar bunu istəyirdilər.
Dostları ilə paylaş: |
