Zikir ve Dualarıyla Namazın Gerçeği

Allah'ı, Allah İçin Çağıralım

Denildiği üzere, Sultan Mahmud Gaznevî, sarayındaki insanların kendisine ne kadar sadık olduklarını anlamak amacıyla bir kafile düzenler, bir devenin üzerine de bir sandık mücevher bırakıp sandığı kilitler. Yolda bir dereye ulaşınca deveyi ürkütür. Böylece devenin üzerindeki mücevher sandığı yere düşer ve mücevherler dereye dökülür.

Sultan, "Herkes topladığı mücevherin sahibidir" der. Bu sözü duyan sultanın etrafındaki kişiler sultanı yalnız bırakarak mücevher toplamaya koşarlar.

Bu arada Ayaz'ın mücevherleri bırakıp sultanın yanına geldiğini görür, "Sen neden mücevher toplamaya gitmiyorsun?" diye sorar. Ayaz şöyle cevap verir:

"Ben kafamda seni düşündüm de

Hizmeti bırakıp nimete koşmadım."

Mevlana bu olaydan şu sonucu çıkarır:

"Gözün dostunun bağışındaysa eğer

Sen kendini düşünüyorsun, dostunu değil.

Evliyanın Allah'tan O'ndan başkasını istemesi

Tarikat ehlinin tarikatına aykırıdır."

Kur’an-ı Kerim, Allah'ı kendileri için isteyen, sadece sıkıntılarda O'na yalvarıp yakaran, başka zamanlarda O'nu unutan ve hatta inkâr edenleri sert bir şekilde eleştirmektedir:

"Gemiye bindikleri zaman, dini yalnız Allah'a has kılarak O'na yalvarırlar. Fakat (Allah) onları salimen karaya çıkarınca hemen (O'na) ortak koşarlar." [1]

Her halükârda, kendisi için çalışmak nefisperestliktir.

Halk için çalışmak, putperestliktir.

Allah ve halk için iş yapmak şirktir.

Kendisinin ve halkın işini Allah için yapmak Allah'a tapmaktır.

Hz. Ali'nin münacatında şöyle okumaktayız:

"Allah'ım! Ben sana ne ateşinden korktuğum ve ne de cennetine tamah ettiğim için ibadet ediyorum; ben seni ibadete lâyık buldum ve ibadet ettim sana."[2]

Evet, kâr amacıyla çalışanlar, tacirlerdir; korkudan çalışanlar ise kölelerdir; özgür ve hür insanlar ise Allah'ın nimetlerinin şükrünü yerine getirmek için O'na ibadet ederler. Nitekim Ehlibeyt İmamları'nın (a.s) buyruklarında şöyle geçer:

"Bazıları bir şey umarak Allah'a ibadet ederler; bu tacirlerin ibadetidir. Bazıları da Allah'tan korktukları için O'na ibadet ederler; bu ise kölelerin ibadetidir. Bazıları ise Allah'a, O'nun şükrünü yerine getirmek için ibadet ederler; bu ise hür kişilerin ibadetidir."[3]

Hafiz'ın dediği gibi:

"İçimize dosttan başkası yerleşmez

Her iki âlemi de düşmana ver; bize dost yeter."

Maddî aşkta insan sevgilisini kendisi için ister; fakat manevî aşkta, insan kendisini sevgilisi için ister. Hz. Ali (a.s) Kumeyl duasında şöyle buyuruyor:

"Kalbimi kendi sevginle doldur!"

[1]- Ankebût, 65

[2]- Bihar'ul-Envar, c.70, s.186

[3]- Bihar'ul-Envar, c.41, s.14

Kurb Makamına Ulaşmanın Yolu

Allah'ın kurb makamına ve kurbet kastına ulaşman için iki yol vardır:

Biri Allah Teâlâ’nın azamet ve makamını bilmek, diğeri ise O'nun dışındaki her şeyin kof, çürük ve itibarsız olduğunu anlamaktır.

Kur’an-ı Kerim, insanı Allah'a âşık etmek için sürekli Allah Teâlâ’nın insanlara nimet ve lütuflarını hatırlatmaktadır. O'nun sıfatlarını, varlıklarını, maddî ve manevî yardımlarını ve onlarca büyüklü küçüklü nimetini anmak; bütün bunların hepsi bizim Allah'a sevgi ve aşkımızı artırmak içindir.

Ayrıca, birçok ayetlerde O'ndan başkasının zaaf ve çürüklüğü açıklanır: O'ndan başkasının ne bir izzeti var, ne de gücü. Tüm varlıklar toplanarak bir sinek yaratmak isteseler, bunu başaramazlar. O'ndan başka sıkıntıda ve zor durumda olanların feryadına kim yetişebilir ki? Allah'la birlikte diğerlerini de çağırmamız ve onları Allah Teâlâ’ya eşit ve denk bilmemiz doğru olur mu acaba?

Bir Hâtıra

Şia âleminin taklit mercilerinden olan Ayetullah Burucerdî yas günlerinde kendi evinde yas programları düzenliyordu. Bu programlardan birinde kendisinin durumu iyi olmadığı için kendi odasında dinleniyor ve aynı zamanda yapılan konuşmaya da kulak veriyordu. Bu arada meclistekilerden birisi, "Zamanın imamı Hz. Mehdi ve Ayetullah Burucerdî'nin sağlığı için salâvat getirin." dedi.

Bu arada Ayetullah Burucerdî'nin, asasıyla kapıya vurduğunu gördüler. Yakınları yanına giderek, "Bir şey mi istediniz?" diye sordular. Bunun üzerine, "Neden benim ismimi Hz. Mehdi'nin (a.s) ismiyle bir arada söylüyorsunuz. Ben buna lâyık mıyım ki ikimize bir arada salâvat getiriyorsunuz?" diye itiraz etti.[1]

Hz. İmam Mehdi'nin (a.s) vekili konumundaki bu büyük taklit mercii, isminin bir masum imamın isminin yanında söylenmesine razı olmazken bir çoklarımız anlayışsızlık veya edepsizliğimizden dolayı zayıf ve tepeden tırnağa muhtaç olan varlıkları mutlak güç sahibi Allah Teâlâ’nın isminin yanında anıyor ve bunları bir kefeye koyuyoruz.

[1]- Ayetullah Safî'den naklen

Nitelik mi, Nicelik mi?

İslâm dini işin niteliği, hedef ve amacına özen gösterir. Kur’an-ı Kerim amellerin en çok olanını değil, en güzel olanını över ve şöyle buyurur:

"(Allah sizi imtihan eder) hanginizin daha güzel iş yaptığınız belirsin diye." [1]

Hz. Ali (a.s) rükûdayken yüzüğünü sadaka verdi, bunun üzerine bir ayet indi. İnsanlar, bir yüzük için bir ayetin nazil olduğunu görünce bu yüzüğün çok pahalı olduğunu sanarak, "bu yüzük, Irak ve Suriye'den alınan vergiler değerinceydi" dediler. Oysa böyle değerli bir yüzük kesinlikle Hz. Ali'nin (a.s) takvasıyla bağdaşmaz. Nitekim yanı başında bazıları fakirlik ve yoksulluk çekerken Hz. Ali'nin parmağına böyle bir yüzük takması onun adaletiyle de uyuşmaz.

Gerçek şu ki, "Sizin veliniz, ancak Allah, O'nun Elçisi, namaz kılanlar ve rükû hâlinde zekât verenlerdir." [2] ayetinin nüzul sebebi yüzüğün ağırlığı, hacmi ve değeri değil, onun ihlâs ve kurbet kastıyla verilmiş olmasıdır. 

[1]- Hûd, 7

[2]- Mâide, 55

Bir Hâtıra

Behlul, bir grubun bir cami inşa ettiklerini ve onu Allah için yaptıklarını iddia ettiklerini görünce bir taşın üzerine "Bu camiyi Behlul inşa etmiştir." yazarak geceleyin caminin kapısına astı. Ertesi gün işçiler caminin kapısına asılmış olan taşı görünce durumu Harun'ur-Reşid'e anlattılar. Harun Behlul'u çağırarak, "Neden benim yaptırdığım camiyi kendi adına mal ediyorsun?" diye sordu.

Behlul, "Eğer sen camiyi Allah için yaptırıyorsan bırak da üzerinde benim ismin olsun; Allah onu kimin yaptırdığını biliyor zaten. O, insanları mükâfatlandırmada yanılmaz ya! Eğer Allah içinse üzerinde benim veya senin adının olması hiç önemli değil" dedi.

Behlul bu hareketiyle Harun'a camiyi kurbet kastıyla yaptırmadığını, aksine şöhret için bu işe giriştiğini anlatmak istedi. İşte bu nedenledir ki Kur’an-ı Kerim kâfirlerin amellerini insanın gözüne su olarak görünen, fakat gerçeği olmayan bir seraba benzetiyor:

"İnkâr edenler(e gelince): Onların işleri, düz arazideki serap gibidir. Susayan onu su sanır." [1]

Esasen İslâm dini, her dört unsuru da iyi olan bir amel-i salih addetmektedir. Yani amel, amaç, vasıta ve metot unsurunu...

Kurbet kastı sadece işin başında değil, o amelin sonuna kadar devam etmelidir. Aksi durumda amel batıl olur.

Uçağın motoru hatta bir dakika bile çalışmazsa, uçağın düşmesi kesindir. Niyette bir an olsun şirk ve riya olursa, amelin tamamını batıl eder.

[1]- Nûr, 39