Oyunun Ad: Nemrut Yazan: Gülşah Banda nemrut (Sinirli, çaresiz) Yüceliğim, büyüklüğüm küçücük aciz bir Topal yüzünden tehl
Yüklə 206,96 Kb.
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Oyunun Adı: Hamlet Yazan
Oyunu Adı: 4. Murat Yazan: Turan Oflazoğlu ÜVEY KIZ Durun! Durun! Önce küçüğü havuza indireyim! (Koşup küçük kızı alır, önünde eğilir, yüzünü ellerinin içine alır) Zavallı yavrucak, neredeyiz demek ister gibi, şu iri gözlerinle şaşkın şaşkın bakıyorsun! Bir tiyatro sahnesindeyiz, şekerim! Sahne nedir mi? Bir yer ki, orada gerçek olaylar canlandırılır, oyunlar oynanır. Şimdi biz de oyun oynayacağız. Gerçekten, ya! Sen de. (Bağrına bastırır, hafifçe sağa sola sallayarak onu kucaklar) Oh, canım, canım benim, sen ne fena bir oyun oynayacaksın! Senin için ne kötü şeyler düşünmüşler! Bahçe, havuz.Eh, yalancıktan bir havuz, belli.Felakete bak ki, burada her şey yalancıktan şekerim. Senin gibi küçük bir çocuk, gerçek havuzdan çok, bu yalancıktan havuzdan hoşlanır; içinde güzel güzel oynarsın da onun için. Fakat hayır, başkaları için bu bir oyun, ama senin için öyle değil, çünkü sen, yavrum gerçeksin ve gerçekten güzel, kocaman, yeşil bir havuzda oynuyorsun. Senin havuzunu bambu ağaçları gölgeliyor, içinde bu gölgeleri yırtarak yüzen minnacık ördekler var. Sen bu ördeklerden birini yakalamak istiyorsun. ( Herkesi dehşet içinde bırakan bir çığlıkla ) Yapma, Rosetta'cığım, yapma, annen oğluyla uğraşıyor, seninle ilgilenemiyor! Ben de hülyalarımın peşindeyim.
Kibrimden, gururumdan susuyorum sanmayın: Kendimi bu hallere düşmüş gördükçe, Bir düşünce kemirip duruyor içimi: Ben değil miyim bu yeni tanrılara Bütün üstünlüklerini kazandıran? Ama bu konuda susuyorum, Neler söyleyeceğimi biliyorsunuz . Buna karşılık, dinleyin ne kadar düşkündü ölümlüler, Ve ben bu ağızsız, dilsiz çocuksu varlıklara Nasıl verdim aklı, düşünceyi, Anlatayım bunu, insanları küçültmek için değil, Onlara ne büyük iyilikler ettiğimi göstermek için. Önceleri insanlar görmeden bakıyor, Dinlediklerini anlamıyorlardı, Uzun ömürleri boyunca düş görüntüleri gibi Düzensiz, gelişigüzel yaşıyorlardı. Bilmiyorlardı duvar örmesini. İçine güneş giren evler yapmasını, Ağacı kullanmasını bilmiyorlardı. Yerin altında, karanlık mağaralarda Karınca sürüleri gibi yaşıyorlardı. Ne kışın geleceği belliydi onlar için, Ne çiçekli baharın, ne hareketli yazın. Bilinç yoktu hiçbir yaptıklarında Ben gösterinceye kadar onlara yıldızların Doğuş batışlarını kestirmenin yolunu. Sonra sayı bilgisini verdim onlara, Bu kaynak bilgiyi onlar için ben bulup çıkardım. Sonra harf dizilerine geldi sıra, O dizilerdir ki belleği her şeyin, Anasıdır bilimlerin ve sanatların. Hayvanlara da ilk boyunduruk vuran ben oldum Ölümlüleri kurtarmak için kaba işlerden; Atlan dizginleyip arabalara koştum, Zenginlerin şanını artıran arabalara. Deniz1er aşan gemilerin bez kanatlarını Bulan da benim, başkası değil. Evet, ölümlüler için neler bulmuşken, Bugün, zavallı ben bulamıyorum yolunu Kendi başımı dertlen kurtarmanın. Dahası var, dinledikçe şaşıracaksın: Ne bilimler, ne sanatlar daha çıkardım! En önem1ilerinden biri de şu: İnsanlar hasta düştükleri zaman Ölüp gidiyorlardı devasızlık yüzünden; Ne yiyecekleri şeyi biliyorlardı Ne içecekleri, ne de sürünecekleri şeyi. Ben öğrettim onlara otları, bir bir karıştırıp Bütün hastalıklara karşı ilaçlar, Cana can katan merhemler yapmasını. ...... Ya toprağın insanlardan sakladığı hazineler? Tunç, demir, gümüş, altın ve bütün madenler, Kim buldum diyebilir bunları benden önce? Hiç kimse... Yalan söyler kim buldum derse. Uzun sözün kısası, şunu bilmiş ol: Bütün sanatları Prometheus verdi insanlara. Zincire Vurulmuş Prometheus Aiskhylos Türkçesi :Azra Erhat-Sabahattin Eyüpoğlu) HERPAGON Yetişin! Hırsız var! Yakalayın! Adam öldürüyorlar! Can kurtaran yok mu? Hak, adalet nerede? Allah yok mu? Vurdular! Canımı aldılar! Gırtlağımı kestiler! Paramı çaldılar, paramı! Kim aldı, kim? Ne oldu? Nerede? Nereye saklandı? Ne yapayım? Nasıl bulayım? Nereye koşayım? Nereye koşmayayım? Şurada mı acaba? Burada mı yoksa? Kim o? Dur! ( Kendi kolunu yakalar) Yakaladım. Ver paralarımı haydut! Eyvah! Benmişim yakaladığım. Neredeyim, bilmiyorum ki! Ben kimim? Ne yapıyorum? Bilmiyorum. Oldu bana olanlar! Param! Zavallı paracığım! Canım, sevgilim benim! Aldılar elimden seni! Sen olmayınca ben neye sığınırım artık, neyle avunur, neyle sevinirim? Her şey bitti benim için; dünyada yapacak işim kalmadı benim! Sensiz ne yaparım, nasıl yaşarım? Olacak şey mi?Yaptılar bana yapacaklarını! Dayanamam bu acıya, ölüyorum; öldüm,gömdüler beni! Diriltmek isteyen yok mu beni; versin paracıklarımı geri, ya da kimin aldığını söylesin. Ne var? Ne diyorsunuz? Kimse yokmuş. Bu işi yapan bir hayli pusuda beklemiş, fırsat kollamış olmalı; ben tam o yezit oğlumla konuşurken yapmış yapacağını. Haydi durma git. Git adalete baş vur; sorguya çektir bütün evi: Hizmetçi kadınları, uşakları, oğlunu, kızını, hatta kendini, kendini bile! ( Seyirciyi işaret ederek) Nedir bu kalabalık? Ne diye toplanmışlar buraya? Kimin yüzüne baksam kuşku sarıyor içimi? Hepsi hırsızmış gibi geliyor bana. Ne o? Ne konuşuyorlar orada? Hırsız mı görmüşler? Nedir o yukarda ki gürültü? Hırsız orada mı yoksa? Ne olur, söylesin bir gören varsa, Allah rızası için söylesin! Aranızda mı saklı orada? Hepsi bana bakıp bakıp gülüyor. Görürsünüz hepsinin parmağı var bu hırsızlıkta. Haydi gelsin çabuk jandarmalar, polisler, tüfekler, hakimler, mahkemeler, işkenceler, darağaçları, cellatlar! Astıracağım, bütün dünyayı astıracağım. Yine de paramı bulamazsam kendi kendimi asacağım! CİMRİ Moliere Türkçesi : Sabahattin EYÜBOĞLU BERBER Dayanamayacağım daha. Öldürür bre, beni öldürür. Neremde taşıyorum onları? Kafamda, kursağımda, barsaklarım da sancıyla Kapkara bir sancıyla, tüylü canlı dokundum avuçlarıma bulaştı kulakları derimden içeri geçti. Bir çift mağara olurlar düşümde çekerler beni dolambaçlarından içeri garip yankılarla boğulup giderim, oysa bir türküye yüklenebilirim: ( Türkü söyler gibi ) Mİ-DAS-IN KU- LAAK- LAA- RI Ahh kimse işitti mi? Bir tek kişiye söylesem, o da kimseye söylemese? Sonra o da kimseye söylemese. o da kimseye söylemese, o da kimseye söylemese böylece kimse kimseye söylemese, kimse bilmese? Öff, öldürür bre, beni öldürür. Midas'ın gizini tuttum böyle oldum Ya kara bildiricilerin gizini tutsaydım? Kader cadılarının? Ooof, kusmalıyım Midas'ın kulaklarını o gün bu gün sancıyla içimde kapkara bir sancıyla taşıyorum onları Salyam geliyor. Bu kuyu işimi görür. ( Kuyuya eğilirken içinden bir keçi fırlayıp kaçar ) Uh, o ne?..Söz verdim ama Midas'a şerefim üzerine söz verdim. Keçiler tabanımı yalasın ki söz verdim. Bu kuyu işimi görür. ( Eğilip kuyunun içine seslenir. Kuyu sesleri uğultuyla yankılar ) Oooooo, Oooooo, Hoooooy Nasıl yankıyor kuyu. Canlı. Beni işitir. Ama söylemez, işitir beni, söyleyemez Heeey, heeeey. Ooooo. Kocaman bir kulak bu kuyu. Beni işitir ama söyleyemez. Ooooo. Nasıl yankıyor kuyu ? Öyleyse işit kuyu, yankıya yankıya işit Cehennemin yedi kat derinliğine kadar işit İşit kuyu, işit.Hoooy, Midas'ın kulakları eşek kulakları Eşek kulakları Midas'ın kulakları eşek kulakları Midas'ın eşek kulakları Eşek kulakları Midas'ın Midas'ın kulakları eşek kulakları Midas'ın kulakları eşek kulakları Midas'ın kulakları. Ohh. ( Kuyu başında yığılır kalır ) MİDASIN KULAKLARI Güngör Dilmen SONYA Ne yapabiliriz? Yaşamak gerek! (Bir sessizlik) Yaşayacağız Vanya Dayı. Çok uzun günlet, boğucu akşamlar geçireceğiz. Alınyazımızın bütün sınavlarına sabırla katlanacağız. Bugün de, yaşlılığımızda da, dinlenmek bilmeden, başkaları için çalışıp didineceğiz. Ecel saati gelip çatınca da uysalca öleceğiz ve orada, mezarın ötesinde, çok acı çektik, gözyaşı döktük, çok acı şeyler yaşadık diyeceğiz... Ve Tanrı acıyacak bize ve biz seninle, canım dayıcığım, parlak, güzel, sevimli bir hayata kavuşacağız ve buradaki mutsuzluklarımıza sevecenlikle, hoşgörüyle gülümseyeceğiz ve dinleneceğiz... İnanıyorum buna dayıcığım, bütün kalbimle, tutkuyla inanıyorum... (Voynitski'nin önünde diz çöker ve başını onun avuçlarına koyar. Yorgun bir sesle tekrar eder.) Dinleneceğiz! Dinleneceğiz! Melekleri dinleyeceğiz, elmaslar gibi yıldızlarla kaplı gökleri göreceğiz. Dünyanın tüm kötülüklerinin, tüm acılarımızın, dünyayı baştan başa kaplayacak olan merhametin önünde silinip gittiğini göreceğiz ve hayatımız bir okşayış gibi dingin, yumuşak, tatlı olacak. İnanıyorum, inanıyorum buna. (Dayısının gözyaşlarını mendiliyle kurular.) Zavallı, zavallı Vanya Dayı, ağlıyorsun... (Gözyaşları arasından) Hayatında mutluluğu tadamadın, ama bekle Vanya Dayı, bekle... Dinleneceğiz.... (Kucaklar onu.) Dinleneceğiz! Dinleneceğiz! Vanya Dayı Anton Çehov Ataol Behramoğlu PANTALONE Aferin sana.Bana martaval yutturmaya kalktın,öyle mi ? Kalk ayağı,yalancı düzenbaz seni.Napoli'nin okulu sana öğrete öğrete bunu mu öğretti? Daha Venedik'e geldiğin gün babam görmeden, tanımadığın bilmediğin kızlara takılıp şerefleriyle oynuyorsun. Önüne gelene kendini Napoli'li Don Astrubale diye tanıtıp kendine milyoner süsü veriyorsun. Daha neler de neler. yok prens torunu imiş efendim, asilzade torunu imiş. Bir kral olmadığın eksik. Binlerce yalan uydurarak binlerce namuslu kızın iffetini lekeliyorsun.Ya bana attığın yalanlar? Seni bunca sene hasretle bekleyen ihtiyar babana attığın martavallara ne demeli? Niçin, evlenmediğin halde evlendim dedin? Biriseide, bilmem Policarpio ile basılmalar, silah çekmeler, neler de neler.Bana yok yere hayali bir gelin, bir torun için göz yaşı döktürdün.Bir ihtiyarı en hassas yerinden yakaladın.Niçin, neden uyduruyorsun bu yalanları kuzum? Uygar bir insan, ailesinin soyluluğu ile değil, kendi yaptığı işlerle yükselir. Bir tüccar saygınlığını, doğruluğu ile kazanır. Bir kez adın çıkıp güvensizlik kazandın mı,doğru dahi söylesen artık kimse inanmaz; herkes güven duymadan bakar sana. Bu hareketinle Bisognosi ailesinin adını da kirletmiş, onurunu ayaklar altına almış oldun. Yazıklar olsun sana. Gerçekten pişman olduğunu bilsem, zarar yok unutulur diyeceğim. Ama korkarım sen yaradılıştan yalancısın, ilerde daha da beter olacaksın. Demek sen Napoli'li ile evlenmedin? Hiçbir kadınla ilgin yok mu? Bak, iyice düşün öyle söyle! YALANCI Carlo Goldoni Türkçesi : Tarık LEVENDOĞLU OTHELLO Tanrı sınamak istediğinde beni, Dert verip dermanımı keseydi, Bin bir türlü sıkıntı, utanç yağdırsaydı Göklerden şu çıplak kafama, Boğazıma kadar beni gömseydi yoksulluğa, Tutsak edip kırsaydı bütün umutlarımı, Bir damla huzur bulabilirdim yine de Ruhumun bir köşesinde. Ama hayır, küçümseyen dünyanın Durmadan beni gösteren parmağı Değişmeyen bir alay konusu ediyor beni. Buna da katlanabilirdim; dayanabilirdim buna da. Ne yazık, içime aşkımı sakladığım, Bana isterse hayat, isterse ölüm getiren o kaynaktan, Sevgisini isterse besleyen, isterse kurutan o pınardan. Çıkarılıp atılmak! Ya da orada kalıp orayı kurbağaların Çiftleşip ürediği pis bir su birikintisi saymak! Rengin uçtu bak; Sakin ol, genç, gül dudaklı, masum yüzlü melek! Şimdi cehennem kadar korkunç görünüyorsun sen! Seni koklayanı kendinden geçirip acı veren Zararlı ot, hiç doğmamış olsaydın keşke. ''Ne günah işledim,'' diye soruyor bir de! Bu güzel kağıt, bu eşsiz kitap Üstüne '' Orospu '' yazılsın diye mi yaratıldı? Ne günah işlemiş! İşlemiş! Orta malı seni! Senin yaptıklarını söyleseydim eğer, Cayır cayır yanardı yanaklarım ocak gibi, Utanç denen şeyi yakıp kül ederdi. Ne günah işlemiş! Kokusunu duymasın diye gök burnunu tıkıyor, Ay, gözlerini kapatıyor utançtan. Önüne çıkanı öpen çapkın bile Toprağın derinliklerine sığınmış işitmesin diye. Günahı neymiş?!! Utanmaz orospu!... OTHELLO William Shakespeare Türkçesi : Özdemir NUTKU LEAR Esin rüzgarlar, esin! Yanaklarınız çatlayıncaya kadar üfürün! Kudurun! Esin! Seller, boşanın! Kuleleri, tepelerindeki fırıldaklara kadar sulara gömün! Düşünce hızıyla bir an içinde çakıp sönen kükürtlü ateşler, meşeleri yaran yıldırımın öncüleri, alazlayın şu ak saçlı başımı! Siz de ey gökler, kainatı saran o korkunç gürlemelerinizle yamyassı edin şu yuvarlak dünyayı! Tabiatın insan döken kalıplarını paramparça edin; nankör insan üreten tohumları silip süpürün! (...) Gökler, gürleyin var kuvvetinizle! Yağmurlar, akın! Yıldırımlar, saçın ateşinizi! Siz benim kızlarım değilsiniz ki! Ben sizi nankörlük ediyorsunuz diye yerebilir miyim? Koca bir ülkeyi vermedim ki size; "evlatlarım" demedim ki size! Bana hiçbir itaat borcunuz yok sizin! Onun için keyfinize bakın, neniz varsa yağdırın üzerime... Görüyorsunuz, kölenizim artık... Gücü kalmamış, adam yerine konmaz olmuş, zavallı, alil bir ihtiyarım. Ancak "o habis kızlarıma yardakçılık ediyorsunuz" demekten de kendimi alamıyorum. O melunlarla birlik oluyor, böyle yaşlı ve ağarmış bir başa göklerden savaş açıyorsunuz. Ayıp! Ayıp! Kral Lear
William Shakespeare
Türkçesi : İrfan Şahinbaş
Bu aşağılık yaşam anlamak için o feminist toplantılara gitmem mi gerekiyor? İki köpek gibi çalışıyoruz. Bir çift laf etmeye vaktimiz yok. Kendimize ayıracağımız bir an bile.. Evlilik bu mu? Benim de sorunlarım olacağı hiç aklına gelmedi ki? Hiç bana sorar mısın? Yorgun musun? Yardım ister misin? Yemeği kim pişiriyor? Ben. Tabaklar kim yıkıyor? Ben. Alışverişi kim yapıyor? Ben. Ay sonuna para yetiştireyim diye akla karayı seçen kim? Ben de aynı zamanlarda çalışıyorum. Ben, ben ben... Çoraplar kirleten sensin. Onları kim yıkıyor, peki? Benim çoraplarımı kaç kere yıkadın? Evlilik bu mu? Seninle konuşabilmeyi istiyorum. Benim sorunlarımın da olduğu hiç aklıma geldi mi? Tamam, senin sorunların benim demektir, ama benim sorunlarım da senin olmalı. Öyle seninkiler benim, benimkiler gene benim... Seninle konuşmak istiyorum... Ama işten döner dönmez uyumaya gidiyorsun... Akşam... Televizyon. Pazarları maç: 22 tane geri zekalının bir top peşinde koştuklarını görmeye... Aralarında bir geri zekalı daha var, ama o düdüklü ve ceketli... Luigi, çok kızar ve sanki anasına küfür edilmiş gibi, "Sen spordan ne anlarsın be..." Ne biçim cevap. Beni spor ilgilendirmiyor. Spor kimin umurunda. Onu hiç böyle görmemiştim. Deli gibi bağırıyordu. Ben bağırdım, o bağırdı, bir sürü küfürlü laftan sonra tartışmayı bitirdik. Ben ciddi olarak dedim ki: "Yeter, eğer evlilik buysa ben büyük bir hata yapmışım." Hatamı aldım (Çocuğu alır) Kapıya geldim. Bu esnada anahtar elimdeydi. Eminim... Luigi yanıma geldi. Zavallı Luigi, yüzü kireç gibiydi.,. Böyle hüzünlü bir sahneyi ömrümde yaşamadım. Hiç şakam yoktu. O da anlamıştı. Beni içeri aldın "Haydi yapma böyle"... "Bırak beni"... "Önce konuşalım sonra istersen gidersin. Ama önce konuşalım. Diyalektik diye bir şey vardır, değil mi?"... Sonra beni diyalektiğe doğru çekti... (Yatağa ilerler) Beni oturttu. "Evet, haklısın," dedi. Ama annesinden böyle alışmıştı. Annesi gibi olmamı bekliyordu. Yanılmıştı. Değişmeliydi.,. yani kısaca "özeleştiri" yaptı. Ne hoştu, ne hoştu... Ben ağlamaya başladım. O özeleştiri yaptı, ben ağladım. Ben ağladım o özeleştiri yaptı. Ne güzel ağladım dün akşam... Peki anahtar? (Anımsar) Anahtar Luigi'de eminim. Benden o aldı. Ceketin cebinde... Ceket nerede? (Ceketin cebine bakar) İşte anahtar burada... Bu benimki, bu onunki... Saat kaç? Yediye on var. Hala vaktimiz var. (Bebeği alır) Annesinin bebeği, annesinin ceketi, annesinin çantası, annesinin abonman kartı... abonman kartı... Şunu bulmalıyım, otobüsün kalabalığından seni yere bırakıp da arayamam ya... İşte abonman kartı... altı delik mi? Altı delik gidiş, altı delik dönüş. Altı gidiş, altı dönüş mü? Kiril kullandı abonman kartımı? Bugün günlerden ne? Pazar. Pazar! PAZAR!!! Sen de bana bir şey demiyorsun.. Pazar günü çalışmaya gitmeye kalkıyorum. Ben deliyim. (Çocuğu bırakır, ağır ağır dans eder) PAZAR. (Şarkı söyleyerek) Pazarları iş olmaz, geç saate kadar uyunur. Ne güzel pazar... Yatağa bebeğim, bebeğim... yatalım ve bütün günlerin pazar olduğu bir düş görelim... Dünyanın sonuna dek... sonsuz PAZAR... Bütün yaşamın pazar olduğu bir düş görelim... Haftanın diğer günleri yok artık... pazartesiyi astılar, perşembeyi kurşun1adılar, cumayı tutukladılar... hepsi öldü... Sadece pazar kaldı. Uykuya, uykuya... Eğer düşümde yeniden fabrikayı görürsem kendimi boğazlarım. (Bebek kolunda elbiseleriyle kendisini yatağa atar. Battaniyeyi başına kadar çeker)
Ne yapayım efendim, dalkavuklara tahammülüm yok. Bakıyorum bütün yaptıkları, durmadan ekmeği, şarabı, odunu, tuzu muzu yoklaması; hep size yaranmak, gözünüze girmek için. Fena içerliyorum buna; hem bir duysanız neler söylüyorlar sizin için Allah'ın günü; ona da üzülüyorum. Neden derseniz, acıyorum size; istemeye istemeye acıyorum. Ne de olsa, atlarımdan sonra en sevdiğim sizsiniz. Kim olduklarını söylesem kızarsınız, kızarsınız.küplere binersiniz. Madem istiyorsunuz, söyleyeyim: Dört bir yandan düpedüz alay ediyorlar sizinle. Demedikleri kalmıyor sizin için. Millet siline dolamış, tefe koymuş sizi; ver yansın ediyorlar. Neler, neler anlatmıyorlar cimriliğiniz üstüne. Kimi diyor ki, siz özel takvimler bastırıp perhiz, oruç günlerini iki misline çıkarıyormuşsunuz; evinizde az yemek yensin diye. Kimi de diyor ki , bayram seyran günlerinde punduna getirip uşaklarınızla bir kavga çıkarıyormuşsunuz, kimseye beş para vermemek için. Güya komşunun kedisini bir koyun eti artığınızı yedi diye mahkemeye vermişsiniz. Bir gece de sizi kendi atlarınızın yulafını çalarken yakalamışlar; benden önceki arabacınız sizi karanlıkta bir temiz pataklamış, siz de sineye çekmişsiniz. Daha söyleyeyim mi? Nereye gitsek ağız dolusu veriştiriyorlar size. Dünya alemin maskarası olmuşsunuz. Nerede adınız geçse cimri, pinti, mendebur,tefeci, moruk diyorlar. ( Harpagon, bastonuyla Jaques'i dövmeye başlar) Nasılmış! Ben demedim mi size? İnanmıyordunuz bana. Doğruyu söyleyince kızarsını demedim mi ben size? CİMRİ Moliere Türkçesi : Sabahattin EYÜBOĞLU HERMES Uslu akıllı çiftçiler, dinleyin söyleyeceklerimi, Anlamak istiyorsanız nasıl yitirdik barışı, Yıkın Pheidias'ın işlediği suçun Meydana çıkmasıyla başlar: Perikles başına aynı şey gelir diye korktu, Biliyordu sizin ne kadar hırçın, Isırıcı insanlar olduğunuzu. Kendi yıkımını önlemek için tutuşturdu devleti. Bir kıvılcım gibi attı ortaya Megara Fermanı'nı, Öyle bir kasırga estirdi ki, dumandan Dost düşman Helenlerin gözleri karardı. Köyler dayandı direndi uzun zaman, Ama bağ kütükleri tutuşup testiler kırılınca, Kimse söndüremez oldu yangını.Barışta uçtu gitti. Vergi veren şehirlerde sizi böyle kızgın Birbirinize diş biler görünce , fırsat bu fırsat diye , Ellerinden geleni yaptılar vergi ödememek için. Sparta kodamanlarını rüşvetle elde ettiler; Onlarda kazanç düşkünü ve ikiyüzlü olduklarından , Barışı alçakça kovdular, sarıldılar savaşa. Zenginlere kazanç, köylülere yıkım getirdi bu işler: Filomuz öç almak için yedi bitirdi incirlerini Bir sürü suçsuz, habersiz köylünün. Tarlalarını bırakıp burada toplanınca işçi milleti Anlamadı bir kez daha satılmış olduğunu. Cibreleri yok, çok sevdikleri kuru incirleri yok diye Gözlerinin içine bakıyorlardı nutuk çekenlerin. Onlarsa biliyordu açlıktan kıvrandığınızı Bitkin düşüp çıkar yol bulamayacağını; Bu yüzden, ellerinde birer yaba,eşekler gibi anırıp Kovuyorlardı durmadan ayağımıza gelen barış. Ortaklarımızdan semizini, zenginini Birasidas'tan yana olmakla suçluyorlardı. Halk da aç, bitkin, miskin köpekler gibi Saldırıyordu her önüne atılan iftira lokmasına. Yabancılar tehlikeyi görüyor, Altınla tıkıyorlardı bazı gammazların ağzını. Onları zengin edip sizin haberiniz olmadan, Çöle çeviriyordu Yunanistan'ı. Bunlar hep o deri tüccarının marifetleri! BARIŞ ARİSTOFANES Türkçesi : Azra ERHAT HAMLET (6) Verdiğim parçayı, ne olur, dediğim gibi, rahat, özentisiz söyle. Çünkü birçok oyuncular gibi söz parlatmaya kalkacaksan, mısralarımı şehrin tellalına okuturum daha iyi. Elini kolunu da havalara savurma öyle; ölçüsünde, tadında bırak her şeyi. Duyduğun coşkunluk bir sel, bir fırtına, bir kasırga gibi de olsa, onu dindirecek bir hava bulmalı, buldurmalısın. Doğrusu, yürekler acısı geliyor bana gürbüz bir delikanlının, takma saçlar sakallar içinde, bir acıyı yüreğini paralarca, didik didik ederce bağırıp halkın kulaklarını yırtması; o halk ki çoğu kez anlaşılmaz, dilsiz oyunları, gürültü gümbürtüyü sever. Bir oyuncu Termagant'ın kendisinden daha yaygaracı, Nemrut'tan daha nemrut oldu mu, hak ettiği şey kırbaçtır bence. Bu hallere düşme, rica ederim. Fazla durgun da olma; aklını kullanıp ölçüyü bul. Yaptığın söylediğini tutsun, söylediğin yaptığını. En başta gözeteceğimiz şey, yaradılışa, tabiata aykırı olmamak. Çünkü bunda sapıttık mı tiyatronun amacından ayrılmış oluruz. Doğduğu gün de, bugün de tiyatronun asıl amacı nedir? Dünyaya bir ayna tutmak, iyilerin iyiliklerini, kötülerin kötülüklerini göstermek, çağımızın ne olup ne olmadığını ortaya koymak. Gerçeği büyütmek ya da küçültmekle bilgisizleri güldürebilirsiniz, ama bu bilenleri üzer; oysa bir tek bilgili dost, bilgisiz bütün bir kalabalıktan daha önemli olmalı sizin için. Ah ben öyle oyuncular gördüm ki sahnede, öyle beğenilen, alkışlanan oyuncular gördüm ki, günaha girmeyeyim ama, değil Hıristiyan, değil Müslüman, insan bile değillerdi. Öylesine şişirme, uydurma hallere giriyorlardı ki, dedim bunları tabiatın kaba işçileri yaratmış olmalı, insan yapıyorum derken insanlığın berbat bir kopyasını yapmışlar. Az çok değil, iyice yenmeli bunu. Sakın söyleyeceklerinden fazlasını söyletmeyin soytarılarınıza. Öylelerini gördüm ki, kendi başlarına gülmeye ve seyircilerin en anlayışsızlarını güldürmeye kalkıyorlar. Hem de oyunun anlayış isteyen en can alıcı yerinde. Kötü bir şey bu; acıklı bir budalalık bu yoldan tutunmaya çalışmak. Haydi, gidin hazırlanın. Oyunun Adı: Hamlet Yazan: William Shakespeare Çeviren: Sabahattin Eyuboğlu Yüklə 206,96 Kb. Dostları ilə paylaş:
|