Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Ölüm, ölümden sonrakine oranla, bir keçinin boynuz vurmasından daha fazla değildir.”5
Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Ademoğlu, Allah’ın kendisini yarattığı zamandan beri, asla ölümden daha şiddetli bir şeyle karşılaştırılmamıştır. Ama buna rağmen, ölüm, ölümden sonrakine kıyasla, daha kolaydır.”6
Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Ey Cebrail! Ölüm çok büyük bir beladır.” Cebrail ise ona şöyle dedi: “Ölümden sonra olan şey ise daha büyük ve daha büyük bir beladır.”1
İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Ey Allah’ın kulları! Bağışlanmamış kimse için, ölümden sonraki alem, ölümden daha şiddetlidir. Kabrin darlığından, baskısından, karanlığından ve yalnızlığından korkun…”2
3741. Bölüm
Diriler Arasında Bir Ölü
Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Ölüp rahatlığa kavuşan insan ölmüş değildir. Asıl ölü dirilerin ölüsüdür.”3
İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Cahil, diriler arasında ölüdür.”4
İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Bir başkası da var, ilim sahibi olmadığı halde ken dini alim diye tanıtır… Suratı insan suratı, kalbi ise hayvan kalbidir. Hidayet kapısını bilmez ki yönelsin, körlük kapısını bilmez ki ondan yüz çevirsin. Dirilerin ölüsü odur.”5
İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Yalancı ve ölü birdirler. Zira canlının ölüye üstünlüğü ona itimat edilmesiyledir. O halde eğer onun sözüne itimat edilmezse diri değildir.”6
İmam Ali (a.s) zahitlerin sıfatı hakkında şöyle buyurmuştur: “Onlar, dünya ehlinin bedenlerinin ölümünü gözlerinde büyüttüklerini gördükleri zaman, yaşayan kalplerinin ölümünü daha büyük görürler.”7
İmam Ali (a.s) Ümeyyeoğulları fitnesi hakkında şöyle buyurmuştur: “Bu zaman halkı kurt, sultanları canavar, orta hal lileri yiyici, fakirleri ise ölülerdirler.”8
İmam Hüseyin (a.s), Kerbela’ya giderken şöyle buyurmuştur: “Gerçekten de ben ölümü saadet, zalimler arasında yaşamayı ise sıkıntı ve zorluk olarak biliyorum.”1
İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Kendisinden başkasının örnek alacağı güzel işleri geride bırakan kimse ölmemiştir. Bir hikmeti yayan kimsenin adı, onunla anılır. ”2
Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Ani ölüm, bir tür öfkeyle almadır.”3
Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Mümin için ani ölüm, rahatlama sebebidir. Günahkar kimse için ise, bir tür öfkeyle almadır.”4
Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Mümin için ani ölüm, rahatlama sebebidir. Kafir içinse ani ölüm hasret sebebidir.”5
Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Ani ölüm mümin için (ölümün sıkıntısından ve zorluklarından) bir rahatlıktır, kafir için ise (canının) gazapla alınmasıdır.”6
Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Ani ölüm müminler için bir indirim (rahatlama) kafirler için ise bir gazaptır.”7
İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Vallahi ölüm konusunda ne nefret ettiğim bir sürprizle karşılaştım ve ne de hoşlanmadığım bir şeyi gördüm. Şimdi ben, geceleyin su arayan kimsenin suya kavuştuğu, iste-yenin muradına erdiği gibiyim. Allah katında olan, iyiler için daha hayırlıdır.”8
Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Davud Nebi (a.s) cumartesi günü ani bir ölümle vefat etti. Bunun üzerine kuşlar, kanatlarıyla ona gölge saldılar. Musa Kelimullah (a.s) da Tih (Berehut) çölünde öldü. Daha sonra bir nida edici gökten şöyle nida etti: “Musa (a.s) öldü ve ölmeyen kimdir?”1
İmam Bakır (a.s) şöyle buyurmuştur: “Herkim kırk yaşının altında ölürse, aniden ölmüştür ve herkim ondört günden az (hastalık çeker de) ölürse, ölümü ani ölümdür.”2
Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Kıyametin nişanelerinden biri de felç hastalıklarının ve ani ölümlerin yaygınlaşmasıdır.”3
3744. Bölüm
Cenazeyi Teşyi Etme
Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Ölümden sonra mümine verilen ilk mükafat, cenazesini teşyi eden herkesin bağışlanmasıdır.”4
İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Mümine verilen ilk armağan cenazesini teşyi edenlere mağfiret edilmesidir.”5
İmam Bakır (a.s) şöyle buyurmuştur: “Mümin mezarına konulunca ona şöyle nida gelir: “Bil ki sana verilen ilk hediye cennettir. Seni teşyi eden kimselerin hediyesi ise bağışlanmadır.”6
İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Âza sahiplerinin, cenaze teşyinde hazır bulunmaları, üzerine namaz kılmaları, böylece hem kendileri için bir sevap elde etmeleri, hem de ölü için mağfiret dilemeleri için ölünün dini kardeşlerini haberdar kılması gerekir.”7
Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Anne babaya iyilik etmek için iki yıllık mesafeyi kat et. Sıla-i rahimi (akraba ziyareti) yerine getirmek için bir yıllık mesafeyi kat et. Hastayı ziyaret için bir mil yolu katet. Cenaze merasimine katılmak için de iki millik yolu kat et.”8
İmam Bakır (a.s) şöyle buyurmuştur: “Herkim Müslüman cenazesini teşyi ederse, kıyamet günü dört şefaat ona verilir ve bir şey söylediğinde melekler ona şöyle der: “Böyle bir şey senin hakkındır.”1
Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Her ölü tabutuna konulup üç adım götürülünce Allah’ın dilediği herkesin işittiği bir şekilde, şöyle seslenir: “Ey kardeşlerim! Ey tabutu taşıyanlar, sakın dünya sizi kandırmasın! Zaman sizi de benim gibi oyalamasın. Geride kalanlarım için mal ve evlat bıraktım. Oysa onlar, benim günah yükümü taşımıyorlar, sizler de beni teşyi ediyorsunuz. Sonra da beni yalnız bırakıyorsunuz. Cebbar olan Allah da benden hesabını soracaktır.”2
Bak. El-Bihar, 6/258/94 ve s. 259/96
İmam Bakır (a.s), “İnsan cenazeyi teşyi davetini mi kabul etmeli, yoksa düğün davetiyesini mi?” Diye sorulunca şöyle buyurmuştur: “Cenazeyi teşyi etme davetini kabul ediniz. Zira cenaze merasimine katılmak, insana ölümü ve ahireti hatırlatır. Düğüne katılmak ise insanı bu işlerden gafil kılar.”3
