Erişkin Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu Tanısı Gözden
Kaçıyor Mu? Ozan Pazvantoğlu1, Işıl Zabun2, Saliha Baykal3, Gökhan Sarısoy4 1 19 Mayıs Üniversitesi 2 OMÜTF Psikiyatri AD 3 OMÜTF Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi AD 4 OMUTF Psikiyatri AD
GİRİŞ ve AMAÇ: Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu (DEHB), çocukluk çağında başlayan ve %30-50 oranında erişkin çağda da devam eden bir sendromdur(1 ).Erişkin DEHB (eDEHB)’ nun sıklığı genel toplumda %4-5 iken psikiyatrik populasyonda daha yüksek olduğu düşünülmektedir(2). Buna karşın bu hastalar psikiyatri polikliniklerine başvursalar bile, genellikle bu tanı çeşitli sebeplerden dolayı gözden kaçmakta ya da akla gelmemekte, bu yüzden tanılama daha düşük oranlarda kalmaktadır(3).
Çalışmamızda eDEHB tanısı alan hastaların önceki ve şimdiki psikiyatrik başvuru ve tedavi durumlarını araştırmayı amaçladık. (Bu bildiri daha kapsamlı bir araştırmanın bir ön bildirimi niteliğindedir)
METOD: DEHB tanılı bir çocuğu olan ebeveynler arasından 19 eDEHB tanısı koyduğumuz hasta ile 19 sağlıklı kontrol, psikiyatrik başvuruları açısından karşılaştırıldı. Katılımcılar tanılama aşamasında Wender-Utah derecelendirme ölçeği, mevcut semptomlar ölçeği ve erişkin DEHB kendi bildirim ölçeğini doldurduktan sonra DSM-IV’e dayalı psikiyatrik tanı görüşmesi ile değerlendirildi. Grupların sosyodemografik verilerinin karşılaştırılmasında ki-kare testi kullanıldı.
BULGULAR: Yapılan istatistiksel analiz sonucunda, eDEHB tanısı koyduğumuz grup ile sağlıklı kontroller arasında ”geçmiş psikiyatrik başvuru”, “geçmiş psikiyatrik tedavi” ve “şimdiki psikiyatrik tedavi” açısından anlamlı derece farklılık (p<0,05) saptanmıştır.
SONUÇ:
Bu sonuçlar, -gerçekte- eDEHB tanısına sahip kişilerin bu hastalığa bağlı belirtilerden dolayı yardım arayışında bulunduklarını ve onlara bir tanı konup tedavi başlandığını, ancak bu tanı ve tedavinin ya yanlış olduğu ya da sadece komorbid durumları içerdiği, eDEHB tanısının gözden kaçtığı şeklinde yorumlanabilir.
Referanslar:
1) Mahomedy Z, Westhuizen D, Linde MJ. Persistence of attention deficit/ hyperactivity disorder into adulthood:a study conducted on parents of children diagnosed with attention deficit/hyperactivity disorder. S Afr Psychiatry Rev; 2007; 10:93-8
2) Kessler RC. The prevalence and correlates of adult ADHD in the United States: Result from the national comorbidity survey replication (NCS-R). Abstract presented at the American Psychological Association annual meeting, 2004, Honolulu, Hawaii.
3) Barkley RA, Brown ET. Unrecognized Attention-deficit/hyperactivity disorder in Adults Presenting with other psychiatric disorders. CNS Spect. 2008;13; 977-84
SB-5
Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Dal Hastaneleri İçin, Yeni Bir Servis
Modeli Olarak Açık Servis İshak Saygılı, Ömer Yanartaş, Yücel Yılmaz, Hülya Akar, Medine Güleç, Serhat Çıtak,
Hayrettin Kara Erenköy Ruh ve Sinir Hastalıkları Eğ. Araş. Hast.
Amaç: Bu çalışmada, Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Dal Hastaneleri için bir servis modeli olarak önerilebilecek “açık servis modeli” ile ilgili bir inceleme ve değerlendirme yapılması hedeflenmiştir.
Yöntem: Bu çalışmada, Erenköy Ruh ve Sinir Hastalıkları Eğitim ve Araştırma Hastanesi bünyesinde faaliyet göstermekte olan Açık servis (A-1) işleyiş modeli ele alınmıştır. Serviste Mayıs 2008- Nisan 2009 arasında yatarak tedavi görmüş olan hastaların sosyodemografik ve klinik bilgileri geçmişe dönük olarak dosya bilgileri üzerinden incelenmiştir.
A-1 Servisi suisid, homisid ve eksitasyon riski olmayan, bilinç bozukluğu bulunmayan, madde entoksikasyonu veya yoksunluğu olmayan, psikiyatrik hastaların tanı ve tedavisi için yapılandırılmış, hastaların farmakoterapinin yanısıra psikoterapi yöntemleri de kullanılarak tedavi edildiği açık nitelikli bir servistir. Servise yatışı ya da nakli talep edilen tüm hastalar servis uzman doktorları tarafından görülerek değerlendirilmekte, uygun görülenler servise kabul edilmektedir.
Sonuç: Dosya bilgileri incelenen toplam 379 hastanın 176’sı doğrudan poliklinikten yatrırılmıştır.203 hasta da hastanedeki diğer servislerden devir alınmıştır. Hastaların tanı dağılımları şu şekildedir: major depresyon(%35,3), disosiyatif bozukluk (%11,7), bipolar bozukluk (%9,8), obsesif-komplusif bozukluk (%6), uyum bozukluğu (%4,1), şizofreni (%4,1), kişilik bozuklukları (%2,2) yaygın anksiyete bozukluğu(%1,6), panik bozukluğu(%1,6), somatoform bozukluklar(%1,6), şizoaffektif bozukluk(%0,9), alkol madde bağımlılığı(%1,5), sanrısal, organik olmayan psikotik bozukluk (%1,6), distimi (%0,6), travma sonrası stres bozukluğu (%1,3), insomnia(%0,3), sosyal fobi (%0,3), organik mental bozukluk %0,9, demans %0,6, diğer anksiyete bozuklukları (%7,8) BTA affektif bozukluk (%1,9), dürtü kontrol bozuklukları(%1,8). Serviste bu tanılarla takip ve tedavileri yapılan hastalarda bireysel ve grup terapileri şeklinde psikoterapi yöntemleri, relaksasyon egzersizleri, uğraşı terapileri, sinema terapisi gibi yöntemler ağırlıklı olarak uygulanmıştır.
Kaynaklar
1. van der Merwe M, Bowers L, Jones J, Simpson A, Haglund K. Locked doors in acute inpatient psychiatry: a literature review. J Psychiatr Ment Health Nurs. 2009 Apr; 16(3): 293-9.
2. Alexander J, Bowers L. Acute psychiatric ward rules: a review of the literature. J Psychiatr Ment Health Nurs. 2004 Oct; 11(5): 623-31.
3. McIntyre K, Farrell M, David A. In-patient psychiatric care: the patient's view. Br J Med Psychol. 1989 Sep; 62 ( Pt 3): 249-55
SB-6
Şizofreni Tanılı Hastalarda ve Kardeşlerinde Yüzde Dışavuran
Duyguların Algılanması Almıla Erol, Levent Mete, İpek Sönmez, Elif Ünal İzmir Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi
Amaç: Şizofreni tanılı hastalarda yüzde dışavuran duyguların anlaşılmasında bozukluklar olduğu yaygın olarak bildirilmiştir.1 Şizofreni tanılı hastaların akrabalarında yüzde dışavuran duyguların algılanmasını araştıran çalışmalardan elde edilen bulgular ise çelişkilidir.2,3 Bu çalışmada şizofreni tanılı hastalarda ve kardeşlerinde yüzde dışavuran duyguların tanınması ve ayırt edilmesi yetilerinin araştırılması ve bu biçimde yüzde dışavuran duyguların algılanmasıdaki bozuklukların genetik yatkınlık ile ilişkili olup olmadığının saptanması amaçlanmıştır.
Yöntem: Araştırmaya şizofreni tanılı 57 hasta, bu hastaların sağlıklı 58 kardeşi ve 58 sağlıklı kontrol alındı. Tüm olgularla SCID-I (DSM-IV için yapılandırılmış klinik görüşme) ile görüşüldü. Ardından tüm katılımcılar Yüzde Dışavuran duyguların Tanınması Testi (YDTT) ve Yüzde Dışavuran duyguların Ayırt edilmesi Testi (YDAT) ile değerlendirildi.
Bulgular: Üç grup yaş, cinsiyet ve eğitim düzeyi açısından eşdeğer idi. Şizofreni tanılı hastalar YDTT ve YDAT testlerinde hem kontroller hem de kardeşlerden anlamlı düzeyde daha düşük performans gösterdiler. Kardeşler her iki testte kontrollerden anlamlı düzeyde düşük, hastalardan ise anlamlı düzeyde yüksek performans gösterdiler. Kardeşlerin performansı hasta ve kontrollerin arasında kalan değerlerdeydi.
Sonuç: Kardeşlerin yüzdeki duygu dışavurumlarını tanıma ve ayırt etme yetilerinin kontrollere gore bozulmuş olması, yüzdeki duygu dışavurumunu algılama yetisindeki bozuklukların aile içerisinde kalıtıldığı ve şizofreni için endofenotip olabileceği yönünde kanıt sağlamaktadır.
Kaynaklar
1. Hofer A, Benecke C, Edlinger M, Huber R, Kemmler G, Rettenbacher MA, et al. Facial emotion recognition and its relationship to symptomatic, subjective, and functional outcomes in outpatients with chronic schizophrenia. Eur Psychiatry 2009; 24 (1): 27-32.
2. Kee KS, Horan WP, Mintz J, Green MF. Do the siblings of schizophrenia patients demonstrate affect perception deficits? Schizophr Res 2004; 67: 87–94.
3. Bölte S, Poustka F. The recognition of facial affect in autistic and schizophrenic subjects and their first-degree relatives. Psychol. Med 2003; 33: 907–15.
SB-7
Dostları ilə paylaş: |
