zınğ: zınğ et-: çınlamak; zınğ-zınğ etip kenebeyt yahut zınğ-zınğ etip da koyboyt: hiç aldırmıyor, zerre kadar aldırış etmiyor.
zınğğıra-, 1. kurularak ve yeknesak bir tarzda yarım sesle bir hava tutturmak; 2. çınlamak, tınlamak; zınğğıra ıyla-: hıçkırarak, avaz avaz ağlamak (sağu sağan kadın hakkında);