zımırat I, zümrüt; zımırat közdüü bir şakek folk.: zümrüt kaşlı bir yüzük.
zımırat- II, et. zımıra-’dan.
zımırık = zumuruk.
zımırıl-, kaçmaya başlamak, alabildiğine koşmak.
zımırılış- müş. zımıril-’dan.
zımkıya, zımkıya çoğoldu; nam nişan bırakmadan kayboldu.
zınaa, a. zina.
zıncır = çıncır.
zından, f. hapishane, zindan.
zınğ: zınğ et-: çınlamak; zınğ-zınğ etip kenebeyt yahut zınğ-zınğ etip da koyboyt: hiç aldırmıyor, zerre kadar aldırış etmiyor.
zınğğıra-, 1. kurularak ve yeknesak bir tarzda yarım sesle bir hava tutturmak; 2. çınlamak, tınlamak; zınğğıra ıyla-: hıçkırarak, avaz avaz ağlamak (sağu sağan kadın hakkında);
