Ali-Muhammedin sirleri indd

166
Suleym ibn Qeys Hilali
HƏDİS 27
İbn Abbas vəsiyyət hadisəsini danışır
Aban ibn Əbu Əyyaş Süleymdən rəvayət edir ki, Abdullah ibn Abbasın 
yanında evində oturmuşdum, onun yanında bir dəstə şiə vardı. Peyğəmbəri (s) 
və ölümünü xatırladılar, İbn Abbas ağlayaraq dedi: Peyğəmbər (s) vəfat etdiyi 
bazar ertəsi günü ev əhli və otuza yaxın səhabəsi yanında ikən dedi: “Mənə 
bir vərəq verin, sizin üçün bir şey yazım ki, məndən sonra zəlalətə və ixtilafa 
düşməyəsiniz”.
Bu ümmətin fi ronu ona imkan vermədi və dedi: “Həqiqətən də Peyğəmbər 
sayıqlayır!” Peyğəmbər (s) qəzəblənib: “Görürəm ki, mən sağ olduğum halda 
mənə qarşı çıxırsınız, ölümümdən sonra nə edəcəksiniz?!” dedi və yazmadı.
Süleym deyir: “Sonra Əli (ə) ilə ibn Abbas gəldi və dedi: “Ey Süleym, əgər 
bu kişinin dedikləri olmasaydı, Peyğəmbər (s) bizim üçün heç bir kəsin azma-
yacağı və ixtilafa düşməyəcəyi bir yazı qoyacaqdı”.
Oradakılardan biri dedi: Həmin kişi kim idi? Dedi: “Buna heç bir yolumuz 
yoxdur”. 
Camaat qalxdıqdan sonra İbn Abbasla təklikdə qaldım, onun Səhhakın oğlu 
olduğunu söylədi. “Düzdür, Əlidən (ə), Əbu Zərdən, Miqdaddan və Salmandan 
onun Səhhakın oğlu olduğunu eşitmişəm”.
Dedi: “Ey Süleym, inandığın qardaşlarından savayı bunu hər kəsdən gizlət. 
Bu ümmətin qəlbi yəhudilərin qəlbinin buzov və Samirinin sevgisilə dolduğu 
kimi bu iki nəfərin sevgisilə dolub.

---

Ali-Muhəmmədin sirləri
167
HƏDİS 28
Cəməl savaşı haqqında hədislər
Aban Süleym ibn Qeysin belə dediyini nəql edir: Cəməl günü Əli (ə) ilə 
birlikdə idik, bizim sayımız on iki min, Cəməl əhli isə yüz iyirmi mindən artıq 
idilər.
Peyğəmbərlə (s) bərabər Bədr, Hüdeybiyyə və digər savaşlarda olmuş 
ənsar və mühacirdən dörd min səhabə də Əlinin (ə) tərəfi ndə savaşırdı. Bəsrə 
və Hicaz, eləcə də Məkkənin fəthindən sonra İslamı qəbul edənlərdən orduya 
qoşulanlardan başqa, yerdə qalanları Kufə əhli idilər. Təkcə ənsardan dörd min 
adam vardı.
İmam Əli (ə) nə beyətə, nə də savaşa getmək üçün bir nəfəri belə məcbur 
etmədi. Onlara səsləndi, Bədr əhlindən yüz yetmiş nəfər, onlara əlavə olara 
Ühüd və Hüdeybiyyə savaşlarında iştirak edən ənsarlar gəlmiş, onlardan biri 
də kənarda qalmamışdı. 
Mühacir və ənsardan hər kəs Əlinin (ə) yanında idi. Ona arxa olub, zəfərə 
və yardıma səsləyir, hər kəsi ona tərəf dəvət edirdilər. Onlarla nə savaşmış, nə 
çətinliyə salmışdı, öz istəkləri ilə beyət etmişdilər. Amma onların hamısı Allah 
yolunda savaşmırdılar.
1
Az sayda adam ona tənə vurur, ona beyət etmir və itaətdən boyun qaçır-
mışdılar. Üç nəfərdən savayı, onlar beyət etmiş, sonra onunla savaşa getməkdə 
şəkk etmiş və evlərində oturmağa qərar vermişdilər. Bunlar Muhəmməd ibn 
Məsləmə, Səd ibn Əbu Vaqqas və Ömərin oğlu idi. 
Üsamə ibn Zeyd bundan sonra təslim oldu, Əlidən (ə) onun üçün dua 
etməsini istədi, o da onun üçün bağışlanma dilədi. Üsamə onun düşmənlərindən 
uzaqlaşdı, Əlinin haqq üzərində olduğuna şəhadət gətirdi, onun müxalifl ərinin 
lənətlənmiş və qanlarının halal olduğunu bəyan etdi”.
1
Yəni, İmamın (ə) onları məcbur etməməsi, niyyətlərinin xalis olması anlamına gəlmir.

---