12. YAĞIŞ YAĞDIRMAQ
I mətn
Quraxlıx zamanında şəhid olannarın, öz malı üsdündə şəhid olannarın baş daşının başından sındırırdılar, ya torpağınnan götürürdülər, gətirib atırdılar axar suya. Onu atannan bir müddət sohra yağış başdıyırdı, nə başdıyırdı. Yağırdı nə bilim, iki gün, üş gün, beş gün yağırdı.
II mətn
Yağış yağmıyanda gedirdilər Hacı Qaramanda böyük bir mal, cöngə kəsirdilər, orda paylıyırdılar. Onnan sohra yağış yağırdı.
III mətn
Çox yağış yağanda, gurultulu olanda, onnan sohra dolu-zad olanda Quranı çıxardırdıx çölə, əvin başına hərriyirdik, “Ayətəl kürsü” var, onu oxuyursan, Allah-tala savışdırır, elə bil ki, yavaşıyır.
IV mətn
Mən uşağıdım. Məhlədə də bir neçə nəfərin quyusu olardı. Bu quyunun yanına bir uzunqulax gətdilər. Kadınlar, uşaxlar quyudan suyu çəhdilər, töhdülər vannıya, çəhdilər, töhdülər vannıya. Yekə teşdər olurdu da əvvəllər. Sora bu uzunqulağı başdan-əyağa çimizdirdilər. Bunun mənası oydu ki, yağış yağsın. Həqiqətən də, mənim yadıma düşür ki, o vax əllinci illərdi də, həmən gün yağış yağdı. Uzunqulağı çimizdirənnən sora yağış yağdı.
Dostları ilə paylaş: |
