Bibliyografya : 6 kelb (benî kelb) 6
Yüklə 1,45 Mb.
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Bibliyografya
| KELÂNTER 6 Bibliyografya : 6 KELB (BENÎ KELB) 6 Bibliyografya : 7 KELBI, EBÜ'L-KÂSIM 8 KELBI, HİŞÂM B. MUHAMMED 8 Eserleri. 8 Bibliyografya : 9 KELBI, MUHAMMED B. SÂİB 9 Bibliyografya : 10 KELBİLER 10 Bibliyografya : 11 KELD ANİLER 11 Bibliyografya : 14 KELİLE VE DİMNE 14 Bibliyografya : 16 KELÎM-İ KÂŞANI 16 Eserleri. 16 Bibliyografya : 17 KELİME 17 Bibliyografya : 19 KEÜME-İ TEVHİD 19 Bibliyografya : 21 Hat. 21
Bibliyografya : 22 KEÜMETULLAH 22 KELÎMULLÂH 22 KEÜMULLAH-I CİHÂNÂBÂDÎ 22 Eserleri. 22 Bibliyografya : 23 KELÛK B. ABDULLAH 23 KELVEZANI 23 Eserleri. 24 Bibliyografya : 25 KEMAH 25 Bibliyografya : 27 KEMAHLI İBRAHİM HAKKI 28 Eserleri. 29 Bibliyografya : 29 KEMAL 29
Bibliyografya : 30 el-KEMAL 30 KEMAL, ALİASKER 32 Eserleri. 32 Bibliyografya : 33 KEMAL ARUÇİ 33 Bibliyografya : 34 KEMAL-İ HUCENDI 34 Bibliyografya ; 35 KEMAL REİS 35 Bibliyografya : 36 KEMAL TAHİR 37 Bibliyografya : 38 KEMAL UMMI 38 Eserleri. 39 Bibliyografya : 40 KEMALEDDİN BEY, MİMAR 40 Bibliyografya : 41 KEMÂLEDDİN el-ENBÂRÎ 41 KEMÂLEDDİN el-FÂRÎSÎ 41 Eserleri. 42 Bibliyografya : 43 KEMÂLEDDÎN-İ HÂRİZMÎ 43 Eserleri. 43 Bibliyografya : 43 KEMÂLEDDÎN-İ İSFAHANI 44 Bibliyografya : 44 KEMALİ, ZİYÂEDDİN 44 Bibliyografya : 45 KEMALİ EFENDİ 45 Bibliyografya : 47 KEMALİYE 47 Bibliyografya : 48 KEMALOĞLU 49 KEMALPAŞAZÂDE 49 Bibliyografya : 51 Fıkhî Görüşleri. 52 Bibliyografya : 54 Kelâma Dair Görüşleri. 55 Bibliyografya : 57 Edebî Şahsiyeti. 57 Bibliyografya : 58 Eserleri. 58 A) Tarih, Dil ve Edebiyat. 58 B) Akaid ve Kelâm. 59 C) Felsefe. 60 D) Fıkıh ve Fıkıh Usulü. 61 E) Tasavvuf. 62 F) Tefsir. 62 Bibliyografya : 63 KEMALZÂDE ALİ EFENDİ 63 KEMÂNÎ HIZIR AĞA 63 KEMANKEŞ ALI PAŞA 63 Bibliyografya : 64 KEMANKEŞ MUSTAFA PAŞA 64 Bibliyografya : 66 KEMANKEŞ TEKKESİ 66 KEMENCE 66 Bibliyografya : 68 KEMER 68
Bibliyografya : 69 KEMİYET 69 KEMURA, SÜLEYMAN 69 Bibliyografya : 70 KENAN PAŞA 70 Bibliyografya : 71 KENAN RIFAI 71 Eserleri. 71 Bibliyografya : 72 KENDİNİ BEĞENME 72 KENGERÎLER 72 KENNÛN 72 Eserleri. 73 Bibliyografya : 73 KENYA 73 I. Fizikî Ve Beşerî Coğrafya 74 II. Tarih Ve İslâmiyet 74 Bibliyografya : 75 KENZ 76 KENZ-İ MAHFÎ 76 Bibliyografya : 77 KENZI HASAN EFENDİ 77 KENZÎLER 77 Bibliyografya : 79 KENZU'D-DEKAIK 79 Bibliyografya : 81 KENZÜ'L-KÜBERA 81 KENZÜ'L-UMMAL 81 Bibliyografya : 82 KENZU'I-VUSUL 82 KEPECİOĞLU, KÂMU 82 Eserleri. 83 Bibliyografya : 83 KERABISI 84 Bibliyografya : 84 KERAHET 85 KERAMET 85 Bibliyografya : 88 Kelâm. 89 Bibliyografya : 91 KERAMET ALİ 92 Eserleri. 92 Bibliyografya : 92 KERBELA 93 Bibliyografya : 94 a) Arap Edebiyatında Kerbelâ. 95 b) Fars Edebiyatında Kerbelâ. 95 Bibliyografya : 96 c) Türk Edebiyatında Kerbelâ. 96 Bibliyografya : 98 KERBİYYE 98 KERÇ 98
Bibliyografya : 99 KERDERÎ, HÂFIZÜDDİN 100 KERDERÎ, ŞEMSÜLEİMME 100 Bibliyografya : 101 KERECİ 101 Eserleri: 101 Bibliyografya : 102 KEREK 102 Bibliyografya : 103 KEREKÎ, BURHÂNEDDİN 104 Eserleri. 104 Bibliyografya : 104 KEREKÎ, MUHAKKİKİ SÂNÎ 105 Eserleri. 106 Bibliyografya : 107 KEREM, YÛSUF 107 Eserleri. 108 Bibliyografya : 108 KEREM İLE ASLI 108 Bibliyografya : 109 KERERANILER 110 Bibliyografya : 111 KERHİ 111 Eserleri. 113 Bibliyografya : 113 KERİM 114 Bibliyografya: 114 KERİM HAN ZEND 115 Bibliyografya : 115 KERİMİ, FÂTİH 116 Eserleri. 117 Bibliyografya 117 KERİMOVIÇ, MEHMET ALİ 117 Eserleri. 118 Bibliyografya : 118 KERÎMÜDDİN AKSARAY 118 KERKÜK 118 Bibliyografya : 120 KERMELÎ, ANİSTÂS MÂRÎ 121 Bibliyografya : 122 KERMÎ 122 KERRÂMİYYE 122 Bibliyografya : 125 KERREMALLAHU VECHEH 126 Bibliyografya : 126 KERT 126
Bibliyografya : 127 KERÛBÎ 127 KERVAN 127 Bibliyografya : 129 KERVANSARAY 130 Bibliyografya : 132 KELÂNTERBîr bölgenin veya bir şehrin temsilcisi, önde geleni anlamında özellikle Iran sahasında kullanılan Farsça "büyük" mânasında kelândan gelir. Türkçe'ye kelânter biçiminde geçmiş ve daha sonra kalantor şeklini almıştır. Osmanlı devlet ve toplumu ile doğrudan bağlantısı olmamakla birlikte bugünkü Türkçe'de kalantor söylenişiyle güçlü, mevki sahibi, paralı kişileri ifade eder bir anlam kazanmıştır. Bu sıfatın Azerbaycan ve Doğu Anadolu yoluyla halk diline yerleştiği, İran'daki Safevî, Karakoyunlu, Ak-koyunlu dönemlerinden kalan bir deyiş olduğu anlaşılmaktadır. Uzun Hasan'ın 874 (1469-70) tarihli Horasan ve Mâverâü-nehir'e yazılan fermanında "kelânterân" bölgenin yetkilileri olan zümrelerin elkâbı şeklinde geçer. Karakoyunlular'da da bu yetkiliyle ilgili kayıtlara rastlanır. Cihan Şah'm Ramazan 857 (Eylül 1453) tarihli fermanında "kelânterân ve kedhüdâyân ve reâyâ-i mevzi-i Culah ifadesi bulunur. A. Katharina Svvynford Lambton'a göre XV. yüzyıldan beri İran'da kelânter şehrin önde geleni, bir lonca temsilcisi (kethüda) veya kırsal kesimde bir kabilenin başı olarak sivil hiyerarşide yer alır; devlet bürokrasisinin üyesi olmaktan çok muhatabıdır. Bununla birlikte Heribert Busse'nin yayımladığı belgelerden ve Jeas Baptiste Tavernier gibi seyyahların notlarından daha başka mânalara geldiği de anlaşılır. Lambton. kelânterin Selçuklular'daki reis gibi bir bölgenin temsilcisi kabul edildiğini belirtir, ancak görevinin bundan daha fazla olduğunu, özellikle vergi konulması ve toplanmasında önemli rolü bulunduğunu yazar. Askerî ve merkeziyetçi karakteri ön planda gelen Selçuklu ve Osmanlı idaresinde buna benzer görevlerin işlevlerinin ağırlıklı olması mümkün değildir. Safevîler devrinde kelânterin şah tarafından tayin edilmesi bu açıdan dikkat çekicidir. Bilhassa bu memuriyetin Safevîler'-de ulaştığı mevki Osmanlı ve Selçuklu devletlerinde görülmez. Kelânter vergi toplar, tahsildarlar tayin eder, lonca reisleri ve bölge temsilcilerini gereğinde bir araya getirirdi. Vergilerin arasında "rü-sûm-ı kelânterfnin varlığı loncalar üzerindeki bu kontrolüne işaret eder. Kelânter, loncalar ve bir bölge halkı arasındaki anlaşmazlıklarda da uzlaştırıcı rol oynar. Fakat bu bir yargı görevi değildi. Eyaletlerde malî. idarî ve murakabe görevleri bulunan kelânterin tayininde halkın ve yetkili otoritelerin etkisi olduğu görülmektedir. Kelânterin göreve gelmesi hukuk usulü bakımından bir seçime dayanmaz; ancak mahallin ileri gelenlerinin istişare ve kanaatine başvurulduğu ve kabul gören birinin bu göreve tayin edildiği anlaşılır. Esasen halkın arzu ve şikâyetlerini devlet temsilcilerine, devletin emirlerini de halka bildirmek ve halkı ikna etmekle görevli bir aracı durumundadır. XIX. yüzyılda kelânterlik İran idaresi mer-kezîleştikçe önemini kaybetmiştir. Kelânterlik gibi mahallî temsil niteliği yüksek bir memuriyet, meselâ XVII. yüzyılda İsfahan yanındaki Culfa şehrinde bir Ermeni tarafından ifa ediliyordu. 1663 -1664'teki seyahati sırasında Culfa'ya uğrayan Jean Baptiste Tavernier kelânterden Ermeniler nezdindeki yönetici diye söz eder ve onların görevinin gelen giden önemli kişileri misafir etmek olduğunu yazar.1 Kelânterliğin, Osmanlılarda bilhassa XVIII. yüzyılda temayüz eden bir mahallî temsilcilik denilebilecek âyanlıkla benzer işlevleri varsa da daha güçlü ve oturmuş bir kurum olduğundan paralellik kurulması pek mümkün değildir. Bu kelime günümüzde İran'da bir mahallin belediye reisi, nahiye müdürü ve vali gibi ileri gelen kimseler için kullanılmaktadır. Bibliyografya :J. B. Tavernier. Les six uoyages de Turquie et dePerse(ed.S. Yerasimos), Paris 1981. II, 190-191; J. Malcoim, Hislory of Persia, London 1829, II, 324-325; Du Mans, Etat de la Perse en 1660, Paris 1890, s. 36; H. Busse. üntersuchun-gen zum istamisehen Kanzleitvesen, Kairo 1959, s. 149; A. K. S. Lambton, "The Office of Kalamar under the Safawids and. Afshars", Melanges Masse, Tahran 1963, s. 206-218; a.mlf.. "Kalanlar", 0a(İng.): IV, 474-476; Cl. Huart, "Kelânter", İA, V], 545. DİA Yüklə 1,45 Mb. Dostları ilə paylaş:
|