Rical kitaplarına göre Seyf:
1)Hicrî 232'de (846) vefat eden Yahya b. Muîn, onun hakkın
da, "Hadîsi zayıf ve gevşektir" der; bir kere de, "Onda hayır yoktur" hükmünü verir.
2)303'te (915) vefat eden Sahîh sahibi Neseî'ye göre "Zayıftır; hadisini terk etmişlerdir; ne güvenilir, ne de emindir."
3)316'da (928) vefat eden Ebû-Davud, "Değersizdir; çok yalan söyler" hükmünü verir.
4)327'de (938) vefat eden İbn-i Ebi-Hâtem, "Hadisini terk etmişlerdir" demektedir.
5)353'de (964) vefa eden"îbn'üs-Sekn" "Zayıftır" hükmünü vermektedir.
6)354'te (965) vefat eden İbn-i Hıbbân, "Uydurduğu hadisleri, inanılır kişilere atfederek nakleder" demekte ve "Zındıklıkla töhmetlenmiştir; hakkında, hadis uydurur demişlerdir" diye tavsif etmektedir. .
7)385'te (995) vefat eden Dârukutnî, "Zayıftır, hadisini terk etmişlerdir" der.
8)405'te (1014) vefat eden Hâkim, "Hadîsini terk etmişlerdir; zındıklıkla töhmetlenmiştir" hükmünü verir.
9)817'de (1414) vefat eden Kamus sahibi Fürûzâbâdî, "Zayıftır" demektedir.
(*)Seyf, masallarındaki kahramanları, ordu kumandanları göstermektedir; sözüne göre askere kumanda olarak tayin edilenlerin Sahabeden olmaları âdet olduğundan bu kahramanlar da Ashaptan sayılmaktadır.
10)852'de (1448) vefat eden İbni Hacer, aynı hükmü vermektedir.
11)911'de (1505) vefat eden Suyûtî, "Pek zayıftır" hükmüne varmaktadır.
12)923'te (1517) vefat eden Safıyyüddin, "Onu zayıf saymışlardır" sözünü söylemektedir.
Seyf hakkındaki Rical bilgisi âlimlerinin nokta-i nazarları ve hükümleri budur. Şimdi onun, olayları uydurmaktaki yolunu aydınlatmak, rivayetlerinin değerini belirtmek için rivayetlerine geçebiliriz; ancak İbni Sabâ masalını incelemeden önce, örnek olarak Seyf in birkaç rivayetini nakledecek, sonra Allah'ın izniyle İbni Sabâ masalına geçeceğiz.
Şeyf in Rivayetleri
Usâme Ordusu
Taberî, hicretin on birinci yılı olaylarını anlatırken Seyf in şu rivayetini nakletmekte (c. III, s. 212), İbni Asâkir de târihinde bunu zikreylemektedir (I, 427):
Rasûlullâh (s.a.a) vefatından önce Medinelilerle civarda bulunanlardan bir ordu tertip etmişti, Ömer b. El-Hattâb da bu ordudaydı. Zeyd oğlu Usâme’yi bu orduya kumandan tayin buyurmuştu. Ordu henüz Medine sınırını aşmamıştı ki Hazret-i Resûl (s.a.a) irtihâl etti. Ordu olduğu yerde kaldı ve Usâme Ömer'e, Hazret-i Resûl’ün halîfesine git de ondan izin al, halkı geriye döndüreyim dedi.
Seyf gene diyor ki:
"Orduda bulunan Ensâr, Usâme’nin yerine bir başkasını kumandan tayin etmesi için Ömer'i, Ebû Bekr'e gönderdi. Ömer, Ensâr’in sözünü Ebû-Bekr'e bildirince Ebû-Bekr yerinden fırladı; Ömer'in sakalım tutup dedi ki: Ey Hattâb oğlu, anan ölümüne ağlasın; Usâme’yi Rasûlullâh kumandan tayin etti; sense bana, onu bu işten almamı, başkasını tayin etmemi söylüyorsun."
Ondan sonra diyor ki:
"Ebû-Bekr o orduya hareket emrini verdi; onları uğurladı; ayrılırken de Allah'ın adliyle gidin, Allah sizi öldürsün, taunla yok etsin dedi!"
Seyf in Usâme ordusu hakkındaki rivayeti bu. Fakat başka râvîler diyorlar ki:
Hicretin onbirinci yılı Saferinden dört gün kalmıştı; pazartesi günü Rasûlullâh (s.a.a) Roma'yla savaşa hazır olun buyurdu. Ertesi günü Usâme b. Zeyd'i çağırdı, buyurdu ki: Ordunun kumandanı olarak babanın şehit olduğu yere yürü, onlara saldır. Çarşamba günü Hazret-i Peygamber'in başlan ağrımaya, hararetleri yükselmeye başladı. Perşembe günü sabahleyin kendi elleriyle savaş sancağını Usâme’ye vermek üzere hazırladı. Usâme sancağı alıp Medine'den çıktı; bir fersahlık yerdeki Cürufu ordugâh yaptı. Muhacirlerle Ensâr’in ululan, umumiyetle bu savaşa katılmaya memur oldular. Ebû-Bekr, Ömer b. Hattâb, Ebû-Ubeyde b. Cerrah, Sa'd b. Ebî-Vakkas, Saîd b. Zeyd ye daha başkaları da bunlardandı. Bazıları, içinde ilk muhacirlerin de bulunduğu bir orduya ne diye bu çocukcağız kumandan oluyor dediler. Rasûlullah (s.a.a), bu sözü duyunca pek sıkıldı, başlarında bir bez bağlı, omuzlarında bir havlu atılmış olarak mescide gelip minbere Çıktılar (*). Buyurdular ki: Bu nasıl sözdür ki Usâme’nin hakkında söyleniyor ve bana duyuruluyor? Bundan önce babasının kumandanlığına da itiraz etmiştiniz; oysa ki Allah'a andolsun ki, babası, kumandanlığa layıktı; oğlunda da o liyâkat var. Sonra minberden indiler. Üsâmeyle gitmek isteyenler, Hazret-i Peygamber'e veda ettiler ve Cüruftaki ordugâha doğru yola çıktılar. Hz. Peygamber'in (s.a.a) hastalığı ağırlaştı; kendilerinden geçmişlerdi. Usâme yanlarına geldi; eğilip Hz. Peygamber'i öptü. Fakat Peygamber'in söz söylemeye kudreti yoktu. Usâme döndü. Bir kere daha, pazartesi günü, Peygamber'in huzuruna geldi. Hz. Peygamber o gün, biraz iyileşmişti. Usâme’ye, kutlulukla yürü buyurdular. Usâme, Hz. Peygamberle vedâlaşıp ordugâha döndü. Yürüyüşe emir vermişti; ata binmek üzereydi ki annesi Ümmü Ey-men'den birisi gelip Hz. Peygamber'in (s.a.a) ihtizar halinde bulunduğunu haber verdi. Usâme, Ömer, Ebû-Ubeyde ve diğerleriyle Medine'ye döndü. Hz. Peygamber (s.a.a), o gün öğle vakti vefat ettiler (**).
Usâme ordusunun, Hz. Peygamber (s.a.a) hayattayken durumu
(*) Şiddetli bir hastalığa tutulanların başlarında sarık, sırtlarında aba taşımaya güçleri olmadığından başlarını bir bezle bağlamaları, sırtlarına da bir havlu almaları, o zamanın âdetiydi.
(**) Bu rivayeti İbn-i Sa'd, "Tabakaftında (II, s. 190), Fethuddîn İbn-i Seyyid "yyûn'ül-Eser"inde (II, 281) nakletmektedir; diğerleri de Ebû Bekr'le Ömer'in. Usâme’nin ordusunda bulunduğunu açıklarlar; o cümleden olarak Belâzüri "Ensâb'ül-Eşrâf'mda (l, 474), Ya'kubî târihinde (II, 74), İbni Bedrân, "Tehzîd"inde (II, 74), İbni Esîr, târihinde (II, 120), Molla Müttakıy "Kenzül-Ummâl"de (V, 312) ve "Müntahabu Kenz"de (IV, 180), İbni Sa'd, "Tabakaaf'ın IV. cildinde (s. 66), Marâgıy, "Telhisu Maâlinü Dâr'ül-Hicre"de (s. 90) aynı tarzda naklederler.
buydu. Vefatından sonraysa îbni Asâkir, bey'at tamamlanıp halk esenleşince Ebû-Bekr'in Usâme’ye, "Hazret-i Peygamberin sana emrettiği yere yürü" dediğini, o sırada Muhacirlerle Ansârdan bâzılarının, Ebû-Bekr'e bu orduyu göndermesini geciktirmesini teklif ettiklerim, fakat Ebû-Bekr'in kabul etmediğini bildiriyor. 834. sahifedeki diğer rivayette de Ebû-Bekr'in orduyu geçirdiğini, Usâme’ye, "Peygamberin (s.a.a), sana emirler verdiğini duydum; ben başka bir emir vermiyorum; o emirlere göre hareket et" diyerek yolladığını bildiriyor.
Dostları ilə paylaş: |