ÇEVİrmeniN ÖNSÖZÜ

ELMÜRACAAT

ÇEVİR¹ENİN ÖNSÖZÜ

Bu kitap H. 1355 (1936) yılında yayınlandığı zaman İslam âleminde çok büyük yankılar uyanıklar uyandırmış, okuyucular tarafından olağanüstü ilgiyle kapışılmıştır. Üç kez basılması islam okurlarına yetmemiş olacak ki, bütün kütüphânelerden en çok aranan eser haline gelmiştir. Aradan yıllar geçtiği halde bugün bile hala çok aranan ve az bulunan bir eserdir.

Farsça, Urduca hatta İngilizce’ye çevirildiği halde bu güne kadar Türkçe’ye çevirecek bir himmet sahibinin çıkmayışı hayret vericidir.

Uzun zamandan beri bu kitabın Türkçe’ye çevrilmemesini bir eksiklik, bir kayıp olarak düşündüm. Nihayet hiç kimsenin böyle bir çabaya giriştiğini görmeyince, kolları sıvamaktan başka çare kalmadığını anladım. Bu dalda deneyimli olduğumu iddia edemem. Buna rağmen, “iyi” denecek şekilde çeviri yapacağıma inanıyorum. Bu inançla yola çıkıyor ve Cenab-ı Allah’ın beni Türk islam okurları huzurunda mahcup etmemesini temenni ediyorum. Bu kitabın, Türkiye’de mevcut olan Sünni-Alevi problemini çözmeye yardımcı olabilecek mâhiyette olduğuna inanıyorum.

Daha doğrusu, Türkiye’de bulunan yirmi milyona yakın Alevi’nin hor görülmesi şöyle dursun, onların dayandıkları Ehl-i Beyt mezhebinin en büyük mezhep olduğunu ve ona saygı duyulmasının gerekli olduğunu da meydana çıkaracağını umuyorum.

Hatta, öyle sanıyorum ki, “Şîi-Caferi” Mezhebinin diğer dört Mezhep gibi resmen tanınması halinde, zaman zaman baş göz- teren mezhep kışkırtmaları azalacak ve zamanla yok olacaktır. Zira kışkırtmacılar ellerindeki malzemeyi kaybedeceklerdir. Bununla birlikte biz, Cenab-ı Allah ve Resül-ü Ekrem ine (s.a.a) sığınıp kitabın çevirisini yapalım. Okurlar ve bilhassa din adamları arasından asıl bir yankı uyandıracağına tanık olalım.

Şunu da açıklamamız gerekir: Sayfaların çocuğun altındaki dipnotta dahil, kitapta ne varsa, yazara aittir. Bizden herhangi bir ilave yapılmadığı gibi, aksine uzun ve tekrarı çok olan konuları sıkıcı olmasın diye kısaltmayı uygun gördük.

S.SONAY Abdulhüseyin Şerefüdin'in Hayatta Şia aleminin en büyük alimlerinden biri olan "Abdülhüseyin Şerefüddin,

Hicri 1290 yılında Irak'ın Kâzımmiye şehrinde doğmuştur. Bahası, Şerif Cevad oğlu, ,Şerif Yusuf isminde tanınmış bir zattır. Annesi ise, babasının amca kızlarından Zehra’dır.

Küçük yaşta ailesi tarafından büyük bir inatla eleştirilen Abdülhüseyin bilhassa din ilminde asrın tanınmış şeyh z'e imamlarından çok istifade etmiştir. Ve büyüdükçe ilmi de büyümüş, nihayet muhitinde parmakla gösterilen en büyük alimlerden biri olmuştur. Hocaları Irak'ın başta gelen alimleri sayılan Tabatabâi, Horasâni, Fethullah İsfahâni, şeyh Muhammed Tâha Necefi ve şeyh Hasan Kerbelâî gibi tanınmış büyük isimlerdir.

Tahsilini bitirip bir çok ilmi muzakere ve Rınazaralara katılınra yıldızı parlamış ve adı islam dünyasının her tarafında iluulur hale gelmiş daha sonra da, otuz iki aşında, esas vatanı olan Lubnan’a gittiyindeki "Amile,

bölgesine dönmüş, hemşehrileri tarafından coşku ve sevgiyle karşılanmıştır. Büyük alim, burada da boş durmamış, kısa zamanda h erkesin takdirini kazanmış ve her ilmi mesele hasıl olduğu zaman, başta aranan kişi olmuştur. Ayrıca çok büyük hatip olan üstad, her konuşmasında dtnle`'icilerini büyülemiş ve nihayet bütün dlimler tarafından ziparet edilmeye başlayınca evi blr ilim merkezi haline gelmi,ctir.

Daha sanra H. 1329 ılının sonuna doğru Mısır'a ilmî bfr seeahat yapmış, orada da bir çok 8limle ka şılaşmış ve çoğuy1a mündzaralar aparak büyük takdirlerinl kazanmı,rtır. Bıı âlimlerin biri "Ezher" Camü ı'e Üniversitesi'nin o tarihteki hocası "şeh Selim E1-Bişri "dlr. Onunla birkaç kez bıılıışarak İslam'daki ilıtilaflaı hakkında dN,cünce alışverişinde bulunurlar ve neticede sohbetlerini mektuplar aracılığıIa devam ettirmei kararla,ctırırlar. Nitekim bu arzu gerçekle,rmiş ve sonıında "El-Mürâcaât" adını taşıan bu mektuplar bir kitap haline gelmişılr. İşte elinizdeki kitap odur.

Yazar bundan başka Yrmie yakın kiıap azmıltır. Bunların çoğıı bir çok Arap kütüphanelerinde bulunabilir. Bu büyük insanı sözcüklerle tarif etmek etersiz kalır. "El-Mürâcaât"ı okuunca ne derece ilim ve irfan sahibi olıtuğunu gtireceksiniz.

Önsör ve ithâf Bu sayfalar bugün yazılmamıştır. Yazılışının üzerinden bir çeyrek asırdan fazla zaman geçmiştir. Bugün nasıl ortaye çıktıysa o günde çıkabilirdi. Ancak o günün olayları çıkmasına izin vermeyecek boyutta önGne engeller koymuş ve bugGne kadar ertelenmesine neden olmuştur. Bu olaylar aynı zamanda konumunda da bazı değişik liklere yol açmıştır.

Kitaptaki düşünce ve görüşler ise çok daha eskilere dayanır.

Zira gençliğimin ilk günlerinden beri, gönlümde ve beynimde şimşek pırıltaları gibi parlamaya başlamıştı. Bu düşüncenin hedefine gelince, o da sadece müslamanların arasındaki ihtilafın sebeblerini araştırıp bu ihtilafı ortadan kaldırmaya çare aramaktır. Amacım, bu insanların gözlerindeki perdeyi kaldırıp hayatın ciddi taraflarına bakmalarının hak bayrağı altında, kendilerine farz olunan ilim ve amel yolunu takip ederek, kardeşçe, tek yoldan yürümelerini görebilme mutluluğuna erişebilmekti.

Ne hazindir ki, bu din kardeşlerinin aynı akideye bağlı oldukları halde asırlar boyu birbirlerine düşman göıüyle bakmış, hatta çoğu zaman aralarında yüzbinlerce müslümanın kanı dökülmesi pahasına dGşmanca savaşmışlardır. Sanki tarafların bir masaya oturup bu ihtilafı görüşmeleri, bu anlaşmazlığa edebi tartışmalarla çare aramaları hiç mümkün değil... Yürekleri parçalayan acı gerçekte budur zaten...

Şu halde ne yapmalı, çare nedir? Beri de yüzlerce yıldır etrafımızı saran felaketler, ötede ise bazen akametin etkisinden, bazen de hırs ve bağnazlıktan dolayı yan çizen kalemler... Ve bunların arasında kalmanın yarattığı şaşkınlık... Evet şu hakle ne yapmalı, çare nedif?.. Beni üzüntüye boğan bu düşünce neredeyse göğsümü çatlatacak hale gel'iyordu.

Nihayet H. 1329 yılının... sonuna doğru, aradığımı orada bulacağımı umarak Mısır'a gittim. Düşünce-lerimi paylaşacak olan kişıyi bu diyarda bulacağımın ilhamı içime doğmuştu. Ve Allah'a şükürler olsun buldum...

Zaten Mısır ilim Greten bir ürkedir Burada delil yoluyla sabit olan gerçekleri benimseyecek alimleri bulmak her zaman mümkundür. Mısıra has olan meziyetlerden biri de budur.

İşte burada yaver giden şansım beni, bayrak gibi tanınmış bir âlim ile karşılaştırdı. Aklı geniş, ahlakı üstün, kalbi pak, bİlgisi sınırsız. Ve bütün bunlarla birlikte yüksek bir makama sahipti. Bu makamda, hakettiği ve emniyetine sahip olduğu dini birliderlikle oturuyordu. Bu da bir gerçektir ki ilim adamları zarif görünüşlü oldukları zaman insana daha çok güven verirler. İşte Mısır'ın âlimi ve imamı olan bu zat, böyle güven verici bir zerafete sahipti.

Onunla yaptığımız ve sonra hep övgü ile andığımız konuşmalar da elbette aynı nisbette zarif ve güzel olmuştu. Ben ona derdimi dökünce o da bana aynı dertten şikayetçi olduğunu söyledi. Sonunda her ikimiz şu kanıda birleştik; Her iki tâife-Sünni ve Şia-İslam dinine bağlı inanmış müslümanlardır.

İslam Peygabmerinin getirdikleri inanışta hemfikirdirler. İslam esaslarını zedeleyecek hiçbir ihtilafları yoktur. Aralarındaki ihtilaf, sadece müctehitlerin kitap ve sürınetten veya icma ve dellilerden elde ettikleri bazı hükümler üzerinedir. Bu da aradaki mesafenin bu kadar uzak olmasını icab ettirmediği gibi, bu husümetin sonsuza dek devam etmesine de yeterli bir sebep değildir.

İslam tarihini araştırıp, içinde türeyen inanç, görüş ve nazariyeleri tetkik ettiğimizde, bu ihtilâfın sadece taassup ve hizipçiliğin ürünü olduğunu görürüz. Ümmetin arasında vuku bulan en büyük anlaşmazlık ise imâmet (Hilafet) yüzünden ortaya çıkmıştır.

Müslümanlar arasında hiç bir dini temel taşına karşı, onun kadar silah çekilmemiştir. Demek ki anlaşmazlıkların başında imâmet, davası geliyor. Bu mesele gün geçtikçe büyütülmüş hizipçilik çoğalmış, taraflar şartlandırılmıştır. Oysa her iki taraf birtıirinin görüşlerine önem verip, uzlaşmaz tutumlarını bir tarafa bırakarak, anlayışlı ve barışçı bir tavırla birbirlerine yaklaşmış olsalardı.

gerçekler gün gibi meydana çıkacak ve durum bu aşamaya varmayacaktı. Kendileriyle şu anlaşmaya vardık: Bu meseleyi her iki tarafın ileri sürdüğü delilleri tam anlamıyla tartışacağız; bunu yaparken de hislerimizi tutkusuna alan muhit, âdet ve taklit gibi etmenlerin etkisi altında kalmayacağız. Etrafımızı saran asabiyetlerden sıyrılıp gerçeği en doğru yoldan lakip edeceğiz.Tâ ki ona elimizle dokunabilene kadar... Umudumuz, bu çabamız müslaman kardeşlerimizin dikkatini çeker ve inceleyeceğimiz gerçekler onları bir parça rahatlatır ve ondan sonra inşallah ededleerine bu gerçekler önünde durabilecekleri bir sınır tespit Bunu şu şekilde yapacağımızı kararlaştırdık: O benden istediğini yazılı olarak soracak, ben de ona şartların icabettirdiği şekilde, her iki tarafın akıl ve nakille tesbit etmiş olduğu doğruların ışığı alında cevaplar yazacağım. Aziz ve Celil olan Allah'ın lütfu ile yazışmalarımız arzu ettiğimiz gibi sonuna kadar devam etmiş, hatta daha o günlerde bu mektupları toplayıp tabettirmeyi istemiştik. Fakat daha önce de dediğim gibi kötü kader ve zalim günlerin olayları buna mâni olmuştu. Gerçi bu gecikme benim için belki daha hayırlı olmuştur. Ayrıca bu sayfaların sadece o günlerde aramızda geçen mektuplardan ibaret olduğunu iddia etmiyorum.Fakat içindeki sözlerin benim kalemimden başkasının yazdığı da söylenemez.

Daha önce de söylemiştim, gecikmesine neden olan etkenler. az da olsa, bazı değişikliğe uğramasına da neden olmuştur. Fakat aramızda gelişen sorular üzerindeki tartışma ve muhâkemelerin tümü, hatta vaziyetin gerektirdiği bazı ilâveler de dahil şu kitabın iki kapağı arasındadır. Ancak bu bahsini ettiğim ilaveler, ittifakımıza hiç bir olumsuzluk getirmeyen, sadece söz gelişinin neden olduğu bazı nasihat ve irşatlardır.

O gün olduğu gibi, şimdi de yegane amacım bu kitabın hayırlı olup barışa yardımcı olmasıdır. Payet müslüman kardeşlerimin ilgisini çeker ve onlarca aranır bir eser haline gelirse, bunu kendime Cenabı Hakkın bir lütfu sayacağım. Zira bu çalışmalarımdaki amacım barışçı ve birleştirici olmaktır. Allaha güveniyorum ve bu çabamda bana yardımcı olmasını diliyorum.

İthafa gelince; kitabımı düşünce adamlarına, tarih araştırmacılarına, ilmi hayatın sırrına eren hâfız ve muhaddislere, sünen ve siyerleri tetkik etmiş bilginlere ve bütün hür düşünceli aydın gençlere ithaf ederim. Eğer bunların hepsi ithafımı kabul eder ve kitabımın kendilerine faydalı olacağına inanırlarsa, en büyük mutluluk benim olacaktır.

Kitabı yazarken cevap kısmını en mükemmel bir şekilde özetleyip hazırlamaya çalıştım. Maksadım insaf ve iz'an sahibi kimselerin zihninde herhangi bir şüphe bırakmamak. Doğru kabul edilen Sünenlere ve açık Nass'lara o kadar önem verdim ki, toplamış olduğum deliller, Hadis kitaplarıyla donatılmış bir kütüphanenin yerini tutacak kadar zengin bir eser meydana getirdi. Umit ederim ki, aziz okuyucular, başından sonuna kadar şevkle ve zevkle okurlar ve bilhassa onlardan insaf ehli sayılanların beğenisini kazanır. Bu arzumun tahakkuku halinde Cenab-ı Allah'a bir kez daha şükredip mutluluğa kavuşmuş olacağım.

Kendi şahsıma gelince; Allaha çok şükür bu kitabı yazmakla içim rahat etmiş, hayırlı bir iş yaptığıma inandığımdan dolayı butün çektiğim zahmet ve meşakketleri unutmuş, hayatımdan memnun bir şekilde kendimi bahtiyar hissetmekteyim. Amelimin kabulünü, günahlarımın affını ve bu kitabın müslüman kardeşlerime faydalı olduğu nisbette, ecir ve sevabının benim kadar kendilerine de airt olmasını Yüce Allah'tan temenni ederim. Abdülhüseyin Şerefüddin