ÇÎrok çÎrokên kurdî kurmancî
Yüklə 19,39 Mb.
|
|
nî û berê gotinan guhert, lê dîsa bermeqlubî U wan siwar hat: - Na!... Ez ne kurd! -destê xwe U sînga xwe xist û şiroveki- rina xwe berdewam kir- Ez, Turk, lakîn ez û tu heval, yanî kardeş!... Baş... Heval... Yanî yc.daş... -destê xwe ku- kulm, weke ku di xwepêşendanekê de du-ûşman hUdc û bi hezaran meriv U dora wî bin! Emîn behetîmayî keniya: - Yaho... Aaaa! Yanî yoldaş ti fam kenê? Mircan serê xwe hêjand: - Erê! Sipas! -îi riiçikê xwe jî kir weke guhdarê ku gotinek jî ji ber nare. Û di nava xwe de qiçqiçî. Artîxil gotina xwe berdewam kir: - Kurd, turk aynî memleket... Yoldaş, mucadele kontr-em- peryalîzm. Kurd turk fark yok! Artîxil wê şevê peyv sipart xwe. Biyaniyên ser qat, ku ji wan fam ne dikirin, her carê serê xwc di derî re derdixistin û hilma axaftineke polîtîkî, pir cicU (Ukirin û Mucan dûa dikir «Xwedêyo ew ê ken^ ev ehmeqên ha dev ji min berdin û min rehet bihêlin?!» Lê wî xweş fam kir ku ew bi çi awajî nera^- bûna xwe diyar bike jî, ew ê ne xêr be. Ma, tenê di hûiavê xwe de biqiçqiçe. 40 Mircan (U zarava pirsa ArtîxU de, ya ku «tu kurd ha!?» bê- hawetiyeke har, hov û kor dît. Lê gava dît jî, ku (U eynê katê de ArtîxU bi hemû hêza zanebûna xwe û lojika xwe, berê goti- nan diguhêre, nim. Lê heta ji min bê ez ê xwe diirî wî bixim!» U sonda ku U hotêla Parîsê bi xwe re dabii, (U serê v^ de lal bû. Dixwest ku
tenê «ev ehmeq U parsiyê min nexe, wekî din, çiqasî perwer- tiya xwe bi tov bi ser kurdan de birjîne, ne xem e!» Û carina
jî, xwc bi xwe (Ugot: «Hema pirsan neke!» Ji ber bala vn qet ne lê bû û qet jî mebestên viyaU û wiyaU gotinên tazî, fam ne
dikir.
Heger «baranên rojê» peşk di^yandin Mircan, «mezrîbên
êvarê» bi dilop û şirîn bîin. Û Mircan ma, geh destê wî U ser parsiyên wî, geh li ber ruyê wî... Xwe ji herduyan jî disitrand.
Lê...
nî ye, tu çiqasî pê de herî, tu ê tê de wenda bibî... Hertişt tê
de ne qamkirî ye. Hertiştên wê, tenê li gor kesên bê tiştek in! Mircan di hokirina xwe de, ku hawê melevanê vê çamroxê bi-
ke, roj bi roj, hawên şîrîn, yên gîyanê xwc, yên sixlet xwe win- da dikir.
Ji çend rojên pêşîn pêve, wî nema kiravata xwe dixist hus- tuyê xwe, nema cUê xwe ûtî dikir, nema meşa xwe ya berê cU-
kir! Wî bawer kir, wekî «gerek e per û baskên xwe yên zêde jê bike, heta ku bibe mîna kesên dora xwe!».
Di hefta pêşîn de du sê caran bi ArtîxU re diçîin dikanan, xwarin dikirîn, U dora foyê digeriyan... Rewşa wan, ji aliyê
derve de hêdî hêdî wek hev dibû. Cudayiyek tenê di navbera wan de xweş diyar dibîi: Yê ku dipeyivî tim Artîxil bû û yê ku
serê xwe dihejand jî tim Mircan bîi. Û jiyana bi hev re, li ser qatekî, tîxil, yên kurdî bêtu kir û rasthatina MUcan U gotmên erebî, cU tirkî de, bêtu kir; sermîyanê wan ji gotinên fransî jî zêde
dibîi.
41
can jî putûka xwe ya ziman dixwcnd. Ji nişka ve tcrpînek xurt riinişt û bi zarekî lomedar got: - Mîrza Mircan!.. Tu zanî ku ez gelekî qedrê te (Ugrim, lê
ku tu rastiyê bixwazî, kêfa min ji van xeUcê tc rc nayê. Ji wan rc bêje, bUa van bêhawetiyan nekin û bUa çiin û hatina wan jî
U oda me kêm bibe!... Mircan xwest yekser wî serwext bUcc ku ew jî nc mcreqda-
rê wan e. Lê daxuyakirma gotma «xeUcê te» bi wî, pêwîstir dît:
- Mr Wavwko! -bi nermî hatê- Berê hcr tiştî, cz û wan ne ji e, lê bi kurdî nizane! - Ez ferqê nizanim, -bi aramî şirove kir- tu merivekî inte- lektuel î, pir kêfa min ji te re tê, lê ez bi tirkekî re mame, U Almanyayê. Mm bi wan re kar kiriye, ez wan xweş nas dikim. Gelekî bêcir m!... Lê ma tuk û kurd nc yek m?... Ma nc hûn bi zimanekî dipeyivin? Mircan keysa xwe U peyvê xweş kir û nas kir ku gelek jê re divê heta ku diwaserê xwe serwextî rewşa kurdan bUce. Lê terpeterpa dîwar dîsa xurt hat û dengê zûanokî ban kir. «Mircan!» - Fcrq gelek e, Mr. Wawflco -Mucan bi lez got û xwe kar kir ku rabe bi ser gaziya deng de here, lê berê ku derkeve, bi awirê mişt bawerî U Wawflco nerî û got: - Ez ê ji te re her tiştî şirove bUcim! Tenê ez hêvî dikim ku tu niha hinekîbêhna xwe fireh bUcî! Gava Mircan derbasî odê bîi, dît ku ArtîxU perflcên neqşên rengoreng IJ sê çar plakat jî bi babetên «şoreşgerî» bi dîwar vc kirine. Emîn, destê xwe U hev xist û bi şabûna mindalekî û bi dengê xwe yê zûcanokî got: - Yaho... Yaho... ArtîxU resim. Ecaîb baş yaho!... Ti fam kenê!? ArtîxU bi gu-anî û heybeta hunermendekîşareza serê xwc ji ser plakata nîvcoya ku U ser masê rakir û bi nîvzîvu-andin bi 42 . ser Mircan ve zîvirî: - Na! Ev gelek ne baş -bi madê tal, serê xwc hêjand- baş Turkiye var, -destê xwe bi hêla pencerê ve kir. Miican bala xwe da wêneyan: nc xêzên wan, nc teknflc û ne jî babetê wan, yekî yek ne dixwar, ji hevdu ciireviyan. «Wê- ncyên ku zarokên dibistanên nizm çêdikin, ne kêm û ne zê- de!» - xwc bi xwc fikirî û cU pey re U ArtûcU nerî: - Ma tu U Tirkiyê hunermend bîiy? - Na! Ez Turkiye şoreşger -bi cicUyet got û berdcwam kir- lakîn şoreş herşey! -destê xwe bi zut di scr scrê xwe re bilind kir. Dûre destê xwe avêt rojnamekc tu-kî, navê wê bi xêzên sor û girs hati bîi çapkirin, «E.S.» û pelên wê qolapt. Hemû wêneyên
piakatên hundir yeko yeko pêş Mucan kir. Li ser wan wêneyên rojnamê, xêzên çarqozî, bi panayî û dirêjajî, tev jimarên kêlekan, (U ciyê xwe de ma bîin. Mircan
xwe bi xwe fikirî: «Ev
himermendekî nc tenê
efrandin jê nayê, lê nizane kopiyên bi xêzikên çarqozî jî çêke! Diziya hunermendiyê jî jê nayê!» Lê rojname ji dest wîgirt û serê xwe xist nav. Rojname seranser bi wêneyê Stalîn, Enwer Xoce û Ramîz Alîya ve xemilan(U bû. Rîipelek jî tune bû ku çavên meriv tê de yekser U gotina Albanya, geh bi tîpên gu-s, geh bi tîpên hûr û leç, ne keti bîiya. Di rîipelekî wê rojnamê de jî, nexşeyeke cîhanê mezin hebû. Tê de hemîi dunya bi rengê reş hati bû rengkirin, lê nexşeya Albanya tenê weke deqek piçûk, bi ren- gê sor bîi! Mircan U ser wî rîipelî bîsteke dirêj rawestiya û bêjî ku se- rê xwe ji ser rake, pirsî: - Albanya çend mflyon e? Emîn ber ve hat, li nexşeyê nerî ii weke şagirtê ku mebesta pirsê, ji ber xwe ve fam bike û xwe U pêşiya mamostê xwe bi- de xuyakirin, bi dengê xwe yê zîxanokî kir qideqid: - Kuçuk, yaho, pir kuçuk! -tiliya xwe danî ser rengê sor û dûre bir ser dilê xwe û şirove kir -Albanya pu kuçuk lê qelp dunya... Qelp tîine, însan tîine; qelp war, însan war! Albanya tûne, dunya tûne! Tî fam kenê!? 43 Mu-can serê xwc hinekî bi mana «Erê min fam kir» hejand û (U sînga xwe de hummmmeke (Urêj bê mane kir xumîn. ArtixU xumîniya Mu-can bi maneyeke taybetî analîz kir: - Tu çû Tîrana? -bi zarava mamostan ku ji şagirtan dipu-se, ji Mircan pirsî. Mu-can cU dUê xwe de got: «Tir U ku û das U ku!» lê behetî, destê xwe ber bi xwe kir: - Ez?! Tîrana?! - Erê tu tu! -bi bawerî, weke ku wî bi çavê xwc, ew U wir dîti be çepisand. Gotina «Erê tu tu!», wekc gurmîniya taveke buharê di ro- jeke sajî de, ji nava Mucan anî. Ew pê ricifî û lerzeke sar laşê wî girt. RîiçUcê ArtîxU jî piçekî ji baweriya çepsandina gotma wî dananî... Mircan xwe ji nişka ve dît weke cU hundirê gerze- leke hesinî de û dêm li dêm bi gurekî har rc. Xwe piçekî xur- cUand û keysa xwe xweş ku- ku (U devê derî re bêdeng derkeve. Lê gurê har qflê diranên xwe qîç kirm: - Çima tu na hiz dike qise yaho? Herşey marîfet ha! Ez za- ne! Tu hevalê Mecîd û Felît, U hotêl ha! Bi ew qise war «erê», bi ez qise «na», çima?.. Pour quoi? -bi zirtî serê xwe hejand.
- Qisên çi heyran? -lêv rehelî pirsî- ez ji te fam nakim, tu çi dibêjî?!
Gurê har serê xwe piçekî çimand, weke ku nêçîrê bide famku-inê «Ez niha te naxum!» û çavê wî bi xedir tev dan: - Ez zane! Tu Apoçfler! Li Bulgaristan Ûnîversîtê temam. Lê ez jî kurtçe zane. Kurmanc û soran û Rûsçe! Û dixwaze kurd serxwebûn! Ez qise dike, tu qise nake, doxrî dir? Rast dir?.. Çuna tu, ez çûn magazîn qise nakî?! Li foyê nakî! Her wext: Erê... sipas... înşallah! çima? Ez casûs, Emîn casîis? Mircan behetî ne bîi gava Artîxil tuhma partiyetê anî ser, piştî hUdana navê Mecîd û FeUt. Herweha xerîb jî ne dît ku naskirina wî ya U ser xwendina xwe U Bulgaristanê. Lê cU ax- aftina ArtîxU de du tiştên dm bala wî kişandm: Çawa vî ehmeqî, heta niha ev tiştana (U xwe de guti bû û dernedixist? û pirsa ku: «Ez casîis?» DUê wî êşiya ku berî nUia jî bêhnek 44 wUo jê kiri bû. Ew jî gava carekê bi hev rc çûn dikanan, wê gavê ArtîxU bê^ ku pirs jê bête kirin, scr fêrkirina xwe ya zi- manê kurdî pejîvî û got: «Ez (U nndanê dc fêr bîim!» Mircan, rewş da ber hev û fam kir ku niha çi bêje, ew yê xesirî ye. Lê wî nezaniya xwe ya ziman da ber ruyê xwe û futo futo ji hundir derket. Ev cara duduyan bîi ku hewasê Mircan bi qercmûşkê Ar- tîxU birîn cUbiin. Êvaran, (Ubû weke mişkê ku xwe ji ber pisikê vedize û ve- şêre. HUma ArtîxU U kuderê bUcira, xwe ji ser wî ciyî wercii- ^t. Sibehan jî berî hemû biyaniyan ji xew racUbîi, amadeyiya xwe dUcir, ji bo ku U serşokê yan jî U çeştxana qat, çav lê ne- keve. Eywana tclevîzyonê, meşa hêdî U korîdorê û dengê bU- ind lê berimî. -V-
Pajîzê perê xwe ji ser dêmê erdê da aU û demê bi mirêsên zivistanê aloz vedan. Roj kin dibiin û şev dilerizî, baskên xwe yên şikestî bi dû xwe de dikişIcişand. Ser-
ma bêwaran dijwar bii, xwe berdida ser birîna parsûwan û qeremiişkên hewasan.
Pêşkên baranê û zirpîna meşriban qeşem girtin û nema ra U wan dibû. Dema ku danê êvarê dersa "rawisandinê" xelas
dibû, Mircan bêdeng ji foyê dişemitî. Bêhêvîbi dUê sar (Uleri- zî, digeriya û çavên xwe de tune bûn. Li hêlîneke germ, U çavên bi tîn, U bişirandina dêmên mirovî. Gava ku hinek pêr^ wî ciibûn, mîna kûçUcê
bêxwecU ku bi vî awayê xwe parçek nanê xwe heq bikc, bi çav û tevgera xwe dikir kazekaz. Lê U Babilonê ji kûçikên kedflcirî
bêtu- tiştek tune bii. Tu kesî U kûçUcê çav^estî û bêqudûm ne dinêrî. Hertim jî di çûyîna xwe dc û (U vegerê de jî, U ser
tilmikê pêşiya foyê meşa xwe ^an (Ukir. Carina radiwestiya ii çavên xwe digerand "Kanê ew çêlika însanan!" Wekc rcşikê
şevê heta nizani bûya ku tebayê har xUmsş ne bûye, nc diçû lûsê. Ku nêzflcî foyê dibû, ew dibû weke keyjal, bi kêlekekê
45
(iimeşiya û ji biU ber lingên xwe deverek nc sUavê bikim û cw venegerîne! Yan bêjc, tu çima sUavê U min dUcî?"
Mircan pê bcsiya bû ko û Emîn, guhcrtinên jiyana wî (Ubînin. Ev yeka bîn pê gir- antir (Ubii, dema (Udît ku di dersxanê de dora "rawisandina" ArtixU nayê, û ku binekî demeg dimîne jî, bizina piyoş bi xUa- fi awayê xwe bi herkesî re "newqê jê vala dike." Mircan ji xwe re ev belbûn bi du tiştan tefsîr dikir: Yan bizinê hunerên ça- vên wî dît, gava ku (U dersxanê de bêla wî gUt, yan jî wê der- bên "giu-ên har" berê dîti bû û xwe ji wan disitirand. Çiqasî ev wêne U ber çavên wî tarî bû jî, lê wî bêviya xwe qut nc (Ukir, wekî ew ê roja v^ bê. Mircan dengê xwe qet nema (Ubihîst. Hertim di bundirê nava xwe de bi xwe re dipeyivî û diket ramanan. BistUcên herî dirêjî ku tê de dcngê xwe (Ubibîst, bi Wawîko re bû. Pêşiyê jê rc U ser kurdan peyivî, piştî ku gotinên vn miçiqîn, çend goti- nên bêmane tenê pê re man ûew jî dcma ku cw ji xew radikir digot. Danê êvarê jî piştî ku dibistan xelas (Ubû, jê rc digot: "Ji kerama xwe rc putûkên min bibe odê, ez ê berim ji xwe re bigerim." Ew jî ji bo ku U ser derencê an jî U korîdorê çav U gur nekeve. Wawflco (U çavên Mu-can de zuavê wî yê qetya^ didît. Û cU demên pêşîn de beriya ku Mircan xwe ji teba vedize, jê re bi fort û payebûn pesnê jiyana xwe ya berî niba U Almanyayê dida û digot:"Serên herî mezin, min pêlê dikirê, min bi peran dilîst. Min jin û zarokên xwc bi tamtika xwedî dUcir!... Lê ni- ha?..." Mû-can jî ji gotm, tevger û lebata Wawîko wêneyekî serast li ser şexsiyeta wî di hişê xwe de çêdikir: Beriya ku Wawîko ji Ganayê derkeve, çençihekî serserî bû. Li scr karê reş, U ser kirîn û fuotina "giyayê kêfê" dijiya. Bi riya hinek nasên xwe digêhîje Almanya rojava. Pêşiyê U wir wekî karkirekî kar dike û dîire jî U karê xwe yê berê vedigerc. Li wir (Ube xwe(U jin û zarok. Polîsên Alman pê dihesin, wî (Ugirên û dixin zîndanî. Piştî ku du salên xwe di zîndanê dc (Uqedîne, dikevc ber 46 efûyê, wî derdixin û dişînin wclatê vn. Ji welatê xwc cara du- duyan bi pasport fl navekî nû derdikcvc. DibUiîsc ku U Fran- sayê serlêdana penaberiya polîtflcî zfl qebiU dikin, tê vir!... Lê kaxczên wî zû bi zû ne hatin. Li Fransayê çavên xwe U kcçike- kê (iigerand û ciigot: Çawa be jî ne xem e, kor be, seqet be, pîr fl bêdu-an be... tenê wî bîne ser navê xwc ku paporteke Europî tênsta bêrîka xwc. Û bi bêviya vê bcsretê jî, ber heftc du caran "loto" dilci^and û ciigot: Keçik bene ku bi perên zêde merivan tînin ser navê xwc. Vê rewşê tenêtiya Mircan kûrtir dikir. Lê herweha jî gotinên penaberan U ser ûştê xewlebûna wî zêdc (Ukir. Mircan cU çavên wan de tcfsîrên rcngoreng dix- wend, lê şopa dûvikên ku Artîxil pê ve dikir, (U sitiriyên awi- rên hemîiyan de xuya bûn. Wî xwe bi xwe (Ugot: "Ji se(U sed Artîxil, cz (U çav vîetnamî û laosiyan de kirime yekî bulgarî. Lê tew cw yên polonî, nexasim ew yê bi navê Xirpofskî, ez: ez sorê sor bûm. Di çavê Emîn de jî belbet ez kirime nasyo- nalîstekî hiştarî!Tenêma Wawîko, ew yê ku Artîxil -di gel he- wildana xwe pê re- nikare wî bîne ser riya xwc. Ew jî ji ber acizbûna Wawfto bi xwe, ji tirkan fl dûrketina wî ya ji ArtîxU bû. Lê Wawîko jî jê re bi awakî din bfl bû şcr. Ncma êdî ne rêzgirtina wî jê re weke berê bû, fl ne jî gotinên wî bi tîm bûn. Di gel ku tu carî Mircan hêviyên wî di çavên wî de ne diqur- miçandin. Tenê di nava xwe de carina U ser wî digot: "Wawî- kek e û berateke Europî jê re bûye hesret, çi hêvî ê tê de hebe!"
Rojekê Madam Laplasa midûrc U deriyê dibistanê xist û bi keçekc 25-27 sale, porzer û keyjal rc dcrbasî hundir bû: "Nas bikin! Madam Karniyan, navê wê yê pêşîn, Brîcêt c." got, destê xwe ber bi aliyê keçikê ve kir û domand: "Ji îro fl pêve ew ê weke xebatçiya alikariya sosyal bi we re kar bUce. Ciyê karê wê U kêleka îdarê ye. Ji we berkes ê pusa kar, staj, jiyana xwe ya dahatû U Fransayê ji wê re bibêje û bi wê re ça- reyan bibîne. Weke ku hûn jî dizanin -gotinên xwe berdewam kir- ev nêzflcî çar mehên we ne ku U vir cUqedin. Hûn hinekî fêrî ziman jî bûn ku êdî li ser tedbîra jiyana xwe ya dahatûya U Frnansayê bifikirin. Hersal van çaxan karûkuşiş bi awajî ra- 47 dibe. îsal jîşansê we ev madama ciwan ket..." Mircan carekê tenê serê xwe hejand fl wî û Brîcêtê U hev nerîn. Lê pêre pêre nerîna xwe ji ser guhert. Çavên wî xweber du sê caran kutkutîn. Çavên Brîcêtê yên dindoqî, kerimî fl weke yên pisîkan awirtûj bûn. Mircan wê çaxê (U dUê xwe de got: "Ku hundir tarî bûya, ew ê şewq jê biçîiya!" Kortikên çavê wî jî çermekî bê ruh, wekc yên qalimvexurê giyayê kêfê bû. Gava çavên wan bi hev ket, mîna ku tiştekî tûj (U çavên Mu- can de rabe, wî nikari bû çavên xwe têxista çavên wê. Piştî bîstekê, mîna ku Mircan hemû pakbûna ^yan û hêza xwe têxe çavê xwe fl dîsa lê nerî. Lê weke ku Brîcêt ji berê de bi hunerên çavên xwe biliya be, bişirî û awirên xwe yên tûj hûr kir û di nav mijankan re raserî wî kir. Çena Brîcêtê dirêj û zirav bû weke çena rovî, lêvên wê sist bûn û meriv digot lêva wê ya jêrîn ê jê de bikeve. - Min U dosya te nerî. Divê em bi hev re bipeyivin. Li gor dîplomên te, cz bawer im, em ê çareyeke baş bibînin -beriya ku derkevin, berê xwe bi Mircan de kir û got. Di herdu rojên pêşîn de, piştî hatina Brîcêtê Mu-can du caran xwe kar diku ku here cem. Lê mecal bi dest ne diket. Roja pêşîn reşê Artîxil U korîdara qatê erdê dît. Roja duduy- an Xirpofskî û hevalê xwe î polonî U wir bûn. Hercar jî bi şîin de vedikişiya û diçû "gera" xwe. Sibehekê, gava Mircan weke her roj Wawflco ji xew rakir, Wawîko çavên xwe yên zexel bi mizgînî fîirand, di bin simbêlan re keniya û weke ku qerfekê bike, got: "Do êvarê Artîxil çû Parîsê!" Bi bUiîstina vê bevokê, dêmê Mircan bfl weke gilopeke lampa ku tu vêxî û vemirînî. Şewqa şabûnê û sarbûna pêkenînê di wî de gêhîştin bev. Şewqa şabûnê û sarbûna pêkenînê tevayiyê rojê tê de vêdi- ketin û vedimirîn. Tîn fl seqemê, agir û cemedê ew hUdihanî û dadihanî û cU laşê wî de geh cuda cuda digeriyan û ew dUu- rin wekc du perçên germ û sar ku tu wan bi zorê bidî ser hev; geh jî herdu digêhand hev û ew cU bui wan de diheliya. Te- vayiyê rojê belawela bû. Piştî dersê derbasî oda madam Brîcêtê bû, destê xwe î sar dayê û U hemberî wê U ser qiçeqiça nava xwe rûnişt. Çavên 48 dmdoqî fl çena rovî U ber çavên wî, gch diketm heyeta pîre- bokekê fl geh jî xifşê xezaleke çavmezin. Beriya ku dest bi pirs û bersivan bikc, madam Brîcêtê hewasa Mircan ya tam- sarî bêhn kir. Ji rûniştma wî û bişiran jîrî xwest rewşê biguhere fl got: - Ev çend roj in ku ez U ben(U tc biim, min texmîn dikir ku
ez ê pêşiyê U ser dosya te bixebitun! Mu-can berê, xwe bi xwc got: "Viya n^ana xwe U ser min
danî bû, cz nas kirune fl ji bîra ne kirime!" Diîre bê hemdê xwe germ û sar tev U hev kir, bi fransiya xwe ya qels xwest go-
tinên qelew bikc: - Xêra dawîn bêtu- e!
Brîcêt bi şewq fûriya: - Çi, çi?... got, serê xwe bi delalî hejand û keniya, weke ku
mebesta gotmê U gor dilê wêhati be gotin. Lê xwest ku çepi- sandin fl kûrbûna wê derxe.
Mircan xwe xurciland û tîna mebesta xwe, bi awirên xwe bi guhertina gotinê xurtir kir:
- Min got, xêr di dawiyê de ye! Weke ku Brîcîtê ji xwe re U sîrkê numereyeke bêhawe dîti
be, bi hîkehîk keniya û destên xwe U hev xist. - Bravo, bravo!... min bawer ne dikir ku ez ê di nava pena-
beran de yekî wekî te jîr û henekçî bibînim!... - Tu hînî van gotinên dumaneyî jî bûyî?... Ev çend roj in ku
ez U vir im, hîna fena îro ji dU ne keniyame! Mircan bi rcwşeke sarûgermî keniya, lê bi xwe re kete gu-
manên sar û xwe bi xwe got: "Vêya ji deqeya pêşîn de ez ki- rim henekçî, lê ez ê bi vî mirûz û zimanê xwe yê qels henekan
jê re ji kuderê bînim." Lê hîsên wî yên bi tîn, di ciU de tev ra- bûn û di dilê xwe de got: "Ev ya ha, U vir hîna kesekî hespê wê
av ne daye! Ew kewujiye û U bemana ye!... Ma ne wê bi xwe got: Min texmîn dikir ku tu ê yê pêşîn bî ku!... Ma wê ê ji van
gur û wawîkan kî kiri be serê xwe? Mebeqek keçikê dosya min xwendiye fl ji nav giştikan ez di çav xwe rc kirimc..."
Mircan mijûl û gumanên xwe cU ser hev re quIupancUn û awirtûjiya tî û buçiyên mêkewan bera ser sîngûberê Brîcêtê
49
da û bêcU bê(U nerîna xwc şêrîn kir û bir ser qUika tazî fl U ser diziya awirên tirsonek hesiya fl hewesa Mircan peland. Lê pi- çekî xwe ji ber masê bi şûn de da û binekî xwe U ber tîrên awiran sist kir. Lê mîna bibêje: "Pele neke, em U daîrê ne!" Berstika ^ligê xwc yê ku beta qurmê pêsîran vekiri bii, piçekî bi ser hev dc banî, destê xwe U bişkovan peland, lê nexwest wan bigire. Bi kişandina bêhneke piçiik: - Baş c, got fl ji nava kaxizên pêşiya xwe yek kişand, da ber xwe û bcrdewam kir. Beriya hertiştî em ê vê kaxezê dagirên. Na... bi rastî jî min ji bîr kir ji te re bibêjim ku cUvê ez beriya seet şeşan U nexweşxanê bim. Soza min ji nexweşekî me re heye!.. Ku em îro negêhîjin axaftina xwe biqedînin, em ê sibê temam bikin. Mirc:an matmayî pirsî: - Çi, nexweş? - Mitîne Mîchel, ma tu wî nas nakî? Ew xortê ^rs î sempa- tîk berê di foyê de dijiya. Mircan bi van pesnan navê xo< tekî fransî ji Wawîko bihîsti bfl. Û bihîsti bû jî ku ew yê dîn carina li pêşiya foyê bi kûçikê mamosta ziman re ciilîst. Digot: "Kflçik pozê wî dalast û wî jî yê kflçik! Û ji xeysetên vî dîn î ku bi navê Mîchel jî bihîsti bû ku her merivekî dibîne, (nas be, nenas be) lê radiweste, silav dike û heta meriv dev jê bernede ew ji ciyê xwe nameşe!" Lê Mircan bi xwe deqa deqa raserî wî ne hati bû. Mircan mat- majî pirsî: - Ma te kengî ew nas kir? Tenê cv çend roj in ku tu li vir î. Brîcêtê bi ken got: - Ev karê min e! Li Fransayê alflcariya sosyaU baqilan, dî- nan, betalan û penaberan teva dixe bin baskê xwe. Em jiyanê bi wan şêrîn dikin. Brîcêtê gotina xwe ya dawîn bi Iczet got, weke ku maneye- ke taybetî têxe nav, "em ê U ber çavên te jî şêrîn bikin!" û bi vw zarî jî pêşniyar kir: - Ma tu bi min re nayê? Ez ê bi trompêla xwe herime cem!... Ku ew ji rûniştvanên foyê yekî bibîne, ew ê gelekî kêfa 50 wî were. Gava ku Mucan gotina "trompêla xwe" bUiîst, xwe bi xwe got: "Jinik pelc nake, lê dizane kuclcrê çi ye?!..." Serê xwc bejand:
-Erê! Dema ku Brîcêtê kaxeza Mircan da(Ugirt, bi her pirseke xwe rc pozek diki^and fl gotina pusa xwe (U nav melaqî û şe- lahiya xwe ya mê de (Ukir... Piştî ki kaxez xelas kir, bi destê xwe î sist pênfls dirêjî Mucan kir fl U lêvên wî nerî: - Vir îmze bUce, got û awu-ên xwc ji lêvên wî qut ne kir. Mircan bcrê U paş xwc nerî, xweziya xwe ya weke şîrêzê daqiUtand fl hêdî bêdî dcstê xwc cU ser dcstê wê re bir û pê- nûs bi awakî seksî cU nav tUiyên wê re bir û banî, û... îmze kir. Dilê Mircan di gerzela sîngê de bUperUcî û bi şabûneke matmajî mîna çûkê baskokirî ku tu deriyê gerzelê jê re vekî Iaşê vn sivik bû, azad bû, lê baskê şikestî ew bi bayê azadiyê Yüklə 19,39 Mb. Dostları ilə paylaş:
|