ÇÎrok çÎrokên kurdî kurmancî
Yüklə 19,39 Mb.
|
|
dît, ya ku berê di serê wî de digeriya. Hilperikandina Mircan hêdî hêdî rîtma xwe digirt, gur di- bû. Wusa ku te ê bigota tevajiyî merivên dorê U wî temaşe di- kin, liveke bê mane ne cUkir. Hemû giranî, kubarî, marffet û hostetiya xwe dbdst livandina endamên Iaşê xwe. Carma sînga xwe berz dikir, hilma xwe diçUcand û bi hûrmeşîn radibû ser tiliyên xwe. Carina jî destê xwe yê rastê di ser serê xwe re cU- kire weke mertal û yê çepê jî weke şûr dibu û dUianî, bi mê- ranî dUcişand ber xwe, yan jî destê xwe yê rastê U ber
kembera xwe mîna ku bi qevda xençerê bigire, hişk radigirt û bi qehremanî serê xwe bilind dikir û bi pêyan reqsekc sivUc û 72 ciwan dikir. Ew hUnecUperikî bi qeysu ku cU jcna bîstUcên mê- ranî û qehremaniyê de dijiya. Û cU jiyanê de hinek lîstUc jî he- ne ku çiqas sexte fl nejêza bin jî heşmetiya wan bi merivan xweş e. Mircan ew bîstUca di heşmetiya bişu-îna dêmê «çêIUca însanan» de vedigevizand, şa cUbû û hinek ji wê jiyana xwc ya miçiqî jî temsfl dikir. Çepik her bi her xurt dibûn, hilperUcandina wî û Micbel zîz dibû. Ezûmat jî U wan hati bû hev û ber bi her zêdc dibfl. Mirc:an c:arina ji nav wan nerîna xwe U ser dêmê «çêUka însa- nan» radiwestand, hêrs û qewet ji awirên wê cUgirt. Carckê ji nişka ve, çavên wî ji nav ezûmeta ku U wan vehewiya bfl, U ça- vên zUamekî çavzer ket. Piştî bîstekê ew î çavzer weke (U «ta- bloyeke bi jiyan» de dîti be fl pê re bi xeyala xwe qise kiri be, sûretê wî U ber çavên Mircan xweş hat vegirtin. Lê Mircan ji ramanên xwe bawer ne kir. Bi Uveke liişk fl awirekî tûj serê xwe ber bi aliyê ew î çavzer de kir û bi Iuşka dengê wî biUnd bû:
- Na, ev ne Şadî ye! Ka Şadî? Kê ji we ew dîtiye?! Bi vî dengê Mircan re dengê çepikan xurtu bû fl dengê «çêlika însanan» bilind hate wî: - Eferim, bêganeyê ciwan! WUo, wUo! Bravo, bravo!.. Mircan hilperUcîna xwe guherand fl kir weke meşa «korrî- da»(*) û bi hişiyarî çavên xwe ji nav ezûmatê U Şadî gerand. Û weke ku di xewnekê de be, dengek U ber guhê wî ket: - Ya girîng ew e ku tu erebî cUzanî! Lê wî sînga xwe berz kir û destê xwe bi şiirikî bu û anî û U serê çavzer geriya. Lê ji nav çepik, fitefit û qîjewîja zarokan, te ê bigota destekî pan û zivir U defa sîngê wî ket û gurmînî ji nava wî anî. Mircan bi carekê re bû weke ku di «tabIoyeke sar û bêjiyan» de rawestiya be. Liva wî sar bû. Lê \w ne ji xwe bawer kir û ne jî ne kir. Ji nav ezûmata xelkê derket û U perê dora wê sekinî. Bi hişê xwe yê çelcjyayî ket gumanên taromar: Gotineke bi spanîye û tê mana "meşa ga yê ku di şer de (*) sînga xweji rimê nade air 73 «Mafê zarokên me jî bene ku zaroktiya xwe bibînin... ma ew zarokên ku bi wan re U botêla Parîsê bûn, kurd bfln?! Ew bi çi zunanî cUpeyivîn?...» Û ji nişka vc zaroktî fl lîstikên wî yên «şer» cU serê v/î dc weke «tabIoyeke kevn û bêreng» tev U hev bûn. Û ji wan bîstikên ku cU hişê wî de cUgeriyan, (U bîstikeke kin de bi lome ji xwe re got: «Xwezî dîsa zarok biima! Xwea ez mezin ne bûma! Ku mezinbûna meriv ne cU nav xelkê wî de be, ne bi wan re be, tu carî (Uyar nabe. Û zanebîina bê ar- manc, wendabûn e. Ax gelo nuha Mecîd û Felît U kuderê ne? Çi (Ukin? Gelo ew, yên mîna min çel(jya^ jî venagerînin ser rê? Berê wan nadin welatên wan? Lê ê(U giU û gazin jî fêde nakin. Çi ê ji dest wan belengazan bê? Ew ê hertim çewtiyan bikin ku şareza û xwedî dîplomên weke min ê ji wan dîirke- vin, û weke min dîn bibin!» «Daweta» U dora Mircan û Mi- chel ferikî. Weke hercar dan kêleka hev û vegeriyan mala xwe. Bîstikên «hişiyar» roj bi roj di jiyana Mu-can de zêde di- bûn. Hercar jî cU demên weha de, ji xwe pu-sina dike: ku ez ji vê rewşê derkevUn, divê ez çi bikim? Ez kî me û çi bi serê min hatiye? Ku meriv serê xwe U ber zehemetiyên jiyanê nizm bike, pêlên jiyanê jî wî ji qurm ve radike û U ber xwe di- be. Merivê ku hazu-iya xwe neke, ku U pêlên wê siwar be, ew ê U ber tofanê here, U tu erdîşîn nabe û bi durustîjîndar na- be!...» Wî her xwe bi xwe digot: «Min çiqasî xwe ji wan pêlan da aU jî, wan her bê rehm ez avêtim vî aU fl wî aU. Demek ji min re cUvê ku ez bi rê û daxwaza xwe ciyê xwe hilbijêrim. Ji bo vê yekê jî rojekê berî rojekê divê ez ji xwe re pasportekê dendnim, û xwe bigêhînim welêt. Bi vê daxwazê, carekê da kêleka Michel û çûn belediya bajêr, U wir Mucan ji jmeke karmend re: - Ez dbcwazim ji xwe re pasportekê dendm! got û qerta xwe danî ser masa ber wê. Karmenda ku ji dêmê Mircan nas dikir, beriya ku U qerta wî binere, bi zarekî qerfane lê vegerand û cU nav kenê xwe re pirsî:
- Tu pasporteke çawa dbcwazî?... Ji bo çûjîna ser hîvê, yan 74 ji bo gera BabUonê?! Mircan wê gavê xweş fam kir ku xwe bixejidîne jî fl xwe nerihet jî bikc, tiştekî bê sfld e. Wî cU nav kenê xwe yê tamsar- kî re lê vegerand: - Hema yeke çawa ji dest te derbikeve! got û serê xwe bera ber xwe da. Jinikê bi wê laqirdiyê jî dosyayek danî ber xwe û da^t. Ji nişka ve dîsa bi kenekî bebhebî re: - Ez profesiona te çi daynim? Ma te (U jiyana xwe de tu kar kiriye? pirsî, kenê xwe hinekî din jî qubetir kir û berde- wam kir: Ma dîplomên te hene? Mircan bîsteke dirêj rawestiya, sar bû, cemidî û bê ruh ma. Keleke girî ew bUanî, qu-ika wî hat ^tin fl çavên wî xwe ji ber xwe mişt hêsir bûn: «Bi vî navê şêtbûna ku bi mm ketiye, ku ez jê re bibêjim, cii warê kurdolojiyê de ez doktor im, gelo ew ê bigirî yan ew ê bikene?» Di wê gavê de rewşeke xerîb ku tu carî dijayetiya ken û girî wusa tevUhev ne biine, bi wî ^t. Lê êdî ne ken û ne jî gu-îjê dihat. Bi orîneke şêt qirika wî vebû: Ez doktorê kurdolojiyê me!
Ez doktorê
kurdolojiyê - me!... Hîin bawer dikin, nakin... bi kêfa we ye! Bi borebora girî pişta xwe bi wan de kir û derket. Hemû karkerên dajirê serê xwe di ber de ziviran(Un û matmajî bûn. Lê hîna xwe ne gêhandi bû devê derî, dengê hevalê wî Michel kete guhê wî: «We çima hevalê min xejidand? Ew rast dokto- rê sêxologiyê ye ha!» Rewşa Mircan ma weke berê. Bi oreor pêlên kela girîyekî nedîtîjê diçû. 75 MUHRA MUXTÊR Ji şevên bavînê şeveke sa^ bû, qursa heyvê cU zikê ezmên de weke dêmê keçeke bedew û devUken, şewq û nûr jê cUçfl. Şewqê topraxa gund fl ser bêndera hemû kUş dUcu-. Tc digot qey bona eşqa dUê wî ev zelaltî, şewq û nûr U csmanê gundê wan giyane hev. SUo, per û baskê wî tune bûn ku bifuiya. Lê kêfa wî tamsarkî bfl, geh bi xwe re dikeniya, geh jî sar ccmidî duna û wehs dUdr... Rê U pêşiya wî vebû... ma ku xwe hazu- bUce fl bi rê bUceve, «Partiyê bi xwe, xwe daye ber!... Lê gelo, partî ê çawa min bigUiîne Bêrûtê?» -Carma ji xwe dipusî fl sar duna. Ev ne pu-sa yekemîn bû ku Silo nikarî bfl bersiva wê bi- da, lê her ku rê U ber teng dibû fl xeyala wî dihat gu-tm, wî di- got: «Ez ê ji çi bitu-sim, partî bi karê xwe dizane, ev ne karê min e, ez xwe (U bcr îş û emûran de dibelînim!» Gava SUo gêhîşt malê, kêUkê U ber dikê rawestiya fl U cblê xwe yên razayî U ser dikê nerî, bêdengiyeke guan c! Hemû (U xewa şêrîn dc ne, tenê bavê wî, binekî dikir xirtexu-t. Li kêle- 76 ka wî jî, xiîşka wî ya biçûk libêf ji ser çû bfl. SUo bêdî libêf ki- şandc scr xflşka xwe û (U ber xwe de fikirî: «Hcgcr niha ew şiyar ba fl bizaniya ez ê herim Bêrûtê, wê ê xwc çen bikira bi- mêza min fl bi zimanê xwe jî şêrîn bigota»: «- Tu ê ji min re lîbanek sol bînî!» SUo, bala xwe da hemfl neferê malê û (U dUê xwe de tiştên ku wan ê wesiyet kiri bflya, dihanî bîra xwe; cU ber xwe de jî jimart: Hibriya hevrişîm ji (Uya min re; çakêtekî eskênc ji ba- vê min re; cotek solên panîbilind ji xûşka min ya mezin rc... SUo, bi hemd cUê xwe danî, tu kes bi xwe şiyar nc kir û xwc nst nav nivînan... Lê ma cw ê xewa kê bê? Balgeb (U binê se- rê wî de ji kevir bişktu- bûye. Xwe (Uqulpîne vî aU wî alî, lê bê fêde ye... «Heger Xwedê got erê, ji niha û sê çar rojên din ez ê U Bêrûtê bim!...» ***
Bcriya ku SUo vê êvarê vegere malê, ew U civîna partiyê bû. Berpirsiyarê komika wan, tevî hemfl endamên xwe civiya bûn. Berî niha bi demekê, SUo nameyek şandi bû ji komita navçîn re ku alflcariya wî bikin, wî bişînin Bêrûtê, bona bikari bc xwendina xwe bibe serî û di ber re jî ji xwe re karekî bike. Niha jî (U vê civînê de, yê berpirsiyar bersiva wî da û jê re got: - Partiyê xwe da ber te, ew ê te bigêhîne Bêrûtê fl U wir he- val pir in, ew ê ji te re texsîr nekin. Hema tc xwe gêhand Şa- m^tu gêhay Bêrûtê! Li wir hemû tişt bazir e! SUo jî wê çaxê pu-sî: - Ez ê bi pasportê derbas bim yan bi «Şehada Tarîfê?» - Na, -yê berpirsiyar lê vegerand- cv ne karê tc ye, tu xwe bi çi hawî digêbînî Şamê, bigêhîne. Ji wu- fl pêve, cw êdî karê partiyê yc! Wê çaxê SUo di dUê xwe de got: «Na xwe divê sibc Şebdak xwe ya tarîfê nû, binivîsim, muhra muxtêr lêxim ku ez xwe pê bigêhînim Şamê!» Di komika partiyê de, ya gundê wan, ev beye serê sê çar meban ku hercar nîqaşeke germ çê miuctêr û qebiilkirina wî cU partiyê de. Silo û endamên kom- ikê yên din U alîkî U dij disekinîn û berpirsiyar U alflcî dixwest
77
ku Lazg^ê kiu-ê muxtêr bibe enciam. Yê berpirsiyar digot: rozên xwe eşkcrc çêkin!» Navbera Laz^ fl berpirsiyar jî gelck xweş bfl, lê navbcra en nên wan digêh^tin T .aygîn^ wî jî bîn bêtir gef U wan (iixwar, lê
nikarî bfl bi eşkcre şerê ^ikan bikira. ***
Serê SUo U scr balgehê nabewc, xwc cUquUpînc vî alî, wî aU çavên wî zuq man U ezmên... Dêmê heyvê bi şabîîn dimizice, lê şabûn, ber bi tirs e (U dUê wî de. Wekc zarokê biçflk destê xwe ber bi heyvê fl sitêrka ciirêj dike ku wan têxe nav lepê xwc fl U bêla din ndTiyekc weke ya çiîkekî şUbûyî ramanên wî, direbilîne. Hewasê wî fl bîranînên wî pêre pêre tof (Ubin û (Utewirin. «Erê çûjîna Bêrûtê ne bêsan c, ne lîstik e! Lê dîtina bcx- tiyariyê ji çi re yc ku ne (U nav zehmetiyan rc bc?.. Bi scdan kcs berî min çîîne, kar kirine, pere ^êdane fl halê wan xweş bûye... ma ez nc weke vê xelkê me?... na, na... her yek bi sedc- mekî dere, ez ne ji bo peran derim, ne ji bo ku peran girê- dim!..»SUo cU ber xwc de fikirî: «Armanca min ya yekcm, xwcndina xwe bibim serî; lê ku Xwedê U bcv bînc, cz ê potina jî ji eblê xwc re bi^jiim! Ji nişkê vc çavê wî U sitêrkckê kct... «Tu ji xwe rc binêre... çi şewq jê cUçe, kî dizane, belkî ev sitêrka bextiyariyê yc? -SUo dUê xwe xweş dikir -hema bi Xwedê ev cara yekemîn e ku U vî ciyî, cz vê sitêrkê cUbînim... Ha... ha... ha! ket, ket... (bi dengê bUind got) sitêrka min ya bedew, sitêrka bextiyariyê. Xwc- dê!... (Ube ku cz jî weha xweş bi rê de herim fl diîre wusa bi lez bêmc xwarê û bikevim?... Na, na... ew ne sitêrka bextiya- riyê ye, ew sitêrka xezebê ye, wa ye Xwedê ew bi scr mala muxtêr de xist! Ew U aUyê wan ket. Gelo kî dizanc, belkî cw bi rastî jî sitêrka bextiyariyê be? Hevalê me yê berpu-siyar jî îro pesnê mala muxtêr cUda, pesnê Laz^ (Uda!? Gelo kî (U- zane, (Ube ku ew jî bextê Lazg^i bfl, bi ser mala wan de çû? 78 Ma belkî berpirsiyarê me jî dawiya şcvê here mala wan fl be- mû tiştî ji wî ebmeqî re bêje, û bêje ku SUo ciixwaze bere Bê- rûtê!?
Bi Xwcdê,
heger ew bênamiisa bibibîze, ew ê ji
bcsfl SUo U xwe qebr anî fl di dUê xwe de dikezirî: «Ax!... Ez ê çi bikim!? Gerek min ji berpirsiyar re bigota.»Lê bcr û her ew U ser qerarckê fl buyarekê ranecUwcstiya. Her gavckê fl gavckê tiştek dixwcst. Ku U gor xwestina wî bibûya, (Uviya bû çax û dem tcqnckê bi şfln dc vcgeriya, an jî ne Uviya... Ev çend û çend car SUo siqêfa ji xwe re (Ude fl xwe şermezar (Ubîne. Tu kiuckî ku v/î kiri be fl dûre poşman nc bûbe, tuneye. Û carina jî, ji xwe re (Ubêje: «Heger ji destê min bihata min ê aqUekî din ji xwe re danîya, hema tim û tim poşman im!»Diya SUo jî carma wUo jê re (Ugot: «Tu beftdiU yî, teqlomeqlo ^» Lê sû- cê kê ye? Kê ez wilo perwerde kirime? Ax!... -bflmeke kiir ki- şand fl U kêleka xwe nerî- Gişt sûcê vî xenzîrê ku (Uke xu-exir, sûcê bavê mm e, bavê niin!»SUo xwe bi xwe difikirî û hêdflca xwe quUpand ser kêlekê, U xirexira bavê xwe gubdarî kir... Piştî bîstekê, dîsa U xwe vegerand:«Çi sûcê vî rebenê kal heye?... Wî ez çêkirim, xwedî kirim, ez dam xwendinê... Ma hîn ez çi jê dbcwazim?... Hemû bav jî vi tiştî ji zarokên xwc re nakin, wî rojekê jî nc hişt ez herim ber berxan, yan karekî gi- ran bikim... Bav per û baskan bi zarokên xwe ve nakin weke ku tu kes teyran hînî firandinê nakc fl tu kes masiyan bînî so- bayê nake, tu kes mcrovan hînî jiyanê jî nake! Heger mirov, bi hêz fl qeweta xwe, xwc serbest fl şareza neke, tu bêz fl qe- wet, serbestî û şarczajî... pê ve nake.» Serê SUo giran bfl, çavê wî qerimîn. Destê sibê, dunya ze- lal bû ne bii, bêbemdê wî çavê wî çûn ser hev fl raket. Sibehê, gava ji xew rabû, roj hati bfl nîvro. Bi lez şeha xwe ya tarîfê nivisand, da destê dîya xwe fl got:
- Yadê, vê kaxezê bibe mala muxtêr, bUa muhrê U jêr jdne! Piştî kêlflcekê, diya wî vegeriya, kaxez cU dest de fl çav mişt
hêsu. Gava wê kaxez da destê Silo, gulolflcek bê hemcU wê bi ser de ket:
- Ha ji te re lawikê min... Sêwlekê Laz^ ne da! 79
SUo, reş fl şîn bii, hêrsekê ew hUanî, yekê cw danî, lê te (U- bêhna xwe girt, birûsk ji ber çavê wî çû ö weke ^qîniya ji ber tavê (Uçe, bi huner fl gotin ji binavê vn derket: - Ka edalct? Ne dewlet nifîîsê (Ude me, ne muxtar muhra xwe U kaxizên me dbce!... Em kî ne, ji kuderê hatine?... Diya SUo hêsrên xwe paqij dikir, xiîşkên wî jî, xwe dabûn dora wê, bemû sar û cemidîn, kirtînî ji wan nc dihat. Demek bihurî, SUo cixarek pêxist fl agirê niftikê da qoziya kaxeza xwe. Gava a^ gêhîşt şîîna hêsrên diya wî, te digot qey ew a^ê biçiik bû pêtflcî mczin û qiçeqiça şewitandina... rîbana sor... bibriya bevrişîm... çakêtê eskinc... Û sola panîbilind... ji guhê wî demediket û U ber çavê v/î binek ji daxwaza dUê wî tev wan dişewitî. 80 CIVtN Gotmên ku wê şevê Şêrzad bUiîsti bfln ji bîra wî ne diçfln. Her kêlîkê radiwestiya, pirtflka xwc digu-t, dbdst binçengê xwe û gotinên wê şevê û çû-okên ku tê de bUiîsti bûn, yek bi yek dihanîn bîra xwe... Ev roja duduyan c ku ew bi vî cflreyî nikare du xêzan U ser hev ji pirtflka xwe bbcwîne! Ger pu-tiikê vecUke jî, gotinên wê şevê, cU serî de dbdbdlin, U bcr rêz (Ubin û şûna tîpê pu-tûkê digjrin, nikare ji bin bandora manên wan derkeve.
Taqekirdin (îmtflian) nê^ cUbe, rojên berî wê jî, girîng in. Şêrzad berî wê şevbibêrkê, bcr roj, danê sibê û êvarê ra(iihişt pirtiikek xwe û diket ser riya sînorên tenan fl dixwcnd. Gun- (Uyan hisreta xwe bi lawekî wekî vw jû û jêhatî dihanîn. Cari- na gotin jî
U ser
derdUcetin «Camêr
dbcwazc yekemînê
dersxana xwc dcrkeve!» Ew jî, ji cerga ku ji bajêr batiye gund, bona xwe hazir bike ji taqekircUnê rc, tu karî nakc ji biU xwendinê. Kêm caran dere nav gundiyan. Heger carina pêrgj 81 wan cUbe jî, gelekî U wan nasekine. Hema ku ji mal dcrciike- ve, devê pu-tiika xwe vedikc û wê nagire beta vedigere fl digê- hîjc devê deriyê malê. Lê ev du roj in ku xwendin ji ber naçe. Ku pirtiika xwe ve- dike, nav fl gotin û ciyê ku di wê şevbUiêrkê de bibîsti bfl, (U- hatin ber çavên wî. Û ew niba carina ji xwe rc ciibêjc: «Dunya U kuderê ye û ez U kuderê me, min xwe ji hemî dunyayê qut kuiyc fl dayc ser pişta xwendmê, bê gflman gelek ji şevbUiêr- kên wilo xweş di ser min re buhurîne.» Hcrtmn ku derdUcet, serê xwe ji ser pirtflkê ranc(iUdr, tc bombc jî U ber biteqanda, çavê vnji tipên pirtîikê demediket, lê îro tiştekî nû di serî de dbdbdle, U hawirdorî xwe dinêre, U şopa xwe ya her roj, U ser rê dinêre. Hat bîra wî, «GeIo gava cz bê serî U vê riyê diçûm û dihatim, çiqas tiştên xweş U du- nyayê diqewimîn?» Hê(U hêdî duneşiya fl bi çavên xwe yên zelfll U hawirdorî xwe dinêrî... tu dibêjî qey cv cara yekemîn c zad û dexla, kulîUc fl giyayên rengoreng cUbînc. Dengê çîikan û zîqezîqa sitranên beratan ku bilind bUind dirêsm, baskên xwe U ba dUcin û tu dibêjî qey dîpeyivin... Sitiriyên kerengên biburî bi ser simbUên geniman ketine... - Erê... Erê. -Şêrzad di ber xwe de got- Her tişt tên guher- tin ku merov nerîna xwe U ser wan qut bUce, zad her sal U er- dekê çê dibe, lê sal bi sal zadê teze derdikeve, giya fl kulflkên nfl pê re hêşîn (Ubin, kereng û pîvongên nfl U dora kortikên kevin derdikcvin. Beriya şeş beft salan, bi awakî din min U van tiştcn ha dinêrî... Lê niha tu dibêjî qey ez merovekî din im... lê miheqeq ev tiştana jî ne yên berê ne! Qursa Royê ber bi her mezin dibe û ber bi rojava da (Uçe, cwrên sivik jî U dorê tên ser hev, weke xêzikan U dorê çêdi- kin. Şêrzad serê xwc rakir... wa...! Çi ye lo...? Tu ê bêjî eyn xe- lekên çiyayê Torosê nc, şiklê di putûka wî de, piçekî jî ferq nakc... Lê ewrê (Un, yê U hember... Sibhane-el-la!.. eyn zUa- mekî bi kum û koloz e, tu ê bêjî qey wî zUamî rahiştiye tevşokî mezm û pê ketiye, wî çiyayî diherifînc! Şêrzad bêhnekê ra- wcstiya, çavên xwe fuikand fl dîsa U wîşUdê dora qursa royê hatiye hev, nerî... Haho...! -Xweziya xwc daqurtand- Tiştekî 82 dûrî aqUan e! ZUam tehteke mezin ji çiyê birî, lê cw teht, hê(U bê(U (U qursa royê dc tê veşartin, ji bêla Şêrzad ve nema per- çekî mezin jê tê xuyakirin, U ser dibe sl Te digot qey nava Şêrzad bebekî ricifî, wekc yckî ku sermayê bbcwe. Tevanokên sar jî Iaşî wî gu-tm. Ji bo ku wan «tiştên vala» ji serê xwc der- xc, pu-tûka xwe vekir fl (U ber xwe de bi dengckî bilind got: - Qey gotinên pîrika min rast biîn ku digot: «Xwedê teala beywanatên mizir ji erdê dik^îne ezmana, ji bona ku mezere- tê negêbînin insan!» Roj hêcU hê(U derc ava, zerayî U şflna wê dimîne. Ji aUyê gund ve, mayêmayê keriyên pez, reyandina kflçikan, dikevc guh. Tozek giran jî serê gund gu-tiye, tu ê bibêjî qey du kerpî- çên sax U scr bev tê de ne mane, tev bûne ax û xwclî, toz fl ccacok. Şêrzad dîsa pirtûka xwc gut, berê xwc da mal. Ewî bi kul fl hesrct (U ber xwe de got fl mitale kir: - îro jî çû, vala!.. Ev du roj in derbas (Ubin, min hîn pelek jî cU wan de ne xwend! Vê şevbihêrkê çi anîn serê niin?Xwedê! Hişt ku xwendin U ber çavê min reş bibe, bişt ez ecêba bi ça- vên serê xwe U ezmana bibînim; bê çawa bût xwe didin ber şewqa royê û dbcwazin bbcwin; bişt ez çiya û zUamên rastîn cU ewran de bibînim; liişt ez bala xwe bidim şopa xwc U scr rê; bişt cz U dengê çûk fl beratan guhdarî bikim... Şêrzad ji nû ve şevbihêrk ji serî heta binî anî bîra xwe: *** Pêr êvarê bû. Gava Şêrzad weke her roj ji xwendmê vege- riya mal, bi rê de, lawê cîranê wan Mervanê Eazo pêrgj wî bû û jê re got: - Şêrzad, mêvanekî me jî pir ezîz û delal hatiye, ma tu nax- wazî bê, ji xwe re lê guhdarî bikî? Wî Berzanî cUtiyc, ji wir tê! Êvarê, Gava Şêrzad çû mala Ezîzo, ma behetî, bema te cU- got qey temamê guncUyan hati bûn ser hev, rê fl rêwanî (U bundu- de tunc bfl. Hemû U ser qelavîska riiniştî bûn, ji biU yekî tenê, ew jî yê mêvan bû. Ciyê wî, ne ewqas fueh bû, U vi aU fl wî aU vn du balgeh (U bin kêleka wî de bûn, weke tu vn têxe nav du dîwaran. Heger balgehek dm bidana kêleka wî, serê mêvan jî nema dihat xuyakirin. Yên ku ne U hemberî wî 83 rflniştî bfln, ji qotê vn pêve, tu derinê wî nc didîtin. ZUamekî hûrik fl simbêl zirav bû. Tcnê kefiyckc bê cgal fl cUên wî yên paqij, (iihişt ji gun(Uyan bê kifşkirin. Şêrzad gava derbas bfl, sUav kir fl destê xwe nc da tukesî, lê wî texmîn kir ku yê mêvan bi nerîneke din U p>entolon û gumlikê wî yê bajarvanî nerî. Yê mêvan gotina xwe bir serî... « Zimanê me yek e! Erdê me yek e fl bi ser hev ve ye, em niUetckî cuda ne, em ne tirk in nc ereb m fl ne faris in... Welatê me Kurdistan e, ciyê xêr û berketê ye, bemfl maden û zîv fl zêr c... Hmek (Ubêjin: ku Bcrzanî, kanc (U şev fl rojekê de bigêhîje vê derê! Em fl bemfl kurdên U cflianê deqekê jî ji bîra wî naçin!» Şêrzad weke (U xewnekê de bii, bawer ne dikir ku ev cw bi xwc ye û zUamekî ji cem Berzanî hatiye, van gotman jê dibUiî- ze. Wî ji xwe dipusî: «Gelo ev zUam kî ye? Ji kuderê ye? Xwenda ye, yan ne? Heger xwenda be, çi xwendma wî beye? Çi xwcndiye?..» Lê cU gel van pirsan jî, baweriyek pê re çêbfl, wekî ku U dawiya xeUcê bimîne û pirsma ji xwe re jê bUce. Û Cixrina jî, ji xwe re digot:«HeIbet ev merovekî mezin e û gele- kî qîmeta wî U cem Berzanî heye, loma baweriya xwe pê aniyc fl şandiye nav xelkê. Heger ew bibîne ku ez pirsên hêja jê (ii- kim, beUcî ez têkevim serê wî û hema ji min re bêje: Karê
xwe bike, ez tc bi xwe re bibim!» Gelek caran, gotmên mêvan ew ji civatê dîirdixist. DUiişt U ser tiştê dîtî û nedîtî bifikire. Gava mêvan behsa buiek qehre- maniyên pêşmergan dikir, ew jî bema U ser wî bajî Xwe didît pêşmergakî di rext û fişekan de pêçajî, keleşînko-
fek (U dest de ye û raberî neyaran hatiye û wan weke zadê tu bi dasê biçinî, dide hev û dikuje... Hingî nav û deng pê (Uke-
ve, Berzanî bi xwc dişîne pê û pê re (Upeyive. Destê xwe U pişta wî dbce... «Ha ji te re neynika ku meriv teyara jî pê dbd-
ne!...» Şêrzad dUcet xem û xeyalên kûr û dûr. Lê carma jî, ku U çavê mêvan dinêrî û gotinên wî yên UbUbî diketm giJiê wî, ji
xwe bawer ne dUcu- ku kari be tiştekî ji van gumanên xwe bîne cî. Wê çaxê jî bi melûU U xwe vedigcrand: «Ez hîna biçûk im,
hîna xetê simbêla min derneketme... Heger cz ji mêvan re tiş- 84
tckî wilo bêjim, ew ê U min guhdarî nekc... Ew meheqcq zUa- ke (U xewnekê de bii, ji xwe bawer nc diku- ku tiştekî wUo bibînc. Gava çavê wî U yên hcvalê wî Mervan ket, hcbekî mi- zicî û (U dUê xwe de got: «Mala tc bezar carî ava be, te ez Yüklə 19,39 Mb. Dostları ilə paylaş:
|