Psixososial diaqnoz müştərinin həyat problemlərini aydınlaşdırmaqla bağlıdır. Bu diaqnoz tipik təəssuratlarla, ətraf mühitin tipik reaksiyaları və s. ilə bağlı fenomenoloji məsələlər ilə xarakterizə olunur. Kauzal suallar və ya sual-fərziyyələr, şəxsiyyətin inkişafı və müştərinin problemlərini izah etməyə imkan verir. Strateji suallar isə müzakirələrə, problemin həllində mümkün alternativlərin axtarışına gətirib çıxardır. Bu yanaşmada əsas məqam müştərinin sosial tarixini əks etdirən məlumat mənbəyidir.
Kliyentin (müştərinin) sosial tarixçəsi - müştərinin cari və keçmiş vəziyyətinin araşdırılması və təsviri, sosial xidmətlərin qiymətləndirilmə və planlaşdırılmasının təməlidir.
Sosial iş nəzəriyyəsində idrakın fenomenoloji yolla öyrənilməsi. Sosial iş nəzəriyyəsi, bildiyimiz kimi, inteqrativ və fənlərarası bir xarakterə malik olaraq, sosial işin ünvançısı kimi müştərinin başlanğıc xarakteristikası kimi "həyat dünyası" anlayışını istifadə edir.
Sosial iş nəzəriyyəsinin ilk hissəsi müştərilərin həyat əlaqələri və çatışmazlığı məsələsidir. Həyatın çətinliyinin, yoxsulluğun, xəstəliyin və ictimai bədbəxtliyin məzmun müəyyənliyinin tarixi xüsusiyyətləri daim dəyişir. Müştərilərin (kliyentlərin, ünvançıların) həyat çətinlikləri ilə bağlı problemlər "stiqma" teorisi sayəsində nəzərdən keçirilir. Sosial cəhətdən zərər çəkmiş vəziyyətlərin ictimai nəzarət orqanları tərəfindən nəzərdən keçirildiyi sosial-terapevtik və sosial-pedaqoji müəssisələrin genişlənməsinə reaksiya olaraq, bu nəzəriyyə cinayət və xəstəliklə bağlı anlayışlara yönəlib.
Dostları ilə paylaş: |
