Die feit dat die land veranderinge ondergaan asook toetree tot die internasionale arena in terme van markte het ‘n traumatiese invloed op die landbou. Hoewel ons ‘n ontwikkelde ekonomie het, en die bydrae van landbou tot die ekonomie meer in die orde van 40% moes wees, is dit tans maar ongeveer 5%. Wanneer die breër omgewing van landbou-verwante nywerhede ingesluit word, is die bydrae sowat 25%.
Vanweë die feit dat ons land ‘n gemiddelde jaarlikse reënval van minder as 500 mm per jaar is, moet die streek geklassifiseer word as ‘n droë streek (semi-woestyn), en is die land se landboupotensiaal relatief swak. (Wêreldgemiddeld vir reënval is 800 mm per jaar.) Van die land se grond is sowat 10% geskik vir boerderydoeleindes waarvan 13% vir landbou, 60% vir veeboerdery geskik is. Die bewerkbare prima– landbougrond verminder ook jaarliks namate verstedeliking, en industrialisasie plaasvind. Arbeid word toenemend skaars in die boerderysektor aangesien die mense stede toe trek. Eienaarskap van grond is ook vandag ‘n emosionele en polities sensitiewe onderwerp en die rede vir groot spanning. Die vinnige deregulering van die bedryf (afskrywing van beheerraade) het ‘n groot skok in die bedryf veroorsaak en die privaatsektor is besig om die gaping te vul.
Faktore soos die opkoms van bio-tegnologie en geneties gemanipuleerde produkte, omgewingstoestande, afnemende winsgewendheid, minder boere en die industralisering van groot boedereye, plaasmoorde, ens het ‘n negatiewe invloed op boerdery in Suid-Afrika. Iets soos agri-toerisme kan egter ‘n positiewe bydrae maak.
