Dış lastik bak lastik

Dişçi Mektebi, diş hekimi yetiştirmek üzere Türkiye'de kurulan ilk yüksekokul.

Dişçi Mektebi'nin kurulması, ilk kez Tıp Fakültesi Muallimler Meclisi'nin 22 Kasım 1908'de yaptığı bütçe önerisiyle gündeme geldi. Okul ertesi yıl Tıp Fakültesi dekanı Cemil Paşa'nm (Topuzlu) ve Halid Şazi'nin (Kösemihal) çabalarıyla kuruldu ve 6 Ekim 1909'da İstanbul'un Kadırga semtinde Mek- teb-i Tıbbiye-i Mülkiye'nin eski binası olan Menemenli Mustafa Paşa Konağı'nda öğretime açıldı. Okul müdürlüğüne de Halid Şazi getirildi. Eczacı, Kabile (Ebe) ve Hastabakıcı mektepleri de bu binada bulunduğundan okulun ilk adı Darülfünun-ı Os- mani Tıp Fakültesi Eczacı ve Dişçi, Kabile ve Hastabakıcı Mektepleri idi. Öğretim süresi üç yıl olan Dişçi Mektebi ilk mezunlarını 1911'de verdi. 1925'te Beyazıt Devlet Kütüphanesinin yanındaki binasına taşındı. 1933 Üniversite Reformu'nda İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesi Diş Hekimliği Yüksekokulu adını aldı ve öğretim süresi dört yıla çıkarıldı. 1964'te Tıp Fakültesi'nden ayrılarak İstanbul Üniversitesi'ne bağlı ayrı bir fakülte haline getirildi.

dişçik, geniş bir jeolojik zaman dilimi içinde oluşmuş deniz kayaçlannda bulunan ve konodont(*) adıyla bilinen dişe benzer küçük fosillerin üstündeki çıkıntılı yapılardan bir bölümünün ortak adı. Dişçikler, konodontların üstündeki konimsi çıkıntılara (konidişçik) benzemekle birlikte, genellikle bu oluşumlardan daha küçük. Biçim ve yapılan da çok çeşitlidir: İğne, diken ya da testere dişi biçiminde, bazen birbirleriyle kaynaşacak kadar yakın, bazen de ayrı ayrı gözlemlenebilecek kadar aralıklı olabilir. Bazı konodontlarda hiç dişçik bulunmaz. Bu durumda konodont hemen hemen tek bir konidişçikten oluşmuştur. Dişçiklerin biçimi, sayısı ve yerleşme düzeni, değişik tipten konodontlann ayırt edilmesini sağlayan tanıtıcı özelliklerinden biridir. Bazı tiplerde dişçikler düz bir çizgi boyunca uzanan tek ya da birkaç sıra halinde dizilmiştir. Bazıla- nnda ise kıvnmlı bir çizgiyi izler ya da dallanmış bir yerleşme gösterir. Dişçikli konodontların ilk örnekleri, genellikle üstünde ana konidişçik ile dişçik dizisinin bulunduğu bir çubuk biçimindedir. Daha yakın çağlara tarihlenen örneklerde ise, ana konidişçik ile dişçik dizisinin iki yanında geniş ve düz bir yüzey bulunur.