Dunyo tillari va o’zbek tili. O`Zbek tili davlat tili sifatida. O`Zbek tilining taraqqiyot bosqichlari

Nomi	Davr
Manbalar
1	Qadimgi turkiy til	Eng qadimgi asrlardan – X asrgacha	O`rxun-Enasoy obidalari (To`nyuquq, Kultegin, Bilga xoqon, ”Irq bitigi”), qog`ozga yozilgan ilk manba “Irq bitigi” (“Ta’birnoma”)
2	Eski turkiy til	XI–XII asrlar	“Devoni lug`otit turk”, “Qutadg`u bilig”, “Hibbat ul haqoyiq”, Ahmad Yassaviy “Devoni hikmat”
3	Eski o`zbek adabiy tili	XII – XIII asrdan – XX asr boshlarigacha	Qul Ali “Qissayi Yusuf” (1239), Rabg`uziy “Qissasi Rabg`uziy”(1310), “Tafsir”(XIII asr), “O`g`uznoma”, Sayfi Saroiy “Guliston”, Xorazmiy “Muhabbatnoma”, ”Muqaddimat ul-adab”, Atoiy, Sakkokiy, Lutfiy, A.Navoiy, Bobur, Mashrab, Furqat, Muqimiy asarlari tili
4	Yangi o`zbek adabiy tili	XX asrning 30-yillaridan hozirgacha	Behbudiy, Avloniy, Fitrat, A.Qodiriy, G`.G`ulom, Oybek, Hamid Olimjon, Mirtemir, Zulfiya, Said Ahmad, Odil Yoqubov, Pirimqul Qodirov, Erkin Vohidov, Abdulla Oripov... asarlari

1. Qadimgi turkiy til. Hozirgi barcha turkiy tillar (o’zbek, uyg’ur, qirg’iz, qozoq, turkman, ozarbayjon, usmonli turk, tatar, xakas, yoqut va boshq.) uchun qadimgi turkiy til umumiy til (bobo til) sanaladi. Bu davrga mansub so`zlar: budun-xalq, ingek-sigir, bilig - bilim yag`i - dushman, yov, batsiq - g`arb, ko`ch - urug`, zot, o`kush - ko`p, o`z - jon, vujud, art - tepa, dovon, erik - mard, jasur, botir.