Əhli Sünnə Vəl Cəmaat Sələfi Salihin Əqidəsi SƏHİh dua və ZİKİRLƏR

2. İmam Süyuti  ovsun barəsində demişdir: “Alimlər belə bir yekdil fikrə gəliblər ki, üç şərt yerinə yetirildikdə ovsunla müalicəyə icazə verilir: 1) Ovsunla müalicə Allahın kəlamı, yaxid İsim və Sifətləri, yaxud da Onun Peyğəmbərinin  hədisləri ilə olmalıdır; “(Ya Muhəmməd!) de ki: “O, iman gətirənlərə hidayətdir və (cəhalət xəstəliyinə tutulmuş ürəklərə) şəfadır”. (əl-Fussilət 44). “Biz Qurandan möminlər üçün şəfa və mərhəmət olan ayələr nazil edirik”. (əl-İsra 82). “(Ey insanlar!) Sizə Rəbbinizdən bir öyüd-nəsihət, ürəklərdə olana bir şəfa, möminlərə hidayət və mərhəmət (Quran) gəlmişdir”. (Yunus 57). 2) Ovsunla müalicə ya ərəb dilində, ya da başqaları tərəfindən başa düşülən bir dildə olmalıdır (Bəziləri deyirlər ki: Ərəb dilində olmasa da dua etmək olar). 3) Tam əminliklə hər iki tərəf də etiqad etməlidir ki, ovsunla müalicə biləvasitə deyil Allahın qüdrəti sayəsində təsir göstərir və o, insanın şəfa tapmasında sadəcə olaraq bir vasitə rolunu oynayır. Qurani Kərim qəlb və bədən, dünya və axirət xəstəliklərinin tam dərmanıdır. Heç bir xəstəlik, cadu, sehr, göz dəymə və s. Quranın qarşısında əsla tab gətirə bilməz.

Allah Qurani Kərimdə qəlb və bədən xəstəliklərini və onların müalicəsini qeyd etmişdir. Müalicə üsulları bizə sələflərdən gəlmişdir: Vəhb İbn Munəbbih  deyir: “Yeddi ədəd Sidr ağacının yarpağı daş arasında üyüdülür və suyun içinə: 1) Yunus 79-82. 2) Əraf 117-122. 3) Taha 65-70. 4) Ayətul-Kursi. 5) əl-Kəfirun. 6) əl-İxlas. 7) əl-Fələq. 8) ən-Nəs surələri və ayələri su ilə dolu qabın içinə oxunduqdan xəstə üç qurtum içdikdən sonra qalan su ilə qüsl alır”. İbn Bəzz  deyir: “Sınanılmış (yoxlanılmış) bir şeydir”.

عن عثمان بن أبي العاص  قال قلت: يا رسول الله عَرَضَ لي شيءٌ في صَلواتي, حتى ما أدري ما أُصلّى. قالَ: (( ذاكَ الشيطانُ, أدنُه )) فدنوتُ منه, فجلستُ على صُدورِ قَدَميَّ قالَ: فَضَربَ صدري بيدَه, وتَفَلَ في فَمِي, وقالَ( اخرجْ عدوَّ الله )) ففعلَ ذلكَ ثلاثَ مرَّاتٍ. ثمَّ قال( الحقْ بعَمَلِكَ )) قال عثمان: فَلَعمْرِي! ما أحسبُهُ خالطني بعدُ. قال الشيخ الألباني : صحيح
Osman İbn Əbil As  rəvayət edir ki, Peyğəmbərin  yanına gələrək: “Yə Rəsulullah! Namazlarımda elə bir hal baş verir ki, nə qıldığımı bilmirəm” dedim. Peyğəmbər: “Şeytandır, onu mənə yaxınlaşdır” deyə buyurdu. Mən ona yaxınlaşaraq ayaqlarının üzərində oturdum. (Mübarək) əli ilə sinəmə vurdu, ağzımın içinə tüpürərək buyurdu: “Uxruc Aduvvəllah – Çıx, ey Allahın düşməni və bunu üç dəfə təkrar etdi. Bu əməl haqdır, Osman: Bundan sonra ömrüm boyu belə olmadı“¹⁶⁶³.
Bütün bunlardan sonra cadunun əlaməti üzə çıxdığı əzadan qan almaq da olar. Həmçinin Quran və Sünnənin bizə bəyan etdiyi (göstərdiyi) təbii dərman vasitələrindən istifadə edərək müalicə etmək olar. Məs: Bal, Qara Zirə, Zəm-Zəm suyu, Zeytun yağı, Yağış suyu, Udul Hind və s. “Biz göydən bərəkətli su endirdik...”. (əl-Qaf 9).

Gözü dəyən adamın kimliyi məlum olduqdan sonra ona dəstamaz aldırılır və bu sudan gözə gələn kimsə qüsl almalıdır. Həmçinin – İxlas, Fələq, Nəs, Fatihə, Ayətul Kursi, əl-Bəqərə 285-286-cı ayələri suya oxuyaraq dil ucu yüngülcə tüfürməli. Sonra xəstə bu sudan içməli və qalanı ilə qüsl almalıdır. Həmçinin – Zeytun yağına oxunaraq bədənə də sürtülə bilər. Əgər oxunulan su yağış və Zəm-zəm suyu olarsa bu daha gözəldir. Həmçinin – xəstənin qulağına Azan oxumaq olar. Çünki şüytan bu səsdən qaçır.

عَنْ عَائِشَةَ رضى الله عنها قَالَتْ كَانَ يُؤْمَرُ الْعَائِنُ فَيَتَوَضَّأُ ثُمَّ يَغْتَسِلُ مِنْهُ الْمَعِينُ. قال الشيخ الألباني : صحيح
Aişə  rəvayət edir ki, (Peyğəmbərin  zamanında bir nəfərə göz dəymişdi. Peyğəmbər ) gözü dəyən kimsə (dəstəmaz alması) əmr edildi və (dəstəmaz) alar, sonra da (onu dəstamaz suyu bir qabda toplanar) göz dəyilən kimsə o, sudan qüsl alardı”¹⁶⁶⁴.
عَنْ عَائِشَةَ قَالَتْ سَحَرَ رَسُولَ اللَّهِ –صلى الله عليه وسلم- يَهُودِىٌّ مِنْ يَهُودِ بَنِى زُرَيْقٍ يُقَالُ لَهُ لَبِيدُ بْنُ الأَعْصَمِ – قَالَتْ – حَتَّى كَانَ رَسُولُ اللَّهِ –صلى الله عليه وسلم- يُخَيَّلُ إِلَيْهِ أَنَّهُ يَفْعَلُ الشَّىْءَ وَمَا يَفْعَلُهُ حَتَّى إِذَا كَانَ ذَاتَ يَوْمٍ أَوْ ذَاتَ لَيْلَةٍ دَعَا رَسُولُ اللَّهِ –صلى الله عليه وسلم- ثُمَّ دَعَا ثُمَّ دَعَا ثُمَّ قَالَ « يَا عَائِشَةُ أَشَعَرْتِ أَنَّ اللَّهَ أَفْتَانِى فِيمَا اسْتَفْتَيْتُهُ فِيهِ جَاءَنِى رَجُلاَنِ فَقَعَدَ أَحَدُهُمَا عِنْدَ رَأْسِى وَالآخَرُ عِنْدَ رِجْلَىَّ. فَقَالَ الَّذِى عِنْدَ رَأْسِى لِلَّذِى عِنْدَ رِجْلَىَّ أَوِ الَّذِى عِنْدَ رِجْلَىَّ لِلَّذِى عِنْدَ رَأْسِى مَا وَجَعُ الرَّجُلِ قَالَ مَطْبُوبٌ. قَالَ مَنْ طَبَّهُ قَالَ لَبِيدُ بْنُ الأَعْصَمِ. قَالَ فِى أَىِّ شَىْءٍ قَالَ فِى مُشْطٍ وَمُشَاطَةٍ. قَالَ وَجُبِّ طَلْعَةِ ذَكَرٍ. قَالَ فَأَيْنَ هُوَ قَالَ فِى بِئْرِ ذِى أَرْوَانَ ». قَالَتْ فَأَتَاهَا رَسُولُ اللَّهِ –صلى الله عليه وسلم- فِى أُنَاسٍ مِنْ أَصْحَابِهِ ثُمَّ قَالَ «يَا عَائِشَةُ وَاللَّهِ لَكَأَنَّ مَاءَهَا نُقَاعَةُ الْحِنَّاءِ وَلَكَأَنَّ نَخْلَهَا رُءُوسُ الشَّيَاطِينِ». قَالَتْ فَقُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ أَفَلاَ أَحْرَقْتَهُ قَالَ «لاَ أَمَّا أَنَا فَقَدْ عَافَانِى اللَّهُ وَكَرِهْتُ أَنْ أُثِيرَ عَلَى النَّاسِ شَرًّا فَأَمَرْتُ بِهَا فَدُفِنَتْ».
Aişə  rəvayət edir ki, Bəni Zureyq yəhudilərindən Ləbid İbn əl-Əsləm adında bir yəhudi Peyğəmbərə  sehr etdi. Hətta Peyğəmbər  bəzi işləri etmədiyi halda ona elə gəlirdi ki, bu işləri edib. Nəhayət günün birində, yaxud da gecənin birində Peyğəmbər  dua etdi, sonra təkrar dua etdi, sonra təkrar yenə də dua etdi. Sonra mənə buyurdu: “Ey Aişə! Allahdan fətva istədiyim şey haqqında Allahın mənə fətva verdiyini bildinmi? Mənim yanıma iki nəfər gəldi (Cəbrail və Mikail). Bunlardan biri baş tərəfimdə, digəri isə ayaq tərəfimdə oturdu. Baş tərəfimdə olan ayaq tərəfimdə olana və ya ayaq tərəfimdə olan baş tərəfdə olana: “Bu kimsənin xəstəliyi nədir?”- deyə soruşdu. O da: “Sehrlənmişdir”- deyə cavab verdi. O: “Kim onu sehr etmişdir?”- deyə soruşdu. Digəri: “Ləbid İbn əl-Əsləm”- deyə cavab verdi. O dedi: “Sehr nə ilə edilib?” Digəri: “Daraqdan götrülmüş saç, saqqal tükü və erkək xurmanın tumurcuğunun qurusu ilə”- deyə cavab verdi. Digəri dedi: “Harada edilmişdir?” O: “Zu-Zərvan quyusunda”- deyə cavab verdi. Səhəri Peyğəmbər  səhabələrdən bəziləri ilə çıxıb, o quyunun yanına getdi. Qayıtdıqdan sonra mənə buyurdu: “Ey Aişə! Allaha and olsun ki, quyunun suyu xına suyu kimi qırmızı, ətrafdakı xurma ağacının budaqlarının ucları isə şeytanın başları kimi idi”. Mən: “Ya Rəsulullah! Sən o sehri çıxarıb basdırdınmı?”- deyə soruşdum. Peyğəmbər  buyurdu: “Xeyr, basdırmadım. Çünki, Allah mənə şəfa verdi. Bir də sehri çıxarmaqla insanlar arasında sehrin şərinin yayılmasını istəmədim”. Quyunun ağzının bağlanmasını əmr etdi və quyu basdırıldı”.¹⁶⁶⁵
عَنْ أَبِي سَعِيدٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ انْطَلَقَ نَفَرٌ مِنْ أَصْحَابِ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فِي سَفْرَةٍ سَافَرُوهَا حَتَّى نَزَلُوا عَلَى حَيٍّ مِنْ أَحْيَاءِ الْعَرَبِ فَاسْتَضَافُوهُمْ فَأَبَوْا أَنْ يُضَيِّفُوهُمْ فَلُدِغَ سَيِّدُ ذَلِكَ الْحَيِّ فَسَعَوْا لَهُ بِكُلِّ شَيْءٍ لَا يَنْفَعُهُ شَيْءٌ فَقَالَ بَعْضُهُمْ لَوْ أَتَيْتُمْ هَؤُلَاءِ الرَّهْطَ الَّذِينَ نَزَلُوا لَعَلَّهُ أَنْ يَكُونَ عِنْدَ بَعْضِهِمْ شَيْءٌ فَأَتَوْهُمْ فَقَالُوا يَا أَيُّهَا الرَّهْطُ إِنَّ سَيِّدَنَا لُدِغَ وَسَعَيْنَا لَهُ بِكُلِّ شَيْءٍ لَا يَنْفَعُهُ فَهَلْ عِنْدَ أَحَدٍ مِنْكُمْ مِنْ شَيْءٍ فَقَالَ بَعْضُهُمْ نَعَمْ وَاللَّهِ إِنِّي لَأَرْقِي وَلَكِنْ وَاللَّهِ لَقَدْ اسْتَضَفْنَاكُمْ فَلَمْ تُضَيِّفُونَا فَمَا أَنَا بِرَاقٍ لَكُمْ حَتَّى تَجْعَلُوا لَنَا جُعْلًا فَصَالَحُوهُمْ عَلَى قَطِيعٍ مِنْ الْغَنَمِ فَانْطَلَقَ يَتْفِلُ عَلَيْهِ وَيَقْرَأُ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ فَكَأَنَّمَا نُشِطَ مِنْ عِقَالٍ فَانْطَلَقَ يَمْشِي وَمَا بِهِ قَلَبَةٌ قَالَ فَأَوْفَوْهُمْ جُعْلَهُمْ الَّذِي صَالَحُوهُمْ عَلَيْهِ فَقَالَ بَعْضُهُمْ اقْسِمُوا فَقَالَ الَّذِي رَقَى لَا تَفْعَلُوا حَتَّى نَأْتِيَ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَنَذْكُرَ لَهُ الَّذِي كَانَ فَنَنْظُرَ مَا يَأْمُرُنَا فَقَدِمُوا عَلَى رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَذَكَرُوا لَهُ فَقَالَ وَمَا يُدْرِيكَ أَنَّهَا رُقْيَةٌ ثُمَّ قَالَ قَدْ أَصَبْتُمْ اقْسِمُوا وَاضْرِبُوا لِي مَعَكُمْ سَهْمًا فَضَحِكَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ أَبُو عَبْد اللَّهِ وَقَالَ شُعْبَةُ حَدَّثَنَا أَبُو بِشْرٍ سَمِعْتُ أَبَا الْمُتَوَكِّلِ بِهَذَا.
Əbu Səid əl-Xudri  rəvayət edir ki, (Bir dəfə) Peyğəmbərin  əshabələrindən bir dəstə səfərə yola düşdü. Nəhayət, onlar gəlib bədəvi qəbilələrindən birinə məxsus bir kənddə dayandılar. Əshabələr onların evində qonaq olmaq istədilər, lakin onlar əshabələri (yeməyə) qonaq etmək istəmədilər. Bu əsnada qəbilə başçısını (əqrəb) sancdı. Kənddəkilər ona əllərindən gələn köməyi göstərməyə çalışdılar, lakin bu cəhdlərin heç bir faydası olmadı. Onlardan bəzisi dedi: “Yaxşı olar ki, gedib (kəndimizə) təşrif buyurmuş adamlara müraciət edəsiniz, bəlkə onlarda nə isə tapıla”. Onlar əshabələrin yanına gəlib dedilər: “Ay camaat! Qəbilə başçımızı (əqrəb) sancmışdır. Nə qədər çalışdıqsa, əlac tapa bilmədik. Bəlkə sizdən birinizdə bir şey tapıla?” Əshabələrdən birisi dedi: “Bəli, vallahi ki, mən ruqya oxuya bilirəm. Vallahi, biz sizin qonağınız olmaq istədik, lakin siz bizi (yeməyə) qonaq etmədiniz. Elə buna görə də bizə zəhmət haqqı verməyincə, mən sizin (xəstəniz) üçün ruqya oxumayacağam”. Sonra onlar (müalicə müqabilində) əshabələrə bir sürü qoyun verəcəklərinə razılaşdılar. Bundan sonra o, (qəbilə başçısının yanına gəlib onun yarasına) yüngülcə tüpürdü və “Fatihə” surəsini oxudu. (Bir az keçdikdən) sonra qəbilə başçısı sanki buxovdan azad oldu və xəstə deyilmiş kimi ayağa qalxıb gəzməyə başladı. Onlar əshabələrə razılaşdıqları zəhmət haqqını verdilər. Bu vaxt əshabələrdən biri: “(Qoyunları) bölüşdürün!”– dedi. Ruqya oxuyan əshabə isə: “Peyğəmbərin  yanına gedib hadisəni ona danışmayınca və onun nə hökm verəcəyini öyrənməyincə, heç (bir şey) etməyin!”– deyə etiraz etdi. Onlar Peyğəmbərin  yanına gəlib hadisəni ona danışdıqda o soruşdu: “Sən nə bilirdin ki, bu (Fatihə Surəsi) ruqyadır?” Sonra əlavə edib dedi: “Siz düz etmisiniz. (Qoyunları) bölüşdürün və özünüzlə yanaşı mənim üçün də bir pay ayırın.” (Bunu deyəndən) sonra Peyğəmbər  gülümsədi”¹⁶⁶⁶.
عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْخُدْرِيِّ قَالَ كُنَّا فِي مَسِيرٍ لَنَا فَنَزَلْنَا فَجَاءَتْ جَارِيَةٌ فَقَالَتْ إِنَّ سَيِّدَ الْحَيِّ سَلِيمٌ وَإِنَّ نَفَرَنَا غَيْبٌ فَهَلْ مِنْكُمْ رَاقٍ فَقَامَ مَعَهَا رَجُلٌ مَا كُنَّا نَأْبُنُهُ بِرُقْيَةٍ فَرَقَاهُ )سبع مرات( )وَيَتْفُلُ( فَبَرَأَ فَأَمَرَ لَهُ بِثَلَاثِينَ شَاةً وَسَقَانَا لَبَنًا فَلَمَّا رَجَعَ قُلْنَا لَهُ أَكُنْتَ تُحْسِنُ رُقْيَةً أَوْ كُنْتَ تَرْقِي قَالَ لَا مَا رَقَيْتُ إِلَّا بِأُمِّ الْكِتَابِ قُلْنَا لَا تُحْدِثُوا شَيْئًا حَتَّى نَأْتِيَ أَوْ نَسْأَلَ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَلَمَّا قَدِمْنَا الْمَدِينَةَ ذَكَرْنَاهُ لِلنَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَالَ وَمَا كَانَ يُدْرِيهِ أَنَّهَا رُقْيَةٌ اقْسِمُوا وَاضْرِبُوا لِي بِسَهْمٍَ.
Əbu Səid əl-Xudri  rəvayət edir ki, bir dəfə biz səfərə çıxdıq. Nəhayət gəlib bir vahəyə (yaşıllıq olan bir yerə) çatdıq. Oranın sakinlərindən birini əqrəb sancmışdır. Bu vaxt bir kəniz bizim yanımıza gəlib: “Aranızda ovsunla müalicə edən bir kimsə varmı? Vahədə yaşayanlardan birini əqrəb sancmışdır!”– dedi. Səhabələrdən biri qalxıb xəstənin yanına getdi. Biz onun ovsunla müalicə etdiyini bilmirdik. O, xəstəyə (Başqa rəvayətdə: yeddi dəfə oxudu və üfürdü) (Fatihə) surəsini oxuduqdan sonra xəstə sağaldı. Bunun müqabilində ona otuz qoç verdilər. O bu qoçları bizim yanımıza gətirdi. Biz ondan: “Sən ovsunmu oxudun?”– deyə soruşduq. O: “Mən Kitabın anasını oxuyub onu müalicə etdim!”– deyə, cavab verdi. Səhabələr dedilər: “Peyğəmbərdən  soruşanadək buna dair heç bir hökm verməyin!” Biz Mədinəyə – Peyğəmbərin  yanına gəldikdə bu hadisəni ona danışdıq. Peyğəmbər: “O nə bilirdi ki, (Fatihə) surəsini oxuyub xəstəni müalicə etmək olar?! O qoçları bölüşdürün və mənə də bir pay ayırın”¹⁶⁶⁷.
عن خارجة بن الصلت عن عمه علاقة بن صُحار أنه مر بقوم فأتوه, فقالوا: إنك جئت من عند هذا الرجل بخير, فَارقِ لنا هذا الرجل, فأتوه برجل معتوه في القيود, فرقاه بأم القرآن ثلاثة أيام غدوة وعشية, كلما ختمها جمع بزاقه ثم تفل, فكأنما أنشط من عقال, فأعطوه )مِائَةَ شَاةٍ( شيئاً, فأتى النبي  فذكر له, فقال النبي  : ((كُلْ فَلَعمْرِي لمنْ أكَلَ بِرُقيةِ بِاطِلٍ, لقدْ أكَلتَ بِرُقيةِ حَقّ )). قال الشيخ الألباني : صحيح
Xaricə İbn Saltın əmisi Aləqatu İbn Suhər  rəvayət edir ki, bir qövmə gəldim. Qövmün (cəmaatı): Sən o, xeyirli kimsənin (yanından) gəlirsən. Bizim bu adama ruqyə et!” dedilər. Sonra iplərlə bağlanmış dəli bir nəfəri gətirdilər. Səhər və axşam bu adama üç gün müddətində Fatihə surəsini oxudum. Surəni hər dəfə bitirdikdə tüpürərdim. (üç gündən sonra) adam iplərindən qurtuldu və sağaldı. (Qövmün cəmaatı) bu əməlimə görə mənə bəzi şeylərdə verdilər (yüz qoyun). Peyğəmbərin  yanına gəldikdə ona bu hadisəni xəbər verdim. Peyğəmbər: “Kimiləri batil bir ruqyə ilə yedikləri zaman sən haqq olan ruqyə ilə yeyirsən”¹⁶⁶⁸.
وعن عائشة  قالت: كان رسول الله  إذا مرض أحدُ من أهله نفث عليه بالمعوِّذات وهي قل هو الله أحد وقل أعوذ برب الفلق  و  قل أعوذ برب الناس فلما مرض مرضه الذي مات فيه جعلتُ أنْفِثُ عليه وأمسحُهُ بيد نفسه, لأنها كانت أعظم بركة من يدي .
Aişə  rəvayət edir ki, Peyğəmbərin  əhlindən kimsə xəstələndiyi zaman Peyğəmbər  Muavvizat (əl-İxlas - əl-Fələq - ən-Nəs) surələrini oxuyaraq (xəstənin) üzərinə üfürərdi. Vəfat etdiyi xəstəliyə tutulduğu vaxt həm öz üzərinə ufurər və onun öz əli ilə məsh etməyə başladım. Çünki onu əlinin bərəkəti mənim əlimimdən daha çox idi”¹⁶⁶⁹.
عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهَا أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ كَانَ إِذَا اشْتَكَى يَقْرَأُ عَلَى نَفْسِهِ بِالْمُعَوِّذَاتِ وَيَنْفُثُ فَلَمَّا اشْتَدَّ وَجَعُهُ كُنْتُ أَقْرَأُ عَلَيْهِ وَأَمْسَحُ بِيَدِهِ رَجَاءَ بَرَكَتِهَا.عن عائشة أن النبي صلى الله عليه و سلم كان ينفث في الرقية. قال الشيخ الألباني : صحيح
Aişə  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  (ağrları olduğu zaman əlinin içinə) Muavizəteyn oxuyar və üfürərdi. Ağrıları şiddətləndiyi zaman mən onun üçün oxuyar və onun əli ilə məsh edərdim bərəkəti ümüd edərək”. Peyğəmbər  ruqyə zamanı tüpürərdi¹⁶⁷⁰.
عَنْ عَائِشَةَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ –صلى الله عليه وسلم- كَانَ إِذَا اشْتَكَى الإِنْسَانُ الشَّىْءَ مِنْهُ أَوْ كَانَتْ بِهِ قَرْحَةٌ أَوْ جَرْحٌ قَالَ النَّبِىُّ –صلى الله عليه وسلم- بِإِصْبَعِهِ هَكَذَا وَوَضَعَ سُفْيَانُ سَبَّابَتَهُ بِالأَرْضِ ثُمَّ رَفَعَهَا « بِاسْمِ اللَّهِ تُرْبَةُ أَرْضِنَا بِرِيقَةِ بَعْضِنَا لِيُشْفَى بِهِ سَقِيمُنَا بِإِذْنِ رَبِّنَا ». قَالَ ابْنُ أَبِى شَيْبَةَ « يُشْفَى ». وَقَالَ زُهَيْرٌ « لِيُشْفَى سَقِيمُنَا ».
Aişə  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  (sünnəsindən) bir nəfər bir yerindən şikayət edərdisə, çibandan və ya yaralanma olardısa Peyğəmbər  barmağı ilə belə edərdi: Sufyan şəhadət barmağını yerə qoyar və sonar qaldıraraq: Bismillah, Turbətu Ərdinə Bi Riqəti Bəadinə, Yuşfa Səqimuna Bi İzni Rabbinə – Allahın adı ilə! (Bu) bizim yerin torpağıdır, bəzilərimizin ağız suyu ilə (qarışmışdır) və xəstəmiz Rəbbimizin izni ilə sağalacaqdır”. İbn Əbu Şeybə: “Xəstəmiz sağalsın!”. Zuheyr: “Xəstəmiz bununla!”¹⁶⁷¹.
عَنْ عَائِشَةَ قَالَتْ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ –صلى الله عليه وسلم- إِذَا أَتَى الْمَرِيضَ )أَوْ أُتِيَ بِهِ( يَدْعُو لَهُ قَالَ « أَذْهِبِ الْبَاسَ رَبَّ النَّاسِ وَاشْفِ أَنْتَ الشَّافِى لاَ شِفَاءَ إِلاَّ شِفَاؤُكَ شِفَاءً لاَ يُغَادِرُ سَقَمًا ». وَفِى رِوَايَةِ أَبِى بَكْرٍ فَدَعَا لَهُ وَقَالَ « وَأَنْتَ الشَّافِى ».
Aişə  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  xəstə yanına gəldikdə və ya onun yanına xəstə gətirildiyi zaman bu duanı söyləyərək: “Əzhibil Bəs, Rabbən Nəs, Vəşfi Əntəş Şəfi Lə Şifəə İllə Şifəukə Şifəən Lə Yuqadiru Səqamən (Əntə Şəfi) – Xəstəliyi apar, ey insanların Rəbbi, Sənin şəfandan başqa şəfa yoxdur, (Ona) elə bir şəfa ver ki, bundan sonra heç bir xəstəlik qalmasın, Sən şəfa verənsən!”¹⁶⁷².
وعن عائشة  أن النبي  كانَ يُعَوِّذُ بعض أهله, يمسح بيده اليمنى ويقول: ((اللَّهُمَّ رَبَّ النَّاسِ أَذْهِبْ الْبَاسَ اشْفِهِ وَأَنْتَ الشَّافِي لَا شِفَاءَ إِلَّا شِفَاؤُكَ شِفَاءً لَا يُغَادِرُ سَقَمًا)) فلما ثقل في مرضه الذي مات فيه أخذت بيده فجعلت أمسحه بها وأقولها.
Aişə  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  ailəsindən bəzilərinə Allaha sığınma (qorunma) duasını öyrədərdi. Sağ əli ilə ona məsh edər və bu duanı oxuyardı: “Allahummə! Rabbən Nəsi Əzhibil Bəsə İşfihi Və Əntə Şəfiy Lə Şifəə İllə Şifəukə Şifəən Lə Yuğadiru Səqamə - Allahım! Ey insanların Rəbbi, bu xəstəliyi apar və ona şəfa ver. Çünki şəfa verən yalnız Sənsən. Sənin şəfandan başqa heç bir şəfa yoxdur, (Ona) elə bir şəfa ver ki, bundan sonra heç bir xəstəlik qalmasın. Peyğəmbər  xəstələndiyi zaman hansı ki, o xəstəlikdən öldü əlindən tutub ona oxuyar və onun əli ilə məsh edərdim“¹⁶⁷³.
عن عائشة  أنَّ النبيَّ  كان يَرْقي يَقولُ: (( امسَحِ البأسَ, ربَّ النّاس: بِيَدِكَ الشِّفاءُ,لا كاشِفَ لهُ إلا أنتَ ))
Aişə  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  bu duanı söyləyərək ruqyə edərdi: “Əmsəhil Bəs, Rabbən Nəs, Biyədikə Şifəu Lə Kəşifə Ləhu İllə Əntə - Xəstəliyi sil, ey insanların Rəbbi, şəfa yalnız Sənin əlindədir, Onu səndən başqa qaldıracaq yoxdur”¹⁶⁷⁴.
عن عائشة  أنَّ النبيَّ  كان يَرْقي يقول: (( امْسَحِ البَأسَ, رَبّ النّاسِِ, بِيَدِكَ الشِّفاء, لا يَكشفُ الكربَ إلا أنت )) قال الشيخ الألباني : صحيح
Aişə  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  bu duanı söyləyərək ruqyə edərdi: “Əmsəhil Bəs, Rabbən Nəs, Biyədikə Şifəu Lə Yəkəşiful Kərbə İllə Əntə - Xəstəliyi sil, ey insanların Rəbbi, şəfa yalnız Sənin əlindədir, Onu səndən başqa qaldıracaq yoxdur”¹⁶⁷⁵.
وعن عائشة  أنّ رسولَ الله  كان يَرْقي بهذه الرقية: (( أذّهِبِ البَأسَ, ربَّ الناسِ, بِيدكَ الشَّفاء, لا كاشف لهُ إلا أنتَ ))
Aişə  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  bu duanı söyləyərək ruqyə edərdi: “Əzhibil Bəs, Rabbən Nəs, Biyədikə Şifəu Lə Kəşifə Ləhu İllə Əntə - Xəstəliyi apar, ey insanların Rəbbi, şəfa yalnız Sənin əlindədir, Onu səndən başqa qaldıracaq yoxdur”¹⁶⁷⁶.
عن رافع بن خديج  قال: دخل النبي  على ابنٍ لعمار فقال: ((اكْشِفِ الْبَاسْ ، رَبَّ النَّاسْ ، إِلَهَ النَّاسْ)) قال الشيخ الألباني : صحيح
Rafi İbn Xadicə  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  Əli İbn Ammarın  yanına daxil oldu və: “İkşifil Bəs, Rabbən Nəs, İləhən Nəs – Xəstəliyi qaldır, ey insanların Rəbbi, insanların İlahı”¹⁶⁷⁷.

عن أبي سعيد  أن جبريل  أتى النبي  فقال: يا محمد! اشتكيت؟ قال ( نعم )) قال: بِسْمِ اللَّهِ أَرْقِيكَ , مِنْ كُلِّ شَيْءٍ يُؤْذِيكَ , مِنْ شَرِّ كُلِّ نَفْسٍ أَوْ عَيْنِ حَاسِدٍ , اللَّهُ يَشْفِيكَ , بِسْمِ اللَّهِ أَرْقِيكَ.

Əbu Səid  rəvayət edir ki, Cəbrail  Peyğəmbərin  yanına gələrək dedi: “Ey Muhəmməd! Xəstələndinmi?”. O: “Bəli” dyə buyurdu: Cəbrail: “Bismilləhi Ərqikə, Min kulli Şeyin Yuziykə, Min Şərri Kulli Nəfsin Əv Ayni Həsidin, Allahu Yəşfikə, Bismilləhi Ərqikə - Allahın adı ilə, sənə əziyyət verən hə bir şeydən sənə oxuyuram (dua edirəm), hər bir (şərli) nəfsən, hər bir həsəd aparanın nəzərindən, Allah sənə şəfa versin! Allahın adı ilə sənə Ruqyə oxuyram”¹⁶⁷⁸.

عبادة بن الصامت يقول أتى جبرائيل عليه السلام النبي صلى الله عليه و سلم وهو يوعك . فقال بِسْمِ اللهِ أَرْقِيكَ ، مِنْ كُلِّ شَيْءٍ يُؤْذِيكَ ، مِنْ حَسَدِ حَاسِدٍ ، وَمِنْ كُلِّ عَيْنٍ ، اللَّهُ يَشْفِيكَ. قال الشيخ الألباني : حسن
Ubadə İbn Samit  rəvayət edir ki, Cəbrail  Peyğəmbərin  yanına gələrək: “Bismilləhi Ərqikə Min Kulli Şeyin Yuzikə Min Həsədin Həsidin Və Min Kulli Aynin Allahu Yəşfikə - Allahın adı ilə, sənə əziyyət verən hə bir şeydən sənə oxuyuram (dua edirəm), hər bir (şərli) nəfsən, hər bir həsəd aparanın həsədindən, Allah sənə şəfa versin!”¹⁶⁷⁹.
عن عائشة  زوج النبي  أنها قالت: كان إذا اشتكى رسول الله  رقاه جبريل  قال: بسم الله يُبِريك, ومن كل داءٍ يَشفيك, ومن شرِّ حاسدٍ إذا حسد, وشرِّ كل ذي عين.
Peyğəmbərin  zövcəsi Aişə  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  xəstələndiyi zaman Cəbrail  ruqyə oxuyaraq deyərdi: “Bismilləhi Yubirikə Və Min Kulli Dəin Yəşfikə, Və Min Şərri Həsidin İzə Həsəd, Və Şərri Kulli Zi Ayn – Hər bir xəstəlikdən sənə şəfa verən, həsəd aparanın həsədinin şərrindən və hər bir (gözü) nəzəri dəyənin şərrindən əmin (qoruyan) Allahın İsmi ilə”¹⁶⁸⁰.
عَنْ عَمْرِو بْنِ شُعَيْبٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ –صلى الله عليه وسلم- كَانَ يُعَلِّمُهُمْ مِنَ الْفَزَعِ كَلِمَاتٍ «أَعُوذُ بِكَلِمَاتِ اللَّهِ التَّامَّةِ مِنْ غَضَبِهِ وَشَرِّ عِبَادِهِ وَمِنْ هَمَزَاتِ الشَّيَاطِينِ وَأَنْ يَحْضُرُونِ». قال الشيخ الألباني : صحيح
Amr İbn Şueyb atasından, o da babasından  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  ona qorxuya qarşı bəzi kəlimələri öyrətdi: “Əuzu Bi Kəlimətilləhit Təmməti Min Ğadabihi Və İqabihi, Və Şərri İbədihi, Və Min Həməzatiş Şəyatin Və Ən Yəhduruniy – Qəzəbindən və cəzasından, qullarının şərindən, şeytanların vəsvəsələrindən və mənə yaxın gəlmələrindən Allahın tam kəlmələrinə sığınıram!»¹⁶⁸¹.
عَنْ عَائِشَةَ قَالَتْ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ –صلى الله عليه وسلم- إِذَا اشْتَكَى مِنَّا إِنْسَانٌ مَسَحَهُ بِيَمِينِهِ )يتعوذ بهؤلاء الكلمات( ثُمَّ قَالَ « أَذْهِبِ الْبَاسَ رَبَّ النَّاسِ وَاشْفِ أَنْتَ الشَّافِى لاَ شِفَاءَ إِلاَّ شِفَاؤُكَ شِفَاءً لاَ يُغَادِرُ سَقَمًا ». فَلَمَّا مَرِضَ رَسُولُ اللَّهِ –صلى الله عليه وسلم- )الذي مات فيه( وَثَقُلَ أَخَذْتُ بِيَدِهِ لأَصْنَعَ بِهِ نَحْوَ مَا كَانَ يَصْنَعُ فَانْتَزَعَ يَدَهُ مِنْ يَدِى ثُمَّ قَالَ « اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِى وَاجْعَلْنِى مَعَ الرَّفِيقِ الأَعْلَى )اللهم اغفر لي وألحقني بالرفيق الأعلى( ». قَالَتْ فَذَهَبْتُ أَنْظُرُ فَإِذَا هُوَ قَدْ قَضَى )قالت فكان هذا آخر ما سمعت من كلامه صلى الله عليه و سلم(.
Aişə  deyir: “Bizdən bir kimsə xəstələndiyi zaman Peyğəmbər  sağ əli ilə ona məsh edər və (bu kəlimələrlə sığınardı) sonra: “Əzhibil Bəs, Rabbən Nəs, Vəşfi Əntəş Şəfi Lə Şifəə İllə Şifəukə Şifəən Lə Yuğadiru Səqamən – Xəstəliyi apar, ey insanların Rəbbi, Sənin şəfandan başqa şəfa yoxdur, (Ona) elə bir şəfa ver ki, bundan sonra heç bir xəstəlik qalmasın, Sən şəfa verənsən!”. Peyğəmbər  xəstələndiyi zaman hansı ki bu xəstəlikdən vəfat etmişdir əlini tutdum və onun etdiyinin eynisini etmək istədikdə əlini əlimdən çəkdi və: “Allahumməğfirli Və Cəalni Məar Rafiqil Əalə - Ey Allahım! Məni məğfirət et və məni ən yüksək Rafiq ilə bərabər et”- deyə buyurdu. Getdim gördüm ki, artıq vəfat etmişdir. Bu ondan eşidiyim son kəlimələr idi”¹⁶⁸².
عَنْ زَيْنَبَ امْرَأَةِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ قَالَ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ –صلى الله عليه وسلم- يَقُولُ « إِنَّ الرُّقَى وَالتَّمَائِمَ وَالتِّوَلَةَ شِرْكٌ ». قَالَتْ قُلْتُ لِمَ تَقُولُ هَذَا وَاللَّهِ لَقَدْ كَانَتْ عَيْنِى تَقْذِفُ وَكُنْتُ أَخْتَلِفُ إِلَى فُلاَنٍ الْيَهُودِىِّ يَرْقِينِى فَإِذَا رَقَانِى سَكَنَتْ. فَقَالَ عَبْدُ اللَّهِ إِنَّمَا ذَاكِ عَمَلُ الشَّيْطَانِ كَانَ يَنْخَسُهَا بِيَدِهِ فَإِذَا رَقَاهَا كَفَّ عَنْهَا إِنَّمَا كَانَ يَكْفِيكِ أَنْ تَقُولِى كَمَا كَانَ رَسُولُ اللَّهِ –صلى الله عليه وسلم- يَقُولُ « أَذْهِبِ الْبَاسَ رَبَّ النَّاسِ اشْفِ أَنْتَ الشَّافِى لاَ شِفَاءَ إِلاَّ شِفَاؤُكَ شِفَاءً لاَ يُغَادِرُ سَقَمًا ». قال الألباني : صحيح.
İbn Məsudun zövcəsi Zeynəb  Abdullahdan  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  buyurdu: (içərisində şirk və küfr sözlərlə) ruqyə etmək, amulet taxmaq şirkdir”. Zeynəb: “(Nə üçün Rəsulullah ) bu sözləri söyləyir? Vallahi ki, gözümü (ağrıdan) qırpa bilmirdim. Müalicə üçün filan Yəhudinin yanına gedirdim. O, da mənim üçün (ruqyə) oxuyurdu. Bundan sonra gözümün ağrısı keçdi. Abdullah: “Bu şeytan işindən başqa bir şey deyildir. (şeytan səni buna inandırmaq üçün) gözünə əli ilə davamlı olaraq dürtər (və onu ağradardı). Sən (Yəhudnin yanına gedib o da sənin üçün) gözünə oxuduqdan sonra (şeytan əlini) gözündən çəkdi. Sənin isə sadəcə Peyğəmbərin  öyrətdiyi kimi dua etməyin yetərli olardı: “Əzhibil Bəs, Rabbən Nəsi, İşfi Əntəş Şəfi Lə Şifəə İllə Şifəukə Şifəən Lə Yuğadiru Səqamən – Xəstəliyi apar, ey insanların Rəbbi, Sənin şəfandan başqa şəfa yoxdur, (Ona) elə bir şəfa ver ki, bundan sonra heç bir xəstəlik qalmasın, Sən şəfa verənsən!”¹⁶⁸³.
عَنْ أَبِى الدَّرْدَاءِ قَالَ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ –صلى الله عليه وسلم- يَقُولُ « مَنِ اشْتَكَى مِنْكُمْ شَيْئًا أَوِ اشْتَكَاهُ أَخٌ لَهُ فَلْيَقُلْ رَبُّنَا اللَّهُ الَّذِى فِى السَّمَاءِ تَقَدَّسَ اسْمُكَ أَمْرُكَ فِى السَّمَاءِ وَالأَرْضِ كَمَا رَحْمَتُكَ فِى السَّمَاءِ فَاجْعَلْ رَحْمَتَكَ فِى الأَرْضِ اغْفِرْ لَنَا حُوبَنَا وَخَطَايَانَا أَنْتَ رَبُّ الطَّيِّبِينَ أَنْزِلْ رَحْمَةً مِنْ رَحْمَتِكَ وَشِفَاءً مِنْ شِفَائِكَ عَلَى هَذَا الْوَجَعِ فَيَبْرَأُ». قال الألباني : ضعيف .
Əbu Dərda  rəvayət edir ki, Peyğəmbərin  belə buyurduğunu eşitdim: “Sizdən kim (ağrıdan) şikayət etsə və ya qardaşı ona (xəstəliyindən) şikayət etsə qoy desin: “Rabbunəllah, Əlləzi Fis Səməi, Təqaddəsə İsmukə Əmrukə Fis Səməi Vəl Ard, Kəmə Rahmətukə Fis Səməi, Fəcal Rahmətikə Fil Ardi, Əğfirlənə Hubənə Və Xatayənə Əntə Rabbut Tayyibinə, Ənzəl Rahmətən Min Rahmətikə Və Şifəən Min Şifəikə Alə Həzəl Vəcəa Fəyəbrau – Səmada olan Rəbbimiz Allah, Sənin adın təqdis olunandır, əmrin göydə və yerdədə keçərlidir necə ki, rəhmətin səmada keçərlidir. Rəhmətini yer üzünə endir. Günahlarımı xətalarımı bağışla, Sən yaxşıların Rəbbisən, rəhmətindən bir rəhmətini, şəfandan bir şəfanı bu ağrının (xəstənin) üzərinə endir“¹⁶⁸⁴.
عن أبي هريرة قال هجر النبي صلى الله عليه و سلم فهجرت . فصليت ثمض جلست . فالتفت إلى النبي صلى الله عليه و سلم فقال : ( اشكمت درد ؟ ) قلت نعم . يا رسول الله قال ( قم فصل فإن في الصلاة شفاء ) قال الشيخ الألباني : ضعيف
Əbu Hureyrə  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  erkən namaza qalxdı mən də (ona uyaraq) erkən qalxdım. Namaz qıldıqdan sonra oturdum və o  mənə tərəf dönərək buyurdu: “Qarnınm ağrıyır?”. Mən: “Bəli” dedim. O: “Namaz qıl! Çünki namazda şəfa vardır”¹⁶⁸⁵.
عن عثمان بن عفان رضي الله عنه قال : بسم الله الرحمن الرحيم ، أعيذك بالله الأحد الصمد الذي لم يلد ، ولم يولد ، ولم يكن له كفوا أحد ، من شر ما تجد ، يا عثمان ! تعوذ بها ، فما تعوذ متعوذ بمثلها ) قال الشيخ الألباني : ضعيف
Osman İbn Affan  deyir ki: “Bismilləhir Rahmənir Rahim, Əizəkə Billəhil Əhədus Samədul Ləzi Ləm Yəlid Və Ləm Yuləd Və Ləm Yəkun Ləhu Kufuvən Əhəd Min Şərri Mə Təcidu – Rəhimli və Mərhəmətli Allahın adı ilə, Sığınıram Allaha ki, Ondan başqa məbud yoxdur, Doğmayan, doğulmayan və heç bir tayı-bərabəri olmayan Tək və Möhtac olmayana bütün yaratdıqlarının şərrindən!”. Ey Osman! Bunula sığın, bunun mislində heç bir şeylə sığınılmamışlar”¹⁶⁸⁶.
عن ابن مسعود قال :بينما أنا والنبي صلى الله عليه وسلم في بعض طرقات المدينة ، إذا برجل قد صرع ، فدنوت منه ، فقرأت في أذنه ، فاستوى جالسا ، فقال النبي صلى الله عليه وسلم : ماذا قرأت في أذنه يا ابن أم عبد ؟ ! " فقلت : فداك أبي وأمي ، قرأت : " أفحسبتم أنما خلقناكم عبثا وأنكم إلينالا ترجعون "والذي بعثني بالحق ، لوقرأها موقن على جبل لزال يعني آية : " أفحسبتم أنما خلقناكم عبثا وأنكم إلينا لا ترجعون" . قال الشيخ الألباني : ضعيف
İbn Məsud  deyir ki, Peyğəmbərə  ilə bərabər Mədinənin küçələrində gedirdik. Bir kişinin yıxılıb (qaldığını gördük), yaxınlaşdım ona, qulağına oxudum. Qalxıb oturdu. Peyğəmbər: “Ey İbn Ummu Abd! Qulağına nə oxudun?” deyə buyurdu. Mən: “Anam atam sənə fəda olsun: “Siz isə onları məsxərəyə qoyurdunuz. Sonda bu məsxərə Məni yada salmağı belə sizə unutdurdu. Siz onlara gülürdünüz”. (əl-Muminun 110) ayəsini dedim. Məni haqq ilə göndərənə and olsun ki, onu yəqinliklə dağa oxusaydın dağ əriyərdi” deyə buyurdu¹⁶⁸⁷.