El-Gamal shifrlash algoritmi

Daromadlar tengsizligi
Tadbirkorlikni rivojlantirish va kasbga tayyorlash orqali kambag‘allikni kamaytirish choralari belgilandi. «Dastlabki hisob-kitoblarga ko‘ra, 12−15 foiz yoki 4−5 million aholimiz kambag‘al», — deya ma’lum qildi prezident Shavkat Mirziyoyev.
«Kambag‘allikni kamaytirish oylik yoki nafaqa miqdorini ko‘paytirish, yoppasiga kredit berish, degani emas. Buning uchun, eng avvalo, aholini kasbga o‘qitish, moliyaviy savodxonligini oshirish, odamlarda tadbirkorlik hissini uyg‘otish, infratuzilmani yaxshilash, farzandlarini o‘qitish, sifatli davolanish, manzilli nafaqa to‘lash tizimini joriy qilish kerak», — dedi davlat rahbari.
Qashshoqlikni kamaytirish
Qashshoqlikni kamaytirish
Qashshoqlik (Kambagʻallik) — bu shaxs yoki ijtimoiy guruhning iqtisodiy holatining oʻziga xos xususiyati boʻlib, bunda ular mehnat qobiliyatini saqlab qolish, koʻpayish kabi hayot uchun zarur boʻlgan minimal ehtiyojlarning maʼlum bir doirasini qondira olmaydilar.
Qashshoqlik nisbiy va koʻp maʼnoli tushuncha boʻlib, maʼlum bir jamiyatdagi umumiy turmush darajasiga bogʻliq.
Kambagʻallikning sabablari va jamiyatdagi oʻrnini oʻrganish tadqiqotlarida XVIII asrdan XX asrning birinchi yarmigacha boʻlgan davr (A. Smit, D. Rikardo, T. Maltus, G. Spenser, J. Prudon, E. Reklyus, K. Marks, Ch. But va S. Rauntri) va XX asr davriga ajratiladi. (F. A. Hayek, P. Taunsend va boshqalar). A. Smit ishlarining oʻzi qashshoqlik tushunchasining nisbiy mohiyatida kambagʻallik va ijtimoiy uyat oʻrtasidagi bogʻliqlikni ijtimoiy standartlar va ular boʻyicha yashashning moddiy imkoniyati oʻrtasidagi farq orqali ochib berdi. XIX asrdayoq qashshoqlik chegarasini oila byudjeti asosida hisoblash va shu bilan mutlaq qashshoqlik mezonini joriy etish, kambagʻallikni aniqlash mezonlarini daromad darajasi va shaxsning asosiy ehtiyojlarini qondirishga yetarli boʻlgan ishchanlik qobiliyati va salomatlik bilan bogʻlash taklif qilingan. Kambagʻallik muammolarini oʻrganishga ham iqtisodchilar, ham sotsiologlar katta hissa qoʻshdilar, ularning koʻpchiligi jamiyatda qashshoqlik qonuniyatlarining mavjudligini tan oldi; nuqtai nazarlardagi farq, birinchi navbatda, qashshoqlik muammosini hal qilishda davlat aralashuvi zarurligini tan olish yoki rad etishda va bunday aralashuvning koʻlami qancha boʻlishi kerakligida edi.