GöNÜlden esiNTİler: (6) peygamber (6) hz. Muhammed rasûLÜllah

() “Yâ” dendiği zaman aslında bütün bu hakikatlerin söylenmiş olduğunu bilmemiz gerekiyor, İrfan ehli işte bu anlayışta “Yâ” diyerek bu “Sûre” -Sûret-i İlâhiyye- yi okumaya başlarlar. Ehli gaflet ise bilinen gaflet hali ile ikilik üzere kurbiyyet, yaklaşmaya dönük bir anlayış ile okumalarına başlarlar.

() (ye) harfi alfabe sırasında en sondadır, ondan evvel olan “lâmelif” i saymazsak, (zâten o “elif ve lâm” olarak sıradadır) o zaman “ye” harfi (28) inci olmaktadır. Bu ise, Kûr’ân-ı Kerîm adı geçen (28) inci peygamber olan peygamberimizi işaret etmektedir.

() (ye) harfi, diğer harfler gibi, harf cemâat ailesinin başbuğu olan “Elif” in, kendi hakikati üzere kendine dönüş, sırâtının-yolunun çizelgesini kıvrılarak yol güzergâhı olarak işaretlemiştir. Bu da “Elif” in (ye) de ki, rahmetidir. Böylece başta tek iken zuhurda “noktalar-kimlikler” olarak iki olan tek’in yeniden aynı yol-mertebelerden geçerek aslına “bir” e dönebilmesi için “yakîn” hükmüne bir rahmettir.

Kûr’ân-ı Kerîm Âyetleri asıl olarak dört kanaldan, çoğul olarak bütün kanallardan hitâp etmektedir. Bu asıl dört kanal ef’âl, esmâ, sıfât ve zât mertebesi kanallarıdır.

Bu Âyeti kerîme de doğrudan doğruya Cenâb-ı Hakk (c.c.)’ın Efendimiz (s.a.v.) e olan hitâbıdır, aracı yoktur ve

196

zâtî olan ayetlerdendir. Âyeti kerîmelerin hangi kanaldan geldiğini idrâk eder isek, o Âyet-i Kerîme’yi daha sağlıklı değerlendirebiliriz.

Evvelâ Efendimiz (s.a.v.)’in şahsına olan bu hitâp okuyan kişilerin her birerlerine bizâtihi olmaktadır. Cenâb-ı Hakk (c.c.) o kişiye “Ey insan” diye hitâp etmektedir. Bu hitâpta Efendimiz (s.a.v.) hakkında bahsedilen insan, İnsân-ı Kâmil’dir. Diğer okuyanlara âit olan hitâp ise okuyan kişi hangi mertebede ise o mertebenin “Ey Sîn’i” diyerek olmaktadır.

Kûr’ân-ı Kerîm okur iken bizler zannediyoruz ki, biz okuyoruz, oysa Kûr’ân-ı Kerîm bize okunuyor çünkü okuyanın biz olması için kurguyu bizim yapmamız ve bize âit olması gerekir. Kûr’ân-ı Kerîm İlâhî tertip ile tertip edilmiştir ve biz baktığımızda harflerin şekillerini görüyoruz ve bu harfleri birleştirerek kelimeye çeviriyoruz işte bize bu şekilde yansıdığı için insan bu âlemde Hakk’ın en büyük aynasıdır. Bu şekilleri diğer canlılar da görür fakat yansıtma kabiliyetleri olmadığından ayna olamazlar. Bizler ayna olarak kendimizi ne kadar temizlemiş isek ve irfaniyet olarak aynamızı ne kadar parlatmış isek Kûr’ân-ı Kerîm‘in bizde açılıp genişlemesi, parlaması, muhabbetlenmesi o derece artmış olur. Efendimiz (s.a.v)‘in bize ulaştırdığı gibi “Kûr’ân ve insan bir bâtında doğan ikiz kardeştir”.