2. Konferansında (1986) devrimci PKK’yi “ulusal reformist” ilan edecek denli sekter bir konumda bulunan ve bu tutumu yıllarca sürdüren TKP/ML Hareketi, 4. Konferansında (1991) bu kez PKK’nin temsil ettiği kürt küçük-burjuvazisinin milliyetçi ideallerini kayıtsız koşulsuz destekleme çizgisine kaydı. “Kürt ulusunun devrimci ayrılma mücadelesini” desteklediğini ilan etti. (TKP/ML Hareketi 4. Konferansı Belgeleri, Seçenek, sayı: 7, Kasım-Ocak 1991-92, s.283-286) Konferansın ardından bu tutumu gerekçelendiren yazılarında önüne, işçi sınıfı hareketi içinde “‘Bağımsız Kürdistan’ sloganının ajitasyonunu yoğunlaştırma” görevi koydu. (Seçenek, sayı: 8, Şubat 1992, s.34). Daha birkaç yıl önce budalaca bir doktrinerlikle devrimci PKK’yi burjuva “ulusal reformcu” ilan edenler, bu kez tutup “Burjuva ulusal kurtuluşçuluğuna ödün korkusuyla ‘bağımsız Kürdistan’ şiarını benimsememe doktrinerliği” konusunda başkalarını yüksek perdeden eleştirme yolunu tuttular (s. 36). Bir uçtan öteki uca, solcu sekterizmden sağcı kuyrukçuluğa!