Hldlniava V l h o n I n, I,1 V a hjhvi 3a I o I l n V 31 V h fi 11 fi

PİYANGO BAYİLERİ

258

259

PİYANGOLAR

1937'de Tayyare Piyangosu'nun bayileri olan Tek Kollu Cemal ve yanındaki Nimet Abla gişesi. Faik Şenol koleksiyonu

ile oğluna, ikinci sıradakiler dört oğlu ile bir kızına, üçüncü sıradakiler iki oğlu ve kızına aittir. Ancak Piyale Paşa'nın çocuklarının adı bu kaynaklarda belirtilmemiştir. Türbedeki lahitler beyaz mermerdendir ve kabartmaların yanısıra çok ilginç renkli kalem işleri ile süslüdür. Üstlerinde yazı veya tarih bulunmayan lahitler, biçimlerine ve süsleme üsluplarına dayanılarak 16. yy'ın sonlarına tarihlendirilmekte-dir. Lahitlerin çoğu 16. yy'ın ortasından itibaren Osmanlı sanatına egemen olan na-türalist bitkisel motiflerle bezenmiştir. 1990'lı yıllarda bu türbenin bir din büyüğüne ait olduğu rivayetlerinin çevre halkı arasında yayılması ile birlikte son tamirlerde gerek türbe kapısının, gerekse lahit ve mezar taşlarının boyanarak özelliklerini kaybettikleri üzülerek tespit edilmiştir. Yakın bir tarihte çevre duvarı yükseltilmek suretiyle koruma altına alınan hazirede tasarım ve bezeme açısından dikkate değer mezar taşlan gözlenmektedir. Bibi. Evliya, Seyahatname, ty, I, 289-291; Kut, Dergehname, 234, no. 70; Ayvansarayî, Hadî-ka, II, 25-28; J. von Hammer-Purgstall, Histo-ire del'Empire Ottoman, Paris, 1835-1843, XVI-II, s. 70; Çetin, Tekkeler, 589; Aynur, Saliba Sultan, 34, no. 40; Âsitâne, 3; Osman Bey, Mec-mua-i Cevâmi, II, 16-17, no. 38; Münib, Mec-mua-i Tekâyâ, 3; Grosvenor, Constantinople, II, 672-673; Raif, Mir'at, 510-512; Gurlitt, Kons-tantinopels, 80-81; Ihsaiyat II, 20; F. Schrader, Konstantinopel, Tübingen, 1917, s. 196-197; Vassaf, Sefine, V, 272; Gabriel, Constantinople; Halil Ethem, Camilerimiz, 63-64; S. Abaç, Kasımpaşa'nın Tarihçesi, ist., 1935, s. 24-26; G. Martiny, "Die Piale Pascha Moschee", Arş Is-lamica, III (1936), s. 131-171; E. Diez, Türk Sanatı, ist., 1946, s. 157; Egli, Sinan, 126; R. An-hegger, "Beitrage zur frühosmanischen Ba-ugeschichte", 60. Doğum Yılı Münasebetiyle Z. V. Togan'a Armağan, ist., 1954-1955, s. 301-330; Eyice, istanbul, 122-123; .Meriç, Mimar Sinan, 26; Öz, istanbul Camileri, II, 63-65; S. Eyice, "istanbul Minareleri", Türk Sanan Tarihi Araştırma ve İncelemeleri, I (1963); A. Batur-S. Batur, "Sinan'a Ait Yapıların Listesi", Mimarlık, S. 49 (1967), s. 35-44; O. Aslanapa, Tur-kish Art and Architecture, Londra, 1971, s. 225; Goodwin, Ottoman Architecture, 57, 276-279; A. Stratton, Sinan, Londra, 1972, s. 247; Sözen, Mimar Sinan, 186, 373; S. Eyice, "Piyale Paşa Camii Çini Alınlıkları", Çağrı, 202 (Kasım 1974); P. Jullian, Leş Orientalistes-La vision de l'Orientpar lespeintres europeens au XIX gme siecle, Fribourg, 1977, s. 153-154, 184; Müller-Wiener, Bildlexikon, 450-452; Y. Demiriz, "istanbul'da Piyale Paşa Türbesi ve Lahitleri Üzerine Bir Araştırma", VD, XIII (1981), 387-423; O. Aslanapa, Osmanh Devri Mimarîsi, ist., 1986, s. 278-281; M. Önder, "Piyale Paşa Camii'nin Avrupa'nın Dört Büyük Müzesinde Bulunan Çini Panosu", Antika, X (1986), s. 4-6; Kuran, Mimar Sinan, 255, 292; O. Aslanapa, Mimar Sinan'ın Hayatı ve Eserleri, Ankara, 1988, s. 125-130; M. B. Tanman, "Istanbul/Kasımpaşa'daki Piyale Paşa Külliyesi'nin Medresesi ve Tekkesi için Bir Restitüsyon Denemesi", Sanat Tarihinde Doğudan Batıya-Onsal Yüce Anısına Sempozyum Bildirileri, ist., 1989, s. 87-94.

YILDIZ DEMtRİZ-M. BAHA TANMAN