I revenged on a Playboy

"See? Di ka nakasagot. Iiyak ka ba kung hindi ka nasasaktan, at mas lalong hindi ka masasaktan kung hindi mo sya mahal."

"Nagi-guilty lang ak---"

"HEP! Wag mong idahilan na guilty lang yang nararamdaman mo, kasi hindi ka dapat ganyan maka-iyak kung guilty lang yan."

"Zai, alam mo may point si Yat. Hindi mo lang kasi nakikita yung sarili mo kapag kasama mo sya. Yung kahit madalas mo syang tarayan, kita pa rin sa mga mata mo na masaya ka. Laking gulat ko nga nung sinabi mo sa'king nagpapanggap ka lang eh." -Pagsang-ayon sa'kin ni Sophi.

"Atsaka, diba unexpected na nasabihan mo si Zoid ng 'I love you'?? It's just a proof na that time, hindi ka umaarte o nagpapanggap lang sa harapan nya. What you have shown to him is all true." -ako

"Mahal mo na talaga sya, Zai. Ganun kasi sa love eh. May magagawa or masasabi ka sa isang tao, UNEXPECTEDLY. Hindi mo pinagplanuhan or pinag-isipan. Basta nalang lalabas sa bibig mo. Kaya nga, EXPECT THE UNEXPECTED IN LOVE. You really love him na, ZAI!" -Sophi

"Hay naku! Intindihin nalang natin ang babaeng yan. First time nya kasing ma-inlove eh. Ahahahaha."

Nag-apir pa kaming dalawa ni Sophi habang tumatawa.

"Edi kayo na LOVE EXPERT!" - Si Zai na tumatawa.

It's better na okay na sya :3

"Yat, Sophi, thank you sa inyong dalawa, huh? Because of you two, medyo nabawasan yung bigat na nararamdaman ko." She wiped her tears. "Sophi, kahit ngayong school year lang tayo naging super close, I really thank you for your kindness and sincerity. Hindi na kita friend ngayon. Bestfriend na kita. Tayong tatlo nila Yat."

"Awww... teka lang, naiiyak ako." Umarte si Sophi na naluluha.

"Yat, thank you kasi whatever happens, lagi kang nasa tabi ko. And sobra talaga akong nagpapasalamat, kasi lagi nyo akong sinasabihan na itigil ko na yung dmn plan ko kay Zoid, pero nagmatigas pa rin ako. Di ko kayo sinunod. Di ako nakinig sainyong dalawa. Sobra kasi akong nagalit nung nag-suicide ka because of him. Natakot ako na mawala ka sa'kin."

Ayan, lalo syang naiiyak.

"Kaya sakanya nabuhos lahat ng galit at sama ng loob ko. *sniff* Kaya naisip ko na maghiganti sakanya. Gusto kong maranasan nya yung sakit na pinaramdam nya sa'yo. And now, I succeed. Nasaktan ko na sya. Dahil sa'kin, na-ospital sya. He's not in a good conditon because of the hell ME! Pero kahit ganun, ni isang sumbat, wala akong narinig galing sainyo. I'm really lucky to have you guys. I'm contented enough kahit na wala akong kapatid, basta andyan kayo."

Nag-group hug kaming tatlo.

Ito ang pinaka-masaya sa teenage life. Yung malaman ang importance ng friendship.

You can live without boyfriend, but you can't live without your bestfriend <3

Sophi's POV

"Thank you sainyo, mga ija." - Sabi ni Tita Zail. Mommy ni Zai.

"Wala po yun, tita. BFF eh. Haha." -Yat

"Sige, uwi na kami. Ingat kayo, huh. Ang gaganda nyo pa naman."

"Ayt. Di naman po masyado. Hihi." Sabay flip ko ng hair ^__^

Pumasok na sila sa kotse nila. Sobrang mugto ng mata ni Zai.

*BEEP*

*BEEP*

"Sundo mo?" I asked Yat nang may humintong car sa tapat namin.

"Yep."

"Uwi ka na."

"Pinagtatabuyan ako?"

"Haha. Di naman . Andyan na kasi yung sundo mo eh."

"Okay lang. Antayin ko muna yung sundo mo. Samahan muna kita dito maghintay." -sya

"Okay lang ako! Sige na. Umuwi ka na. Malapit na rin naman dumating yung driver ko eh. And besides, andito si Manong guard oh." Tinuro ko pa yung guard ng DH Academy na nasa guard house. Nasa tapat kasi kami ng school gate.

"Sige na nga. Sure ka, huh?"

"Sure na sure. Bye."

Nagbeso-beso kami, tapos sumakay na rin sya sa kotse nya. Naiwan akong mag-isa dito.

Tagal naman ng driv----

"SOPHI!"

O////O

S-si..

"D-Dwayne."

Ow. Why am I stammering?

Topic nga please! please!

"Kamusta na si Zoid/Zai?" We both asked.

Natawa kami pareho. ^o^

Napatigil ako sa kakatawa nung napatingin ako sa feslak nya. Ang gwafuuu talaga.

(@__@,)

"Bakit? May dumi ba 'ko sa mukha?"

O___O

"H-huh? W-wala. >.<^^ Ano uhmm... okay na nga pala si Zai. Sinundo sya ng mommy nya kani-kanina lang."

"Ah. Good."

"Eh, si Zoid?"

"Hindi ko pa masabing okay eh. Na-confine kasi sya sa Hospital. Nandun pa rin si VJ, tas yung parents nya, on their way na nung umalis ako."

"Ah." Yan nalang ang nasabi ko.

SILENCE

Wala akong maisip na topic.

TT___TT

"I can't believe na nagawa yun ni Zai kay Zoid. Pero di ko rin sya masisisi. Napaka-playboy naman kasi ni Zoid eh. Malamang madadala na yun." He paused. "Sophi, diba kaibigan mo naman si Zai?"

"Yes, w-why?"

*BEEP*

*BEEP*

"Andyan na pala yung sundo ko. S-sige, uwi na 'ko. Bye." Tumakbo na ako papunta sa kotse.

"Sophi, wait!" Sabi nya, pero hindi ko sya nilingon. Pumasok agad ako sa kotse namin.

Ayokong marinig yung mga susunod nyang sasabihin. Siguro, akala nya hindi mahal ni Zai si Zoid. At dahil sa akala nyang yun, nabuhayan sya ng pag-asa kay Zai.

Malamang ang susunod na sasabihin nya sa'kin ay...

"Sophi, diba kaibigan mo naman si Zai? Pwede bang..

Ilakad mo naman ako sakanya?"

Outch >___<

Halata naman sakanya na may gusto sya kay Zai eh.

"Ma'am, okay lang po ba kayo?" Sabi nung driver ko na nakatingin sa rearview mirror, then sa road.

"Opo. Bakit po?"

"Umiiyak po kasi kayo eh."

Napahawak ako sa pisngi ko, may luha nga.

[A/N: Date check: May 18. Happy 16th birthday to me =3=]

Chapter 26

*Apologize*

Zai's POV

Wednesday, DH Academy

Di ako pumasok kahapon, dahil super messy ng face ko.

Pagpasok na pagpasok ko sa DH Academy, lahat sila mga nakatingin sa'kin. Nagbubulungan sila na halata namang ako yung topic nila.

"Zai, Good Morning!" -masiglang bati sa'kin nila Yat at Sophi.

"Let's go shopping later after class!" - Sophi

"Oo nga. Girls' bonding na rin." - Yat

Nagsasalita silang dalawa na parang walang nangyari. Chini-cheer up nila ako.

Hindi pa ako nakaka-pasok sa classroom, bigla nalang may yumakap sa'kin.

"Ate Zai, sorry. It's my fault kung bakit kayo nag-away ni kuya Zoid." - Si Collin na umiiyak habang nakayakap sa'kin.

Nakita ko rin sa mga mukha nila Stephanie at Melody na malungkot sila. Parang gusto rin nilang humingi ng sorry kahit wala naman silang kasalanan.

I hugged her back. "Don't say sorry, Collin. Wala kang kasalanan. Kahit hindi kayo narinig na nag-uusap ni Zoid, malalaman at malalaman nya rin yun. I should say thank you to you, kasi kung hindi nya kayo narinig mag-usap, hindi nya pa malalaman. And hindi ko rin alam kung pa'no ipagtatapat sakanya yun eh. Kaya wala kang kasalanan. Nakatulong ka pa nga eh."

"P-pero.."

"Ssshhh. Malapit na magstart ang first period. Bumalik ka na sa classroom nyo."

"Sige po. Thank you po, ate Zai."

I just smiled and nodded.

Pagkapasok ko sa classroom, nakita ko agad si VJ. Ang laki ng eyebags nya. Nakatingin din sya sa'kin with his blank expression.

Lumapit ako sakanya, para itanong kung kamusta na si Zoid.

"VJ, k-kamusta na si Zoid?"

"KAMUSTA? MATAPOS MONG GAWIN YUN SAKANYA, ITATANONG MO KUNG KAMUSTA NA SYA? ANONG UGALI MERON KA?" He shouted. Napatingin tuloy sa'min yung mga classmates namin.

I looked down. Ayokong makita nya na umiiyak ako. Hindi ko sya masisisi kung bakit sya galit sa'kin.

"NGAYON IIYAK-IYAK KA? GANYAN KA BA TALAG---- Awww..."

Bigla akong napatingin sakanya nung mag- 'AWW' sya. Binatukan kasi sya ni Yat.

"Umayos ka nga, Jared! Pinapaiyak mo si Zai eh!"

Ano daw? Di ko gets.

"Eto naman eh! Ang ganda na ng acting ko! Pang-hollywood na! Kontrabida ka!"

Acting =___=

"Litsi! Hindi bagay sa'yo! Tigilan mo nga yan!"

"Oo. Di talaga bagay sa'kin umarte. Kasi ang bagay sa'kin... IKAW :">"

Nag-aaway na naman sila na parang sila lang yung tao sa mundo.

( - _ -) ( - _ - ) (- _ - )

Atsaka, umaarte lang si VJ?

Kailangan talaga, high pitch?

Pisti, umurong bigla yung luha ko, ha? :3

PAK!

Binatukan ko din si VJ.

^___^V

"ARAY NAMAN! Para sa'n yun? Kayo talaga. Lagi nyo nalang ako binabatukan!"

"Epal ka eh! Umaarte ka lang pala! Akala ko, galit ka talaga sa'kin. Peste ka, maiiyak na sana ako eh."

"Hehe. nakita ko nga eh. Ang galing ko umarte, noh?"

"Ewan sa'yo! Kamusta na kasi si..."

"Si Zoid? Baket, miss mo?"

"ASA! Masama magtanong?"

"Di naman."

"TAENA NAMAN EH! Ang dami mong satsat! Sagutin mo nalang kasi yung tanong ko! Okay na ba sya?"

"Dwayne! Musta?" - Bati nya sa kadarating lang na si Dwayne.

Ngumiti naman sya sa'min.

"Anong oras ka na nakauwi kagabi?" -VJ

Waaaa~ asan na yung tanong sa sagot ko??

Ayy baliktaad... ASAN NA YUNG SAGOT SA TANONG KO??

"Di ko alam eh. Basta nung pumunta ako dito sa school, naabutan ko pa si Sophi sa tapat ng school gate." -Dwayne

"Ah." -Vj habang tumatango-tango.

"Zai, musta na?" - Dwayne

"Ok lang naman. Slight. Hehe."

"Hehe. Ge, punta na 'ko sa upuan ko."

Nag-nod ako tapos pinanood sya hanggang sa makaupo na sya sa upuan nya.

"Pare! Musta?"

Argh! Lahat nalang napapansin nya! Bakit ba ayaw nya nalang sumagot sa tanong ko? Oo o hindi lang naman eh!

"VJ!!!!" -ako with my warning tone.

"Why?" -Casual nyang tanong.

"ANO NA? Parang gagu naman 'to tanungin eh!"

Kung may iba pang nakakaalam kung okay na si Zoid, hindi ko talaga kakausapin 'tong mokong na 'to eh. Once in a blue moon lang yan sumagot ng matino.

"Sapakin kaya kita nang maalala mo yung tanong ko kanina?"

"Okay lang. Malalaki muscles ko."

ARGH! MAPUPUNO NA TALAGA AKO ~__~

"Yat, bustedin mo na nga yan! Ayaw sumagot na maayos eh."

"Sige ba. Sabi mo eh. Jared, you are bus---"

"Ahm.. sa pagkakaalam ko, okay na si Zoid. Pwede na syang lumabas bukas. May tanong ka pa po ba, miss?"

Si Yat lang pala katapat neto eh *u*

Haha.

Dismissal

Parang ang bilis ng araw ko ngayon, boring at the same time. Wala kasi yung makulit kong seatmate eh. Wala ring nagnanakaw ng kiss sa'kin (- 3 -) Haha. Pati yun?

Wala akong marinig na boses malambing na nagsasabing, 'Louise ko'

Gaaa.. I miss him!

"Tara na, mall na tayo." -Yat

Kriing.. Kriing..

Napangiti ako nung mabasa ko yung name ng caller id.

^___^

"Sino yan? Ba't ganyan ka makangiti?" -Sophi

"Hehe. Basta. Wait lang, ah? Sagutin ko lang 'to."

"Ok, take your time." -Sophi

Si Yat?

Ayun... nakikipag-away na naman kay VJ. Gusto nya kasi sumama sa mall, eh ayaw naman syang isama ni Yat kasi GIRLS BONDING daw. Tch. -.-

Teka lang, gusto nyo naman siguro kung sino yung tumatawag, right?

Well, eto yung nakalagay sa screen oh..

MaBoy / Louie KO calling......

Hihi. Siguro nilagay nya yan nung kinuha nya yung phone ko. (Chapter 18 : ZL Couple)

And another wait....

BAKIT NAMAN SYA TUMATAWAG?

Diba galit sya sa'kin? Aawayin nya ba ako through phone call?

Tsk. Bahala na nga. I need to face consequences on what I did to him.

Exhale. Inhale.

I hit the answer button.

"H-hello?"

[Ija, I'm glad you answer!]

"H-huh? Tita?"

[Yep. It's me. Hiniram ko muna yung mobile phone ni Zoid to call you. Nahirapan pa 'kong hanapin yung name mo sa contact lists nya. Hindi kasi Zailie yung nakalagay eh. Louise KO. Ayiiieee]

>/////<

Si tita eh! Pinapainit yung fes ko! Wahahaha~

"Uhh.. Hehe. B-bakit po kayo napatawag?"

Hindi ba sya galit sa'kin dahil sa nagawa ko sa kaisa-isang anak nila? O baka naman, hindi pa nya alam.

[Gusto ko kasi na bisitahin mo yung anak ko eh. Lalabas na kasi sya bukas. And lagi nalang si Chloe yung nandito.]

"Tita... a-ano po kasi... baka magalit lang sya kapag nakita nya ko.. atsaka... di po ba kayo galit sa'kin?"

[Oh.. no.. no.. no.. Alam ko ang lahat. Vince explained everything to me. Playboy pala ang anak ko. Hindi ko alam eh. Siguro dahil sa sobra akong naka-focus sa company namin, hindi na ko updated sa anak ko. I'm not mad at you, Zai. I understand you. At first, nainis ako sa'yo. But after Vince explained everything to me, naintindihan ko. Kaya I want you to visit my son. Gusto kong magkaayos kayo. Pwede ba yun, ija?]

"Opo. Sige po. Pupunta na po ako dyan ngayon."

[Thanks, ija.]

"Wala po yun. Sorry po kas--]

[NOOO! Wag kang mag-sorry. I know you did that on purpose. Sana magkaayos na kayo ng anak ko. Sige, bye na. Paaalisin ko muna dito si Chloe. Gagawa ako ng lame excuse. Ahohoho. Bye]

"Bye din po."

After kong i-end yung call, lumapit agad ako kay VJ then niyakap ko sya.

"Hey! Wag mo nga akong yakapin! Baka magselos si Labs ko."

"Hoy asa ka!"

Kumalas na ko sa yakap. "Thank you, Vj ha? Thank you for explaining everything to Zoid's mom. I really really owe you a lot."

"Yun ba? Wala yun."

"Thank you talaga. And by the way, di ako makakasama sa mall. Pinapapunta ako ng mom ni Zoid sa Ospital eh."

"Gusto mo sumama kami?" -Yat

"Kaya ko na 'to. Thank you nalang."

"Sure ka, huh?" -Sophi

"Yup. Sure na sure." I said then I salute.

*****

Andito na 'ko sa tapat ng isang kwarto kung saan naka-assign si Zoid. Nagdadalawang isip ako kung tutuloy pa ba ako sa loob or hindi.

Haist. Bahala na.

As I opened the door, I saw him seriously watching on TV.

Napatingin sya sa'kin saglit, tapos binalik ulit ang tingin sa TV screen. Kitang-kita sa mga mata nya ang hatred na ako ang dahilan.

"What are you doing here?" He asked coldly without looking at me.

"L-let me explain, Loui-- Zoid."

"I don't need your explanations. Everything is all clear to me. Y-you don't love me. Everything you have shown to me was all dmn acting! You are full of pretendings. Get out. I don't wanna see your face."

Tears rolling down my cheeks. "S-sorry."

"You're sorry? Haha. Maybe you came here, because you want to see how miserable I am right now, am I right?"

"No! Zoid, l-listen to me, please."

"Listen to you? Ha! Bakit? Ano bang sasabihin mo na dapat kong pakinggan? Sasabihin mo ba sa'kin na magpapa-party ka mamaya kasi nalaman mong may heart disease ako?"

O____O

Heart disease?

"And then you will tell everybody about my disease and then they'll all pity me? You're so unbelievable."

"Zoid naman eh~" I paused for a bit to wiped my tears. Humihikbi na 'ko :3 "Believe me or not, ni minsan, di ko naisip gawin yang mga pinagsasasabi mo. At lalong wala akong balak na gawin yan. Alam ko sobrang laki ng galit mo sa'kin, pero..... I'm really s-sorry, Zoid. Sorry."

"Get out!"

"Kung gusto mong lumuhod ako, luluhod talaga ako *sniff* para lang mapatawad mo."

Never pa akong nagmakaawa sa ibang tao. Pero, para lang mapatawad nya, gagawin ko talaga. Kahit sa asin pa ako lumuhod :'<

I knelt down while crying.

"Arte na naman ba yan? Yang iyak at hikbi mo? Isa lang ang masasabi ko sa'yo. Napakagaling mong umarte! Ba't di ka nalang kaya mag-artista?"

"M-maniwala ka *sniff* naman sa'kin... Please."

"Believing you is impossible to me now."

"Zoid..."

"TUMAYO KA NA NGA DYAN!"

"I won't. Unless, you'll forgive me."

"Didn't you hear what I've said? I said, BELIEVING YOU IS NOW IMPOSSIBLE TO ME! SO STAND UP THERE AND JUST FCKN' LEAVE!"

Napahawak na naman sya sa chest nya.

Agad akong tumayo at nilapitan sya, pero nagulat ako ng tinulak nya ko ng malakas. Tumama yung likod ko sa armrest ng couch. Napapikit ako sa sakit >,<

Pero wala pa rin 'tong sakit na 'to sa nararamdaman kong sakit emotionally.

"B-babe? Babe, what happened?" Nagpa-panic na tanong ni Chloe pagkapasok sya.

Si Zoid naman, nakatingin lang sa'kin emotionless habang nakahawak sa chest nya at nahihirapan huminga. May kinuhang gamot si Chloe sa may drawer sa tabi ng kama, tapos agad nya itong pinainom sakanya.

"Iiyak ka nalang ba dyan? Get out of here, btch! Ikaw ang reason why Zoid is here!" Galit at pasigaw na sabi sa'kin ni Chloe.

Pinunasan ko yung luha ko tapos tumayo na. Nagsimula na kong maglakad papunta sa pinto.

Bago ako tuluyang makalabas, I glanced again at him. He just looked away

Pagkalabas ko, bigla nalang may nangyakap sa'kin.

"Sabi na aba eh. Kailangan ka namin sundan." - Yat

I can't utter even a single word. I just hugged them back and burst out a cry.

"Excuse me, ladies. Di ako makadaan. Bibisitahin ko lang yung patient ko inside."