Ioan. De salas, gvmielensis, e provincia castellana, societatis iesv

tionem grauem. Saltem id rarò vel numquam in-

tendit, vnde etiamsi daremus id posse, ni si constet

de contraria intentione, præsumendum esset, non

velle grauem obligationem inducere. Hanc regu-

lam docent Medina, & omnes recentiores hic, qu.

96. art. 4. Ledesma 2. 4. quæst. 17. art. 2. dub. 6. Anto-

ninus 2. part. tit. 4. cap. 2. §. 3. Palac. 3. dist. 37. qu. 7.

colum. 24. Couarr. reg. peccatum, part. 2. §. 5. nu. 2.

Angel. verbo lex, quæst. 3. Armilla num. 4. Tabien.

quæst. 28. num. 29. Syluester præceptum, quæst. 2.

& 3. Driedo 2. de libert. Christiana cap. 1. & lib. 3.

cap. 3. ad 5. arg. denique omnes Theologi & Cano-

nistæ, & Bernard. lib. de præcep. & disp. dicens. Si

iubente seniore, verbum mihi fortè per obliuionem ela-

bitur, reum me confiteor obedientiæ, sed venialiter: &

Richard. de S. Victo. lib. de differ. mortalis & ve-

nialis docet, peccatum in materia leui tantùm esse

veniale.

  Secunda regula, quando materia est grauis, seu47

valde necessaria ad conseruationem Reipu. pacis,2. Regula.

iustitiæ, charitatis, religionis, fidei, &c. iudicādum

est legem obligare, modò alia via non intelliga-

tur, legislatorem voluisse non obligare sub mor-

tali, Syluest. Anton. Victor. Sotus, Ledesm. Palac.<-P>@@

<-P>Medina, Armill. Tabien. Castro, Aragon. Vazquez,

Driedo, Azor, Valentia & alij citati præcedenti

regula, Anton. 2. part. tit. 4. cap. 2. §. 2. Sayrus suprà,

num. 15. Salon 2. 2. quæst. 77. art. 1. controu. 8. Phi-

liar. de offic. sacerd. par. 2. lib. 3. cap. 2. con. 4. Tolet.

de sept. peccatis cap. 20. diffic. 2. Panorm. cap. cleri-

ci officia de vita & honestate clericorum. Ioannes

Andreas cap. relatum, ne clerici vel monachi, Ge-

minian. cap. perpetuæ de elect. in 6.

  Nec existimo oppositum sentire Caietanum

2. 2. quæst. 186. art. 9. ad 2. & in summa verbo præ-

ceptum, dum dicit materiæ grauitatẽ, vel leuitatem,

non sufficere ad discernendam obligationem legis huma-

næ sub mortali & veniali. Solùm enim vult materiā

grauem & leuem, præcise consideratam non suffi-

cere, quia materia, quæ secundùm se est leuis, po-

test esse grauis ex circũstantiis, & ideò pręcipi sub

mortali: & materia, quæ secundùm se vel circum-

stantias est grauis, potest præcipi tantùm sub ve-

niali: nos autem dicimus, quando aliunde nō con-

stat legislatorem voluisse obligare tantùm sub ve-

niali, iudicādum esse, si materia sit grauis, voluis-

se obligare sub mortali: patet in exemplis, quę do-

ctores subiiciunt: vt quòd sacerdos celebret ieiu-

nus, & sacris vestibus indutus, & in loco non pro-

fano, cùm ara consecrata, &c. idem est de legibus

disponentibus circa ætatem, & qualitatem ordi-

nandorũ, & circa tempora ordinationum, & quæ

taxant pretia rerum venialium, & quæ tempore

egestatis, & famis prohibent, ne frumenta & aliæ

merces ad vitam necessariæ extrahantur à regno:

Soto, Aragon & alij: sic intelligitur, quod ait Me-

dina, peccare mortaliter, qui contra legem extra-

hunt merces à regno: quando enim extractio nul-

lum, vel modicum afferret Reipub. detrimentum,

nō esset mortale merces exportare, vt viri sapien-

tes docent, & indicat Sayrus suprà: vnde Nauarr.

cap. 23. nu. 60. & 61. ait extrahere merces à regno con-Extrahere|merces à re-|gno, nō est pec-|catum morta-|le.

tra leges, non esse peccatum saltem mortale, etiam vten-

do fraude aliqua: sine vi tamen & armis. Item tem-

pore belli lex precipiens ne efferantur equi vel ar-

ma, obligat ad mortale, vt ait Sayrus, & similiter

lex, quæ tunc præciperet claudi portas, custodiri

muros, & similia ad sæcuritatẽ necessaria: & tem-

pore pestis lex prohibens, ne medici ab oppidis

absint, aut clerici & rectores necessarij tempora-

les, & spirituales. Similiter mortale esset sericis in-

dui contra leges, quando libertas in hac parte es-

set valde pernicio sa Reip. vt ait Medina: id autem

cōtingeret, cùm ex hoc pauperes, vel familiæ mul-

torum in extremam, vel grauem necessitatem in-

currerent, ad quam tollendam, vel impediendam

necessarium esset, nō solùm pœnas, sed etiam gra-

uem obligationem in conscientia imponere: sed

communiter sufficeret pœnas pecuniarias cum

rigore exigi. Vnde Medina, Aragon, & alij dicunt

communiter, solùm esse veniale. Similiter tempo-

re seditionis, vel alio simili, mortale esset arma

noctu deferre, sed nunc est materia leuis, & in ea

delinquere, vt plurimum, est veniale. Ait etiam

Victoria relect. de potestate ciuili, num. 19. tribu-

tum esse necessarium ad defensionem Reip. & ad

alia publica munia & opera, ideò si quis non sol-

ueret tributum, peccaret mortaliter, sed de tribu-

tis posteà. Addit Victor. extrahere pecunias à re-

gno contra leges esse mortale, intellige quando

quātitas esset notabilis, vt si quis extraheret mille

aureos, in puram vtilitatem aliorum regnorum: id<-P>

@@0@

@@1@Disput. X. Sectio IX. 243

<-P>enim esset cum detrimento notabili proprij regni.

  Tertia regula, lex humana obligat ad mortale,48

quando materia est capax tantæ obligationis, quia3. Regula.|Lex humana|quādo ad mor|tale obligat.

est materia grauis in se, vel ratione circumstantia-

rum: & in eadem, vel alia lege explicatur, mentem

legislatoris fuisse grauiter obligare. Hæc regula

constat ex dictis: & sumitur ex D. Thoma 2. 2. qu.

186. art. 9. ad 1. Nauarr. cap. 23. num. 49. 51. 56. Soto

1. iust. quæst. 6 art. 4. & 5. Syluest. verbo lex, q. 8. &

9. & verbo præceptum, quæst. 2. & 3. & verbo in-

obedientia, Angel. verbo lex, §. 3. Armill. §. 4. Castr.

1. de lege, cap. 5. Driedo 2. de libert. Christiana, c. 1.

Aragon suprà, & aliis.

  Quarta regula, communis vsus aliquando in-4. Regula.|Cōmunis vsus|imterpretatur|legem obliga-|re ad morta-|le.

terpretatur legem obligare ad mortale, & sequen-

dus est, quia est optimus legũ interpres, vt in lege

abstinendi à carnibus feria sexta, & ieiunandi in

quadragesima: pij enim & docti omnes, ita se obli-

gari arbitrantur: si autem in lege diceretur men-

tem legislatoris non esse obligare ad mortale, &

aliter pij, & docti arbitrarẽtur se obligari, creden-

dum esset consuetudine fuisse derogatum legi

quoad modum obligandi. Hæc 4. regula colligitur

ex ca. dilectus de consuetudine. Clem. exiuit, §. itẽ

quia de verb. sign. l. minimè, & l. interpretatione,

ff. de legib. & traditur ab Anton. 2. part. tit. 4. §. 3.

Nauarro cap. 23. num. 56. Caietan. 2. 2. quæst. 186.

art 9. dub. penult. nec Caiet. 2. 2. quæst. 147. art. 3. &

tom. 1. op. 25. quæst. 1. sensit ieiunij obligationem

non esse sub mortali, vt ei imponunt Sotus 1. iust.

quæst. 6. art. 4. & Aragon 2. 2. quæst. 62. artic. 3. sed

solùm id haberi ex sola cōsuetudine, & doctorum

interpretatione, & sic Caietanum exponunt Na-

uarr. cap. 21. num. 11. & Medin. 1. 2. quæst. 88. art. 1.

in fine, vide quæ dicimus ad calcem regulæ 9.

  Quinta regula quorundam est, in iure canoni-49

co verba, præcipio, prohibeo, atquealia æquipol-5. Regula.|Verbum præ-|cipio, & simi-|lia in legibus|Ecclesiasticis|obligant ad|mortale, nō in|sæcularibus.

lentia, ex vsu & consuetudine Ecclesiæ denotant

obligationem sub mortali, licèt non in iure ciuili,

imò nec in iure diuino, nec in aliis statutis, & prę-

ceptis Ecclesiasticis, quæ sunt extra ius canonicũ,

Nauarr. cap 23. num. 50. & sequentib. Castro 1. de

lege pœnali, cap. 5. docum. 4. quod incipit, quid-

quid, Ioan. Med. C. de ieiun. quæst. 7. quæ est de ne-

cessitate seruandi ieiunia Ecclesiastica.

  Suadent ex Clem. exiuit de paradiso, §. cùm igi-

tur, de verb. sign. vbi Pontifex ait, de B. Francisco in

regula sua apertè illum discreuisse, quòd quoad quædam

ibi statuta, ex vi verbi, transgressio est mortalis, & quo-

ad quædam alia, non: verba autem quibus hoc signi-

ficari existimauit Pontifex, sunt verba præcepti &

prohibitionis: ergo in legibus Ecclesiasticis verba

hæc denotant obligationem sub mortali ex vsu

Ecclesiæ iam per ipsam declarato: non verò in sæ-

cularibus, in quibus id non est declaratum. Alij

tamen putant eam declarationem ad omnes leges

extendendam esse: quia pro omnibus deseruit: nec

enim ibi aliquid peculiariter declaratur circa ius

canonicum, quod iuri ciuili accommodari non

possit: pro qua sententia citatur Syluester præce-

ptum, quæst. 2. & Armil. ibi, num. 7. sed de his au-

ctoribus ait Vazquez disput. 158. cap. 4. num. 29.

quamuis de obligatione ad peccatum mortale lo-

quantur; ex professo tamen solùm contendunt re-

gulas assignare, vt cognoscamus constitutionem,

quæ vim habet præcepti. Ipse verò Vazquez in se-

quentibus docet in hoc nullum esse discrimen in-

ter ius canonicum, & ciuile, & dicta verba in quo-<-P>@@

<-P>uis iure, si cadant super materiam grauem, indica-

re grauem obligationẽ, quia in materia graui non

potest vllo modo esse leuis obligatio, sed vel nul-

la, vel grauis: & in materia leui nō potest esse gra-

uis obligatio, sed vel nulla vel leuis. Et ad Clem.

exiuit. Respōdet, Pontificẽ ibi non definire, quan-

do lex, quæ verè præcipit, obliget ad mortale: quā-

do verò ad veniale, nec de hac re à Franciscanis

consultum fuisse. Sed ab eo quæsitum fuit, vtrùm

ad omnia tam præcepta, quàm consilia Euangeli-

ca ex professione suæ regulæ tenerentur: & respō-

det, Quod attinet ad ea consilia, quæ in regula non ex-Explicatio|Clem. exiuit.

plicantur, fratres non teneri: quod verò attinet ad ea

quæ in regula exprimuntur, fratres non æquè teneri: sed

ad quædam teneri sub mortali, ad quædam verò non

item: cùm ad quædam ipsorum verbum apponatur præ-

cepti, vel æquipollentis eidem; & quoad alia verbis aliis

contentus sit: vbi non vult ad alia sub veniali obli-

gari, sed tantùm non obligari sub mortali: an verò

ex alio capite obligentur sub veniali non definit.

Porrò illam obligationem ad mortale in illis, &

non in aliis, colligit ex eo quòd in illis, & non in

aliis vsus sit verbo pręcipiendi; quia nimirum illa,

& non alia, existimauit valde necessaria in sua re-

ligione: ideò illa sub præcepto, alia sub consilio

tantùm posuit. Vnde Nicolaus 3. c. exiit, de verbo.

sign. in 6. ait Franciscanos ex vi professionis obli-

gari, nempe tamquam ad præcepta: ad ea quę præ-

ceptoriè vel inhibitoriè traduntur: ad nonnulla

verò alia cōsilia ea duntaxat ratione, quia ex statu

suo perfectionis plusquā alij Christiani tenentur.

Quod sanè cōmune est omnib. religiosis: quomo-

dò autẽ status religionis ex se obliget ad cōsilia, 2.

2. qu. 186. ar. 2. dicetur. Hæc in sum. Vazq. Quæ non

obstāt, quominùs dicamus verba pręcipiendi, pro-

hibendi, & æquipollentia, si cadāt super materiam

grauem, denotare communiter obligationem sub

mortali, non quod legislator non potuerit in ea-

dem materia ponere obligationẽ leuem, sed quia

communiter se accommodat materiæ, & si aliam

intentionem haberet, illam exprimeret, & debuis-

set exprimere, ne falsa præsumptione subditorum

animæ illaquearentur. Sic intellige Syluest. verbo

præceptum, quæst. 2. Angelum 3. & lex. quæst. 3.

cap. 3. Armill. nu. 4. & verbo præceptum, nu. 7. Pa-

normitanum, & Felin. alios referentes, cap. nam

concupiscentiam, de constit. vbi communiter Ca-

nonistæ, Caiet. 2. 2 quæst. 186. art. 9. dub. penult.

& verbo præceptum in summa, Tabien. verbo

lex, quæst. 28. nu. 29. Castr. 1. de lege pœnali, ca. 1.

docum. 4. Antoninum 2. part. tit. 4. cap. 2. §. 2. & 3.

Valent. disput. 7. quæst. 5. punct. 6. in 6. signo, Azor

tom. 1. lib. 5. cap. 6. quæst. 5. & alios dicẽtes, hęc ver-

ba, præcipimus, præcipiendo mandamus, iubemus; obli-

gamus, inhibemus, vetamus, prohibemus, interdicimus,

obligentur, teneantur, debeant, necesse est, non liceat, non

potest, & similia, indicare obligationẽ sub mortali,Quæ verba|indicent legẽ|sub mortali|obligare.

nisi aliunde constet de contraria intentione legis-

latoris, quam regulam esse rationabilem, non ta-

men cōstantem, & necessariam fatetur Caietanus

suprà, & verbo præceptum, & in opuscul. tomo 1.

tract. 25. quæst. 1. ait, nec in iure canonico esse regulam

certam, & vniuersalem. Idem Ledesm. 2. 4. q. 17. art.

2. dub. 61. & alij recentiores in scriptis, quod satis

significat Sotus 1. iust. quæst. 6. art. 4. Victor. relect.

de potest. ciuil. num. 19. Castro suprà, & Medin. 1.

2. quæst. 96. art. 4. non enim ponunt hanc regulam

ad discernendum obligationem sub mortali, vel<-P>

@@0@

@@1@244 Quæst. XCVI. Tract. XIV.

<-P>veniali, sed aliam de grauitate, & leuitate materiæ:

& quidem hæc verba verificari posse, etiā si obli-

gatio sit tantùm sub veniali, constat, quia veniale

non solùm est contra consilium, sed etiam contra

præceptum, vt docet Caietanus locis citatis, Med.

1. 2. quæst. 88. art. 1. in fine, & nos latè cum multis

disp. 16. sect. 9. de peccatis, Nauarr. cap. 23. num. 49.

50. 53. Vnde D. Thom. 2. 2. quæst. 44. de præceptis

charitatis, & quæst. 56. de præceptis prudentiæ,

quæst. 122. de præceptis iustitiæ, qu. 146. de præ-

ceptis fortitudinis, quæst. 170. de præceptis tem-

perantiæ, multa ponit præcepta, quæ tantũ obli-

gant sub veniali: & Aristot. 6. ethic. cap. 8. pruden-

tiæ tribuit imperare, videlicet circa materiā gra-

uem, & leuem: & Aug. initio suæ regulæ, quam ha-

bes to. 1. dicit, hæc sunt, quæ vt obseruetis, præcipimus:

non tamen omnia contenta in ea regula sunt ser-

uanda sub mortali, imò sub veniali, & Marci 8.

Christus præcepit turbis discũbere, & discipulis,

vt pisciculos apponerent: & Marci 7. surdo, vt ne-

mini diceret, & Matth. 12. vers. 16. curatis ne mani-

festum eum facerent: & Matth. 9. vers. 30. cæcis di-

xit, videte ne quis sciat: tamen illi non obligabantur

sub mortali, imò nullum fuit peccatum in surdo &

aliis miracula publicasse: tantùm enim intendebat

Christus dare humilitatis exemplum, vt ait Gre-

gorius 19. moral. cap. 28. D. Thomas 2. 2. quæstione

104. art. 4. Caietan. & Castro suprà, vnde male à

Caluino acriter reprehenduntur cæci illi, quòd

Christi pręcepto non obtemperarint: sed doctissi-

mus Mald. Mat. 9. ait à Chrisostomo hom. 33. Hie-

ron. Beda, Gregor. Theoph. & aliis excusari, quia

existimare poruerunt Christum non seriò, sed mo-

destiæ causa id illis dixisse: vel quia Christum non

putabant esse superiorem, qui illos obligare po-

tuerit: deinde verbum præcipio non semper indi-

care obligationem, vide Riber. Amos 6. num. 33.

11. Æneidos significat præuenire, Exultant animis,

specie iam præcipit hostem 2. Reg. 16. vers. 10. & 11.

significat permissionem 3. Reg. 13. vers. 4. decre-

tum. Matth. 5. versu 5. permissionem, vt patet ex

Matth. 19. vers. 8. vbi libellus repudij dicitur per-

missus, qui tamen priori loco dicitur præceptus:

quare Veracruz in append. speculi dub. 13. ait in

lege diuina verbum præcepti non indicare obliga-

tionem sub mortali, & legibus Ecclesiasticis mul-

ta leuia, & ad quæ solum sub veniali tenemur fa-

cere, seu omittere, præcipiuntur, vel prohibentur:

vt nō communicare cum excommunicato in hu-

manis, dicere preces flexis genibus in quadragesi-

ma, & alios ritus, & cæremonias seruare: vnde

quādo Pontifices satis indicare volunt obligatio-

nem grauem, non contenti verbo præcipiendi ad-

dunt, strictè, vel strictiùs præcipiendo mandamus: vt

cap. 2. de desponsation. impub. Vnde etiam Nauar-

rus suprà probabile putat prædictam doctrinam

solùm habere locum in Regula B. Francisci pro-

pter speciales rationes. Primò enim B. FranciscusCur Verbum|præcipio in re-|gula B. Fran-|cisci obliget|sub mortali.

ibi alia multa iniunxit verbis, quæ ex se minorem

haberent vim obligādi: vnde quādo vtitur verbis

præcipiendi, obligationem grauem visus est im-

ponere. Secundò illa regula erat sanctissima, stri-

ctissima, à viro sanctissimo ad viros commenda-

tissimos, & asperitatis, ac rigoris amantissimos,

facta: vnde non mirum, quòd verbum præcipio &

æquipollentia in summo rigore sint sumpta, ac

proinde, vt denotant obligationem grauem, cùm

cadunt super materiam grauem, qualis illa erat, &<-P>@@

<-P>sic erant communiter intellecta ab ipsis fratribus,

vt testatur Pont. Clem. cit. §. nos itaque. Item (in-

quit) ordo communiter sentit, tenet, & tenuit ab an-

tiquo, quòd vbicumque ponitur in regula hoc

vocabulum, teneantur, obtinet vim præcepti, &

obseruari debet à fratribus sicut tale: in aliis verò

legibus non sunt hæc fundamenta ad declarādum

generaliter, hæc verba inducere obligationem sub

mortali: sed sunt cōiecturæ adiuuautes, quæ quan-

do materia est grauis, & aliæ coniecturæ non se

offerunt in cōtrarium, suadent obligationem gra-

uem, fauet Hieron. 1. contra Iouin. relatus c. quod

præcipitur 14. quæst. 1. quod præcipitur, imperatur:

quod imperatur necesse est fieri, scilicet necessitate

grauis vel leuis obligationis iuxta materiæ quali-

tatem, & August. lib. de sancta virginit. præcepto

quisquis non obtemperat, reus est: & in id Psal. 80. quia

præceptum in Israël & sic explicat, quia qui in legẽ pec-

cauerunt, per legem iudicabuntur: & ser. 6. post Do.

1. quadrag. præceptum distinguit à consilio. Sic

regulam traditam intelligunt Medina 1. 2. quæst.

88. art. 1. in fine, Aragon 2. 2. quæst. 62. art. 3.

  Porrò verbum, oportet, æquipollere præcepto,50

ait Fortunius Garsia l. 1. ff. de iust. & iure, quem ci-

tat & sequitur Nauarrus cap. 23. num. 53. expli-

cans æquipollere ex vsu sacrorum canonum, &

Canonistarum: idem tenet Ioan. Med. quæst. 7. de

ieiunio. Castro tamen dicto cap. 5. docum. 4. quem

sequitur Verac. in appendice speculi dub. 13. &

alij tenent non esse recensendum inter æquipol-

lentia, quia aliquando solùm dicit congruentiam,

& honestatem, vt 25. quæst. 1. cap. 1. licet ex adiun-

ctis aliquando indicet præceptum, vt cap. 1. de

præscrip. in 6.

  Hanc sententiam colligo ex testimoniis Cice-

ronis, quæ in eius thesauro videri possunt, & docet

glossa cap. 1. 25. quæst. 1. ver. oportet, & cap. 1. de

præscrip. in 6. eodẽ verbo, & l. 1. in princ. ver. prius

ff. de iust. & iure, & alij quos citat & sequitur Feli-

nus cap. nam concupiscentiam de const. num. 5.

Vazquez disp. 158. cap. 3. num. 23. Nauar. cap. fra-

ternitas 12. quæst. 2. num. 1. & quidem quòd inter-

dum significet præceptum patet Sap. 12. vers. 19.

oportet iustum esse & humanum. Baruch 6. ver. 5.

te oportet adorari Domine. Ioan. 3. oportet vos nasci

denuò: vbi sermonem esse de Baptismo contra

Caluinũ probat doctissimus Maldonatus ibi vers.

5. & patet ex Ioan. 3. nisi quis renatus fuerit. Præte-

reà verbum oportet præceptum significat cap. non

oportet 3. quæst. 9. cap. vnico 19. quæst. 1. cap. 1. de

præscrip. lib. 6.

  Interdum verò solùm significare consilium, autOportet ali-|quando solum|congruentiam|significat.

congruentiam patet ex Sap. 16. ver. 28. oportet præ-

uenire solem ad benedictionem tuam, & ad ortum lucis

te adorare: & Dan. 3. ver. 16. non oportet nos de hac

re respondere tibi: & ex cap. vnum orarium 25. dist.

& cap. 1. 25. quæst. 1. l. 1. in princ. ff. de iust. & iure. l.

cùm oportet, in princ. C. de bonis, quæ liberis l. 1.

§. oportet C. de raptu virgin.

  De verbo iniungimus præceptum in constitu-51

tione significare ait glos. Clem. quia contingit,

ver. iniungimus, de religios. Domibus per tex.

ibi: idem docet Felinus suprà; & colligitur ex

Clem. 1. de Iudæis: & ex Clemen. cupientes, de

pœnis.

  De his verbis debeant, teneantur, necessariò, ne-

cesse est, non licet, non potest, præceptum significare

dicunt Ioan. Med. Castro, & Vazq. suprà, glos. Cle.<-P>

@@0@

@@1@Disput. X. Sectio IX. 245

<-P>attendentes ver. debet, de statu Monach. Anani. ca.

3. de adultet. Pan. cap. proposuit de appel. & cap. 3.

de adult. Felin. sup. num. 6. Bart. repet. l. 3. num. 3.

Cod. de pignor. limitat tamen Felinus suprà cum

glos. in cap. testamentum ver. debet 6. dist. vt lo-

cum non habeat, cùm verbũ, debet, aduerbio con-

silium significanti iungitur, vt debet humiliter, &c.

sed hoc facilè reijcitur ex cap. litteras de rest. spol.

& cap. inquisitiones de sen. exco. quamuis ex ma-

teria cōstitutionis interdum colligatur significare

consilium, vt Panor. annotauit cap. 1. per ipsum

tex. de despon. impub. Verbo autem, debeant, vti-

tur Clem. attendentes de statu Monach. Trid. Ses.

14. de pœnit. cap. 8. & verbo, teneantur, Ses. 23. de

refor. cap. 2. & Clem. exiuit §. nos itaque de verb.

sign. dicens, quoties ponitur in regula B. Francisci

verbum teneantur habere vim pręcepti. De verbis

rogo, hortor, moneo, vim pręcepti habere testatur gl.

cap. 1. ver. hortamur de testamentis, & in Clem. 1.

ver. exhortamur, de testib. & cap. rogo eodem ver.