Istanbul Üniversitesi Matbaası

d. Vakayı Çerçeveleyen Unsurlar

Hasta başarılı bir subay iken, çektiği kronik ağrılar yüzünden sosyal çevresinden kop­muştur.

Artık, ilaçlarla bile kontrol edemez olduğu ağrılarına rağmen hayatını dolu dolu yaşa­mak istediği için, gönüllü olarak psikiyatri kliniğine yatmak ve davranış terapisi programlarına katılarak tedavi olmak istemiştir. İlacın dozunu azaltabilmesine rağmen, korkuları nedeni ile ilacı tamamen bırakmaya gönüllü olmamaktadır.

Hastanın tıbbi gerçekleri, gördüğü tedavi ile hastanın ağrılarını kontrol edebileceğini ve ilacı bırakabileceğini göstermektedir.

Hasta, temelde ağrısız yaşamak ve aslında ilaca bağımlı olmamak istemektedir ve sade­ce bu yüzden gönüllü olarak psikiyatri kliniğine yatmak istemiştir.

Fakat hasta iyileşememe korkusu yüzünden, ilacın tümünün kesilmesine gönüllü olarak onay vermemektedir.

Hastaya tıbbi olarak yararlı olabilme, bağımlılık yaratacak bir ilaçla zarar vermeme, hastanın hayatının niteliğini eski haline getirebilme gibi gerekçelerle, bir süre hastanın özerkliğini göz ardı etmek ve buna bağlı olarak hastayı eksik aydınlatmak mazur görülebi­lir. Aslında, hastanın özerkliği tümü ile çiğnenmemektedir çünkü, iyileşememe korkularından arınabildiği anda, hastanın gerçek arzusu, ilaçsız bir şekilde ağrılarını kontrol edebilmek ve sosyal hayatına geri dönebilmektir. Hasta bir süre yoksunluk belirtileri ile bilme­den mücadele etmek zorunda kalacaktır ama, ilaca devam ederse de, gittikçe dozu arttır­mak zorunda kalacak ve injeksiyonların rahatsızlığı devam edecektir.

Bu vaka, etik bir ilkenin, klinik gerçeklik içinde değerlendirilmesine ve bir süre göz ardı edilebileceğine örnek teşkil edebilir.

KAYNAKLAR

1. Abaoğlu C, Aleksanyan V, Teşhiste Temel Bilgi Tropedötik. İstanbul. 1982; 1-7.

2. 
   Annas, G.J. Glantz, LH, 1990-1991. Boston Univ. Medicine and Law Lecture notes.
   
3. 
   Ackerman TF. Strong C. A casebook of Medical Ethics., New York, 1989 (preface).
   
4. 
   Ahronheim JC, Moreno J, Zuckerman JD: Ethics in Clinical Practice. U.S.A. -1994; 3-26.
   
5. 
   Annas G.J.The Right of Patients,U.S.A., 1989.
   
6. 
   Blum LA, Moral Perception and Particularity. New York, 1994; 58-61.
   
7. 
   Beauchamp TL. Childress JF, Principles of Biomedical Ethics. New York, 1994.
   
8. 
   Culbert Arthur J, Master Robert J, Socio-Medical Sciences. Boston University School of Medicine, 1991, 1228.
   
9. 
   Değer M. Lectures on Medical Ethics, İstanbul, I999, 9-21.
   
10. 
    Eker E. Depresyon. Somatizasyon ve Aciller, İstanbul, 1999; 35-45.
    
11. 
    Fletcher J. C. Introduction to Clinical Ethics. U. S. A., 1995; (l00).
    
12. 
    Jonsen. A. R. Clinical Ethics. ,U. S. A. ,1998; 1-12
    
13. 
    Krog RS, Cass AR, Behavioral Sciences, Springer-Verlag. New York, 1987; 156-186.
    
14. 
    Leigh H, Biopsychosocial Approaches In Primary Care, U. S. A., 1997.
    
15. 
    Hatemi H. Medikal Etik. içinde: Koptagel Günsel, Sağlıkta ve Hastalıkta İletişim, Yüce Yayım, 2000.
    
16. 
    Hatemi H. Medikal Etik, Yüce Yayım., 1999; 84-103.
    
17. 
    Holm S. Eihical Problems in Clinical Practice. Manchester and New York. 1997; (4).
    
18. 
    Horn P. Clinical Ethics Casebook, U. S. A., 1999; l-2.
    
19. 
    Rest J, Bebeau M, Volker J. An overview of the psychology of morality. in: Rest, J. Moral Development, New York 1986; l-27.
    
20. 
    Vetch RM, Medical Ethics. Boston 1989; 27-47.