Kanun Numarası : 193

Madde 44 – (31/12/1960 tarih ve 193 sayılı Kanunun hükmüdür.)

             İnşaat ve onarma işlerinde:

             1. Muvakkat ve kati kabul usulüne tabi olan işlerde muvakkat kabulün yapıldığı yıl;

             2. Muvakkat ve kati kabul usulüne tabi olmıyan diğer inşaat ve onarma işlerinde işin fiilen tamamlandığı yıl;

             bitim tarihi kabul edilir.

             Muvakkat kabulden sonra, kati kabulü sağlamak maksadiyle yapılan giderler dağıtım usulüne tabi olmaz; bunlar kati kabulün yapıldığı yıl hesaplarına intikal ettirilir.

             Madde 45 – (31/12/1960 tarih ve 193 sayılı Kanunun hükmüdür.)

             Dar mükellefiyete tabi olanların Türkiye ile yabancı memleketler arasında, yaptıkları ulaştırma işlerinde elde ettikleri kazançlar, Kurumlar Vergisine tabi yabancı ulaştırma kurumlarının kazançlarının tayinine ait esaslara göre tesbit olunur.

             Madde 46 – fıkra iki – (19/2/1963 tarih ve 202 sayılı Kanunun hükmüdür.)

             Bu suretle tesbit olunacak safi kazançlar 8 000 lirayı geçemez.

             Madde 47 – (31/12/1960 tarih ve 193 sayılı Kanunun hükmüdür.)

             Götürü usule tabi olmanın genel şartları şunlardır:

             1. Kendi işinde bilfiil çalışmak veya bulunmak (İşinde yardımcı, işçi ve çırak kullanmak, seyahat, hastalık, ihtiyarlık, askerlik, tutukluluk ve hükümlülük gibi zaruri ayrılmalar dolayısiyle geçici olarak bilfiil işinin başında bulunmamak, bu şartı bozmaz. Ölüm halinde iş sahibinin dul eşi veya küçükçocukları namına işe devam olunduğu takdirde, bunların bilfiil işin başındabulunup bulunmamalarına bakılmaz);

             2. İş yerlerinin yıllık gayrisafi iratlarının toplamı 180 lirayı aşmamak;

             3. (19/2/1963 tarih ve 202 sayılı Kanunun hükmüdür.) Ayrıca ticari, zirai veya mesleki faaliyetleri dolayısiyle gerçek usulde Gelir Vergisine tabi olmamak.

             2 ve 3 numaralı bent hükümleri, takvim yılı başındaki ve yeniden işe başlıyanlarda işe başlama tarihindeki duruma göre uygulanır.

             Gayrisafi iradı belli olmıyan iş yerleri için tadilat komisyonu kararlarının kesinleşmesine kadar, gayrisafi irad şartı mevcut sayılır.

             Madde 48 – (31/12/1960 tarih ve 193 sayılı Kanunun hükmüdür.)

             Götürü usule tabi olmanın özel şartları şunlardır:

             Bent (1 – 9) – (26/4/1964 tarih ve 484 sayılı Kanunun hükmüdür.)

             1. Alım, satım işleri ile imal, inşa, tamir ve küçük sanat işlerinde, bir takvim yılı içinde satınalınan veya ithal edilen emtianın, iptidai maddenin ve malzemenin mubayaa bedelleri tutarı 30 000 lirayı aşmamak,

548

 

             2. Bir takvim yılı içinde satılan veya ihracedilen emtianın, iptidai maddenin ve malzemenin satış bedelleri tutarı 36 000 lirayı aşmamak;

             3. İptidai madde, yardımcı malzeme ve işçilik müşteriye ait olarak ücretli durumuna girmeksizin yapılan imalat, tamirat, basım, inşaat ve küçük sanat işleri karşılığında bir takvim yılı içinde alınan gayrisafi ücret tutarı 6 000 lirayı aşmamak;

             4. İptidai madde ve malzeme müşteriye, işçilik kendisine ait olarak yapılan imalat, tamirat, basım, inşaat ve küçük sanat işlerinde yıllık gayrisafi hasılat tutarı 22 500 lirayı aşmamak;

             5. Bir ve üç numaralı bentlerde yazılı işlerin memzucen yapılması halinde, bir takvim yılı içinde alınan ücret veya hasılatın altı katı ile mübayaa bedellerinin yıllık tutarı toplamı 33 750 lirayı aşmamak;

             6. Bir ve dört numaralı bentlerde yazılı işlerin memzucen yapılması halinde, bir takvim yılında sağlanan gayrisafi hasılatın üçte bir fazlasiyle emtia, iptidai madde ve malzemenin mübayaa bedellerinin tutarı toplamı 30 000 lirayıaşmamak;

             7. Üç ve dört numaralı bentlerde yazılı işlerin memzucen yapılması halinde alınan gayrisafi ücretlerin tutarlarının dört katı ile sağlanan yıllık gayrisafi hasılatın toplamı 22 500 liayı aşmamak;

             8. Otel, sinema, plaj, dansnig ve emsali eğlence istirahat yerleri işletenlerde, bu hizmetler karşılığında bir takvim yılı içinde sağlanan yıllık gayrisafi hasılat tutarı 6 000 lirayı aşmamak;

             9. Maden işletmeleri ile taş ve kireç ocaklarında, kum ve çakıl istihsal yerlerinde, tuğla ve kiremit harmanlarında bir takvim yılı içindeki satışların mecmu bedeli 36 000 lirayı aşmamak;

             10. Sahibi veya işleticisi sıfatiyle birden fazla motorlu kara nakil vasıtası veya beşten fazla araba veya su üzerinde müteharrik 18 rüsum tonilatodanfazla makinalı, 90 rüsum tonilatodan fazla makinasız nakil vasıtası işletmemek (Su üzerinde müteherrik vasıtaların memzucen işletilmesi halinde, makinalı olanların rüsum tonilatoları toplamı beş katı ile makinasızların rüsun tonilatoları toplamı 90 rüsum tonilatoyu aşmamak) ve bir takvim yılı içinde alınan taşıma ücretleri tutarı 15 000 lirayı aşmamak (Bu bentte yazılı ölçüler, birlikte yaşıyan eşlerle velayet altındaki çocuklar hakkında veya ortaklık halindeki işletmelerde, bu kimselerin veya ortaklığın işlettikleri vasıtalar topluolarak nazara alınır).

             Taşıma vasıtalarının sahip ve işleticisi durumunda olmaksızın taşıma işi yapanlar tavassut işi yapmış sayılır.

             Tekele tabi maddelerle, damga pulu, milli piyango bileti, akaryakıt, şeker ve bunlar gibi kar hadleri emsallerine nazaran bariz şekilde düşük olarak tesbit edilmiş bulunan emtiada, ilgili bakanlıkların mütalaası alınmak suretiyle, bu maddenin 1, 2, 5 ve 6 numaralı bentlerinde yazılı alım, satım hadleri Maliye Bakanlığınca tayin olunur.

             Madde 53 fıkra bir – (19/2/1963 tarih ve 202 sayılı Kanunun hükmüdür.)

             Yıllık hasılat tutarı 150 000 liradan aşağı olan çiftçilerin kazançları götürü gider esasına, 150 000 lira veya daha fazla olan çiftçilerin kazançları ise gerçek kazanç usulüne (İşletme veya bilanço esasına) göre tesbit olunur.

549

 

             Madde 54 fıkra üç bent (1) – (19/2/1963 tarih ve 202 sayılı Kanunun hükmüdür.)

             1. Vergi Usul Kanununa göre zirai kazanç il komisyonlarınca her bölge için tayin edilmiş bulunan götürü gider emsallerinin mükellefçe beyan edilen hasılat tutarına uygulanması veya,

             Fıkra sekiz – (19/2/1963 tarih ve 202 sayılı Kanunun hükmüdür.)

             Zirai kazanç il komisyonlarınca tesbit olunan götürü gider emsalleri % 70(Dahil) nispetinden az olamaz.

             Madde 55 – (19/2/1963 tarih ve 202 sayılı Kanunun hükmüdür.)

             Yıllık hasılat tutarı 150.000 lira (dahil) ile 500.000 lira (dahil) arasında bulunan çiftçilerin zirai kazançları, zirai işletme hesabı esasına göre tesbit edilir.

             Bu esasa göre zirai kazanç hesap dönemi içinde para ile tahsil edilen veya alacak olarak tahakkuk eden hasılat ile, ödenen veya borçlanılan giderler arasındaki müspet farktır.

             Yıllık hasılatlarının tutarı arka arkaya iki hesap döneminde 500 000 lirayıaşanlar mütaakıp hesap dönemi başından itibaren kazançlarını bilanço esasına göre tesbit ederler.

             Zirai kazançlarını bilanço esasına göre tesbit edenlerden yıllık hasılatlarının tutarı arka arkaya iki hesap döneminde 500 000 liranın altında kalanlar mütaakıp hesap dönemi başından itibaren kazançlarını zirai işletme hesabı esasına göre tesbit edebilirler.

             Madde 56 fıkra üç ve beş – (19/2/1963 tarih ve 202 sayılı Kanunun hükmüdür.)

             Ziraat makina ve aletlerinin başka çiftçilerin zirai işlerinde çalıştırılması karşılığında herhangi bir zati istihlak maddesi alınması halinde, alınan istihlak maddesinin emsal bedeli hasılat sayılır.

             Satılmaksızın mütaakıp yıla devredilen mahsulün değeri hasılat meyanına ithal edilmez. Bunlar, nev'i ve miktar itibariyle beyannamede gösterilmekte iktifa olunur.

             Madde 57 bent (6 ve 11) – (19/2/1963 tarih ve 202 sayılı Kanunun hükmüdür.)

             6. Vergi Usul Kanununa göre ayrılan amortismanlar (İşletmede kullanılan ve değeri 1 000 lirayı aşmıyan makina, alet ve demirbaşlar amortismana tabi tutulmıyarak doğrudan doğruya gider kaydolunabilir.);

             11. Aynı zamanda işletmede de kullanılan özel binek otomobillerine ait amortismanların, işletme ve tamir giderlerinin yarısı. İşletmede istihsal edilip de tohum, yem ve sair suretlerle kullanılan zirai mahsullerin emsal bedelleri masraf yazılır. (Bu giderlerin sene sonunda bir kalemde yazılması caizdir.)

             Madde 59 fıkra bir – (19/2/1963 tarih ve 202 sayılı Kanunun hükmüdür.)

             Yıllık hasılatının tutarı 500 000 lirayı geçenler bilanço esasına göre defter tutmaya mecburdurlar.

             Madde 61 – (31/12/1960 tarih ve 193 sayılı Kanunun hükmüdür.)

             Ücret, işverene tabi ve muayyen bir işyerine bağlı olarak çalışanlara hizmet karşılığı verilen para ve ayınlar ile sağlanan ve para ile temsil edilebilen menfaatlerdir.

             Bu Kanunun uygulanmasında, aşağıda yazılı ödemeler de ücret sayılır:

             1. 23 üncü maddenin 11 numaralı bendine göre istisna dışında kalan emeklilik, malüliyeti, dul ve yetim aylıkları;

550

 

             2. Evvelce yapılmış hizmetler karşılığında verilen para ve ayınlarla sağlanan menfaatler;

             3. Milletvekillerine, il genel meclisi ve belediye üyelerine, kurumların idare meclisi başkan ve üyelerine, denetçilerine, tasfiye memurlarına ve bunlalara benziyen diğer kimselere bu sıfatları dolayısiyle ve aylık, ödenek, tahsisat, aidat, huzur hakkı, ücret, ikramiye, prim, temüttü hissesi gibi muhtelifadlarla yapılan ödemeler.

             4. (19/2/1963 tarih ve 202 sayılı Kanunla eklenen hükümdür.) Sporculara transfer ücreti veya sair adlarla yapılan ödemeler ve sağlanan menfaatler.

             Madde 62 fıkra iki – (31/12/1960 tarih ve 193 sayılı Kanunun hükmüdür.)

             61 inci maddenin 1,2 ve 3 numaralı bentlerinde yazılı ödemeleri yapanlar bu kanunda yazılı ödevleri yerine getirmek bakımından, işveren hükmündedir.

             Madde 68 bent (7, 8 ve 10) – (19/2/1963 tarih ve 202 sayılı Kanunun hükmüdür.)

                7. Mesleki faaliyette kullanılan tesisat ve demirbaş ve eşya için Vergi Usul Kanunu hükümlerine göre ayrılan amortismanlar (Mesleki faaliyette kullanılan ve değeri 1000 lirayı aşmıyan tesisat ve demirbaşlar amortismana tabi tutulmıyarak doğrudan doğruya gider kaydolunabilir.);

             8. Serbest meslek faaliyetleri dolayısiyle emekli sandıklarına ödenen giriş, emeklilik aidatı ve yardım pulları bedelleri (İndirilecek emeklilik aidatı, yıllık gayrisafi kazancın % 5 ini geçemez.);

             10. Yukarıdaki bentler dışında, kalan, işle ilgili şehir dahili nakil vasıtaları ücretleri (Özel otomobillerini işlerinde de kullananların yaptıkları giderlerin yarısı), posta, telgraf, mecmua, gazete, işyeri temizliği, asansörcü ve odabaşı ücreti gibi müteferrik giderler (Bu bentte yazılı giderlere karşılık olarak mükellefler diledikleri takdirde 5 000 liradan fazla olmamak üzere gayrisafi hasılatın % 10 unu götürü olarak gider yazabilirler.)

             Fıkra iki – (19/2/1963 tarih ve 202 sayılı Kanunun hükmüdür.)

             Sebebi ne olursa olsun para cezaları ve vergi cezaları gider olarak indirilemez.

             Madde 69 parantez içi hüküm – (19/2/1963 tarih ve 202 sayılı Kanunun hükmüdür.)

             (Bu madde hükmü borsa ajan ve acentalarına, gümrük komüsyoncularına dava vekillerine, müşavirlere, kurumlar ve tüccarlarla serbest meslek erbabının ticarive mesleki işlerini takip eden muakkiplere ve musiki konseri verenlere şamil değildir.)

             Madde 70 fıkra bir bent (5) – (31/12/1960 tarih ve 193 sayılı Kanunun hükmüdür.)

             5. İmtiyaz, ihtira, işletme hakları ile ticaret unvanı, alameti farika gibi sair bilümum haklar;

             Fıkra dört – (31/12/1960 tarih ve 193 sayılı Kanunun hükmüdür.)

             Vakfın veya tesisin gelirinden hizmet karşılığı olmıyarak alınan hisselerbu kanunun tatbikinde gayrimenkul sermaye iradı addedilir.

             Madde 73 fıkra bir – (19/2/1963 tarih ve 202 sayılı Kanunun hükmüdür.)

             Kiraya verilen mal ve hakların kira bedelleri emsal kira bedellerinden aşağı olamaz. Bedelsiz olarak başkalarının intifaına bırakılan mal ve hakların emsal kira bedeli, bu mal ve hakların kirası addolunur. Binalarda emsal kira bedeli, yetkili özel mercilerce takdir edilmiş kirası, bu suretle takdir edilmiş kira mevcut değilse, Vergi Usul Kanununa  göre taayyün eden  gayrisafi  irattır. Arazide emsal kira bedeli, Vergi

551

 

Usul Kanununa göre taayyün eden vergi değerinin % 10 dur. Diğer mal ve haklardaemsal kira bedeli, bu mal ve hakların maliyet bedelinin ve bu bedel malüm değilse, Vergi Usul Kanununun servetlerin değerlenmesi hakkındaki hükümlerine göretayin olunan değerlerinin % 10'udur.

             Madde 74 fıkra bir – (31/12/1960 tarih ve 193 sayılı Kanunun hükmüdür.)

             Safi iradın bulunması için gayrisafi hasılattan aşağıda yazılı giderler indirilir:

             Bent (5 ve 10) – (19/2/1963 tarih ve 202 sayılı Kanunun hükmüdür.)

             5. Kiraya verilen mal ve haklar için ödenen vergi, resim, harc ve şerefiyelerle kiraya verenler tarafından ödenmiş olmak şartiyle belediyelere ödenen harcamalara iştirak payları (Bu kanuna göre Gelir Vergisinden mahsubu kabul edilenbina, buhran, müdafaa ve arazi vergileri gider olarak indirilmez);

             10. Sahibi bulundukları konutları kiraya verenlerin kira ile oturdukları konutların kira bedeli, (Bu kira, kiraya verilen konutun kira bedelini aştığı takdirde fazlası indirilmez);

             Fıkra üç – (19/2/1963 tarih ve 202 sayılı Kanunun hükmüdür.)

             Mükellefler (Hakları kiraya verenler hariç) diledikleri takdirde, yukarıda yazılı giderlere karşılık olmak üzere hasılatlarından % 20 sini götürü olarak indirebilirler. Götürü gider usulünü kabul edenler iki yıl geçmedikçe bu usulden dönemezler.

             Madde 75 – (31/12/1960 tarih ve 193 sayılı Kanunun hükmüdür.)

             Sahibinin ticari, zirai veya mesleki faaliyeti dışında, nakdi sermaye veya para ile temsil edilen değerlerden müteşekkil sermaye dolayısiyle elde ettiği temettü, faiz, kira ve benzeri iratlar, menkul sermaye iradıdır.

             Kaynağı ne olursa olsun aşağıda yazılı iratlar, menkul sermaye iradı sayılır;

             1. Her nevi hisse senetlerinin temettüleri (Müessis ve intifa hisseleri dahil);

             2. Her nevi tahvilat faizleri (Yıllık ödeme faizle birlikte tahvilin itfaakçesini de ihtiva ettiği takdirde, itfa akçesine tekabül eden kısım irat sayılmaz);

             3. İştirak hisselerinden doğan kazançlar (Limidet şirket ortaklariyle komanditerlerin kar hisseleri, kooperatif şirketlerin dağıttıkları kazançlar bu zümreye dahildir. Kooperatif şirketlerin ortakları ile yaptıkları muamelelerden tahassül eden karların ortaklara, ortaklıkla yaptıkları muameleleri nispetinde tevzii, kazanç dağıtımı sayılmaz.)

             4. Her nevi alacak faizleri (Adi, imtiyazlı, rehinli, senetli alacaklarla cari hesap alacaklarından doğan faizdir. Hazine tahvili ve bonoları da dahil olmak üzere kamu tüzel kişilerince borçlanılan ve senete bağlanmış olan meblağlar için verilen faizler dahildir):

             5. Mevduat faizleri (Bankalara, tasarruf sandıklarına, tevdiat kabul eden diğer müesseselere yatırılan vadeli, vadesiz paralara ödenen faizler);

             Madde 76 – (31 /12/1960 tarih ve 193 sayılı Kanunun hükmüdür.)

             Aşağıda yazılı muameleler karşılğında alınan paralar ve iskonto bedelleri de menkul sermaye iradı hükmündedir:

             1. Esham ve tahvilatın vadesi gelmemiş kuponlarının satılması;

             2. İştirak hisselerinin sahibi namına henüz tahakkuk etmemiş olan kar hisselerinin devir ve temliki;

552

 

             3. Her türlü senetlerin iskonto edilmesi.

             Menkul kıymetin kuponlu veya kuponsuz olarak satılması, iştirak hisselerinin devir ve temliki, menkul kıymetlerle iştirak hisselerinin tamamen veya kısmen itfa olunması karşılığında alınan paralarla itfa dolayısiyle verilen ikramiyeler menkul sermaye iradı sayılmaz.

             Madde 77 – (31/12/1960 tarih ve 193 sayılı Kanunun hükmüdür.)

             75 inci maddenin 1 – 5 numaralarında yazılı iratlar, bunları sağlıyan sermaye sahibinin ticari faaliyetine bağlı bulunduğu takdirde, yalnız ticari kazancın tesbitinde nazara alınır.

             Madde 80 – (31/12/1960 tarih ve 193 sayılı Kanunun hükmüdür.)

             Aşağıda yazılı olup geçen bölümlerin dışında kalan kazanç ve iratlar bu bölümdeki hükümlere göre vergiye tabi gelire dahildir.

             1. Gayrimenkullerin ve hakların, menkul kıymetlerin satışından iştirak hisselerinin devir ve temlikinden doğan kazançlar;

             2. Arızi kazançlar.

             Madde 81 – (19/2/1963 tarih ve 202 sayılı Kanunun hükmüdür.)

             Gayrimenkullerin, hakların menkul kıymetlerin satışından, iştirak hisselerinin devir ve temlikinden doğan vergiye tabi kazançlar şunlardır:

             1. Satın alınan, inşa edilen veya trampa suretiyle iktisap olunan gayrimenkullerin (Gerçek usulde vergiye tabi çiftçilerin zirai istihsalde kullandıkları gayrimenkuller dahil), gayrimenkul olarak tescil edilen hakların, gemi ve gemi paylarının alım, inşa veya trampa tarihlerinden başlıyarak dört yıl içinde satılmaları, trampa veya istimlak edilmeleri halinde elde edilen ve bir takvim yılı içinde 10 000 lirayı aşan kazançlar (Kooperatif şirket ortaklarına bu sıfatları dolayısiyle şirketçe tahsis olunan gayrimenkuller, tahsis tarihinde ortak tarafından satın alınmış sayılır.);

             2. Satın alınan menkul kıymetlerin iktisap tarihinden başlıyarak bir yıl içinde veya iktisaptan evvel satılmalarından elde edilen ve bir takvim yılındaki tutarı 2 000 lirayı aşan kazançlar;

             3. Her ne şekil ve suretle olursa olsun; imtiyaz, ihtira, telif, işletme,ticaret unvanı ve alameti farika gibi edebi, sınai ve ticari haklarla maden arama ve işletme haklarının satışından, devir ve temlikinden elde edilen ve bir takvim yılındaki tutarı 5 000 lirayı aşan kazançlar (Edebi hakların müellifleri veya bunların kanuni mirasçıları tarafından satılmasından doğan kazançlar serbest meslek kazancıdır.);

             4. Ortaklık haklarının veya hisselerinin devir ve temliklerinden, faaliyetidurdurulan bir işletmenin kısmen veya tamamen satılmasından doğan kazançlar.

             1, 2 ve 3 numaralı bentlerde yazılı hadler aşıldığı takdirde, kazancın bu hadleri aşan kısmı vergiye tabidir.

             Safi kazanç, satış, devir, temlik veya istimlak bedelinden maliyet değerleri ile bu muameleler dolayısiyle yapılan ve satıcının uhdesinde kalan giderlerinindirilmesiyle bulunur. Zirai istihsalde kullanılan gayrimenkuller üzerinden amortisman ayrılmışsa bu amortismanların toplamı ayrıca maliyetten düşülür.

             (26/6/1964 tarih ve 484 sayılı Kanunun hükmüdür.) Maliyet değerinin mükelleflerce tesbit edilememesi halinde Vergi Usul Kanununda Yazılı takdir komisyonlarınca tesbit edilecek maliyet değeri, ticari kazancı bilanço esasına göre tesbit edilen işletmelerde maliyet bedeli yerine son bilançoda yazılı değerler esas tutulur.

             Faaliyetine devam eden ticari bir işletmenin kısmen veya tamamen satılmasından veya ticari işletmeye dahil amortismana tabi iktisadi kıymetlerin, hakların,

553

 

işletme ve iştirak hisselerinin satış, devir ve temliklerinden veya istimlak edilmelerinden doğan kazançlar, ticari kazanç sayılır ve bunlara ticari kazanç hakkındaki hükümler uygulanır.

             Madde 82 – (19/2/1963 tarih ve 202 sayılı Kanunun hükmüdür.)

             Aşağıda yazılı kazançlar arızi kazançtır:

             1. Arızi olarak ticari muamelelerin icrasından veya ticari muamelelere tavassuttan elde edilen kazançların,

             2. Ticari bir faaliyetin durdurulması için alınan paralar, ayınlar ve sağlanan her türlü menfaatlerin,

             3. Peştemallıkların, gayrimenkulün tahliyesi veya kiracılık hakkının devri için alınan tazminatların, 1 000 lirayı aşan kısımları;

             4. Arızi olarak yapılan serbest meslek faaliyetleri dolayısiyle tahsil edilen hasılatın yıllık toplamının 1 000 lirayı aşan kısmı.

             Arızi kazançların safi miktarı aşağıdaki şekilde tesbit olunur:

             1. Alım satım işlerinde: Malın satış bedelinden, maliyet bedeli ve satış dolayısiyle yapılan giderler indirilir;

             2. Tavassut ve diğer ticari hizmet işlerinde, tavassut veya hizmet karşılığında alınan paralardan veya sağlanan menfaat değerlerinden bu iş dolayısiyleyapılan giderler indirilir;

             3. Ticari faaliyetin durdurulması için alınan paralarla ayınların ve sağlanan menfaatlerin değerleri, peştemallıkların ve tahliye ve devir tazminatlarının tutarları, bunların safi miktarı sayılır. (Bu gelirleri elde edenler tarafından bu münasebetle ödenmiş giderler varsa tevsik edilmek şartiyle bu giderler nazara alınır.)

             4. Dar mükellefiyete tabi olanların yabancı memleketlere arızi olarak yaptıkları ulaştırma işlerinden elde ettikleri kazançlar 45 inci maddedeki esaslara göre tesbit edilir:

             5. Serbest meslek faaliyeti dolayısiyle tahsil edilen hasılattan bu faaliyetdolayısiyle yapılan giderler indirilir.

             Madde 85 fıkra iki – (19/2/1963 tarih ve 202 sayılı Kanunun hükmüdür.)

             İstisna hadleri içinde kalan kazanç ve iratlar için beyenname verilmez (En az geçim indirimi istisnadan madut değildir.)

             Madde 86 – (19/2/1963 tarih ve 202 sayılı Kanunun hükmüdür.)

             Aşağıda yazılı hallerde gelir toplanmaz ve yıllık beyanname verilmez:

             a) Tam mükellefiyette vergiye tabi gelir sadece;

             1. Ücretlerden;

             2. Götürü usulde tesbit edilen ticari veya mesleki kazançlardan veya bu kazançlarla ücretlerden;

             (Münhasıran götürü gider usulüne göre tesbit edilen zirai kazancı dolayısiyle yıllık beyanname verenler 1 ve 2 numaralı bentlerde yazılı kazanç ve ücretlerini bu beyannamede toplamazlar.)

             b) Dar mükellefiyette vergiye tabi gelir sadece;

             1. Ücretlerden;

             2. Serbest meslek kazançlarından;

             3. Menkul sermaye iratlarından;

554

 

             4. Gayrimenkullerin ve hakların satışından, ortaklık hisselerinin devir ve temlikinden elde edilen kazançlardan;

             5. Arızi kazançlardan;

             Veya bunların bir kaçından ibaret ise.

             Madde 87 – (19/2/1963 tarih ve 202 sayılı Kanunun hükmüdür.)

             Tam mükellefiyette, vergiye tabi yıllık gayrisafi kazanç ve iratlarının toplamı, 10 000 lirayı aşmıyan mükelleflerin bu kazanç ve iratlarından tevkif yoluile vergisi kesilmiş bulunanları beyannameye ithal etmeleri ihtiyaridir.

             Ücretler, götürü usulde tesbit olunan ticari ve mesleki kazançlar ile kazanç ve iratların istisna hadleri içinde kalan kısımları 10 000 liralık haddin hesabında nazara alınmaz.

             Ticari, zirai veya mesleki kazançlarını yıllık beyanname ile bildirmek mecburiyetinde olanlar (Götürü gider usulüne göre tesbit edilen zirai kazançlarıiçin beyanname verenler hariç) yukarda yazılı ihtiyari toplama hakkından faydalanamazlar.

             86 ıncı madde mucibince ücretleri dolayısiyle yıllık beyanname vermiyecekolanlardan bu ücretlerinin tamamı üzerinden tevkif suretiyle vergi ödemiş bulunanlar, mezkür ücretleri için yıllık beyanname verebilirler.

             Geliri telif ve patent haklarının kiralanmasından ibaret olup da, bu gelirin tamamı üzerinden tevkif suretiyle Gelir Vergisi ödenmiş olan dar mükellefiyete tabi kimselerin bu gelirleri için yıllık beyanname vermeleri ihtiyaridir.