MEHMED ŞEFİK BEY
(1819, İstanbul - 1879, İstanbul) Hattat.
Divan-ı Hümayun memurlarından Süleyman Mahir Bey'in oğludur. İlköğrenimin-den sonra babasının çalıştığı kaleme girdi. Önce Ali Vasfi Efendi'den meşk aldı. Onun vefatı üzerine teyzesinin kocası o-lan büyük hattat Kazasker Mustafa izzet Efendi'ye(->) devama başladı. Bu zatın, Abdülmecid'in ikinci imamlığına tayini ü-zerine onun yerine Muzıka-i Hümayun ve Hademe-i Hümayun hat öğretmenliğine getirildi ve emekli oluncaya kadar bu görevde kaldı.
Değerli bir hattattı. Aklâm-ı sitte dışında celi sülüs, celi divani ve siyakat yazısında ustaydı. Ta'liki Melek Paşa torunu Ali Haydar Bey'den yazdı ise de üzerinde fazla durmadı. Eseri çoktur, iki Kuran, sekiz delâil-i hayrat ve sayısız kıt'a ve levha yazmıştır. Bir Kuran'ı Türk ve islam Eserleri Müzesi'ndedir. Beyazıt'ta istanbul Ünive-sitesi merkez binası bahçesinin dış kapısı üstündeki "Daire-i Umûr-ı Askeriye" i-baresi ile iki yanındaki Fetih suresi ayetleri onun eseridir.
Vefatında Beşiktaş'ta Yahya Efendi Dergâhı haziresinde toprağa verilen hat-
tat, celi sülüste tamamen Kazasker Mustafa izzet yolundadır. Nesih yazıda Hafız Osman'a bağlıdır.
Bibi. Habib, Hat ve Hattatân, ist., 1306, s. 177; İnal, Son Hattatlar, 384-389; U. Derman, Türk Hat Sanatının Şaheserleri, İst., 1982, 27. levha; ay, İslam Kültür Mirasında Hat Sanatı, İst., 1992, 115, 122, 123, 130 no'lu levhalar (s. 211, 213, 215); Rado, Hattatlar, 220-221.
ALi ALPARSLAN
Dostları ilə paylaş: |
