fenomenologik, falsafiy hamda teologik yondashuvlar orasidagi chegara bo‘lib
xizmat qiladi. Chunki din bilan bog‘liq shunday hodisalar borki,
ularni empirik
jihatdan asoslashning hozircha iloji yo‘q. Lekin bunday hodisalarning mavjudligini
inkor ham etib bo‘lmaydi.Dinning sermahsul sosiologik tahlili asosan ilmiy bilimning
boshqa sohalari tadqiq qilgan ma’lumotlarga tayanish orqali ro‘yobga chiqadi.
Sosiolog o‘z faoliyatida har qanday ma’lumotlardan – u ilmiy bo‘ladimi, yoki ilmiy
emasmi, bundan qat’iy nazar, unumli foydalanishi lozim. Sosiologdan bilimning
haqiqiy fikr sifatida belgilash o‘rniga inson qabul qilayotgan barcha ma’lumotni bilim
tariqasida adekvat idrok qilishi talab qilinadi. Chunki har qanday ma’lumot kishining
diniy yoki dunyoviy xulq-atvori haqidagi biror-bir xulosani chiqarishga ko‘mak
beradi.
Dinni tadqiq qilish jarayonida bilishning turli xildagi metodlaridan
foydalaniladi. Bular: umumfalsafiy, sosiologik, nazariy, empirik va boshqa metodlar.
Shu
nuqtai nazardan qaraganda, din sotsiologiyasining tadqiqotlarida quyidagi
metodlardan faol foydalaniladi va ular o‘zida muayyan sifatlarni mujassamlashtiradi:
— genetik metod din rivojini uning barcha davrlardagi, ya’ni ilk davrdan to hozirga
vaqtgacha bo‘lgan holatini tasvirlashni o‘zining asosiy maqsadi sifatida ilgari suradi;
— tarixiy metod dinning shakllanish jarayoni, uni tarixiy
qonuniyatlar va har xil
vaziyatlar bilan bog‘liqlik jihatlari holatini tadqiq qilishda benazirdir;
— qiyosiy metod ma’lum bir dinning turli davrdagi holatlarini, bir vaqtda mavjud
bo‘lgan har xil dinlarning ijtimoiy hayotda tutgan o‘rinlarini o‘zaro taqqoslash orqali
olimlarga o‘z ilmiy xulosalarini ilgari surishlariga ko‘maklashadi. Buning natijasida
dinshunoslikda yangi yo‘nalish – qiyosiy dinshunoslik shakllandi;
— strukturaviy-funksional metod din,
diniy tashkilot, ramz va boshqa diniy
tushunchalar strukturasi va ularning funksiyalarini ochib berishga xizmat qiladi.
Diniy tizim elementlarini alohida ajratib olish va ularni o‘zaro taqqoslash ular
faoliyatini chuqur o‘rganishga muhim omil bo‘ladi. Din bunday sharoitlarda tizimosti
shaklida namoyon bo‘ladi;
— sosiologik metod dinni ma’lum bir sosial tizim yoki
sosial tizimosti sifatida
jamiyatning boshqa sosial institutlari bilan o‘zaro munosabatlar hamda aloqalarga
kirishish jarayonlarini bilishning mexanizmlaridan biri bo‘lib gavdalanadi.
Sosiologik tahlil metodi diniy e’tiqodlar va ta’limotlar faoliyat ko‘rsatishining
mexanizmlarini ochib berib, turli omillarning diniy
mazmundagi vaziyatlarning
rivojlanish tendensiyalarida tutgan o‘rnini ifodalab berishga xizmat qiladi;
— tipologik metod dinning tarixiy turlarini tavsiflaydi. Uning yordamida diniy
ob’yektlarni biridan birini ajratish, guruhlash tufayli ularning konkret turlari haqida
mulohaza yuritish mumkin bo‘ladi;
— kazual (sababiy) metod turli diniy hodisalar genezisi va evolyusiyasining sabab-
oqibatli aloqalarini bilishga imkoniyat beradi. Ushbu metod orqali kishilarning
hayotiy faoliyatlarini diniy va dunyoviy shakllarining farqini anglash mumkin bo‘ladi;
— falsafiy-mantiqiy metod yo‘nalishi dinning
kishilar ongida aks etishi, diniy
qadriyatlar, ramzlar va tushunchalarni falsafiy fanlarning ob’yekti hamda jamiyatning
sosial-ma’naviy fenomeni tariqasida tadqiq etishga qaratiladi. Bunday mazmundagi
tahlilda tadqiqot ob’yekti bo‘lib nafaqat din, balki unga ta’sir ko‘rsatayotgan tabiiy
va sosial muhit ham namoyon bo‘ladi.
Dostları ilə paylaş: