51. GƏLİN QAYASI Bəylih vaxdında bəyin qızını bir çoban sevir. Bular bir-birinə aşiq olur. Çoban qızı isdiyəndə bəy qızı vermiyif ki, yanımda saxladığım çobana mən qızımı verən deyiləm. Bular qızı başqasına vermək qərarına gəlillər. Qız oğlana deyifdi ki, məni özgəsinə verillər. Oğlan deyir: “Gəl qoşulax qaçax”. Olar qaçıllar, düz gəlillər o qayanın başına. O qaya da elə bir qayadır ki, altında duranda elə bilirdin adamın üsdünə uçajaxdı. Başında da onun bir ojax yanır. Olar gəlif həmin qayanın başına çatanda bəyin atdıları gəlif buları tutur. Qız deyir ki, vallah, məni burda tutsalar, səni öldürəjəhlər, məni də aparıf həmən o isdəmədiyim oğlannan evləndirəjəhlər. “Belədi, belədi, mən özümü öldürürəm”, – deyif qız özünü qayadan atır. Gəlif oğlanı tutullar, onu da orda öldürüllər. İkisini də, deyilənə görə, o yalın başında basdırıllar.
O ojağa mən getməmişəm, amma ora çox adam gedirdi. Qurban deyif, aparıf yalın başında kəsirdilər. Deyillər orda iki dənə baş daşı var. Hər iki qəbrin arasında necə ojax yanar, çırax yanar hiss olar ha, o qayda hisli qara çuxur varmış. Deyirdilər ki, o oğlannan qızın sevgisidir orda yanır hər cuma axşamı. O yananı mən özüm də görmüşdüm. Hər cuma axşamı görürdün saat birə, ikiyə qədər nazik şam yanardı. Ulduz vardı, o ulduzdar doğana qədər o şam yanırdı.
