« اما الصيغة فهو اللفظ الذي و ضعه الشرع و عينه كغيره من العقود الازمة... فلا يحصل بدون ذلك قطعا بل اجماعا» “Siğə (kəbində deyilən sözlər) elə bir sözdür ki, şəriət onu digər zəruri əqdlərdə olduğu kimi müəyyən etmişdir. Mütə nikahının siğə olmadan bağlanması tamamilə mümkünsüzdür və icma da bu rəydədir.”35 Fəqih alimlərin rəylərindən bu nəticəyə gəlmək olar ki, mütə nikahında xüsusi bir siğə oxunmalıdır və siğə oxunmasa nikah qüvvəyə minmir. Bu səbəbdən bəzi tanınmış alimlər fiqhi kitablarda mütənin dörd əsas təməlinə işarə etmişlər və onlardan biri əqd siğəsinin oxunmasıdır.
Ikinci təməl Alimlərin mütə nikahının düzlüyü üçün müəyyənləşdirdiyi ikinci təməl və ya əsas şərt müvəqqəti evlənən qadının müsəlman, ya kitab əhli(yəhudi və yaxud məsihi) olmasıdır. Onların dediklərinə görə, müvəqqəti evlənən qadın müsəlman və ya kitab əhli olmasa, o qadınla mütə caiz deyil. Şeyx Müfid36, Mühəqqiq Hilli37, Mühəqqiq Kərəki38, Şəhid Sani39, Seyyid Məhəmməd Amuli40 yazmışlar:
« اركانه اربعة: الصيغة و المحل والاجل و المحل فيشترط ان تكون الزوجه مسلمة او كتابية» Mütə nikahının dörd rüknü var:
Əqd siyqəsinin oxunması;
Qadının müsəlman və ya kitab əhli olması;
Evlilik müddətinin müəyyən edilməsi;
Mehriyə miqdarının müəyyən edilməsi;
"Əl-məhəl" sözü ərə gedən qadının müsəlman və yaxud kitab əhli olması mənasınadır. Ona görə də fəqihlər müsəlman və ya əhli-kitab olmayan qadınla mütə bağlamağı caiz bilmirlər. Bu məzmunda İmam Xomeyni və Ayətullah Gülpayiqani yazır:
«لايجوز تمتع المسلم بغير الكتابية من اصناف الكفار و لا بالمرتدة و لا بالناصبة المعلنة بالعداوة كالخارجية» “Kitab əhli olmayan kafir, mürtəd, nasibi (düşmənliyini aşkar edənlər), xəvaric siniflərindən olan qadınla mütə bağlamaq caiz deyil.”41 Digər alimlər də42 sözü gedən şərti mütə nikahında zəruri bilmiş və müsəlman və ya kitab əhli olmayanla mütə bağlamağı caiz bilməmişlər.
Üçüncü təməl
Alimlərin nəzərincə, nikah mütəsinin üçüncü əsası mehriyədir (kəbin haqqı, başlıq). Bütün alimlər mütə nikahını mehriyəriz batil sayır. Ona görə də tanınmış fəqihlər öz kitablarında mütə nikahında mehriyənin təyin edilməsinə diqqətlə yanaşmışlar. Əbu Səlah Hələbi43, Sallar44, Şeyx Müfid45, Şeyx Tusi46, Mühəqqiq Hilli47, Əllamə Hilli48 bu məzmunda yazmışlar:
