Oğul sözlərimə yaxşı qulaq as

Əvəz Mahmudun 55 yaşı tamam olur
Əzizimiz Əvəz bəy,

Qalx, ayağa dür görək.

Biz sənin ad gününü

Təntənəylə qeyd edək.

Əllibeş nədir ki, a!..

Yüzə çatasan gərək!

Qardaş, ömrünün çoxu

Keçibdir Zəngəzurda

İndi həsrətlə baxıb

Gedəmmirsən o yurda.

Tale elə gətirsin

Fürsət düşsün"boz qurda"

Türk bayrağı ucalsın

Ələsgərin yurdunda

Onda gedəsən gərək.

Gənclikdə çox olubsan

Harsınların yanında.

Ala gözlü gözəllər

Durub solu-sağında.

Az şey yox imiş sənin

O yekəpər canında

Erməni gözəllərin

Can alan qəmzələri

Möhkəmcə dayanıbmış

Şeirin pilləkənində

İndi nazlı pərilər

Güc verir ilhamına.

"Qurtarsın saz gecəsi"

"Başlasın naz gecəsi".

Yaman gözəllər gəlir

Tez-tez sənin yanına.

Qonşu otaqlarda biz

Şeyx Sənana dönmüşük.

Kərəm kimi yanarıq.

And olun vicdanıma

Yerli komitənin sən

Aslanı oldun indi.

Bizim turan dünyamızın

Qaplanı oldun indi.
Təvəqqəmiz belədr:

Azı çoxa tay tutma.

Putyovka-zad olanda

Yoldaşları unutma.

İbahimin də yaşı

Keçibdir əlli beşi.

Putyovka-zad görməyib

Müşküldür onun işi.

Bəndənizdə şikəsdir

Çoxdan ağrıyır başı

Ağız-burun əyilib

Ara vermir göz yaşı.

Ağaşərifin qarnı

Heç doymayır araqdan.

Hafiz də cana doyub

Qoca babuşkalardan.

Kömək elə, a qardaş

İşlər düşüb müşkülə.

Səxavət kisəsindən

Sən bizə kömək elə.

Bəy, məni məsur tut

Hər nə sarsaqlamışam

-------- unut.

Son zamanlar dəyişib əhvalım

Elə bil çöldə bitən bıtrağım.

Hər kimi ki görürəm bənd oluram.

Hamıya maili rişxənd oluram.

Xülasə, ad gününə

Gəlib dostlar-tanışlar

Dost-düşmənin yanında

Uca olsun qoy başlar.

Əlli beşin mübarək

Əziz dostum, qardaşım.

Ayağa dur, şeir de

Şeir demək azaddır

Bizim dediklərimiz

Şirin bir zarafatdır.

Biz bu gün yenidən Əvəz Mahmudun şeirlərinin işığına toplaşmışıq. İndi cəmiyyətdə hərc-mərcliyin, qarmaqarışıqlığın yarandığı bir dövrdə heç kəs şeirləri oxumur, ədəbiyyatla maraqlanmır. Heç kim heç kimin kitabını oxumur.

Az-para publisistikaya meyl hiss olunur. Onu da hələ sonalayırlar: Qarabağdandır, qaçqınların həyatındandır? və s.

Amma Əvəzin şeirlərini oxuyurlar. Biz bunun tez-tez şahidi oluruq. Toylarda bir də görürsən ki, tamada toyu olan gözələ bəyin adından deyir:

Qoma məhəbbətim yetişsin sənə

Qıyma eşqimizə qəm tozu qona

Mən mərd ata olum, sən gözəl ana

Körpə saxlamağa dəyanət gətir.

Başqa bir məclisdə el sənətkarı aşıq Əvəzin gözəlləmələrindən, ustadnamələrindən danışar.

Lap təzə bir misal.

5-6 günün söhbətidir. İşə gedirdim. Avtobusda arxa tərəfdə durub zamanın gərdişi haqqında fikirləşirdim. Birdən yaxınlıqda iki nəfərin danışıqlarını eşitdim. qulaq asmaq istəmədiyim üçün bir az aralandım. Birdən məni tanış misralar cəlb etdi:
Yoxsul qardaşın da varlı qardaşa

Yarıb bu dünyada işi düşməsin.

Həmin şeirin yaranma tarixi - günü, saatı da mənə bəllidir.

Göründüyü kimi, Əvəzi oxuyurlar. O, oxucu sarıdan qıtlıq çəkmir. Şairin, məncə, xoşbəxtliyi elə budur. Çünki Əvəz zorla şeir yazmır. Mənə belə gəlir ki, o heç vaxt ağ kağızla, qələmlə höcətləşmir. Şakərini bilirəm. Bir də görürsən ki, mənə müraciətlə:

– Dünən İsmayıllıdaydım – deyir.

Başa düşürəm demək istədiyini. Yəni, 3-4 şeir hazırdır. Əvəz İsmayıllıya kabab yeməyə getməyib. Onu ora – respublikamızın gözəl güşələrindən biri İsmayıllıya çəkib aparan qüvvə təbiət gözəllikləridir. O gözəlliklər şairi ilhama gətirir. Dərin dərələrin lal sükutundakı haray, dağların əzəmətli duruşu, qartalın qıy vurmasıdır Əvəzi vəcdə gətirən. Dərədən keçəndə birdən suyun şırıltısı elə bil Cəngi, Heyratı təsiri bağışlayır Əvəzə. Şeir yaranmağa başlayır. Nə deyirsiniz-deyin, səmimi və təbii insandır Əvəz. Komitə sədrliyi, deputat hökm-formalığı sizi çaşdırmasın. Ona görə də şeirlər təbii hisslərin poetik ifadəsi kimi oxuculara doğmadır.

Ə.Mahmud yaxşı ümumiləşdirmələr aparır. Şeirlərinin birində onun özünün çox sevdiyi bir misra var:

"Bizi darda qoyub - qaçan başçılar:

İlk baxışda ünvan konkret və bəllidir. Lakin siz "lar" şəkilçisindən "gücü" unutmayın. O bizə iman verir ki, daha geniş mənada düşünək. Hiss edirsən ki, Əvəz rəhbər, başçı sarıdan bəxti gətirməyən Azərbaycanın taleyinə ağlayır.

Burada vaxtilə yalançı xalqlar dostluğunu və porletar beynəlmiləlçiliyini bayram edib ermənilərə qulluq göstərən, Şuşa və Cəbrayıl rayonları hesabına yeni erməni rayonları Hadrut və Əsgəran icad edən, Gevorqov kimi düşməni yarımnəccah səhiyyyəsinə qaldıran Əliyev Heydərin də, torpaqları hektar-hektar ermənilərə bəxşiş verən Bağırovun da, ermənilərin qayıtmağını uşaq sadəlövhlüyü ilə sevincək qarşılayan, camaatdan gözaydınlığı alan Vəzirovun da və nəhayət, xalqla, onun qabaqcıl nümayəndələri ilə ümumi dil tapmayıb özünü rüsvay edən Mütəllibovun da payı var.

Bax, az sözlə çox mətləbləri ifadə etmək budur. Şəxsən bu misranınmən belə mənasını görürəm.

Hörmətlə, Ömürşah