nitrogenazanın tərkibinə daxildir. Digər
elementlərlə yanaşı olaraq (Fe, Co, Cu) dəyişkən valentli oksidləşdirici-reduksiyaedici ferment
reaksiyası elektronların köçürülməsi zamanı vasitəçiliyə xidmət edir. Molibden turş torpaqlarda az
hərəkətli halda olur, belə torpaqlarda səpin qabağı paxlalıların toxumları ammonium molibdenatla
(1 hektarlıq toxum normasına 20-50 qr Mo) işlənilir. Gübrə normasını artıran zaman fır (yumurcuq)
bakteriyalarının inkişafı təzyiqə məruz qalır, simbiozun aktivliyi aşağı enir. Neytral və qələvi mühit
reaksiyalı torpaqlarda molibden mütəhərrik vəziyyətə keçir və paxlalı bitkilərin molibdenli
gübrələrə ehtiyacları olmur. Beləliklə, simbiotik aparatın ölçüsünü və fəallığını artırmaq üçün turş
torpaqlarda molibdenli, neytral torpaqlarda isə borlu gübrələrin tətbiq olunması zəruridir.
Simbiotik sistemin fəallığına bioloji amillər müəyyən təsir göstərir. Xüsusilə, kök ətrafı (üstü)
mikroflora onun növ tərkibindən asılı olaraq fır bakteriyalarının inkişafına təzyiq göstərir yaxud
təkan verir. Yumurcuqların içərisində fır bakteriyalarının hüceyrələrinə bakteriofaqlar əhəmiyyətli
dərəcədə ziyan gətirərək onların əriməsinə (lizis) səbəb olurlar.
Müxtəlif növ həşəratlar içərisində yumurcuqlara daha çox sərt və zolaqlı yumurcuq
uzunburununun süfrələri zərər vuraraq yumruların içərisi ilə qidalanırlar. Bu zərərvericilərin
miqdarı çox olduqda demək olar ki, yumurcuqları tamamilə məhv edirlər. Uzunburunlara qarşı
süfrələrin torpaqdan çıxışı dövründə bitkilərin mühafizəsi üçün kimyəvi vasitədən müvəffəqiyyətlə
istifadə edilir.
Yumurcuqlara müxtəlif paxlalı bitkilərin kök ətrafında qidalanan nematodlar da böyük ziyan
vururlar. Məsələn, noxudun kök ətrafı zonasında 47 növ nematod müəyyən edilib, o cümlədən 25-i
tüfeyli (parazit) həyat keçirənlərdir. Bu nematodlar fırların içərisinə girərək onları məhv edirlər,
nematodların bəziləri fırların əmələ gəlməsini tamamilə boğurlar. Nematodlarla əsas mübarizə
tədbiri növbəli əkindir.
Beləliklə, paxlalı bitkilərlə fır bakteriyalarının hava azotunu müştərək təsbit etməsi üçün
müəyyən kompleks şərait tələb olunur. Hər bir zonanın öz amil həddi var: məsələn: torpağın yüksək
turşuluğu, torpağın nəmliyi, bəzi torpaqların fosforla kifayət qədər təmin olunmaması, neytral və
qələvi mühitli torpaqlarda bor elementinin, turş torpaqlarda isə molibdenin çatışmaması. Bəzi
bitkiləri (soya, lüpin) ilk dəfə hər hansı bir ərazidə becərmək üçün fır bakteriyalarının (
rhizobium )
müvafiq ştamlarının olmaması amilidir. Buna görə də, əgər simbiotik əlaqə üçün kompleks əlverişli
şərait yaratmaq mümkün deyilsə, onda simbiozun fəallığı aşağı olur, hava azotu az (15-30 kq/ha)
mənimsənilir, yaxud o tamamilə mənimsənilmir. Bitki bu halda azot aclığı çəkir (hiss edir) və aşağı
məhsul verir.