Salam olsun İbrahimə

Qırmızıdəsmallılar

Mürtəza Parsayian

İbrahimlə inqilab günlərində Şah Əbdüləzim ziyarətgahında tanış oldum. Bir cümə axşamı motosikletimi bağlayanda yaxınlaşıb salam verdi, halımı soruşub dedi: "Hansı məhəllədənsən?"

– Xorasan meydanı tərəfdən, Şahin xiyabanından.

Dərhal yaxınlaşıb əl verdi və dedi: "Deməli, bir məhəllə uşağıyıq. Biz də Xorasan meydanının yaxınlığında qalırıq".

Ondan sonra tez-tez bir-birimizi görürdük. Belə asanlıqla dostlaşdıq. Nəhayət, 1979-cu ilin yayında dostlarımdan biri ilə birgə Kürdüstana yola düşdüm. Pavə şəhərində Əsğər Vüsalinin dəstəsinə qoşuldum.

Mən dəstənin ən kiçik üzvü idim. Əsğər bizim məhəlləmizdən idi. Onda 16 yaşım olsa da, şah vaxtında siyasi məhbus olduğumu bilib məni öz partizan dəstəsinə qəbul etdi.

Əsğər Vüsali də inqilabdan öncəki dövrün siyasi məhbuslarından idi. Eşitdiyimə görə, edam hökmü də verilibmiş, amma Allah onun yaşamasını istəyib. Əsğər yoldaşı ilə birgə qərbə yollanmışdı və Kürdüstanda fəaliyyət göstərirdi. Pavədə döyüş başlayanda özünü oraya çatdırdı. Pavə Əsğərin və onun dəstəsinin məzlum qəhrəmanlığının zirvə nöqtəsi sayılır.

Pavədə olduğumuz zaman Əsğər bir axşam qırmızı parça gətirib kiçik hissələrə böldü və partizan dəstəsinin adını Qırmızıdəsmallılar qoydu. O deyirdi: "Bu parçanın qırmızı rəngi şəhidlər ağası İmam Hüseynin (ə) qanını yadımıza salacaq. Həm də bununla şəhidliyə hazır olduğumuzu elan edirik".

Dəstə üzvlərinin sayı altmışı ötməzdi. Onların əllidən çoxu həmin illərdə şəhadətə qovuşdu. Əsğər Vüsalinin dəstəsindən indi uzaqbaşı on nəfər yaşayır.

İmamın müraciətindən və könüllülərin izdihamından sonra Pavə döyüşləri sona çatdı. Növbəti tapşırıq yerimiz Məhabad rayonu oldu.

Məhabad korpusunda İbrahim Hadini gördüm. O, müəllim idi, İmam Xomeyninin müraciətindən sonra Kürdüstana gəlmişdi.

Yaxınlaşıb salamlaşdıq. Bu zaman Əsğər də gəldi. Onun da İbrahimi tanıdığını bilmirdim.

Əsğər İbrahimi qucaqladı. Sanki iki qədim dost bir-birini görürdü. Sonra İbrahimdən Qırmızıdəsmallıllar dəstəsinə qoşulmasını istədi. İbrahim də qəbul etdi və Əsğərin adamları ilə birgə qarnizondan çıxdıq.

Deyirdilər ki, qarşıdurmanı separatçı kürd qrupları yaradıblar. Əslində isə elə deyildi. Biz qarşımızda şah ailəsinə bağlı çoxlu silahlı görürdük. Onların heç biri kürd deyildi, fürsətdən istifadə edib İslam respublikasına qarşı hərbi fəaliyyətə başlamışdılar.

Partizan əməliyyatları və şəhər döyüşləri apardığımız günlər çox ağır günlər idi. O dövrü xatırlamaq mənə həqiqətən çətindir.

Bəzən mühasirəyə düşürdük və hər tərəfdən bizə atəş açırdılar. Bu zaman qorxu bütün vücudumuzu bürüyürdü. Lakin Əsğər və İbrahim kimi döyüşçülərin cəsarətini görəndə ruhlanırdıq.

İbrahim Qırmızıdəsmallılar dəstəsində qaldı. Nəhayət, Kürdüstanda nisbi əmin-amanlıq təmin olundu, qısa müddətdən sonra isə müharibə başladı.

Müharibə başlayan gün İbrahim Tehranda idi. Xəbəri eşidən kimi dərhal Kermanşaha və oradan Sərpol Zəhaba getdi.

Biz Məhabadda Qırmızıdəsmallılar dəstəsində idik. Hamımız özümüzü Sərpol Zəhaba Əbuzər qarnizonuna çatdırdıq.

1980-ci ilin 22 sentyabrında Sərpol Zəhaba çatanda Qəsri-Şirin şəhərinin süqut etdiyini və bir neçə düşmən briqadasının bir neçə saatdan sonra Sərpol Zəhaba gələcəyini eşitdik.

Dövlətimizə qarşı əməlli-başlı müharibə başlanmışdı. Nə baş verəcəyini heç kim təxmin etmirdi.