Seçme nükteler

17- CAHİL MÜDERRİS OLURSA

Kendini bilgiç olarak gören cahil bir müderris, Kazasker Hacı Ahmet zadeye;

—Üsküp medresesinin boş olduğunu işittim. Eğer müderrisliği bu duacınıza ihsan buyurursanız, Huda bilir, orasını Semerkand ve Buhara sahrasına döndürürüm” der.

Kazasker Efendi şu karşılığı verir;

—Semerkand ve Buhara sahralarını bilmem ama Kerbelâ sahrasına döndüreceğinden eminim.¹⁷¹

18-ÇALIŞAN KAZANIR

Mahir adlı çalışkan bir öğrenci ünlü edebiyat öğretmeni Tahir’ül Mevlevi ’den¹⁷² zayıf not almış. Bunun üzerine tahtaya;

“Vermezse Tahir, ne yapsın Mahir” cümlesini yazmış. Sınıfa girince bunu okuyan hoca cümleye şunu eklemiş; “Çalışsa Mahir, esirger mi hiç Tahir?”¹⁷³

19- KAÇ AKÇE EDER?

Timur, ariflerden Ahmedi’ ye sorar;

—Şu benim mecliste bulunan beyleri, nedimleri, hizmetçileri pahaya tutsak ne tutar ve satacak olsak ne kadar para getirir?

Ahmedi, her bir bey, nedim için bir fiyat biçer. Timur;

—Ya ben pahada ne tutarım, pazara çıkarsalar kaç para ederim” diye sorar.

Ahmedi;

—Otuz beş akçe! Cevabını verir.

Timur;

—Bu nasıl söz? Yalnız belimdeki peştamal satılığa çıkarılsa otuz beş akçe eder” diye itiraz eder.

Bunu üzerine Ahmedi;

—Ben de bu otuz beş akçeyi o peştamal için verdim. Yoksa sen bucuk akçe etmez, iki pul paraya gitmezsin” der. Bu cevap Timur’un çok hoşuna gider ve o anda yanında bulunan tüm altın ve paraları ona bahşiş verir.¹⁷⁴

20- TEK CİLTLİK KİTAP

Kralın biri, fakr-u zaruret içerisinde olan bir yakınına;

—Sana nüshası nadir bulunan bir kitap vereyim de evine götür, mütalaa et” diye kâğıda sarılmış bir kitap verir.

Eve götürüp açtığı zaman bakar ki, kâğıt paralardan müteşekkil bir cilt. Bir kaç gün geçtikten sonra kral sorar;

—Nasıl verdiğim kitabı okudun mu?

—Evet efendim! Okudum bitirdim. İkinci cildini de ihsan buyursanız da onu da okusam.”

Kral bunu üzerine;

—Müellif onu tek cilt olarak telif etmiş” cevabını verir.¹⁷⁵

21- BOŞ KALMAYA GELMEZ

Uzun bir ömür süren ve hayatının her anını çalışarak geçiren Süheyl Ünver’e, ileri bir yaşta iken bazı dostları latife kabilinden sormuşlar;

—Azrail sizi unuttu mu yoksa?

Süheyl Ünver’ in cevabı şöyle olmuş;

—Hayır, Azrail ile yakında görüştük, bana dedi ki;

—Boş bulursam götürürüm.

22- ELLİ YILDA YAZMIŞ

Meşhur hattatlardan Şevki Efendi’ye resmi bir binanın kapısına bir kitabe yazdırmışlardı. Ünlü hattata bu yazısından dolayı on altın ücret verdiler. O bu parayı almadı. Saray ağası, hattat Şevki Efendi’ye;

—Bu yazıyı on dakikada yazıverdin, on altın yeter” deyice. Ünlü hattat gülerek;

—Hayır, ağa hazretleri, ben bu yazıyı on dakikada değil, tam elli senede yazdım. Elli altın isterim” dedi.

Saray ağası, bu isteği Padişaha söyleyince, Padişah;

—Üstat dileğinde haklıdır. Elli senede yetişmiştir. Elli altın veriniz” emrini verir.

23- YABANCI DİL BİLMENİN FAYDASI

Farenin burnuna nefis bir peynir kokusu gelmişti. Araştırmak üzere deliğinden başını çıkarınca, bir kedi sesi işitti ve hemen deliğine sindi. Ertesi gün yine fare delikten başını çıkarınca, kedi sesini duyup yine deliğine çekildi.

Üçüncü gün fare yine acıkmıştı. Kediyi nasıl aldatabilirim düşüncesiyle, delikten başını çıkardığında bu defa kedi sesi değil, köpek havlaması işitti. Fare sevindi. Demek ev sahipleri kedi yerine köpek edinmişlerdi. Kendinden emin ve rahat bir şekilde, peynirin kokusunun geldiği yere doğru giderken, odanın bir köşesinde gizlenen kedi, bir sıçrayışta fareyi yakalayıverdi, bundan sonrada kendisini merakla izleyen yavrusuna;

—Gördün mü yavrum bir yabancı dil bilmenin faydasını” dedi.

24- UYARMA GEÇ KALMAMALI

Hoca oğlunu çağırır;

—Şu testiye çeşmeden doldurup getir” der, arkasından kuvvetlice iki tokat indirir;

—Çok dikkatli ol, sakın ola testiyi kırayım deme!” emrini verir.

Çocuk ağlaya ağlaya çeşmenin yolunu tutarken, görenler;

—Hoca! Bu insafsızlık niye? Çocukcağız testiyi kırmadı ki dövüyorsun?” derler.

—Testiyi kırdıktan sonra dövmenin ne faydası olur? Kırmadan dövmeli, uyarmalı ki, gözünü dört açsın, dikkatli olsun.¹⁷⁶

25- YETERKİ SABRET!

Şairin biri yıllarca şiir yazmış. Şiir kitapları bastırmış. Nihayet bir gün bütün şiirlerini, kitaplarını yakmış.

—Hayat boyu yazdığın bütün şiirlerin, üzerinde kafa yorduğun bütün emeklerin, heba olup gitti! Niçin böyle yaptın?” diyenlere, şair;

—Ben tüm şiirlerimi şu beyitte özetledim. Fazla söze ne hacet var” demiş ve beyti söylemiş;

“Yeter ki sabret

Bir gün elbet”

26- PEŞİN PARAYI GÖRDÜN ELBETTE GÜLERSİN!

Bir adamın Nasrettin Hoca’dan alacağı varmış, ama bir türlü alamamış. Nihayet bir gün canına tak demiş ve Hoca’nın kapısına dayanmış;

—Para da para” diye tutturmuş.

Hoca da alacaklısına şu cevabı vermiş.

—Hele dur! Acele etme! Bizim oğlanı, çalı çırpı toplamaya gönderdim. Onları yol kenarına dikeceğim. Koyunlar meraya gidip gelirken, dikenlere yünleri takılacak. Biz de yünleri toplayıp, yıkatıp, eğireceğiz. Hanım iplikleri boyatıp halı dokuyacak. Ben de kasaba pazarına götürüp satacağım. Böylece borcunu ödeyeceğim!

Alacaklı bu garip teklif karşısında kendini tutamayıp kahkahalarla gülmeye başlayınca, Hoca ciddi mi ciddi adama bakmış;

—Peşin parasının kokusunu aldın nasılda gülersin, seni gidi kurnaz seni!” demiş.¹⁷⁷

27- PARAYI VEREN DÜDÜĞÜ ÇALAR!

Hoca pazara giderken, mahallenin çocukları Hoca’nın yolunu keserek;

—Hocam! Ne olur, bize pazardan birer düdük getir!” demişler.

Hoca başını sallayarak “peki peki!” demekle yetinmiş. Çocuklardan biri de Hoca’nın yanına sokularak elindeki parayı uzatmış;

—Ben de bir düdük istiyorum!” demiş.

Hoca ona da başını sallayarak “peki” demiş.

Akşamüzeri aynı çocuklar, pazardan dönen Hoca’nın karşısına çıkmışlar;

—Hocam! Hani bizim düdükler?” diye sormuşlar.

Hoca hiç bir şey söylemeden, sadece sabahleyin para veren çocuğa bir düdük uzatmış. Bu çocuk da düdüğünü öttüre öttüre arkadaşlarına nispet etmeye, çalım satmaya başlayınca, diğer çocuklar;

—Hani bizimkiler?” diye bağırmaya başlamışlar. Hoca çocuklara;

—Parayı veren düdüğü çalar!” cevabını yapıştırmış.¹⁷⁸