TüRKİye büYÜk millet mecliSİ
Grafik 235.4.9. AİLEYE YÖNELİK KAMU POLİTİKALARININ KOORDİNASYONUNA İLİŞKİN ÖNERİLER
Yüklə 4,11 Mb.
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Grafik 237.4.9.2. Kurumlar Arası Koordinasyon Önerisi
Grafik 235.4.9. AİLEYE YÖNELİK KAMU POLİTİKALARININ KOORDİNASYONUNA İLİŞKİN ÖNERİLERGrafik 236.4.9.1. Veri Toplama ve EntegresyonuMevcut durumu bilmek, mevcut duruma ilişkin sorunların nedenlerini ortaya çıkartabilmek ve geleceğe yönelik plan ve programları oluşturabilmek için sistemli istatistiki verilere ihtiyaç duyulmaktadır. Bu nedenle istatistiki verilerin geçerliliği ve güvenirliliği önem arz etmektedir. Diğer yandan, yerel, ulusal ve uluslararası düzeyde artan bilgi ihtiyacı, idari kayıtlara ilişkin istatistiki verilere olan talebi de her geçen gün arttırmaktadır. İdari kayıtların doğru, güvenilir, kapsamlı, tutarlı ve zaman periyotlarına uygun ayrışımı uygulanan tüm politikaların etki değerlendirmesinin yapılmasına olanak sağlayacaktır. İdari kayıtların etkilediği kamu hizmetleri incelendiğinde aile politikasından, çalışma hayatına, sanayi politikasından tarım politikasına kadar birçok alanı etkilediği görülmektedir. Bu nedenle idari kayıtların kullanılması ve kanıta dayalı politika üretmeye yönelik çalışmaların yapılması gerekmektedir. Grafik 237.4.9.2. Kurumlar Arası Koordinasyon ÖnerisiAile bütünlüğü konusu ekonomik, sosyal, kültürel ve hukuki boyutu ile birçok kurum ve kuruluşun görev alanına girmektedir. Aile bütünlüğünün güçlendirilmesi amacıyla kamu ve özel kurum kuruluşları, STKlar, üniversiteler ve yerel yönetimlerin koordinasyonu özel önem arz etmektedir. Ailenin farklı sorunlarının, farklı kurumların görev alanına ilişkin olması nedeniyle kurumsal koordinasyon bir zorunluluktur. Bunun için aile temelli bakış açısıyla kamu reformuna ihtiyaç vardır. Reform çerçevesinde, öncelikle aileye yönelik çalışmalarda koordinasyonun bir görev olarak zorunlu hale getirilmesi, kurumlar arası işbirliğinin hizmet süreç akışlarına eklenerek performans kurumsal ölçümlerine de yansıtılması ve bürokrasiye, kırtasiyeciliğe meydan verilmeden tüm hizmet sunum altyapısının entegre bilişim sistemleri aracılığıyla aile bazlı bir merkezi veritabanı üzerinden sunulması gerekmektedir. Aileye hizmet sunan kurumların ailenin bütün sorunlarına ilişkin temel tespitleri yaparak kaydetmesi ve bilişim sistemleri aracılığıyla bilgi paylaşımı sorunların çözümünde kritiktir. Aileye yönelik sunulan tüm kamu hizmetleri ve tespit edilen tüm durumlar, merkezi bir veritabanında tutularak, bilmesi gereken prensibine göre bir bilişim altyapısı üzerinden ilgili kurumlarla anlık olarak paylaşılmalıdır. Öncelikle kurumsal görevlere ilişkin mevzuat düzenlemelerinde, kurumların kendi görev alanları haricindeki sorunları diğer kurumlara yönlendirmeye ve diğer kurumlar tarafından ailede tespit edilen kendi görev alanlarındaki sorunları çözmeye ilişkin görevleri belirlenmelidir. Tüm kurumların kendi öncelikleri çerçevesinde tuttukları bilgilerin ve sundukları hizmetlerin, temel görevi aile olan Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı tarafından takip edilerek yönlendirmelere ilişkin yapının yönetilmesi ve ailenin hayatındaki değişimin izlenmesi ailenin güçlendirilmesi için krtik öneme sahiptir. Her bir kurumun kendi görev alanı çerçevesinde harekete geçirilmesi eşgüdümlü politika uygulamalarının odağında olmalıdır. Hizmet sunumu açısından değerlendirildiğinde ailelerin veya aile bireylerinin ilgili kurumlara yönlendirilmesi yerine ilgili kurumlar ailelere yönlendirilmelidir. Kurumsal performans ölçümünde sadece kurumsal çabaların büyüklüğü değil, ailenin hayatında meydana gelen gelişmenin düzeyi ve kalıcı olarak sağlanan başarı da ölçülmelidir. Ayrıca kurumların birbirlerine yönlendirdikleri ailelere sunulan hizmetlere ilişkin takip sonuçları paylaşılarak yönlendirmelerdeki doğruluk oranları takip edilmelidir. Hizmet yönlendirme, hizmet takibinin yanı sıra ailenin durumunun zamansal değişimini ölçecek bu bilişim altyapısı, ilk iki düzenlemenin başarısı için kilit roldedir. Ailelere veya aile bireylerine bir şekilde ulaşan her kurumun, kendi hizmet sürecinde tespit ettiği ve kendi görev alanına ilişkin olmayan durumları, e-devlet kapısı kullanılarak tek bir bilişim sistemi üzerinden ilgili kurumlara bildirerek, aileyi kurumlara yönlendirmek yerine kurumları ailelere yönlendirmesi ve aynı zamanda aileye verdiği hizmet ile ailenin nihai durumuna ilişkin tespitleri aile bazlı merkezi veritabanına işlemesi, mevzuat düzenlemeleri ile bir zorunluluk haline gelmelidir. Bu durumda ailenin durumu ve değişimi bütüncül olarak incelenebilecek ve ilgili kurumların müdahale araçları koordine edilebilecektir. Ayrıca ülkemizde geniş aile yapısından dönüşüm sürdüğü için MERNİS gibi ilgili veritabanları ile entegre yapıda oluşturulan ve anlık olarak kurumsal bilgilerle güncellenen merkezi aile veritabanı, önceden geniş aile olup şimdi birkaç aileye bölünen yapılar arasında da anlamlı analizler yapılmasına ve resmin küçük parçalarından öteye geçilerek büyük resmin görülebilmesine imkan sağlayacaktır. Bu kapsamda, kurumlararası koordinasyonu sağlayacak yapıların ve bu yapılarda çalışanların odakları farklı olsa da “aynı kavramlarla” konuşabilecekleri bir formasyona sahip olmaları gerekmektedir. Bu formasyonun oluşması içinse koordinasyonun aşağıda belirtilen unsurların sağlanması gerekmektedir:
Kurumlar arası ortak çalışma ile ailelerin yaşam standartlarını iyileştirme noktasında yerelde iyi uygulamalar dikkat çekmektedir. Ancak bu iyi uygulamalar kişisel inisiyatif temellidir ve görev yapan yöneticilerin ortak çalışma alanı oluşturmalarına bağlıdır. Yerele ve kişiye bağlı başarılı uygulamaların sürdürülebilir olması ve yaygınlaştırılması için hizmet sunumunda aile temelli bir reform yapılması önemlidir. Böylece aile temelli olarak kurumlar arası eşgüdüm, yöneticilerin inisiyatifine dayanmaksızın bir sisteme dönüşebilir.
KAYNAKÇA Akdağ, Mustafa, “Medya ve Siyaset Üzerine”, Hayat Boyu Öğrenme Programı, AB Eğitim ve Gençlik Programları Merkezi Başkanlığı.
Erişim Tarihi: 19.04.2016. Antlı, Merve (2015), T.C. Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Radyo Televizyon ve Sinema Anabilim Dalı Radyo Televizyon Bilim Dalı, Magazin Programlarında Twitter Kullanımı, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul. Arı, Ramazan (2008), Eğitim Psikolojisi, Nobel Yayıncılık, Ankara. 2012 Avrupa Aktif Yaşlanma ve Nesillerarası Dayanışma Yılı Hakkında Bilgi Notu, 2011, Ankara s. 6. http://www.ab.gov.tr/files/SBYPB/Sosyal%20Politika%20ve%20%C4%B0stihdam/aktif_yaslanma_bilgi_notu.pdf Erişim Tarihi:25.04.2016 Bandura, Albert, “Social Cognitive Theory of Mass Communication”, s. 121-150.
Baudrillard, Jean (2008), Tüketim Toplumu – Söylenceleri / Yapıları, Ayrıntı Yayınları, İstanbul. Baştürk Akça, Emel ve Akbulut, Hasan, “Kadın Programlarına Bir Bakış: ‘Kadının Sesi’ ve ‘Sizin Sesiniz’ de Tür, Anlatı ve Format, s. 41-73.
Baydar, Gökçe (2013), Bir Moda Programında Sınıfsal Boyut: Bugün Ne Giysem, Akdeniz letişim Dergisi, Sayı: 19, s. 94-105. Bayhan, Vehbi (1997) Üniversite Gençliğinde Anomi ve Yabancılaşma, Kültür Bakanlığı Yayınları, Ankara. Bayrak, Bilimser Yağmur (2012), Televizyonlardaki Evlilik Programlarında İdeal Eş Söylemi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Halkla İlişkiler ve Tanıtım Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, , Ankara. Biçerli, M. Kemal; Çalışma Ekonomisi, Beta Yayınları, 6. Baskı, İstanbul 2011 İŞKUR İstatistik Yıllığı, 2015 Bozkurt, Veysel (2006), Değişen Dünyada Sosyoloji, Ekin Kitabevi, Bursa. Bulut, Emine ve Peksöz, Selma, “Medyada Kadın” http://bianet.org/bianet/medya/45642-medyada-kadin Erişim Tarihi: 10.02.2016 Çakar Mengü, Seda (2004) Televizyon Reklamlarında Kadına Yönelik Oluşturulan Toplumsal Kimlik, İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Yayınları, İstanbul. Çam, Şerife, “Televizyon Dizilerinin Kadına Yönelik Şiddet Temsillerinde Ataerkil Rejimin İdeolojisi”, s.79-132. http://www.ilefarsiv.com/ki/gorsel/dosya/1306324360ki05.pdf Erişim Tarihi: 16.02.2016 Çaylı Rahte, Emek (2010), “Aile İçi Şiddet ve Medya: Gündüz Kuşağı Televizyonunda Şiddetin Görünürlüğü ve Yeniden Üretimi”, İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, Bahar 2010, Sayı: 30, s. 181-207. Çelenk, Sevilay (2010), “Kadınların Medyada Temsili ve Etik Sorunlar”, Televizyon Haberciliğinde Etik, (Ed.) Bülent Çaplı, Hakan Tuncel, Fersa Matbaacılık, Ankara. Çelenk, Sevilay (2005), Televizyon Temsil Kültür, 90’lı Yıllarda Sosyokültürel İklim ve Televizyon İçerikleri, Ütopya Yayınları, Ankara. Çelik, Hüseyin (2009), Televizyonda Yayınlanmış Magazin Programlarında Tüketim Kültürü Olgusu. Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Fakültesi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Dağtaş, Erdal (2006), Türkiye’de Magazin Basını, Ütopya Yayınevi, Ankara. Dizi Sektörünün Büyüklüğü 1 Milyar Liraya Yaklaştı. Şükrü Avşar - Yapımcı, Birol Güven.
Dursun, Çiler (2010) “Kadına Yönelik Şiddet Karşısında Haber Etiği”, Fe Dergi, Cilt: 2, No:1, s. 19-32. Elkin, Frederick (1995), Çocuk ve Toplum, Çocuğun Toplumsallaşması, Gündoğan Yayınları, Ankara. Erdoğan, Mehmet, “Medyada Cinsiyete Dayalı Ayrımcılıkla Mücadelede Medya İzleme Grupları”, T.C. Başbakanlık Kadının Statüsü Genel Müdürlüğü, Uzmanlık Tezi. http://kadininstatusu.aile.gov.tr/data/542a8e0b369dc31550b3ac30/mehmet_erdogan_tez.pdf (15.02.2016) Eren, Şükriye (2012), Popüler Kültür ve Toplumsal Cinsiyet Bağlamında Evlilik Programları: “Esra Erol’da Evlen Benimle” Örneği, Akdeniz Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Halkla İlişkiler ve Tanıtım Ana Bilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, Antalya. Ergen, Metin, 09.04.2016 tarihli Meclis Araştırma Komisyonu Tutanakları, https://www.tbmm.gov.tr/develop/owa/komisyon_tutanaklari.goruntule?pTutanakId=1595 Erişim Tarihi: 19.04.2016. Erol, Esra, 09.04.2016 tarihli Meclis Araştırma Komisyonu Tutanakları, s. 107-111. https://www.tbmm.gov.tr/develop/owa/komisyon_tutanaklari.goruntule?pTutanakId=1595 Erişim Tarihi: 19.04.2016. Esslin, Martin (1991), TV Beyaz Camın Arkası, İstanbul, Pınar Yayınları. Evra, Judith Van (2009), Television and Child Development, Routledge, New York. Fidan, Nurettin ve Erden, Münire (1986), Eğitim Bilimine Giriş, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yayınları, Ankara. Geçer, Ekmel, (2013), Medya ve Popüler Kültür: Diziler, Televizyon ve Toplum, Metamorfoz Yayıncılık, İstanbul. Gençcan, Ömer Uğur (2013) Boşanma Tazminat ve Nafaka Hukuku, Bilimsel Açıklama ve Son İçtihatlar, Yetkin Yayınları, Ankara. Gökulu, Gökhan ve Hosta, Nilay (2013) “Basında Kadına Yönelik Şiddet Haberlerinin Analizi Hürriyet, Sabah ve Posta Gazeteleri Örneği (2005-2008)”, International Journal of Social Science, Sayı 6, s. 1829-1850, Şubat 2013. Güler, Nuran, Tel, Hatice ve Özkan Tuncay, Fatma (2005) “Kadının Aile İçinde Yaşanan Şiddete Bakışı”, C. Ü. Tıp Fakültesi Dergisi, Cilt: 27, Sayı: 2, s. 51-56. Güler, Deniz (2011), Türkiye’de İzleyici Ölçümleri ve Sorunlar, RTÜK Uzmanlık Tezi, Ankara. Güleryüz, Dursun, 09.04.2016 tarihli Meclis Araştırma Komisyonu Tutanakları, s. 69. https://www.tbmm.gov.tr/develop/owa/komisyon_tutanaklari.goruntule?pTutanakId=1595 Erişim Tarihi: 25.04.2016. Güz, Nurettin (2007) “Şiddetin Önlenmesinde Medyanın Rolü”, Çocuk ve Ergene Yönelik Şiddetin Önlenmesi Sempozyumu, 15-16 Mayıs 2006, Aem Kitap, Ankara. Güzel, Meltem (2007), Televizyon Haberciliğinde Magazinleşme, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Üniversitesi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Hazar Eğitim, Kültür ve Dayanışma Derneği Başkanı Ayla Kerimoğlu, TBMM Aile Bütünlüğünü Olumsuz Etkileyen Olayları Araştırma Komisyonu Tutanak Dergisi, 8’inci Toplantı, 18.02.2016, s. 13-20. https://www.tbmm.gov.tr/develop/owa/komisyon_tutanaklari.goruntule?pTutanakId=1498 Erişim Tarihi: 05.04.2016 İmançer, Dilek (2006), “Cinsiyet Rolü Temsili: Medya Kültürü, Feminizm, Televizyon ve Seriyaller”, (Ed.) Dilek İmançer, Medya ve Kadın, Ebabil Yayınları, Ankara. İmançer, Dilek (2006), “Türk Medyasında Kadının Temsili”, (Ed.) Dilek İmançer, Medya ve Kadın, Ebabil Yayınları, Ankara. Kadına Yönelik Şiddetle Mücadele El Kitabı, T.C. Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı. Kadınların Televizyon İzleme Eğilimleri Araştırması-2 (2010), RTÜK, Kamuoyu, Yayın Araştırmaları ve Ölçme Dairesi Başkanlığı, Ankara. Karabıyık, Sema (2014), Dizierkil Ailede Baba Rolü, Profil Yayıncılık, İstanbul. Kaya, Tebrike (2013) Televizyonlarda Yayınlanan İzdivaç Programlarında Toplumsal Cinsiyetin Temsili, Kadın Araştırmaları Dergisi, Yıl: 2013/2, Sayı: 13, s. 81-110. Kellner, Douglas (1995), Media Culture, Culturel Studies: Identity and Politics Between the Modern and Postmodern, Routledge, London. Kırık, Ali Murat ve Büyükaslan, Ali (2013), Sosyallleşen Birey, Sosyal Medya Araştırmaları-1, Çizgi Kitabevi Yayınları, Konya. Koç, İsmet (2014) “Türkiye’de Aile Yapısının Değişimi: 1968-2011”, Türkiye Aile Yapısı Araştırması, Tespitler ve Öneriler, T.C. Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı, Araştırma ve Sosyal Politika Serisi 07, İstanbul. Koçak, Abdullah ve Terkan, Banu (2010) Medya ve Yaşlılar, Çizgi Kitabevi, Konya. Lemish, Dafna (2007), Children and Television, A Global Perspective, Blackwell Publishing, Oxford. Meder, Mehmet ve Çiçek, Zuhal (2011), “Özel Hayatın Kamusal Alanda Tartışılmsı: Kadın Programları Üzerine Sosyolojik Bir Değerlendirme”, Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı: 6, s. 69-80. Oktuğ Zengin, Melis (2015) Televizyonda Yaşlı Temsilleri ve Yaşçılık, Kriter Yayınevi, İstanbul. Olgundeniz, Seda Sünbül (2010) Televizyon Dünyasında Çocuğun Temsili: Televizyon Dizilerinde ve Reklamlarda Çocuk Kimlikleri, Ege Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Radyo-Televizyon Ana Bilim Dalı, Yayımlanmamış Doktora Tezi, İzmir. Öktem, Ferhunde, Sayıl, Melike ve Çelenk Özen, Sevilay (2006), Çocukların ve Gençlerin Televizyon Programlarındaki Zararlı İçerikten Korunması, Akıllı İşaretler Sınıflandırma Sistemi, RTÜK, Ankara. Ören Alptekinoğlu, Ayşın (2004), Televizyon ve Televizyon Reklamcılığı, Kül Sanat Yayıncılık, Ankara. Özgün Çıtak, Şerife (2007), 1980 Askeri Darbesinin Yazılı Magazin Basınındaki Yansıması ve Basının Magazinleşmesi, Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Fakültesi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Özonur Çöloğlu, Defne (2010), Televizyon Mesih Mi Şeytan Mı?, Ütopya Yayınevi, Ankara. Özmen, Şule Yüksel (2013) Türk Kültüründe Yaşlının Yeri ve Medyayla Yaşlılığın Değişen Konumu, Milli Folklor Dergisi, Yıl: 25, Sayı: 100, s. 110-119. Öztürk, Onur (2007), Demokrat Parti Dönemi Basın Rejimi ve Zafer Gazetesi (1957-1960) Ulus Gazetesi ile Karşılaştırmalı Bir İnceleme, Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Gazetecilik Ana Bilim Dalı, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara. Özürlülerin Televizyon İzleme/Dinleme eğilimleri Araştırması (2007), RTÜK, Ankara. Pembecilioğlu, Nilüfer (2016), Antrakt - Geçmişle Gelecek Arasında, Altın Bilek Yayınları, İstanbul. Polat, Fazlı ve Karslı, Bahset (2012), Evliliğe İlişkin Türk Televizyon Programlarının Sosyolojik Analizi, EKEV Akademik Dergisi, Yıl: 16, Sayı: 51, Bahar 2012, s. 31-44. Politika Dokümanı, Kadın ve Medya, T.C. Başbakanlık Kadının Statüsü Genel Müdürlüğü, s. 8. http://kadininstatusu.aile.gov.tr/data/542a8e0b369dc31550b3ac30/media.pdf Erişim Tarihi: 15.02.2016 Rorke, Kevin O’ (2006), “Social Learning Theory and Mass Communication”, ABEA Journal, Sayı: 25, Sonbahar 2006, s. 72-74. Polat, Fazlı ve Karslı, Bahset (2012) “Evliliğe İlişkin Türk Televizyon Programlarının Sosyolojik Analizi”, EKEV Akademik Dergisi, Yıl: 16, Sayı: 51, Bahar 2012, s. 31-44. Postman, Neil (2010), Televizyon Öldüren Eğlence, Ayrıntı Yayınları, İstanbul. Resmi Gazete
Erişim Tarihi: 15.02.2016 Rigel, Nurdoğan (1995), Haber, Çocuk ve Şiddet, Der Yayınevi, İstanbul. Rigel, Nurdoğan (1996), “Haberin Gizli Tüketicisi Çocuk”, Yeni Türkiye Medya Özel Sayısı, Sayı:11, s. 561-589. Sayar, Kemal ve Bağlan, Feyza (2010), Koruyucu Psikoloji, Çocuk Eğitiminde Duygusal Rehberlik, Timaş Yayınları, İstanbul. Strasburger, Victor C. ve Wilson, Barbara J. (2002), Children, Adolescents and The Media, Sage Publications, California. Strauss, Valerie, “Most Literate Nation In The World? Not The U.S., New Ranking Says.”, The Washington Post, 08.03.2016. Sünbül Olgundeniz, Seda (2010), Televizyon Dünyasında Çocuğun Temsili: Televizyon Dizilerinde ve Reklamlarda Çocuk Kimlikleri, Ege Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Radyo-Televizyon Ana Bilim Dalı, Yayımlanmamış Doktora Tezi, İzmir. Şahin, Hatice (2011), Kitle İletişim Araçlarında Aile ve Ataerkinin Yeniden Üretimi (Örnek Olaylar: Zuhal Topla’la İzdivaç Programı ve Geniş Aile Dizisi), Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sosyoloji Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi. Şentürk, Murat ve Turgut, Mustafa (2011), “Medya Profesyonellerinin ve Medyanın Aile Algısı”, Aile ve Toplum: Eğitim-Kültür ve Araştırma Dergisi, Temmuz-Ağustos-Eylül 2011, s. 51-81. TBMM (2016), Aile Bütünlüğünü Olumsuz Etkileyen Olayları Araştırma Komisyonu Tutanak Dergisi, 12’inci Toplantı, 03.03.2016 https://www.tbmm.gov.tr/develop/owa/komisyon_tutanaklari.goruntule?pTutanakId=1520 Erişim Tarihi: 05.04.2016 Televizyon Programlarındaki Şiddet İçeriğinin, Müstehcenliğin ve Mahremiyet İhlallerinin İzleyicilerin Ruh Sağlığı Üzerindeki Etkileri, Radyo ve Televizyon Üst Kurulu Yayını, 2006, Ankara. Televizyon Habercileri İçin Rehber, Radyo ve Televizyon Üst Kurulu, 2009. Televizyon İzleme Eğilimleri Araştırması-3, RTÜK, 2013. Thamel, Pete (2010), “Turkey Channeled White Shadow As Basketball Caught On”, The New York Times, 09.09.2010. Tolan, Barlas (1991), “Geleneksel Aileden Çağdaş Aile Yapısına Doğru - Dünyada ve Türkiye’de Aile Yapısının Evrimi”, Aile Yazıları 2: Kültürel Değerler ve Sosyal Değişme, (Der.) Beylü Dikeçligil, Ahmet Çiğdem, T.C. Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu, 1991, s. 483-495. Tolan, Barlas (1991), Toplum Bilimlerine Giriş, Adım Yayınları, Ankara. Toplumun, Kültür Politikaları ve Medyanın Kültürel Süreçlere Etki Algısı Araştırması (2011), SETA, Ankara. Trend, David (2007), Medyada Şiddet Efsanesi Eleştirel Bir Giriş, (Çev. Gül Bostancı), Yapı Kredi Yayınları, İstanbul. Tunç, Ayfer (2010), Her Türk’ün Kullandığı Tek Yerli Malı: Diziler, Birikim Dergisi, Sayı: 256-257, Ağustos-Eylül 2010, s. 38-47. Tünay, Barış, 09.04.2016 tarihli Meclis Araştırma Komisyonu Tutanakları, s. 83. https://www.tbmm.gov.tr/develop/owa/komisyon_tutanaklari.goruntule?pTutanakId=1595 Erişim Tarihi: 25.04.2016. Türkiye Aile Yapısı Araştırması, Tespitler ve Öneriler, T.C. Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı, Araştırma ve Sosyal Politika Serisi 07, İstanbul, 2014. Türkiye’de Çocukların Medya Kullanma Alışkanlıkları Araştırması, 1. Türkiye Çocuk ve Medya Kongresi, RTÜK, 2013. Türksever, Büşra, “Metalaştırma Üzerinden Kadın Algısı, Medya Örneği”, s. 1-12. https://www.academia.edu/19673916/METALA%C5%9ETIRMA_%C3%9CZER%C4%B0NDEN_KADIN_ALGISI Erişim Tarihi: 16.02.2016 Ünür, Ece (2015), Yerli Dizilerdeki Kimlik Kalıpları, Eğitim Yayınevi, Konya. Vural, İzlem (2008), Televizyon Haberlerini Okumak: Çocuk İzleyicilere Göre Televizyon Haberlerinden Yansıyan Türkiye, İletişim, Galatasaray Üniversitesi İletişim Fakültesi Yayını, Sayı: 9, s. 69-100. Yabancı, Serhat (2010), Evlilik Programlarının Psiko-Sosyal Analizi. http://uzmanlariz.com/umQDuWnvXnmi Erişim Tarihi: 18.04.2016 Yazgan İnanç, Banu, Bilgin Mehmet ve Kılıç Atıcı, Meral (2007), Gelişim Psikolojisi, Çocuk ve Ergen Gelişimi, Pegema Yayıncılık, Ankara. Yüksel, Erkan (2001), Medyanın Gündem Belirleme Gücü, Çizgi Kitapevi Yayınları, Konya.
Erişim Tarihi:22.04.2016. Sungur .M. 2013 Engelli Çocuk Ailesi Olmak. SERÇEV BÜLTEN, 2013, Yıl , Sayı 8 TÜİK, Sürekli Hanehalkı İşgücü Araştırması TÜİK, İstatistik Üretiminde İdari Kayıtların Rolü, Yayın No: 3910, Ankara 2013 Türköne, Mümtazer; Siyaset, Opus Yayınları, 2.Basım, İstanbul 2009 Varçın, Recep; İstihdam Ve Işgücü Piyasası Politikaları, Siyasal Kitabevi, Ankara 2004 Yüklə 4,11 Mb. Dostları ilə paylaş:
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||