VahhabiLİk ekolü Önsöz

3- Geçmiş Ümmetler ve Kabir Yapımı.

Kuran-ı Kerimden anlaşıldığı üzere, İslam’dan önceki toplumlar içerisinde de, imanlı kimselerin kabirlerine ihtiram göstermek, yaygın bir halde idi. Nitekim “Ashab-ı Kehf” hakkında işaret ediyor;

Kehf ashabının durumu o dönem insanlarınca anlaşıldıktan sonra, halk mağaranın ağzına gelerek onların defnolundukları yer hakkında iki değişik görüş ileri sürdüler;

1- “Onların kabirlerinin üzerinde bina inşa edin”

2- “Onların işine galip (sözleri geçenler) ise, “üstlerine mutlaka bir mescit yapmalıyız” dediler. Kehf / 21.

Kuran-ı Kerim, bu iki fikri, kendi görüşünü bildirmeksizin olduğu gibi nakletmektedir. Eğer her iki fikir de ters olsaydı, Kur’an o fikirleri mutlaka reddederdi. Ya da onların bu amellerini tenkidi bir tavırla naklederdi. Anlaşıldığı gibi bu iki fikir, Salih ve Evliyaullah kimselerin tazim edilme yollarından birinin de, onların medfen ve kabirlerinin korunması olduğunu işaret buyurmuştur.

Bu üç mübarek ayete dayanarak, Salih ve Evliyaullah olan kimselerin kabirlerini yapmanın ve korumanın, haram ya da mekruh bir amel olduğunu söylemek mümkün değildir. Ancak bu ameli, ilahi şiarlara bir çeşit tazim ve Peygamber yakınlarına, sevgi olarak kabul etmeliyiz ikram ve ihtiram esası olarak değerlendirmeliyiz.

4- Hususi Evler Yapmak

Kur’an-ı Kerim’in bir ayetinde çok güzel ve ilginç bir misal vermektedir. Misalde Allah’ın nuru, içinde çerağ bulunan bir kandile benzetilmiştir... Bu latif ve derin misal (Allah, göklerin ve yerin nurudur.) sözüyle başlamış ve (Allah, her şeyi bilendir) sözüyle de sona ermiştir. (Nur/ 35) Kur’an kendi konumunda, çok geniş ve derin bir mevzuya sahip olan bu misale işaret ettikten sonra şöyle buyuruyor:

“(Bu nur) Allah’ın yüceltilmesine ve isminin zikredilmesine izin verdiği evlerdedir; onların içinde sabah akşam O’nu tesbih ederler.

- (Öyle) adamlar ki, ne ticaret, ne de alış-veriş onları Allah’ı zikretmekten alıkoymaz.” Nur / 36-37 iki konuyu aydınlığa kavuşturduktan sonra, bu ayet ile delilimizi getireceğiz;

A- “Buyut” (evlerden) maksat nedir?

B- “Yerfe” ki, terfi ve yüceltilmek anlamındadır, bundan gaye nedir?

İlk kelime hakkında şunu hatırlatmada yarar vardır ki, söz konusu kelimenin mefadı (ifadesi) “mescit”lere değildir. Ayette sözü edilen şey, enbiya, Evliyaullah ve bunların yakınlarını ihtiva eden konudur. O kelimenin sadece mescide ait olduğunu belirten, herhangi bir işaret yoktur. Bu “buyut” (evler), tüm mescitleri, Peygamberlerin menzillerini ve dünya işlerinin, ahiretlerine engel olmadığı tüm salih kişilerin evlerini kapsamaktadır. Bu gibi, evler, Allah nurunun, Tevhid meşalesinin, tenzih ve tesbih amelinin merkezidir. Hatta “Büyüt” (evler) sözünden maksadın, mescitlerden başka yerler olduğunu da söyleyebiliriz. Zira “Beyt” üzerinde tavanı olan dört duvara derler. Kâbe’ye “Beytullah” demeleri, Kâbe’nin tavanının üzerinde bulunmasından dolayıdır. Oysaki mescitlerin üzerlerinde sakfın (tavanın) olmaması müstehaptır. Şimdi de “Mescid-ül Heram’ın tavanı yoktur. Kuran’daki âyet “Beyt”in tavanı olmayan yere denildiğini anlatıyor. Nitekim şöyle buyuruyor:

-“Eğer insanlar (Allah’a karşı isyanda birleşip) tek bir ümmet olacak olmasaydı, Rahmana (Allah’a karşı) küfredenlerin evlerine gümüşten tavanlar yapardık...” Zuhruf / 33. Her halükarda ya, “Buyut’dan maksat mescitlerin dışındaki şeylerdir, yada hem mescitler, hem de mescidin dışındakiler Şimdide ikinci kelime olan “yerfeü” (yücelme) kelimesini açıklayalım:

“Yerfeü” Arap dilinde, yükseltmek ve yukarı çıkartmak anlamlarına gelmektedir. Ayetin zahirinde ise “Bu evlerin yükselmesine, Allah izin vermiştir,” anlamına gelmektedir. Bundan maksat, ya zahiri yüksekliktir. Örneğin o evin direklerinin, duvarlarının yükselmesi ve yıkılmasını önlemek gibi. Nitekim Kur’an-ı Kerim, aynı bu kelimeyi duvarın yükselmesine ve zahiri yapımında kullanmıştır, örneğin şu ayette olduğu gibi:

“İbrahim, İsmail ile birlikte Evin (Kâbe’nin) sütunlarını yükselttiğinde.” Bakara / 127.

Veyahutta söz konusu olan manevi yükseklik ve batını azamettir ki, Allah böyle evlere, özel bir imtiyazlar lütfetmiş, onların makam ve mevkilerini yükseltmiştir.

Şayet maksat zahiri yükseklik ise “Büyüt (evler)in hakiki misdaki olan evliya ve enbiyanın evlerinin, yapılmasına ve şenlenmesine açıkça izin vermiş olur. İster hayat hallerinde, isterse orada defnedilmiş olsunlar (örneğin Peygamberimiz (s.a.a)’in evi, İmam Hadi, İmam Askeri (a.s)’ın evleri ki, kendi evlerine defnedildiler) veya başka bir yerde defnedilmiş olsunlar. Demek ki bunun gibi evler yapılmalı, harap ve viran olmaktan korunmalıdır.

Şayet (Rıf’at) (yükselmekten) gaye manevi olursa, sonuç yine aynı olur. Allah bu çeşit evlerin ihtiram ve saygın bir yer olmasına izin vermiştir. Bu evlere ihtiram göstermenin belirtilerinden birde, onları harap olmaktan korumak, temiz tutmak ve imar etmektir.

Tüm bu zahiri ve batınî yükseklikten gaye, bu evlerin ilahi insanlara, Allah’ın emirlerine itaat edip boyun eğen insanlara ait olmasındandır.

Bu ayet ve diğer ayetlerin varlığıyla birlikte, nasıl olurda Vehhabiler risalet eserlerini ve evlerini harabe ve viran ediyorlar! Gece ve gündüzleri kadın ve erkeklerin, Allah’ı tesbih ve tenzih ettikleri o nurani evler, bu ev sahiplerinin, Allah’a bağlı olduklarından dolayı, oraya toplanarak, orada duâ, razı-niyaz ve tezellül ile meşgul oldukları o yerleri, çöplüğe çevirebiliyorlar. Bu yolla da, Resule, onun yakınlarına ve ashabına karşı olan eski düşmanlık kinlerini açığa vuruyorlar.

Bu konuda aziz okuyucunun dikkatini bir hadise celbetmek istiyorum, Enes b. Malik şöyle diyor:

-Hz. Peygamber (s.a.a) bu ayeti okudu. Bu esnada biri ayağa kalkıp, “Maksat hangi evlerdir?” diye sordu. Hz. Peygamber şöyle buyurdu: “Peygamberlerin evleridir” Bu esnada Ebu Bekir Kalkıp şöyle sordu: “Acaba şu ev (Ali ve Fatımâ’nın evine işaret ederek) o evlerden midir? Peygamber (s.a.a) şöyle cevap buyurdu: Evet en önemlilerinden ve en faziletlilerindendir.⁷