ZiKİr ehline sorun kitabın Orijinal Adı: «Fes'elu Ehle'z Zikri» Pr. Dr. Muhammed Ticani Semavi Ensariyan Yayınları – Kum Bas

AİŞE'NİN KENDİ ALEYHİNDEKİ ŞAHİTLİĞİ

        Şimdi Aişe'nin kendisinin rivayet ettiği ve kadın kıskançlığı vücudunu sararak Resulullah'ın (s.a.a.) huzurunda yaptığı ahlaksızlık ve edepsizlikleri birlikte dinleyelim:

        Aişe diyor ki:

        "Resulullah'ın eşi Safiyye Resulullah'a yemek gönderdi. O sırada Resulullah benim yanımdaydı. Safiyye tarafından gelen cariyenin getirdiği yemeği görür görmez vücudum titredi ve kendimi kaybettim. Tabağı elinden alarak kırıp dışarı attım. Peygamber bana bakınca gözlerinden bu hareketime öfkelendiğini anladım. Hemen dedim ki: "Bugün bana beddua etmesinden Resulullah'a sığınırım." Resul-i Ekrem (s.a.a.): "Öyleyse bunu telafi etmelisin" buyurdu. Ben: "Ey Resulullah! Bunun keffareti nedir?" diye sorunca buyurdu ki: "Onun yemeği gibi yemek ve onun tabağı gibi tabak"^ı

        Bir başka yerde de kendisi hakkında şöyle diyor: "Bir gün Resul-i Ekrem' e: "Yeter artık! Falanca ve filanca olan (küfürlü sözler) Safiyye'yi bu kadar övme!" dedim. Bunun üzerine Resulullah (s.a.a.) buyurdu ki: "Denizlerin suyunun dahi temizleyemeyeceği bir şey söyledin!"²

        Sübhanallah! Müminlerin annesi, İslam'ı ahlakın ilk kurallarına ve İslam'ın farz kıldığı hakların en küçüğüne dahi riayet etmeyerek başkalarını çekiştirecek ve dedikodu mu
------------------------------

1- Müsned-i Ahmed bin Hanbel, c. 6, s. 277.

2- Sahih-i Tirmizi, c. 4, s. 660; Müsned-i Ahmed bin Hanbel, c. 6, s. 189.

114 / Zikir Ehline Sorun

yapacak?! Safiyye hakkında söylediği söz ne kadar kötü ve çirkin ki, Resulullah'ı (s.a.a.) gazaplandırıyor ve, bunun deniz suyuyla dahi temizlenemeyeceğini buyuruyor.

        Aişe'nin söylediği sözler o kadar çirkinmiş ki, hadisi rivayet edenler bile o laf1arı söylemek istememiş ve bu gibi durumlardaki a1ışkanlıklarıyla o sözlerin yerine "falanca ve filanca olan" tabirini kullanmışlardır.

        Yine Aişe, kadın kıskançlığı hakkında şöyle diyor:

        "Hiçbir kadını Mariye kadar kıskanmadım. Çünkü o güzel ve olgun bir kadındı. Resul-i Ekrem (s.a.a.) ondan hoşlanıyordu. İlk önce Resulullah onu Harise bin Nu'man'ın evine indirdi. Biz çok rahatsız olduk ve ben sabırsızlık yaparak bu konuda Peygamber' i incittim. Sonra Resulullah onu Ali'ye götürdü ve onu orada görmeye giderdi. Bu da bize çok ağır gelirdi. Daha da kötüsü, Allah ona bir çocuk verdi ve bizi bundan mahrum kıldı." ¹

        Aişe'nin kıskançlığı, Mariye sınırlarını aşarak Peygamber'in ondan olan oğlu, küçük ve masum İbrahim' i de kapsamıştı. Aişe diyor ki:

        "İbrahim dünyaya geldiğinde Resul-i Ekrem (s.a.a.) onu benim yanıma getirerek: "Bak yavrum ne kadar bana benziyor." buyurdu. Dedim ki: "Ben onda sana benzer hiçbir şey göremiyorum!" Bunun üzerine Resulullah, "Renginin beyazlığını ve etli oluşunu görmüyor musun?" buyurdu. Ben dedim ki: "Bolca koyun sütü içen her çocuk beyaz ve
----------------------------

1- İbn-i Sa'd, et-Tabakat'ul-Kubra, c. 8, s. 212; Ensab'ul-Eşraf, c. 1, s. 449-450; el-İsabe Fi Marifet'is-Sahabe, c. 4, s. 405. Mariye'nin Biyografisi.

Ehl-i Beyt (a.s) Hakkında / 115

şişman olur."^ı

        Aişe'nin kıskançlığı bütün sınırları aşmıştı. Hatta kötü zan ve vesveselere kapılarak Resulullah'ın hakkında dahi şüphelenmeye başlamıştı. Resul-i Ekrem, onun yanında kaldığı geceler kendisini uyumuş gibi gösterir, sessizce Peygamber'i takip ederdi. Bu olayı onun kendi ağzından dinleyelim:

        "Resulullah benimle olduğu gecelerden birinde aba ve ayakkabılarını çıkardı ve örtüsünü yatağa serip uyudu. Bir süre sonra benim uyuduğumu zannederek sessizce elbise- sini giydi, ayakkabılarını aldı., kapıyı açıp dışarıya çıktı ve kapıyı yavaşça kapadı. Ben hemen elbisemi giyip başımı örttüm ve onun ardı sıra gittim. Resulullah (s.a.a.) Baki mezarlığına gitti ve biraz orada durdu. Ellerini üç kez göğe kaldırdı ve sonra hızla başka bir yöne doğru gitti ve ben de peşinden gittim. Sonra eve doğru geldiğini görünce ondan önce gelip hemen yatağa uzandım. Resulullah (s.a.a.) içeriye girdiğinde buyurdu ki: "Aişe! Sana ne oldu? Niçin böyle solukluyorsun? Neden kuşkulanıyorsun?" Ben: "Bir şey yok." dedim. Resulullah: "Sen söylemezsen Rabbim bana haber verir." buyurdu. Ben: "Ey Resulullah! Anam babam sana feda olsun." dedim ve sonra olup bitenleri ona anlattım. "Önümdeki karartı sendin öyleyse, değil mi?" buyurdu. "Evet bendim." dedim. Sonra eliyle göğsüme öyle vurdu ki, göğsüm ağrıdı. Sonra buyurdu ki: "Allah ve Resulünün sana haksızlık yapacağını mı zannettin?"2

----------------------

1- et-Tabakat'ul-Kubra , c. 1, s. 134; Ensab'ul-Eşraf, c. 1, s. 450. 2- Sahih-i Müslim, c. 2, s. 669, h. 103; Müsned-i Ahmed bin Hanbel, c. 6, s. 221.

116 / Zikir Ehline Sorun

        Bir başka yerde şöyle diyor:

        "Resulullah'ı görmeyince cariyelerinden birinin yanına gittiğini zannettim. Onu arayınca secdede şu sözleri söylerken buldum: "Allah'ım beni bağışla ve atfet."^ı

        Ve yine şöyle der:

        "Bir gece Resulullah (s.a.a.) yanımdan çıkıp gitti. Ondan şüphelendim ve kıskançlık duygum kabardı. Resulullah geri dönüp durumu mu görünce buyurdu ki: "Aişe! Sana ne oldu? Yine mi kıskandın?" Dedim ki: "Benim gibi birisi, senin gibi birini nasıl kıskanmasın ki?" Bunun üzerine buyurdu ki "Yine şeytanın mı seni tuttu?"²

        Bu rivayetler açıkça şunu gösteriyor: Aişe'nin kıskançlık duygusu kabardığı zaman kendisini kaybederek tabakları kırıyor ve elbiselerini yırtıyordu. Bu yüzden yukarıdaki rivayette diyor ki: "Resulullah, gelip ne yaptığımı görünce; 'Yine şeytanın mı seni tuttu?!" diye buyurdu. Şüphesiz, Aişe'nin şeytanı ona çokça musallat olurdu. Çünkü şeytan, kadın kıskançlığı yoluyla onun kalbine girmişti. Halbuki Resulullah'tan (s.a.a.) şöyle buyurduğu rivayet edilmiştir:

        "Kıskançlık erkekler için iman, kadınlar için küfürdür." Erkek karısını kıskanmalıdır. Çünkü İslam açısından kocasından başkası ona ulaşmamalıdır. Ama kadın kocasını kıskanmamalıdır. Çünkü Allah onun birden fazla kadınla evlenmesine izin vermiştir. İmanlı bir kadın Allah'ın hükümlerine boyun eğmiş ve kocası Allah'tan korkan, imanlı
----------------------------------

1- Müsned-i Ahmed bin Hanbel, c. 6, s. 147.

2- Müsned-i Ahmed bin Hanbel, c. 6, s. 115; Sahih-i Müslim, 4, s. 2168, h. 2815.

......